Hallo dames, lang getwijfeld, toch maar ook eens zelf een topic over slapen openen... Ik heb alle topics al gelezen, internet afgestruind en omgeving raad gevraagd, maar geen oplossing gevonden. Ik ben doodmoe en echt wel behoorlijk wanhopig inmiddels. Misschien dat jullie kunnen helpen of anders alleen maar even mee-leven, want om mij heen bijna enkel goed slapende baby's... Zo niet de onze! Hij is nu 7,5 maand oud en is vanaf dat hij ongeveer 3-4 maanden oud was alleen maar onrustiger gaan slapen. Het is een lieve, vrolijke en zeer knuffelige baby met veel behoefte aan nabijheid. In de kraamweek had ik soms het idee dat ie terug in me wou kruipen en zo is hij nog steeds . Op zijn rug slapen heeft hij moeten leren en overdag in zijn eentje slapen ook. Dat gaat echt prima nu. We zij echt dol op hem, maar die nachten! En als er nu maar vooruitgang is zat...maar nee! Het lijkt steeds erger te worden. Een typische nacht van zoals we die de afgelopen weken meestal hebben: om 19.00/19.30 uur naar bed, hij gaat lief slapen (overdag slaapjes ook geen enkel probleem in zijn eigen bed). Hij heeft dan goed gegeten en gedronken, rond 18.00 uur. Hij eet bijvoorbeeld een geprakte aardappel met paar stronkjes broccoli en Griekse yoghurt voor toe. Net voor het slapengaan nog even drinken bij mama. Niks aan de hand, lekker slapen tot ongeveer 22.00 uur. Hij moet huilen en is heel moeilijk te troosten in zijn eigen bed. Dan maar bij ons in bed (we liggen er noodgedwongen doorgaans echt vroeg in) en we slapen door tot ongeveer 23.30 uur. Weer huilen en niet te troosten met speen. Dan krijgt hij een fles van ongeveer 120 cc poedermelk (ik heb 's avonds weinig melk en de ervaring heeft geleerd dat als ik hem een klein slokje laat drinken dat hij er een uurtje later al weer is). Dan slapen we weer door tot ongeveer 2.00 uur. Weer wakker en ik leg m dan maar even aan. Hij drinkt wat (niet echt honger, lijkt het) en valt tegen mij aan in slaap. Rond half 4 is meneer weer huilend wakker, dus weer even aan de borst, inslapen gaat al lastiger. Half 6 weer wakker, geen honger, dus borst wil hij niet. Met veel mazzel krijg ik hem weer in slaap door hem tegen me aan de troosten met speen en veel geknuffel, als we pech hebben blijft hij een uurtje wakker tot de wekker gaat en we eruit moeten.... GAAAAAAAP!!! De ene nacht gaat iets beter dan de andere, maar meestal is het wel ongeveer zoiets. Soms nog wat erger, dan is hij rond een uur of 3-4 echt klaarwakker. De betere nachten zijn op een paar handen te tellen. In de betere nachten komt hij twee of drie keer voor een voeding en slaapt makkelijk weer door. Dat noem ik al een goede nacht tegenwoordig . Er is altijd wel weer iets waardoor hij nog een tikje onrustiger is dan "normaal": speen kwijt, verstopte neus, hoesten, luier doorgelekt.. enz. enz... Dit is niet meer vol te houden. Wij werken allebei vier dagen en ik heb ook nog het woon-werkverkeer. Ik rijd 4 dagen 45 min heen en ook weer terug op 1 van de drukste stukken snelweg van NL. Ik kan me superslecht concentreren op t werk en moet alles uit de kas halen om te blijven functioneren. Onze grote dochter is zo lief, al heeft ze als ruim 2,5-jarige natuurlijk ook wel eens haar kuren. Maar ze verdient toch echt ouders die wat meer energie hebben dan nu het geval is. Al ben ik er trots op dat het ons behoorlijk goed lukt om haar er niet onder te laten lijden. Ben echt zo mager geworden en manlief is zo bleekjes en snel prikkelbaar. Daar heb ik gelukkig wat minder last van. Ik kan best veel hebben, maar ben bang dat t einde in zicht komt nu. Kan wel janken... Laten huilen wil ik echt niet, maar hoe dan wel? Ik wil zo graag vertrouwen hebben in mijn kleintje dat hij het op een nacht echt beter gaat doen en mij minder nodig zal hebben, maar ik weet niet of ik het tot die tijd kan volhouden... Dochter was echt zo anders. Zij kwam ook nog tot 11 maanden voor een nachtvoeding, had dan ook echt honger, en sliep bijna altijd meteen weer door in haar eigen bedje. Ze is nog steeds een goede slaper. Wat te doen met dit kleine mannetje? Ik heb wel eens een avond geprobeerd hem weer in zijn eigen bed te doen en te troosten, maar hij blijft maar steeds wakker worden en hartverscheurend huilen. Zo labiel als ik nu ben trek ik dat niet en het gaat ook tegen mijn gevoel in. Maar hoe dan wel???
