Op avonden als vandaag waarbij de pijn bijna onhoudbaar is zou ik bijna de handdoek in de ring willen gooien. Waarom? Waarom doe ik mezelf dit aan. Ik verlang naar mijn pijnmedicatie, maar helaas mag ik die nu niet nemen. En natuurlijk weet ik waarom ik het doe, de wens voor een kindje is groot, heel groot. Dan jezelf maar even tijdelijk opofferen, maar damn wat valt het soms zwaar. Naar mate de maanden verstrijken worden die slechte dagen en avonden meer en meer. Waar we in het begin hoop hadden dat we in ieder geval met het zwanger worden wat meer geluk zouden treffen bleek dat helaas niet het geval te zijn. Dankbaar zijn we, we hebben fantastische artsen getroffen die verder kijken dan de standaard regeltjes en kijken naar de mens die voor hen zit. Verdriet dat de semenanalyses slecht waren, de hoop dat we snel zwanger gaan zijn wordt steeds een beetje minder. Maar hé, we moeten wel na 10 maanden met IUI starten dus dat is weer een stapje dichterbij die grote wens. Maar toch dat stemmetje in je hoofd, wat als het niet lukt? Hoe lang kan ik mezelf nog opofferen? Hoe lang houd mijn lijf het vol? Morgen is gelukkig weer een dag, een dag waarbij de pijn hopelijk iets draaglijker is. Een dag waarbij het kijken naar de toekomst weer wat makkelijker is. Een dag dichter bij het moment van een positieve test. Realiserend dat we nog aan het begin van een lange weg staan, maar hoopvol wat de toekomst ons brengt. Gelukkig is er een morgen ......
Laat je nu pijnmedicatie staan meis? Dubbel zwaar dan, dat het nog niet gelukt is! Ik wens je kracht om vol te houden en te kunnen doen wat jullie samen het liefst willen! Knuffel...
Ik wil je alleen heel veel kracht toewensen. Ik hoop echt dat het heel gauw raak mag zijn, want het is jullie enorm gegund. Hou vol!
Dank jullie dames!! Klopt Mlady, helaas mag ik die niet meer gebruiken tot na de bevalling. Maar ja, eerst maar eens zwanger zien te worden .....
Wat een vervelende situatie. Ik wil je een digiknuffel geven en hopelijk is het snel raak bij jullie! Nog even volhouden
Mooi geschreven en ik kan het niet helemaal bevatten hoeveel pijn je hebt maar het lijkt me ontzettend zwaar (je krijgt niet voor niets pijnmedicatie). Enorm veel respect voor jou dat je ondanks je situatie er voor gaat, hoe zwaar ook. En dat je hoop blijft houden. Ik hoop ontzettend voor je dat het snel raak is en je over een tijdje mag genieten van een wondertje van jullie 2! Heel veel sterkte en succes!
Thanks beiden! Het is altijd fijn om even je ei kwijt te kunnen, ik wil ook niet altijd "klagen" bij vrienden of familie dus dan is het forum juist fijn om even van je af te schrijven.
LVtje: we zitten samen al in een ander topic, maar bij deze wil ik je ook hier een dikke knuffel geven!
Aahhh meis wil je toch even een hart onder de riem spreken. Jouw tijd komt echt wel, ik hoop dat zo van harte!!! Ik vind je dapper in ieder geval!!
Aaah Lvtje. We zitten in hetzelfde schuitje wat betreft de zaadwaardes van onze mannen. De pijn medicatie gebruik ik niet. Maar ik snap zo dat je er doorheen zit. Deze gedachten komen mij zo bekend voor. Kon je maar in de toekomst kijken.
Wat lief dames, dank jullie!! En inderdaad, kon je heel soms maar in de toekomst kijken. Als ik zou weten dat ik nog maar 10 maanden moest afzien dan kan ik me daar toch makkelijker op instellen als afzien tot het oneindige zeg maar. Klinkt wel heel dramatisch, maar zonder einddatum zeg maar is het toch lastiger. En eenmaal na positieve test dan moet ik ook nog wel die maanden zonder medicatie maar dat is dan wel te overzien, en je weet dan helemaal, waar je het voor doet. Gelukkig ben ik over het algemeen vrij positief ingesteld, dus zal vast goed komen. Alleen op die hele slechte dagen valt het me erg zwaar.
Ik snap precies wat je bedoeld LVtje. Ook ik moest eerst stoppen met mijn pijnmedicatie voordat we de stap om te proberen zwanger te worden laten staan. En het valt op sommige momenten zo zo zwaar. Precies om de reden wat jij schrijft; je weet niet hoe lang nog + 9 maanden. En is heel moeilijk. Alsof ik (we) dubbel gestraft worden. Persoonlijk fijn om even herkenning te lezen, lastig uit te leggen aan iemand die niet weet wat het is om 24/7 pijn te hebben. En helemaal lastig uit te leggen aan je omgeving; want je gaat niet tegen jan en alleman roepen; ja ik kan even mijn pijn medicatie niet nemen voor onbepaalde tijd... Knuffel voor jou. Hopelijk helpt het je om ook een beetje herkenning te hebben.
Nee precies, zeker in het begin was het lastig omdat verder niemand wist dat we bezig waren. Inmiddels weten het wat meer mensen omdat we nu de molen ingaan en ik moet zeggen dat het wel fijn is, niet meer zo geheimzinnig doen waarom het ineens de laatste tijd zo slecht gaat. Ik zie dat jullie ook al een tijd bezig zijn. Wat rot Hebben jullie al onderxoeken gehad? Sterkte in ieder geval, hoop dat het voor jullie ook snel raak is.
Vind het ook zo rot voor mijn vriend, hij voelt zich zo machteloos want hij kan ook niets voor me doen. Voelt zich schuldig omdat hij "de oorzaak" is waarom het nog niet gelukt is en hij mij al die tijd ziet met zoveel pijn. Alsof hij er iets aan kan doen