Klachten die ik nu voor nod heb: Steken in rechter lies Elke dag wel een scherpe steek links van mijn navel Borsten lijken groter pukkeltjes op tepelhof al vanaf dag 16 van cyclus een zeurderig menstruatie gevoel (Het komt en gaat) Spierpijn in boven benen (Elke dag wel 2 uurtjes) Pijn in onderrug en op dag 14 een beetje bloedverlies Dit alles heb ik alleen als ik echt ongesteld ben! Nooit voor mijn ongesteldheid. Wie o wie had dezelfde klachten? Ik weet ook, dat het lichaam je gigantisch voor de gek kan houden. xx Romy
Beste Romy, je zit in de wajong omdat je zeer zware epilepsie hebt. Je woont nog thuis met je moeder en broertje. Mag ik vragen waarom je bent begonnen aan zwanger worden dmv zelf-inseminatie?
Ja tuurlijk mag dat! Mijn eierstokken zijn niet goed meer en ze hebben al gezegd toen ik 16 was, dat mijn eitjes opraken en langzaamaan allemaal cystes worden. Nu heb ik al een hoop cystes. Ik heb altijd al moeder willen worden en het was boven op de Epilepsie een schok om te horen. Hierom ben ik bezig met zelfinseminatie. P.s. mijn aanvallen zijn nu erger geworden doordat ik aan andere medicijnen moest vanwege een eventuele zwangerschap. Daar kreeg ik dus veel aanvallen van en nu heb ik een beetje van het oude medicijn en een beetje van het nieuwe medicijn en het gaat perfect zo. Mijn moeder staat achter me net als mijn zus, vader en broertje en mijn moeder zegt ook: Nu je nog thuis woont kan ik je in de gaten houden.
Fijn dat je moeder je nu in de gaten kan houden, maar hoe zie je de toekomst voor je? Op jezelf wonen? Het zijn van alleenstaande moeder, met alles wat daarbij hoort? Ga je werken of wat is je plan als het gaat om financieel zorgen voor je kind? Ik snap dat je een sterke kinderwens hebt. Maar ik vraag me echt af of je aan een verstandige route bezig bent. Voor jezelf, maar vooral voor een eventueel kindje.
Ik heb veel familie die mij steunt Nu ben ik vooral vervolg opleidingen aan het volgen, ik heb zojuist secretaresse goed afgerond. Daar wil ik deze periode aan besteden. Zodra het kindje er is, dan wil ik helemaal weer overstappen op mijn oude medicatie en dan hoop ik weer net als voorheen geen aanvallen meer te hebben. (Ik had wel aanvallen alleen niet zo veel als nu met die andere pillen). Ik heb een rijbewijs gehaald toen ik 2 jaar aanvals vrij was. Daarna nooit meer kunnen rijden, ondat ze wegens medicatie verandering weer terug kwamen. Ik heb er goede hoop in dat de aanvallen "weg" gaan na de bevalling als ik op de oude pillen weer ben. Dan kan ik met de diploma's die ik heb gehaald, werk zoeken. Sowiezo voor een paar dagen per week.
Als ik het besluit had gemaakt om toch te wachten en dan te denken... Nou ik waag de gok en misschien ben ik dan nog vruchtbaar op mijn 30ste. Als het dan niet was gelukt, als ik dan niet meer vruchtbaar was geweest?... dan was ik dood ongelukkig, ik ken mezelf. Ik heb altijd oppaskids gehad vanaf mijn 15e al. Het was altijd 1 van mijn grootste dromen. Ik doe gewoon dingen in een andere volgorde. Moet kunnen toch?
Dat moet idd kunnen en persoonlijk vind ik dat jij je niet hoeft te verantwoorden. Ik hoop dat je snel zwanger raakt. Wat fijn dat je familie zo achter je staat!
Dankje wel! Zo dacht ik er ook over gister Alleen mensen willen uitleg, dan kunnen ze het van mij krijgen.
Ik denk altijd maar zo: vragen staat vrij. En het beeld dat TS oproept in haar div topics zorgt bij mij voor vraagtekens. En TS, ik lees in je antwoorden dat jij vindt dat je goed bezig bent en er goed over na hebt gedacht. Ik blijf sceptisch en als je mijn zus (of dochter) was, dan denk ik niet dat het zo zou gaan.
Het is nu ook wel zo dat je niet haar zus of moeder bent hé Hilly 1980 Een goede vriendin van me heeft hetzelfde voor; werkt al enkele jaren, woont op de bovenverdieping bij haar ouders, 25 jaar, nog nooit een relatie gehad en kiest daar ook bewust voor, maar wel een grote kinderwens! Wie zijn wij of wie ben jij om daar in tussen te komen? Ik denk dat de persoon die droomt om mama te kunnen worden zichzelf het beste kent. Wij kennen die persoon niet, weten niks van de financiele situatie, ondersteuning van familie en vrienden en noem maar op! En vooraleer je zo'n weg gaat bewandelen om alleenstaande mama te worden, moet je ook wel langs dokters en dergelijke passeren hoor... Ik geloof dat er voldoende gekeken wordt naar of je in staat bent en of je de middelen hebt. Een kindje zal later natuurlijk altijd naar zijn papa gaan vragen, maar daar kies je voor en daar zal je kind ook mee moeten leren leven. Mogen holebi-koppels volgens jou dan ook geen kinderen krijgen Hilly? Want dat werd lange tijd ook niet als 'de ideale situatie' voor een kind gezien... En denk zelf eens na, als je weet dat je eitjes 'op' geraken, wil je het dan riskeren om nooit mama te kunnen worden? 'k Denk dat je het ook eens langs de kant van Romyatilla moet bekijken! Ik wens je veel succes Romyatilla en vind het een sterke keuze van jezelf! Je moet niet kijken naar wat anderen ervan denken/zeggen, luisteren naar goede raad mag natuurlijk, maar jij kent jezelf het beste en jij weet wat je wil in het leven! Succes meid!