Ik denk dat je iets later hem naar bed kan doen om 8 uur bijv en dan vlak voor fles geven of pap of beker melk. En dan ik zou zelf eerst gewoon proberen steeds terugkomen bij hem als hij huilt: om de 5-10 min bijvoorbeeld. Sommige kinderen hebben wel nodig zich aanleren terug gaan slapen daar hoort ook huilen bij. Je hoeft hem niet uren laten huilen maar wat is beter? Gebroken nachten en aanleren dat hij zijn zin krijgt(fles) of laten huilen 5 min? Paar nachten doorzetten en als jij niet kan vraag dan je man even nacht met beleid laten huilen. Uiteraad als hij geen pijn heeft.
Slaapgebrek breekt echt op he. 8mnd is volgens mij een beruchte fase met verlatingsangst. je schrijft dat hij veel behoefte heeft aan jouw nabijheid en dat je 4 dagen per week werkt, kan het niet zijn dat hij dan 's nachts in wil halen? Is het een idee om (tijdelijk) samen te slapen? Dan kan je ook verder slapen als hij aan de borst wil. (co sleeper, jij met hem in 1 persoons bed, man in logeerbed) Hier werkt dat tot nu toe het beste, leggen we hem in zn eigen bed en komt hij s nachts naar ons toe, slaapt hij onrustiger dan dat hij de nacht gewoon in ons bed start. Eerste nachten kan wat wennen zijn voor beide partijen, maar dat was vast ook zo toen je voor het eerst met je partner sliep denk ik dan maar. Of de nachten verdelen? 1 gaat mee naar bed en doet dan de ochtend vanaf 3u, ander doet de avond en kan 's ochtends slapen.
Herkenbaar. Wat wij deden, was afwisselen. De ene nacht was ik van dienst, de andere nacht papa. En dan sliep de andere beneden in de zetel, zodat je toch een relatief goede nacht had. En dan de nacht erop wisselen. Zo kan je toch altijd weer enigzins opladen. Bij ons heeft het geduurd tot 11 maanden. Toen zijn we noodgedwongen slaaptraining gaan doen, omdat zij ook begon te lijden onder het slaaptekort. Veel succes!
Je noemt dat hij vaak een verstopte neus heeft. Dat in combinatie met pas slecht slapen als hij een paar uur ligt, doet mij denken aan oorproblemen: laten checken bij de huisarts en als die niets ziet verwijzing KNO vragen, (want die zien wel wat huisartsen niet kunnen zien ). Voor de tussentijd: neus paar keer per dag sprayen met zoutoplossing, bedje ophogen en eens kijken of een zetpil voor de nacht verbetering geeft. Als dat verbetering geeft, zijn het dus oorproblemen zeer ws en kan de KNO hopelijk iets voor je betekenen.
Hee, dank voor je reactie! Verlatingsangst... ja dat heeft hij dan al zijn hele leventje.... En ik denk ook wel dat dat een groot deel van het probleem is. Hij heeft veel geruststelling nodig. Maar we slapen dus al vanaf halverwege de avond samen, maar dat lijkt helemaal niet te helpen. Hij is echt onrustig en wordt steeds wakker, ook als hij tegen me aan ligt. Maar zodra ik bijvoorbeeld het licht aandoe om te verschonen ofzo als hij is doorgelekt, dan is het lachen en gezellig doen. Dus ik denk niet dat hij pijn heeft. Hij heeft overigens een co-sleeper, maar sinds hij kan tijgeren komt hij daar gewoon uit en tijgert naar me toe . Het is soms best heel grappig als ik niet zo moe was. Ik kan er ook vaak nog om lachen hoor en ben ook echt vertederd vaak, maar het is zo vermoeiend!
