Ik hoop dat iemand mij kan helpen / tips heeft / dit herkent.... Mijn oma is altijd al een moeilijke vrouw geweest. Niet hartelijk, nooit tevreden te krijgen hoeveel je ook doet en nooit krijg je een bedankje. Alles moet altijd op dezelfde manier en als je het anders doet dan zwaait er wat. We hebben ook al een poos het vermoeden dat ze een vorm van autisme heeft, vanwege weinig inlevingsgevoel in anderen en dat starre wat ze heeft. (Ik zeg niet dat alle autisten zo zijn en weet dat er veel vormen van zijn, maar dit is wat we bij haar zien en waarvan we het vermoeden hebben dus) Maargoed. De laatste weken gaat het echt heel slecht met haar. Ze valt elke keer, dan weer uit haar stoel, dan weer in de gang... Dat vind ik heel erg zorgwekkend. Maar daarnaast is ze opeens ook heel apatisch, reageert bijna nergens meer op, of heel mat, en lijkt erg depressief. Nu was ik daar vanmorgen met een pannetje soep dat ik had gemaakt, want ze kan ook bijna niet meer zelf koken. Maar toen ik binnenkwam reageerde ze eigenlijk helemaal niet. En ze reageerde ook helemaal niet op haar achterkleinzoon, terwijl ze normaal, ondanks alles, wel blij is om hem te zien. Ze wilde de soep ook niet hebben zei ze, want ze had geen trek. Normaal slaat ze nooit een maaltijd af.... Ze is juist heel erg knieperig en zuinig en zou nooit gratis eten door de neus laten boren Maar ik heb nu dus ergens het gevoel dat er iets heel anders aan de hand is en dat ze misschien wel iets van een hersenbloeding heeft gehad ofzo, en dat ze daarom zo apatisch is. Iedereen zegt dat ze depressief is en dat ze altijd moeilijk is geweest, maar ik vind het toch wel erg zorgelijk, omdat ze normaal dus nooit eten afslaat en nooit apatisch reageert op mijn zoontje. Haar huisarts is ook altijd heel laks, die komt nooit ergens voor in actie en laat alles eigenlijk maar een beetje op zijn beloop en ik ben bang dat die dus ook niet verder kijkt of er iets anders aan de hand zou kunnen zijn dan dat ze depressief is, maar dat dit niet wordt gezien omdat het sowieso al niet de makkelijkste persoon is om mee om te gaan. Herkent iemand dit?
Jeetje lastige situatie. Het is de plicht van de huisarts om dit serieus te nemen. Ik zal nu toch proberen duidelijk uit te leggen dat het nu echt anders is en dat je je zorgen maakt. Dan moet de huisarts haar toch gaan onderzoeken? Lief dat je er voor haar bent.
Lijkt mij zeker zorgwekkend: dat vallen, apathische reageren etc. Zou zeker aan de bel trekken bij de huisarts. Misschien is het niet gek veel of is er niets aan te doen op dit moment, maar lijkt me zeker niet gewoon.. Bij depressies val je niet zomaar uit je stoel of in de gang over het algemeen.
Dank je. Helaas gaat al het contact met de huisarts via mijn vader en tante. Dus ik heb zelf geen rechtstreeks contact met de huisarts. Maar heb wel tegen mijn ouders gezegd dat ik vind dat ze een second opinion bij een huisarts moeten vragen.... Maar bij hen is de maat een beetje vol. Ze hebben een beetje teveel meegemaakt met al haar nukken en moeilijkheden en hebben nu het idee dat het weer eens zo ver is... En misschien hebben ze gelijk hoor, maar het zit me toch niet lekker. (Als ik dit met mijn oma zou bespreken reageert ze daar ook apatisch op en ook als de huisarts komt zegt ze heel weinig)
Je mag toch best haar huisarts opbellen om het uit te leggen? En dat je je zorgen maakt?? Ze zullen heus niet zeggen dat ze daar niet naar luisteren en dat je vader maar moet bellen. Ik vind het ook zorgerlijk. Lijkt wel beetje depressie maar kan herl goed wat anders zijn. Is het geen dementie?? Dat dat af en toe in vlagen op komt zetten?
Ik zou die huisarts eens flink de waarheid vertellen en zeggen dat je een mrlding maakt, waar dan ook. Dit is echt verwaarlozing! Is hij helemaal van z'n pot gerukt? :x
Dat zou ook best kunnen. Mijn moeder doet boodschappen voor haar en soms belt ze wel 10 keer op een dag om nog een boodschapje door te geven. En dan komt mijn moeder met 3 soorten groente aan en dan liggen er nog 5 soorten groente in de koelkast. Als mijn moeder er dan naar vraagt zegt mijn oma dat ze altijd veel op voorraad heeft liggen.... Maar of dat waar is dat weten we dus niet, want vroeger deed ze de boodschappen altijd zelf, en ze is inderdaad wel een aparte wat boodschappen aangaat, had vroeger ook altijd 10 pakken bar le duc op voorraad bijvoorbeeld....
ik zou toch nog eens bellen. Als ik het een lees, lijkt het naar mijn idee op een TIA. Ik hoop dat de arts gauw bij haar komt,.
