Ik ben eens benieuwd hoeveel dreumes/peuters graag bij hun ouders slapen en hoeveel ouders daaraan toegeven. Wat vraagjes: - hoelang heeft je kindje tussenin geslapen (van welke en tot welke leeftijd) - ben je dat af gaan bouwen of gaf het kind zelf aan wel gewoon weer in het eigen bed te willen slapen - is dat dan de hele nacht vanaf naar bed gaan...of vanaf een bepaald moment/tijd in de nacht? - is die behoefte er vanuit het kind gekomen (bv ontroostbaar in het eigen bed of bood/biedt je dat juist zelf aan? - met meerdere kinderen in 1 gezin...is dat bij alle kinderen zo gegaan? Wie is er (fel) op tegen en waarom?
Ik ben er niet automatisch op tegen, maar dochter kan het gewoon niet. In ons bed gaat ze automatisch spelen. We hebben wel een logeerbed op haar kamer staan, en als ze echt ziek is, slaapt een van ons daar met haar. Gek genoeg kan ze het daar wel. Maar dat doen we alleen als ze echt ziek is. Dus laten we zeggen slechts een nacht of 5 per jaar. De rest van de tijd moet er gewoon in haar eigen bed blijven, daarvoor dient dat ding.
Hai. Bij mijn eerste sliep die in wiegje bij ons in bed tot die met 5 weken ziek werd koorts bleek de 6e ziekte te zijn heb ik hem in bed genomen En om eerlijk te zijn heeft die tot 6 jaar bij ons op kamer geslapen wel op eigen bedje Me dochter werd geboren toen me oudste 1,5 jaar was en die sliep tussen naast ons Die heb ik in eigen bedje gelegd op onze kamer mr toen ouder werd kwam ze ook bij onz liggen wel krap. Maar goed ook gezellig hahha hahha Toen de 3e kwam heb ik die on wiegje. Bij ons gelegd en met 6 maanden op eigen kamer tot ongeveer 1 jaar klom die bedje uit om bij ons te komen. Op gegeven moment drie kids op onze kamer Nu heeft me dochter eigen kamer en de jongens die nu 4 en 7 zijn. Me jongste komt halverwege de nacht bij ons liggen vind heerlijk hoor En me dochter van 6 slaapt ook bij de jongens op kamer ze vind eng alleen Het is wat je ze aanleerd ik vond makkelijk ze sliepen zonder probleem nooit vroeg wakker ideaal ook met bv
Eerste half jaar van onze dochter haar leven sliep ze ongeveer op mij. Dit kwam door reflux en zo had ze het minste er last van. Uiteindelijk ging ze over naar haar eigen bedje en nu slaapt ze alleen nog bij ons als ze ziek is. Ze is nu bijna 3
Onze oudste heeft nooit bij ons in bed geslapen. Deels omdat ze dan denkt dat het speeltijd is, maar meer omdat vriend en ik onrustige slapers zijn en wij bang waren in onze slaap op onze dochter te gaan liggen. Ze slaapt nergens anders dan in haar eigen bed, en ik ben er niet tegen als ze bij ons zou willen/kunnen slapen maar vind het ergens toch prettig dat ze liever in haar eigen bed slaapt. Mocht het in de toekomst gebeuren dat ze dat wel wil en kan dan is dat ook geen probleem, maar dan in bijzondere gevallen (ziek, nachtmerrie) want zou er geen gewoonte van willen maken. Onze jongste is nog niet zo oud, en slaapt in de box, ook in de nacht zijn we beneden en slaapt ze op mij of in de box. Ze heeft veel last van krampjes en is daardoor (voornamelijk) in de nacht onrustig. Zij en haar zusje reageren heel sterk op elkaar als 1 van de 2 gaat huilen, onze oudste slaapt sinds kort redelijk goed door en dit willen we even niet verstoren.