En voor jezelf: nachten afwisselen. Hij lijkt de BV niet meer nodig te hebben/willen 's nachts, dus wissel echt af en zorg dat degene die geen nachtdienst heeft, dus ergens slaapt waar je ook echt redelijk ongestoord (of zo ongestoord mogelijk) kunt slapen.
Dat betekent zeer beslist niet dat hij geen pijn heeft, maar licht aan en allerlei dingen kunnen zien=afleiding en dan gaat het vaak wel aardig, terwijl slapen dan toch echt niet gaat omdat ze daarvoor echt teveel pijn/ongemak hebben.
Ha Rozemarijke, ik heb jouw berichten over oorproblemen vaak gelezen en met dat in mijn achterhoofd ook meerdere nachten pijnstilling en ophogen van bedje geprobeerd, en de neusspray daar zij we grootverbruiker van. Maar het maakte gewoon geen verschil met of zonder pcm. En als die neus vol zit helpt spray op een gegeven moment ook niet meer zo. En ophogen gaat niet meer. Hij draait en tijgert door zijn bed en komt dan onderin te liggen...
Dankje! Ja slaaptraining daar zit ik tegenaan te hikken. Afwisselen per nacht wie dienst heeft kan nu wel wat makkelijker sinds we ook een fles geven in de nacht. Ik heb nog wel wat stuwing dus echt prettig is dat op den duur voor mij niet. Maar als je beiden uitgeput bent is het lastig kiezen wie de dienst begint . Ik heb ook het idee dat hij zelf begint te lijden onder het slaapgebrek, wat jij ook zegt over je dochter. Hij was vanmorgen echt moe, niet zo vrolijk als anders. Ook hij zou veel baat hebben bij beter slapen. het lijkt ook wel dat hij dat wil, maar dat hij gewoon niet weet hoe hij weer zelf in moet slapen als hij eventjes wakker word. Maar hoe leren we hem dat?
Op 7,5 maand zou ik echt nog niet starten met slaap training. Wij hebben het pas op ruim 11 maand gedaan. Toen met stapjes: 1 min laten huilen, troosten, 3 min laten huilen, troosten, 5 min laten huilen.... Maar nu is hij echt nog zo klein.... Je kan ook halve nachten wisselen. Dat deden wij eerst. Tot een uur of 3 was vriend van wacht, hij gaat toch graag laat slapen. En daarna ik. Dan moet je geen hele nacht doorspartelen op je eentje... Als er niks medisch aan de hand is, denk ik dat je daar echt je oplossing moet zoeken. En aanvaarden. Het zal beter worden. Ooit ☺
Hij valt echt om van de slaap tegen 19uur, en gaat dan ook heel lief slapen, dus later naar bed lijkt me niet zo'n goed idee. Papfles al wel eens gedaan, maar ook dat maakte toen geen verschil. Ik denk eigenlijk dat hij gedurende de nacht wel halverwege echt honger heeft en ik wil hem dan ook best voeden. Het probleem is alleen dat hij ook tussendoor steeds weer even wakker wordt en niet weer zelf in slaap kan komen. In "zijn zin geven" enz geloof ik niet zo. Het is een kleine baby, die denken nog niet zo.
Ja, je hebt ook echt gelijk denk ik. Hij is nog zo klein en laten huilen is echt hartverscheurend, hij snikt van intens verdriet en lijkt ook echt mama te roepen. Ik ga gewoon meehuilen dan. Wel een goed idee om met halve nachtdiensten te werken. Accepteren doe ik al wel, het is een wonder dat we nog zo goed functioneren. Maar ik ben gewoon bang dat ik letterlijk ga omvallen want mijn lichaam trekt het gewoon niet meer. Ik krijg echt fysieke klachten en hou mijn gewicht amper op peil. Ik ben er vrijwel zeker van dat er medisch niks aan de hand is op een snotneus na. Het zal beter worden -het zal beter worden - het zal beter worden - Dat probeer ik vast te houden...
Misschien schop ik nu tegen wat heilige huisjes aan hoor, maar zou de borstvoeding afbouwen dan geen uitkomst bieden? Om en om nachtdiensten draaien scheelt echt heel veel hoor! Als jij gewoon af en toe een hele nacht kan blijven liggen (ook al wordt je wakker, blijven liggen maakt verschil) en dat jouw man indien nodig een flesje kan geven. Je zegt dat je intussen allemaal lichamelijke klachten krijgt, je bijna niet meer functioneert op je werk, dat is niet OK hoor meid...
