Nuage... ik vind het echt heel knap hoe je hiermee omgaat!!! Dat je voor de buitenwereld (werk) gewoon doorgaat alsof er niets in je lichaam en hoofd gebeurt. Ik hoop echt voor je dat het toch nog uit zichzelf gaat komen!!!! Die pillen moet je in het ziekenhuis omdat je eerder zo heftig erop reageerde ofzo?? Ga je als het niet uit zichzelf komt wel over op de pillen?? Je kan ook kiezen voor gelijk curettage? Nou heel veel sterkte met deze situatie meid!!! Puk... Wat fijn dat je op de laatste echo helemaal schoon bleek. Maar mag je nu gelijk weer zwanger worden, of wacht je daarmee om eerst de onderzoeken te krijgen? Hoe is het met tosti??
Dankjewel. Het is helaas niet mijn eerste keer, dat scheelt ontzettend. Mijn eerste keer was ik mentaal stukken slechter. Moet je mijn weblog maar eens lezen. Of doe maar niet, zo vrolijk is het niet. Nee het ziekenhuis hier heeft dat als protocol dat je die pillen alleen krijgt als je opgenomen wordt. Dit ivm het risico op grote bloedingen. Curettage wil ik niet. Heb het eerder al meegemaakt en vond het echt vreselijk. Dus alleen als het niet anders kan kies ik daarvoor. Het is moeilijk voor mij als controlfreak om controle te proberen te krijgen over een situatie waarbij dat onmogelijk is. Het enige wat ik kan is afwachten. En met mezelf wel een datum afgesproken waarbij ik me dus wel ga laten opnemen en de pillen neem. Dat geeft ook wel rust.
Ik mag direct weer zwanger worden en hoef niet te wachten, maar als het dan weer mis gaat dan moet je weer wachten. Wij wachten daarom eerst de uitslagen af en gaan dan ons best weer doen. Daarbij heeft mijn lichaam het heel zwaar momenteel, ik ben ontzettend moe en doe alleen de dingen die ik wil. Lekker ego!
Heel goed Puk!! Je moet lekker aan jezelf denken... Het is allemaal niet niets. Wij mogen deze cyclus niet zwanger worden omdat ik de laatste echo nog niet schoon was. Dit ervaar ik als heerlijk rustig. FF niet bezig met zwanger worden/zal ik zwanger zijn etc. Nuage... vreemd dat ze bij jullie ziekenhuis gelijk moet worden opgenomen met die pillen. Dat er zulke verschillen zitten in ziekenhuizen.
Dag allemaal. Helaas kan ik me bij jullie aansluiten. Ongeveer een maand geleden heb ik een MA gehad, juist op het moment dat het eerste trimester ten einde liep. We hadden met ruim negen weken nog een mooi hartje zien kloppen, maar met ruim tien weken is dit gestopt. Uiteindelijk heb ik besloten om het even af te wachten en is de miskraam twee weken later vanzelf op gang gekomen. Dit was voor mij de derde keer. Eerder heb ik al een miskraam met 7 en ruim 8 weken gehad. Ook bij de miskraam hebben we een week ervoor nog een hartje zien kloppen. Nu voel ik me vooral verslagen. Ik kan me niet voorstellen dat drie keer nog toeval is en durf op het moment ook niet verder te gaan uit angst dat het weer een miskraam wordt. Daarnaast heb ik ook al een dochter. Voor deze zwangerschap heb ik geen miskraam gehad en de zwangerschap is, op de standaard kwaaltjes na, ook gewoon normaal verlopen. We gaan daarom een traject van onderzoeken in. Aan de ene kant hoop ik dat er iets uit gaat komen, aan de andere kant natuurlijk ook niet, omdat dat tevens bepaalde gezondheidsimplicaties heeft. Het is in ieder geval fijn om hier lotgenoten te vinden, want ik ken in mijn directe omgeving niemand die dit ook heeft meegemaakt. Hoewel de mensen die het weten ontzettend lief en meelevend zijn, is het toch iets dat ze niet helemaal begrijpen. Iedereen in ieder geval veel sterkte!
Inderdaad, het is gewoon heel erg stom! We hebben nog helemaal niets gedaan mbt onderzoeken. Eind februari heb ik een afspraak en dan gaat het beginnen. Ik begreep al dat ik voor het stollingsonderzoek sowieso drie maanden niet zwanger mag worden, maar dat wil ik op dit moment ook helemaal niet. Ik durf het nu even niet meer aan, zeker nadat ik me de laatste keer zo zwanger heb gevoeld, met alle kwaaltjes tot aan overgeven toe. Ik weet gewoon niet of ik de teleurstelling nog een keer aankan.