Mijn oudste heeft alleen in zijn eigen bedje geslapen, mijn middelste soms bij mij/ons en mijn jongste slaapt altijd nog bij mij/ons (soms slaapt ml apart). Ik vind het heel makkelijk, ik heb 3 slechte slapers en achteraf was bij ons slapen het minst vermoeiend. Ik heb altijd geroepen dat hij met 2 jaar naar zijn eigen bed zou gaan, maar eigenlijk bevalt het van beide kanten nog prima, dus laten we het nog even zo en zien we wel hoe het loopt.
Vindt jouw man het ook goed?? En valt jouw jongste in zijn bed in slaap of gaat hij eigenlijk gelijk bij jullie?
Alleen mn oudste heeft als baby bij ons geslapen vanwege medische klachten. Mijn peuter komt soms vroeg in de ochtend bij me liggen. Verder ben ik er niet echt fan van. Vind dat ze als dreumes of peuter toch wel gewoon in hun bed horen te slapen. Slaap ook niet rustig met een peuter in bed.
Vanaf 13 mnd ivm eczeem (jeuk, onrust, huilen). Nee ik zou nooit kind met mij gaat leggen of bij kind in hun bed/kamer liggrn. Ik leg altijd haar in eigen bed. Dat weet ze. Ze komt bij ons zelf met kussen, water en alle knuffels tussen 1-4 uur snachts. Ze klimt zelf op, legt kussen en soms merken we niet dat ze tussen ons ligt. Als ze wakker wordt tot 00.00 en we nog niet liggen zelf dan leggen wr haar ik eigen bed steeds of blijven even bij haar zitten tot ze valt in slaap. Soms lukt dat niet dan leg ik haar uit dat we nog tv kijken en niet slapen daarom moet ze eventjes gaan liggen wachten tot we naar bed gaan en dan pas komen. Het werkt soms. We hebben het nog niet afbouwen gedaan. Maar enige wat helpt is als je dus teruglegt en minimaal 30-50 min nog bij haar in kamer ligt. Want ze ligt dan lange tijd met open ogen en uiteindelijk valt in slaap. We hebben nog het niet snachts gedaan omdat we zijn erg moe zijn en geen zin hebben Als ze bij ons komt moet ze stil zijn dat is regel is ze speels dan gaat ze terug. Dat snapt ze ook. Soms ze heeft veel onrust door jeuk/huid dan wil ze vaak geknuffeld worden dan is lastiger Wat ik zeker nooit zal doen is mijn vrije tijd snachts afgeven dat bedoel ik ik zal nooit met haar gaan bewust samen (in)slapen. En nooit in aparte bed of in bed bij haar etc. We slapen samen met mijn man in eigen bed en dat is punt dat is onze vrijheid en vrije ruimte waar ze dus mag gebruik maken tegen de ochtend als ze zelf komt. Ik heb immers ook eigen leven en mijn man ook en niet hele wereld draait om haar En ja we wonen gelijkvloers dus geen gedoe met trappen
Hier tot 2,5jr nooit bij ons geslapen. Sinds hij peuterbed heeft komt hij tussen 6 en half 8 bij ons liggen. Hij slaapt dan gewoon verder. Maar vaak word hij wakker vd douche rond half 8 en dan luiert hij nog even in bed bij mij. Heerlijk!
Hier hebben ze het alle drie gedaan, tijdens bepaalde fases. - telkens een paar weken tijdens onrustige periodes, - kinderen vielen altijd in eigen bed in slaap en kwam dan s nachts bij ons - als we merkten dat onrust over was, legden we het kindje terug in eigen bed. Afbouwen was hier nooit een probleem omdat we denk ik heel duidelijk zijn dat onze kan er altijd openstaat als ze daar behoefte aan hebben.
Hier alleen als er iets aan de hand is (ziek zijn/verdrietig zijn). Ze weet dat ze altijd bij ons terecht kan als er iets aan de hand is. Verder is haar kamer wel de normale plek waar ze slaapt. Ik (persoonlijk he) moet er niet aan denken om mijn dochter iedere avond bij ons op de kamer te hebben.
