Dat gebeurt amper 1 keer om de 6 maand dat hij hier een uurtje blijft. Hij weet dat ik geen blad voor de mond hou en als er wat is zeg ik het meteen. Ik ga niet vreemd
Inderdaad een relatie is op basis van vertrouwen. Zelf had ik een relatie van 8 jaar, waarin ik met alles in de gaten werd gehouden en hij vertrouwde mij nooit. Nou, ik zweer op alles wat me lief is, dat ik nooit vreemd zou gaan en dat ik hem adoreerde, alles deed ik voor hem alles... Als ik jou was zou ik hier goed over nadenken en zijn telefoon NIET controleren. Ik denk dat dat meer kapot maakt en als je niet zo in elkaar zit, het dat niet waard is. Of hij zelf vreemdgaat weet ik niet ( achteraf hoorde ik dat mijn ex wel oog voor anderen had, maar of hij vreemdging durf ik niet te zeggen en daar wil ik me ook niet druk over maken, zo was/ben ik niet. Inmiddels ben ik met iemand die perfect voor mij is ) Dit is het begin van een moeilijke tijd, waarin je je eigenwaarde moet behouden en keuzes maakt die jou op de lange termijn weer gelukkig maken. Praat erover met iemand die nuchter is.
ooooh dit wou ik ook typen. Ik zeg niet dát het zo is, maar ik weet dat wanneer een man zijn vrouw ten onrechte en vanuit het niets beschuldigd van vreemdgaan, hij meestal zelf het één en ander op zijn kerfstok heeft......
'Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten' drukt uit dat je oordeel over iemand vooral wordt beïnvloed door hoe je zelf bent. Het spreekwoord wordt altijd negatief gebruikt: 'als jijzelf niet te vertrouwen bent, vertrouw je anderen ook niet'. Je negatieve oordeel zegt dus eigenlijk meer over jezelf dan over de ander.
Het gaat echt wel dieper dan dat. Ik herken "de situatie". En ben zelf ook wel eens beschuldigd van vreemdgaan, maar om er over te kunnen oordelen moet je ook echt wel meer details weten en wat er vooraf is gegaan. Je wordt niet zo maar beschuldigt en al helemaal niet wanneer je of zelf nooit vreemd bent gegaan of wanneer een partner geen vertrouwens issues heeft (door bijv. bedrogen te zijn door een eerdere partner) Het is niet altijd simpel. Maar ik denk wel, als je niks te verbergen hebt dan is het misschien niet leuk maar dan heb je ook niks te verliezen om te bewijzen dat het niet zo is.
Als hij jou wantrouwt, dan is ie zelf onbetrouwbaar. Het is een oud gezegde en waar. zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten (=men ziet de anderen zoals men zichzelf ziet)
Ok, dank jullie voor de uitleg. Ik heb nu echt zin om hem eruit te schoppen, maar ik wil niet dat hij dan denkt dat hij gelijk heeft. Ik ben radeloos, er was echt geen aanleiding ofzo. Ik heb hem ook gezegd dat hij mij niet moet verwijten wat hij zelf doet.
Nou je hoeft hem er ook niet uit te schoppen ? Hij maakt zich zorgen of whatever waar hij last van heeft. Waarom ga je niet rustig met hem praten en probeer je erachter te komen wat nou precies het probleem is ?
Ik zou mijn partner vierkant uitlachen en vragen wanneer ik dat dan zou moeten doen. Ik zou het direct afdoen als onzin en lachend zeggen: ja in mijn dromen. En mij er verder niet meer over uitlaten. Als hij het dan toch echt meent wil ik wel eens weten waarom hij dat denkt en als ik hem er dan na 1 goed gesprek nog niet van kan overtuigen is het klaar want dan kan hij gaan. Ik heb een gloeiende hekel aan het concept vreemdgaan. Dit geeft weer dat je (mijn inziens) niet genoeg respect hebt voor je partner om de huidige relatie te verbreken voordat je aan de volgende relatie begint en dat vind ik kwalijk. Verder heb ik een ex gehad die geregeld vreemd ging en heb ik een actief deur beleid voor partners die dit kleine beetje respect niet op kunnen brengen. Als mijn partner dus denkt dat ik vreemd ga, dan weet ik dat het een grapje is. Iedereen die mij kent weet dat ik dat niet doe. Ik zou dus zeggen: neem een ander in de maling - en verder besteed ik er geen tijd/aandacht aan. Alles waar je aandacht aan geeft groeit; dus direct in de kiem smoren.