Dat is dus precies wat ik dus ook dacht!! De arts is overigens gisteren bij haar geweest, maar zegt doodleuk: "tsja, ze laat weinig los over haar klachten, dus dan kan ik ook geen ziektebeeld vaststellen" :x Dus ik zit daar echt wel mee....
pfff en dat is huisarts? Misschien is dat het probleem/symptoom dat ze niks verder zegt. Soms vraag ik me af of huisartsen hun diploma bij de zegels hebben gekregen.
Kan je geen tweede arts inschakelen? Desnoods jouw huisarts ofzo? Want er is toch duidelijk iets mis. Vind je vader dan niet dat ze veranderd is? Hij (of je moeder) moet dit toch ook zien?
Ze erkennen wel dat ze steeds moeilijker in de omgang wordt, maar ze hebben het idee dat ze depressief is. En nogmaals: misschien hebben ze gelijk, maar ik maak me er toch wel zorgen over dat het iets anders is. Ik heb wel een tante die in de verpleging zat, ik zal het haar eens vragen... Heb er eigenlijk niet aan gedacht om dat te doen, omdat ik nooit contact met haar heb.
Ik zou toch zeker kijken of er niet een andere arts naar haar kan kijken. Het lijkt een beetje op mijn oma. Als was zij altijd wel een hele warme, hartelijke vrouw. De laatste twee jaren werd ze wat moeilijker in de omgang, was vaak ziekig (soms dachten we dat het een vorm van aandacht vragen was), maakte vaak ruzie met mijn opa en kon dan ook gewoon hem een week negeren. Op een gegeven moment kwam ik daar op een ochtend en zag dat ze niet fit was. Ze lag in bed en haar linker mondhoek leek wat te hangen. Direct de huisarts gebeld en die wilde eerst niet komen omdat ze volgens hem alleen maar aandacht zocht en zich aanstelde. Toen ik vroeg of hij röntgen-ogen had, kwam hij toch wel langs. Hij stelde vast dat ze zich aanstelde (hoe doe je dat met een hangende mondhoek) en wilde weer vertrekken. Toen heb ik gedreigd om dan zelf een ambulance te bellen. Dat moest ik dan maar doen was zijn antwoord. Ambulance gebeld. Ambu personeel vond ook dat mijn oma mee moest, maar ze moesten officieel overleggen met de huisarts. En die vertelde doodleuk dat hij was geweest en het ze verbood om haar mee te nemen, ondanks tegensputteren van de ambulance-medewerker. Later die middag kreeg ze weer een tia en toen namen ze haar wel mee. Om een lang verhaal kort te maken, ze is 6 weken later overleden. De tweede tia maakte dat ze niet meer kon communiceren. 6 lange weken opgesloten in haar lichaam. Het zure is dat de arts in het ziekenhuis vertelde dat als ze eerder was geweest, ze haar waarschijnlijk hadden kunnen redden! Achteraf gezien had ze de afgelopen twee jaar regelmatig een klein tikje gehad waardoor haar karakter zo veranderde. Voor ons erg verdrietig dat het zo gelopen is...
Afschuwelijk, Bibaboe Ik heb net een gesprekje gehad met mijn tante, die jarenlang in de zorg heeft gewerkt, en zelfs die zei dat het geen TIA was. Dus ik weet het nu ook niet meer.
Als ik dit allemaal zo eens lees, denk ik dat het goed zou zijn wanneer je oma doorverwezen wordt naar de geriater voor uitgebreid onderzoek. Een geriater is gespecialiseerd in ziektebeelden bij ouderen, dit kan zowel op geestelijk gebied zijn ( dementie, depressie etc. ) als op lichamelijk gebied. Ik denk dat een huisarts niet over voldoende kennis beschikt om een dergelijk complex beeld als jouw oma laat zien goed in beeld te krijgen en adequate acties in te zetten. Het beeld dat jouw oma laat zien kan veel oorzaken hebben, van misschien idd wel iets neurologisch of iets 'simpels' als een blaasontsteking ( kunnen oudere mensen ook heel erg anders van worden ) tot bv. niet goed ingesteld zijn op medicatie of verkeerd gebruik van medicatie, zelfverwaarlozing en ga zo maar door. Ik zou de h.a. benaderen voor een doorverwijzing naar de geriater. Sterkte!
Eens met Sifra! Enige die een goed oordeel kan vellen is de geriater! Een verpleegkundige of een huisarts, mist deze specifieke kennis! Succes!
Mijn oma is vorige maand 88 jaar geworden, en heeft sinds 7 jaar ouderdoms suiker. Hierdoor valt ze vaker, zeker tegen de tijd dat ze weer moet spuiten. Ook is ze de afgelopen paar jaar veranderd in haar doen en laten. Haar gedrag kan zomaar uit het niets veranderen ( ook door beginnende dementie) vaak star en apathisch voor zich uit staren. Hoe oud is je oma?