Hier heeft ze in haar eerste week wel eens in ons bed geslapen, waren we samen in slaap gevallen tijdens de nachtvoeding. Ze heeft 4 weken op onze slaapkamer geslapen en daarna ging ze naar haar eigen kamer. Daarna heeft ze eigenlijk nooit meer bij ons in bed geslapen. Ze wordt eigenlijk zelden of nooit wakker en als ze dat wel doet is het voldoende als 1 van ons na haar toe gaat, wat laat drinken (bij bijv een vervelende kriebelhoest) en dan gaat ze eigenlijk altijd weer slapen. Kan me voorstellen dat als ze een keer heel ziek zou zijn en ze graag bij ons wil liggen dat we dat ook gewoon doen. Maar zolang zij er niet om vraagt ga ik er ook absoluut niet aan beginnen. Ze komt eigenlijk ook nooit haar bed uit als er iets is. Ik zeg wel altijd dat ze ons altijd mag roepen of naar ons bed mag komen maar dat is dus eigenlijk nog nooit gebeurd. Ze is 2,5 jaar nu
Hier heeft 1 van de meiden 1 keertje bij ons in bed geslapen toen ze ziek was. Toen ging dat prima. Daarna nog een keertje geprobeerd toen was ze ook ziek alleen toen was ze de hele tijd aan het spelen en praten, op een gegeven moment gaf ze zelf aan dat ze terug naar haar eigen bedje wilde, wij blij. Verder ben ik er eigenlijk wel op tegen, ik vind dat het bed en de slaapkamer van mij en mijn man is en dat de meiden lekker in hun eigen bedje horen te slapen, behalve als ze heel erg ziek zijn, dan willen we wel een uitzondering maken. Ze zijn er ook nooit gewend om in ons bed te slapen dus dat is makkelijk nu.
Hier alleen als ze ziek zijn of een nachtmerrie hebben. Ons zoontje is wel een slechte slaper, maar dat verbeterd niet als hij tussen ons in ligt.
Ik ben er op tegen. Ons bed is van ons en daar wil ik mijn kinderen niet hebben. Ze zijn vanaf de geboorte gelijk naar hun eigen bedjes op hun eigen kamers gegaan en slapen daar ook altijd. Als ze ziek zijn later kan het natuurlijk voorkomen dat ze een keer bij ons in bed liggen, maar dit is een hoge uitzondering. Moet er niet aan denken elke nacht met m'n kind tussen ons in te moeten slapen. En wat ik helemaal gek vind om te lezen is als de papa dan nog ergens anders moet gaan slapen omdat kind erbij komt. Maar ieder z'n eigen ding.
Voor degenen die erop tegen zijn...wat doen jullie als je kindje zo overstuur is dat die echt niet meer in het eigen bed verder slaapt...van de 1 op andere dag. En wanneer je naast het bedje blijft om te troosten het meer dan een uur duurt voordat hij/zij slaapt maar in jullie bed bv meteen in slaap valt
Mijn oudste heeft even bij ons op de kamer in de wieg geslapen, maar dat werkte niet goed dus die ging vrij snel naar haar eigen kamer. De middelste heeft 3 a 4 maanden bij ons in bed geslapen, toen ze ging doorslapen naar haar eigen kamer. De jongste heeft tot 14 maanden bij ons in bed geslapen (cosleeper). Nu kruipt de middelste van 3 vaak tussen ons in en de jongste ook nog soms. In de winter heb ik nooit zin om ze terug te gaan leggen haha. Als mijn man er geen zin in heeft legt hij ze weer terug, daar maken ze dan ook geen probleem van. Overdag hebben ze wel altijd alle slaapjes in eigen bed gedaan.
Ohja en ze begonnen de avond altijd in hun eigen bed, pas na de nachtvoeding bleven ze bij ons liggen.