Onze 5-jarige gedraagt zich al een tijdje als verwende puber. Hij gaat overal tegen in, begint te krijsen als hij mee moet helpen of iets moet doen en is ongelooflijk brutaal. We proberen zo consequent mogelijk te zijn, niet mee te gaan in zijn boosheid, en rustig te blijven, maar het lijkt niet beter te worden en ik word er inmiddels erg moe van. Herkennen jullie dit gedrag, hoe ga je ermee om? Wat werkt wel, wat niet? We moeten iets gaan doen om het patroon te doorbreken, maar we zien het zelf even niet zo goed, dus tips zijn welkom.
Meer dan consequent zijn, rustig blijven en goede voorbeeld geven kun je haast niet. Ja volhouden. Kies bij een concequentie het liefst voor een meest passende. Dus bij schreeuwen hem negeren bijvoorbeeld. Probeer je wel eens andersom te benaderen? Dus niet zeggen: niet schreeuwen. Maar zeggen: rustig praten. En probeer te onthouden dat voor 1 negatieve opmerking/reactie oid, wel 4 complimentjes tegenover moeten staan. Succes, het is lastig he.
Hier ook, ze is vreselijk humeurig ook. En alles is nee als ze in zo'n bui zit. Weet soms ook niet hoe ik er moet reageren, want ik word er zelf ook erg humeurig van, dus ik lees mee.
Oudste begint hier nu ook steeds meer bijdehante opmerkingen te plaatsen. Ik sta er van te kijken, want zo was ze helemaal niet. Ik zie het maar als een goed teken, want ze is aan het ontdekken dat ze een eigen persoontje is en probeert controle over haar wereldje te krijgen. Ik confronteer haar vaak met wat hetgeen ze zegt of doet, met anderen doet. Wat het met ons doet en dat wij er verdrietig van raken of dat wij schrikken van haar als ze weer eens een drama bui heeft. Proberen haar te leren dat zij niet alles bepaalt en dat ze rekening moet houden met anderen en hun gevoelens. Toch weer elke keer uit leggen dat niet alles gaat zoals zij wil en dat we allemaal weleens dingen moeten doen die we niet leuk vinden, maar toch nodig zijn. En soms gewoon, als het geduld er bij ons niet is, een consequentie voor haar gedrag. Ik heb het vermoeden dat haar gedrag nog maar het begin is en dat ons nog veel erger staat te wachten als ze na de vakantie naar de basisschool gaat Sterkte! Edit: humor wil nog wel eens helpen hier. Vandaag had ze zo'n dag dat ze overal nee op zei en niets was leuk. Dus toen zei ik iets id trant van:'Oh, het is vandaag 'nee' dag?! Dat wist ik niet. Maar goed dat ik het weet, want dan is het voor mij ook 'nee' dag!' Ze keek mij wat fronzend aan en haalde haar schouders op.... Vervolgens vraagt ze of ze wat mag drinken. Mijn antwoord:' Nee!.... Het is vandaag toch 'nee' dag? Nou, dan geldt dat voor mij ook. Geen drinken en koken doe ik ook niet, want ik zeg overal nee op.' Begint ze te lachen en zegt:'maar mama, dat kan toch niet? We moeten toch eten? En drinken.....en we moeten toch ook weg zo?' Ik:'Maar het is toch 'nee' dag? Hoe moet dat dan?' Zij:'Mama...het is toch 'ja' dag vandaag...ik zeg altijd ja nu' Ik:' Is ook goed. Dan is het vanaf nu 'ja' dag, meis' En vervolgens lacht ze en is weer helemaal vrolijk. Maakte ze de rest van de dag aanstalten om nee te zeggen, dan herinnerde ik haar aan het feit dat het toch 'ja' dag was, en dan reageerde ze met een 'Oh ja' en werkte ze weer met een lach super mee. Nu heb ik ook niet altijd het geduld en het humeur om het op deze manier te doen, maar ik merk wel dat hoe luchtiger ik doe, hoe luchtiger zij wordt
Wat hier helpt is het gedrag uitvergroten. Mijn dochter staat als ze gefrustreerd is bijv te springen en nouhouhou etc te roepen. Dan zeg ik: ik denk dat je harder moet stampen met je voeten. Kijk zo! En dan doe ik het voor. Doet ze het na: nee nog harder! Meestal moet ze daarna heel erg lachen en is de bui over.
Leuk 'ja dag' en harder stampen... **Verzamelt alvast een arsenaal aan fijne 'hoe haal ik de angel er uit tips' **
Oh gelukkig ben ik niet de enige met een 5,5 jarige "puberkleuter" Mijn dochter heeft ook weer hele leuke buien op het moment: brutaal, boos worden als ze haar zin niet krijgt, gooien met de deur, niet willen eten enz enz. Ik hou maar in mijn hoofd dat het wederom een fase is. Van mij krijgt ze gewoon "straf". Ik waarschuw 2x en de derde keer mag ze of bijv. op de gang, of geen tv meer kijken etc. Ik weet anders ook niet hoe op te lossen. Ik ga sowieso niet in discussie met een 5-jarige, ook al probeert ze dat wel. Maar vermoeiend is het zeker
Het is inderdaad ontzettend vermoeiend en ik vind het zo lastig om goed in te schatten wat reëel is. Hij is heel wijs, maar tegelijkertijd emotioneel gewoon een kleuter. Daardoor kan hij soms grote dingen snappen en een minuut erna uit zijn plaat gaan omdat hij zijn zin niet krijgt. Pfff. Ik merk ook wel dat ik het lastig vind om te schakelen tussen onze beider zoons. Ik verwacht volgens mij te weinig van de jongste en teveel van de oudste. Daar moet ik wel opletten. Wel fijn dat we niet de enige zijn. Geeft weer licht aan het eind van de tunnel.
Hier ook een kleuterpuber. Peuterpubertijd over geslagen maar nu duidelijk aan het kleuterpuberen. Hier vaak ook mij napraten, vreselijk, dat lukt me ook moeilijk te doorbreken.
Wel herkenbaar helaas. Voor niet luisteren en een brutale mond. Wij proberen ook consequent te blijven en er een straf aan te geven. En bij goed gedrag geven we overdreven wel complimenten. Ik vind het ook erg vermoeiend en de sfeer in huis wordt er ook niet gezellig erop.
Toevallig zei ik tegen mijn man van de week, we hebben een peuterpuber, maar geloof ook een kleuterpuber nu hahaha.. Hij wordt zes in maart en is ongelooflijk brutaal. Heeft overal een weerwoord op en kan heel lang pruilen over iets wat niet mag. Ik leg altijd uit waarom ik het niet fijn vindt wat hij zegt of doet. En dat snapt hij dan ook wel en dan doorbreken we de situatie. Tot er een nieuwe zich aandient haha.
Yep herkenbaar, hier bijna 6. Bij ons denk ik wel versterkt door de situatie, denk ik (scheiding, verhuizing, nieuwe school).
Dit werkt bij ons ook vaak. en bij huiken/krijzen zeg ik ook vaak ik versta je niet, praten doe je met je praatstem