Sterkte Minty. Ik kan je aanraden om te overwegen naar Gent over te stappen. Als je Engels goed genoeg is adviseer ik het boek is your body baby friendly? van Dr. Alan Beer.
Minty... wat een heftig verhaal!! Zeker omdat je al zover bent iedere keer. Dan hoop je dat je het eerste trimester inderdaad bijna door bent!! Ik snap daardoor heel goed dat je alleen maar banger wordt!! Heel veel sterkte ermee!! Hier: Ik ben nu ongesteld geworden, dus zal eerdaags naar het ziekenhuis bellen voor een controle echo op ongeveer dag 7. Hopen dat dan alles schoon is?!!!
@Nuage: ik begrijp dat jij dit boek al gelezen hebt? Heeft het jou ook doen besluiten om naar Gent over te stappen? Ik moet zeggen dat ik dat wel een hele stap vind hoor. Maar dat zal vast voor iedereen gelden. @Mickey: ik hoop ook voor je dat alles schoon is. En ook wel fijn dat je nu - na de menstruatie - weer verder kunt. Dat is voor mij dus even niet aan de orde omdat ik eerst alle onderzoeken af wil wachten. Daarnaast heb ik zowel mentaal als lichamelijk even rust nodig.
Ja ik heb het boek. Er ging een wereld voor me open. En dat heeft er zeker toe geleid dat ik naar Gent ga want ik begrijp nu zoveel meer over inmuungerelateerde miskramen en wat je daartegen kunt doen, en in Nederland schrijven ze die medicatie simpelweg niet voor. In NL kunnen ze niks meer voor me doen, daar moet ik gewoon blijven proberen en dat ben ik na 5 miskramen wel zat.
Zo herkenbaar, alleen heb jij dan al wer een succesvolle zwangerschap gehad. Hier precies hetzelfde schuitje(alleen MA's met 8 week)!
@ Nuage: ik begrijp heel goed dat je het na vijf miskramen helemaal zat bent en ook echt niet meer in toeval gelooft. Om eerlijk te zijn weet ik nog helemaal niets over immuungerelateerde miskramen, maar ik begrijp dat het boek daarop ingaat. Aan de ene kant wil ik graag mijn kop in het zand steken, maar aan de andere kant is het misschien toch tijd om me in dergelijke zaken te gaan verdiepen. Wat naar ook voor jou Puk. Heb je ook driemaal een curretage gehad of heb je de miskramen afgewacht? Ik heb inderdaad al een succesvolle zwangerschap gehad en dat geeft ook wel een beetje troost. Het neemt echter de angst en het verdriet van dit moment niet weg. Ik zou willen dat ik de miskramen van me af kon schudden en eenvoudig 'op naar de volgende keer' zou kunnen zeggen, maar zo werkt het helaas niet. Het is zelfs zo dat iedere miskraam er harder inhakt, maar dat komt misschien ook omdat ik iedere keer verder in de zwangerschap zit. De laatste keer hadden we er echt vertrouwen in dat het nu wel goed zou gaan, dus die klap kwam echt heel hard aan.
Volg vooral je eigen gevoel hierin. Ik heb me ook pas later erin verdiept. Toen weer weggelegd. Toen weer gaan lezen en nog veel meer opgezocht. Doe wat voor jou goed voelt! Sterkte in ieder geval
Ik heb het alle 3 de keren opgewekt met cytotec en alle 3 de keren was het een hel(denk dat dit ook wel zo blijft):x
Ik heb het ook zo ervaren Puk. Bij mij is het alle drie de keren vanzelf op gang gekomen, maar alle drie de keren had ik veel pijn en verloor ik veel bloed. Het zijn toch echt wel een soort van mini-bevallingen. Ik ga nu inderdaad eerst de standaard onderzoeken even afwachten (vandaag voor het eerst bloed geprikt) en kijken wat daaruit komt, maar ik ga me al wel verdiepen in andere opties die in NL niet onderzocht worden. Dan kan ik eventueel snel ander keuzes maken, mocht ik dat willen. Is APS hetzelfde als het antifosfolipiden syndroom Nuage? Is de zwangerschap van je dochter verder wel helemaal goed gegaan?
Fijn dat dat helemaal goed is gegaan Nuage, want ik begreep dat je bij APS toch ook kans hebt op vroeggeboortes en zwangerschapscomplicaties? @Puk: ze gaan mijn bloed nu onderzoeken op diverse vitamines, mijn schildklierwaarde en nog een paar zaken die ik nu alweer vergeten ben. Deze onderzoeken zijn gewoon via de huisarts gegaan. Over twee weken heb ik een afspraak bij de gyn, dan zal ik meer horen over het onderzoek naar bloedstolling.