Wat ik ook raar vind is dat zaterdag was dat die man zijn kinderen kwam ophalen na het feestje van mijn zoon, mijn vriend zei er niks van, maar ik zag wel dat er iet was. Ik heb hem 5 keer gevraagd of er iets is, hij zei altijd nee. Vervolgens hadden we dezelfde avond s*ks, niets meer over gezegd om dan gisteren een hele namiddag te verdwijnen, beschonken naar huis te komen en mij dan te beschuldigen
Niet om te suggereren of te stoken, maar het lijkt wel alsof hij zich schuldig voelt of zo. Ik zou je aanraden om goed met hem te praten (in een ontspannen sfeer).
In sommige gevallen redeneren mensen dat aanval de beste verdediging is.... Is hij zelf niet vreemdgegaan??
Hoe is het verder met je man? Zit hij goed in zijn vel? Ik lees veel dat het overkomt alsof hij zelf vreemd gaat, op mij komt het zo niet over. Maar ik ken je man niet dus vandaar mijn vraag of hij onzeker is?
Het eerste wat ik zou doen is vragen waar hij dat idee vandaan haalt. Vooral als ik lees dat de desbetreffende man 1 keer per 6 maanden een uurtje blijft plakken vind ik de aanname dat je vreemdgaat nogal raar. Als hij nou elke week langs zou komen zou ik me al wat meer kunnen inleven in jouw man zijn gedachtegang (ook al is er verder geen reden om aan te nemen dat je vreemdgaat). Die koffie momenten zou ik even achterwege laten, het is nu belangrijk denk ik om erachter te komen waarom je man je verdenkt van vreemdgaan. We weten natuurlijk niet veel n.a.v je verhaal, maar het plotselinge van zo'n beschuldiging vind ik opvallend. Ik bedoel hiermee niet dat je vreemd zou gaan maar er moet iets gebeurd zijn of een gevoel bij hem opgekomen zijn dat dit dus zo zou kunnen zijn. Grote vraag is dan wat en waarom? Ik ben zelf in een vorige relatie ook vaak beschuldigd van vreemdgaan terwijl ik dit niet deed. Hij controleerde mijn mobiel als ik sliep of aan het douchen was, als ik weg was wilde hij continu contact houden over waar ik was met wie en hoe laat ik thuis zou zijn. Na een tijdje ging ik op m'n tenen lopen, wat me uiteindelijk volgens hem nog verdachter maakte. Veel gesprekken gehad over waarom hij dat dacht, uiteindelijk kwam eruit dat hij enorm onzeker was over zichzelf en mij te goed vond voor hem. Dus ik zou zeker wel vreemdgaan want wat moest ik met hem? Ben er later wel achter gekomen dat hij met veel vrouwen een bepaald contact had, of hij ooit vreemdgegaan is weet ik niet zeker maar ik vermoed van wel n.a.v sommige dingen die ik gelezen heb. Dus in zekere zin geloof ik wel dat zo'n spontane beschuldiging (vaak) betekent dat diegene zélf een misstap heeft begaan.. Wij kunnen niet zeggen of dat dat bij jouw man ook zo is, maar een goed gesprek hierover is zeker op z'n plaats. Kan begrijpen dat je er niks van snapt, en ik vind dat hij wel uitleg mag geven hierover. Je kunt niet zomaar iemand gaan beschuldigen zonder tekst en uitleg te geven vind ik.
Maar waarom heeft hij dan eerst dezelfde avond nog s*ks met mij? Als je denkt dat je partner vreemdgaat dan wil je toch niet meer vrijen?