Hallo, Ik geef ondertussen al ruim 4 maanden borstvoeding aan mn kleintje en dit loopt goed. In het begin veel problemen gehad door overproductie, maar dat lijkt nu voor een groot deel onder controle. Alleen heb ik nu een ander probleem. Ik heb al jaren psychische problemen en nam daar voor mn zwangerschap ook medicatie voor. Tijdens mn zwangerschap alleen antidepressiva en sinds mn bevalling niets meer. Dit ging even goed, maar na een maand begonnen de symptomen weer de kop op te steken. Ik heb toen mn afspraken bij de psychiater opgedreven. Jammergenoeg vorige maandag toch op het punt gekomen dat medicatie terug nodig bleek. Samen hebben we toen gezocht naar medicijnen die te combineren waren met de borstvoeding, mijn normale pillen zijn namelijk niet te gebruiken tijdens borstvoeding. Ik ben het meest veilige product beginnen nemen, maar mn meisje reageerde er enorm op. Ze sliep niet meer, bleef maar huilen en stuiterde ervan. Dus weer gestopt. Dit is nu 2 weken geleden en heb me eigenlijk door die weken heen geworsteld. Ik voel me helemaal niet lekker. Vandaag moest ik terug naar de dokter en die wilt toch echt dat ik weer medicijnen ga slikken. Ze heeft me doorgestuurd naar een psychiater die gespecialiseerd is in moeder - kind situaties, maar ik ben wel gewaarschuwd dat de kans groot is dat ik zal moeten stoppen met voeden. En dat wil ik helemaal niet!! Bij mijn oudste ben ik ook bij die dokter geweest en toen ben ik inderdaad na 6 maanden voeden moeten stoppen met bv en medicatie beginnen nemen. Ik voel me hier nog steeds slecht over. Ik wil dus niet stoppen, maar vrees dat ik geen keus zal hebben. Het maakt me zo boos op mezelf dat mn hoofd ervoor zorgt dat ik zal moeten stoppen met mn kindje te voeden.
Wat naar voor je dat je je zo voelt. Welke medicatie heb je gekregen waar je dochter zo op reageert? Er moet wel meer dan 1 soort zijn die tijdens bv mag toch?
Paroxetine. Dit was volgens haar het veiligst, en toch reageerde ze. Dit is een antidepressivum, maar eigenlijk heb ik een stemmingsstabilisator nodig. Er zijn er 2 die je volgens de pop poli zou mogen gebruiken, alleen zijn de bijwerkingen daarvan heel sterk. Enorme gewichtstoename en heel moe zijn en dat moe zijn is gevaarlijk natuurlijk met twee kleintjes.
Oh wat lijkt me dit moeilijk. Enerzijds het eigenlijk niet zonder medicijnen kunnen en je er nu niet ok bij voelen, anderzijds nu nog het rotgevoel van het 3 jaar terug moeten stoppen met bv door medicijnen. Wat je ook kiest je voelt je er niet fijn bij Heb je het medicijn of aanverwante medicijnen opgezocht in de lijst van borstvoeding.com? Ik neem aan dat de arts verstand van zaken heeft, maar misschien kun je zelf nog iets met die lijst. https://www.borstvoeding.com/problemen/medicijnen/2010-nl.html Hopelijk komt er een voor jou acceptabele optie..
Heb inderdaad die lijst al uitgezocht en de mogelijke medicijnen opgeschreven en gecombineerd met de bijsluiters. Mijn dokter heeft niet veel erover gezegd, maar ik neem mn lijstje mee naar die andere dokter en misschien dat zij er wel iets mee doet. Ik voel me er echt kut over en ik vrees dat als ik verplicht zal moeten stoppen, dat dit psychisch ook heel zwaar zal wegen. Verder weigeet ons kleintje sinds 4 weken ook de fles. In de opvang krijgt ze haar melk nu met een lepel, maar dit kunnen we toch onmogelijk alle voedingen doen. Ze krijgt dan Max. 60 ml binnen, dus veelste weinig om alleen maar zo eten te krijgen. Ze drinkt nu nog zo'n 9 a 10 x per dag en als ze naar de opvang geweest is zelfs 12x om in te halen.
Is St Janskruid misschien een optie. Door zwakt ook de stemmingen af en is veilig bij bv. Is overigens op natuurlijke basis
En zou je het op een andere manier mogelijk nog iets weten te rekken (het stoppen met bv)? Iemand die iets van de zorg uit handen kan nemen zodat je je terug kunt trekken? Of andere alternatieven die mogelijk iets van verlichting kunnen bieden.. Niet op het gebied van je stemming, maar wel op het gebied van het zorgen/huishouden/etc zodat er minder moet? Bij mij wil dat altijd een stukje schelen als ik minder 'moet' en hoef en mij gewoon af en toe echt even terug kan trekken. Want op deze manier is stoppen ook geen optie voor je en voel je je daar ook enorm rot bij. Er moet toch iets mogelijk zijn
Ik zit al een tijdje in de ziektewet en moest terug beginnen zoeken naar een job/studie. Dit bezorgde me veel stress, wat mn stemmingswisselingen niet ten goede kwam. Nu kreeg ik vanmiddag te horen van de psychiater dat ze een overleg heeft gehad met de arbeidsgeneesheer en dat er besloten is dat ik nog zeker tot september thuis mag blijven. Dit zal zeker al zorgen voor wat meer rust. Maar als ik realistisch ben, weet ik dat ik uiteindelijk weer medicatie zal moeten nemen. Maar misschien dat ik het nu wel nog ff kan uitstellen.. Ik hoop het!