De vriendin waarover ik spreek, wordt ook volledig gesteund in haar keuze door haar moeder, vader en zus
Wat bedoel je met, denk dan dat het niet zo zou gaan? Je had toch geen beslissing voor je zus of dochter kunnen nemen? Als zus of dochter de keus door zou zetten zou je diegene dan niet steunen? Het blijft de keus van de persoon die voor een kindje gaat. Wel meer vrouwen met epilepsie die voor een kind kiezen, niks raars aan. En ik kan mij de keuze van TO levendig voorstellen als de wens altijd aanwezig is geweest met het vooruitzicht dat de vruchtbaarheid al vroeg af zal nemen. Fijn dat je een goed ondersteunend vangnet hebt TO. En goed dat je ondertussen actief aan je toekomst werkt. Hopelijk dat met de medicatie je epilepsie dalijk goed onder controle is en dat je snel van een zwangerschap en kindje kunt gaan genieten. Het leven is niet maakbaar. Je doet het met wat je hebt. Een nu zo gunstig lijkend leven voor het krijgen van een kind kan voor iederéén er over een paar jaar heel anders uitzien. Ik geloof dat één op de drie mannen vreemd gaat, dus een relatie kan knallen. Je kan allebei tegelijk je baan kwijtraken. Of je krijgt een beroerte of loopt onder een bus. Soms loopt het leven gunstig en soms niet. Helder nadenken voor je aan een kind begint is heel goed. Maar wanneer het leven er niet perfect uitziet wil niet zeggen dat de omstandigheden een ander het recht geven te oordelen of iemand wel of niet in staat is een kind een liefdevol en goed leven te geven.
Ik zou mijn zus of dochter zonder werk, met een uitkering wegens ziekte, zonder partner en zonder huis niet aanmoedigen om met zelf-inseminatie aan de slag te gaan.
Wie spreekt er hier over een uitkering? En wat met mensen die een handicap hebben? Wat met mensen die maandelijks amper rondkomen? Wat met tienerzwangerschappen? Er zijn massa's mensen die aan kinderen beginnen, zonder dat ze daar echt de middelen of de maturiteit voor hebben... Ga je het hen allemaal verbieden? Je 'kan' nu eenmaal niet beslissen in iemand anders zijn plaats... Als ik me niet vergis ben jij toch ook door de MMM geweest? Wat als jouw moeder nu tegen jou zou zeggen: 'Ik wil niet dat je zwanger wordt door kunstmatige inseminatie, want dat is niet natuurlijk'? Het is misschien cru uitgedrukt hé Hilly, maar je kan nu eenmaal niet voor een ander beslissen. Je mag gerust vragen stellen en raad geven, maar zelfs aan je eigen dochter of zus zou je niet kunnen zeggen: 'jij mag niet zwanger worden'. Om eerlijk te zijn had ik van jou wat meer begrip verwacht, aangezien je zelf ook in de situatie hebt gezeten van geen kindjes te 'kunnen' krijgen. Een kind heeft ook niet alleen geld nodig; wat nog belangrijker is; is liefde, vriendschap, respect, ondersteuning... En als haar gezin haar kan en wil ondersteunen, wat is daar dan mis mee? Uiteindelijk mag jij zeker je mening geven, maar het blijft Romyatilla haar keuze/leven.
Wat lief al die reacties!! en zeker, ieder mag zijn eigen mening blijven geven Ik ben gewoon straks een alleenstaande moeder, die hopelijk in de toekomst een lieve vriend krijgt. Mijn kindje zal zijn of haar vader wel kennen, want het is geen anonieme donor. Ik ben ondanks de bijna overgang op mijn 21ste en ondanks de Epilepsie toch zo gelukkig! En ik denk dat dat het belangrijkste is in het leven
Ik vind het wel grappig, want de naam van dit topic staat helemaal niet in het teken van waar de berichten over gaan haha
Mijn moeder wil even reageren, aangezien ze geen account kan maken:vanwegen zelfde ip adres. Hallo Allemaal ik wil de mensen even bedanken die Romy hierin steunen. Even voor Hilly, Ik ben de moeder van Romy en ik steun mijn dochter onvoorwaardelijk. Want dat doet een echte moeder. Als Romy de keuze had gehad zou ze misschien een paar jaar hebben gewacht. Maar die keuze heeft ze niet Als Romy het geluk heeft een kindje te mogen krijgen zal het kindje al de liefde krijgen van een grote familie. we staan allemaal achter haar. ook de doktoren. Dus veroordeel niet iemand terwijl je de fijne niet van weet. zowel romy en mijn andere kids zijn in ieder geval blij dat hun wel ouders hebben die hun wel ondersteunen.hetzelfde zou ik ook voor mijn zus en mijn vrienden doen. Nogmaals alle andere mensen hier bedankt voor jullie steun en voor hun die ook bezig zijn voor een indje ik wens jullie veel geluk toe.