Dat gebruik ik ook, en mijn meisje is heel erg onrustig, huilt ontzettend veel. mij was verteld dat het tijdens de zwangerschap en borstvoeding geen problemen zou opleveren. Hoe reageerde jouw meisje? Liefst in detail, dan heb ik wat vergelijkingsmateriaal. Voor mij werkt het heel goed, maar als het mijn meisje dusdanig beinvloedt kan ik er beter mee stoppen. Welke andere medicijnen noemden ze bij de pop poli verder? Qua stemmingsstabilisatoren heb ik geen tips helaas. Paroxetine is het eerste middel wat ik heb gebruikt. Gebruik het nu dik twee jaar.
Het begon met niet te willen slapen. Op een bepaald moment was ze al 8 uur wakker zonder ook maar een oog dicht te doen. Ze werd heel beweeglijk, heel de tijd brabbelen zonder adempauze en na een tijd alleen nog maar huilen. Normaal (en nu gelukkig ook weer) is ze Max 2,5 uur wakker. Beweegt en brabbelt ze veel, maar ligt en is soms ook gewoon stil (bij medicatie was het echt non-stop bewegen en geluid maken). Ze huilt bijna nooit. Soms huilt ze 2 dagen niet, soms keer beetje mopperen, maar echt ontroostbaar huilen, echt zelden. Tijdens mn gebruik van paroxetine was ze echt niet stil te krijgen. Mn man vond het eng hoe ze deed en zei dat het net leek of zwaar onder oppeppende drugs zat. Sertraline werd genoemd, citalopram, quetapine, fluvoxamine. Allemaal medicatie waarvan niet 100% zeker is dat het kan, maar ik vrees dat er geen 1 medicijn is dat volledig betrouwbaar is. Ik kreeg ook paroxetine omdat dat het veiligst zou zijn, maar dit bleek bij mij dus niet te kloppen.
Constant bewegen en met haar armpjes maaien, huilen, mama honger, veel overstrekken. buikpijn, krampjes, spruw daar wijt ik het aan. Als de spruw voorbij is en ze rustiger gaat drinken zullen de krampjes af moeten nemen. Ook ben ik al nagenoeg koemelk vrij gaan eten omdat ze onder de pukkeltjes zit en nog meer krijst als ik zuivel gebruik. Ik ben momenteel radeloos ondertussen maar had nooit de link met paroxetine gelegd. Zal het nog even aankijken tot de spruw voorbij is maar als het dan niet beter wordt zal ik toch de paroxetine gaan afbouwen. In welke dosering gebruikte jij het? Ik maar 20mg. Zat op 40 maar daardoor raakte ik juist opgejaagd. Ben alleen zo bang weer in die verdraaide depressie te vervallen...
Dat is een beetje de 'pech' dat je hebt, doordat je al vanaf het begin paroxetine slikt. Je kan hierdoor maar moeilijk weten welke symptomen de oorzaak zijn van de paroxetine en welke een andere oorzaak hebben, zoals inderdaad KMA, spruw, sprongetje. Ik denk dat het geen kwaad kan van eerst al het andere uit te sluiten en dan te kijken of het komt door de paroxetine. Op dat vlak had ik het 'geluk' dat ik wel wist wat van de paroxetine kwam. Ik zag zo mijn rustige gelukkige baby veranderen in een onrustig krijsend wezentje. Ik nam 10 mg, maar eigenlijk is paroxetine niet de juiste medicatie voor mij. Dus was nog maar de vraag of het ook echt ging helpen.
Nog iets over de angst om weer in een depressie te belanden ken ik, ik vind het verschrikkelijk om me weer zo te voelen. Maar tegelijk is het voeden van mijn meisje iets dat ervoor zorgt dat ik blijf doorzetten.
Dat klopt maar heb ook gelezen dat je door de hormonen die vrij komen bij de bv ook weer van slag kunt raken. Weet niet of dat klopt hoor. Wel betekent bv kunnen geven veel voor me. Bij mijn zoon niet gelukt door omstandigheden en daardoor werd mijn pnd nog erger. Voelde zo als falen, daarom wil ik het nu ook niet opgeven ondanks alle ellende. Mijn dochter slaapt alleen goed op haar buik (of op de arm). Vind het eng maar blijf erbij en s nachts gaat het alarm aan als ze in bed ligt.
Dat heeft met je dopaminegehalte te maken volgens mij. Niet iedereen heeft daar last van, ik heb bijvoorbeeld nog nooit gehad dat ik van bv van slag raakte. Van alle andere dingen daarentegen Ik heb dan wel nooit een pnd gehad, dat gevoel van falen ken ik wel. Wat was ik boos op mezelf dat ik moest stoppen bij de oudste. Op het moment zelf viel dat mee, ik was toen allesbehalve helder, maar toen m'n medicatie begon te werken, kwam ook het falen en het verdriet. Het kan zijn dat je meisje geen last heeft van de medicijnen, maar wel van andere dingen. Alleen bepaalde dingen die je zegt, herken ik van toen mijn kindje erop reageerde, maar ja, mijn kindje heeft ook nog geen last gehad van spruw of iets anders. Ik moet 11 februari naar die dokter gespecialiseerd in alles wat te maken heeft met moeders, zwanger of borstvoedend.
Meid wat een duivels dilemma voor je! Gonneke lijkt me inderdaad een goede om eens te vragen. Zij kent ook mensen in het alternatieve circuit die soms goede resultaten behalen bij dit soort aandoeningen. Ik wens je heel heel veel sterkte toe!