Dan toch naar de KNO. Zetpillen geven niet altijd verlichting, want als hij bijvoorbeeld last heeft van druk of spanning op het trommelvlies, helpt een pijnstiller daar niet tegen. Ik vind het heel typerend gedrag iig: eerst een langer ruk zelf kunnen maken, en daarna drama. Zagen we hier ook altijd.
Heeeel veel herkenning. Vooral het samen slapen wat op een gegeven moment ook totaal niet meer werkte en de nachtvoedingen die meer even een inslaapslokje leken. Hier met ruim 10 maanden ook over gegaan op slaaptraining. Emotioneel zwaar in het begin maar ik had het véél eerder moeten doen. Het gaat hier steeds beter.
Hoe is het gedag tijdens slapen overdag? Ik vind het ook wel te 'erg' om onder verlatingsangst te schuilen. Ik zou, zoals rozemarijke zegt, toch een doorverwijzing vragen naar een kno arts. Juist omdat je aangeeft dat hij heel erg graag bij je is, maar toch naast je niet de nacht doorslaapt (in ieder geval een ruk van minstens 5 uur). Heb je in zijn leven ooit wel eens andere klachten of eigenaardigheden ontdekt? Reflux, gevoeligheid voor koemelk, verschovern wervels, kun je dat 100% uitsluiten?
Tijdens slapen overdag gaat het nu al maanden goed, maar dat was in het begin heel anders. Hij vond het moeilijk om alleen te slapen en sliep ook veel in de draagzak of in de wandelwagen. Gaandeweg ging dat beter met veel troosten en elke dag weer hetzelfde ritueeltje en goed letten op vermoeidheidssignalen. Hij is verder kerngezond geboren na een zeer vlotte bevalling. Wel de eerste maanden echt heel schrikachtig bij harde geluiden of plotse bewegingen. Kon ook echt niet op zijn rug liggen, sliep veel op zijn buik (of op onze buik ), werd steeds wakker van zijn maaiende armpjes. Ik heb inbakeren wel geprobeerd maar hij bleef maar huilen. Bovendien was het toen zomer en bloedheet dus geen succes. Hij draaide ook al met 3-4 maanden op zijn buik dus inbakeren werd t niet. Gelukkig ging het slapen overdag toen steeds beter. Hij is verder heel sterk en motorisch echt vlot. Tijgert al de hele kamer door. Het is een zeer vrolijk en alert jongetje, maakt snel contact met mensen, maar kan ook al vanaf 6 maanden ineens huilen bij een vreemd gezicht. Drinkt goed aan de borst en fles. Geen spuger en ook niks wegslikken, wat zijn zus wel deed. Eet al best wat vast voedsel (meest Rapley) wat de eerste weken wat krampjes opleverde maar nu niet meer (denk ik). Ik merk dat iig niet meer. Hij krijgt qua melkproducten alleen af en toe wat yoghurt. Dat lijkt ook geen verschil te maken. Nou ja, een modelbaby dus, alleen niet in de nacht, haha! Ik heb zijn gedrag: schrikkerig en heel knuffelig, altijd geduid als een wat voorzichtig/angstig temperament. Geeft niks, we kunnen niet allemaal een dare devil zijn!. Ik noem hem altijd onze kleine softie. haha! Maar misschien heb ik toch wat gemist? Ik kan niet 100% uitsluiten dat hij ergens last van heeft, maar kan dat ooit wel dan? Wat Rozemarijke zegt van zijn oortjes is nog iets wat ik wil onderzoeken. Ik vind het ook echt opvallend dat de onrust toeneemt naarmate hij langer heeft gelegen. Het wordt in de nacht al lastiger om hem weer in slaap te krijgen en zelfstandig kan hij het niet. Oja, nu ik er over nadenk: wat me wel opvalt is dat hij ook overdag bijna altijd huilend wakker wordt uit/na een slaapje. Zo goed als nooit tevreden lachend als ik hem uit bed haal. Hij doet meestal slaapjes van anderhalf uur overdag (2x1,5 uur en 1x 3/4 uur). Misschien hebben jullie gelijk en is er toch medisch iets mis....
Ja echt slopend he! Ook ongelooflijk wat je dus allemaal blijkt te kunnen met slechts een uurtje of 5-6 slaap per nacht en dat al maandenlang. Maar het eist echt wel zijn tol. Hoe ging dat verder bij jullie? Hoelang duurde het voor je ukje rustiger ging slapen? En gaf/geef je nog wel een nachtvoeding of "cold turkey" helemaal niet meer?
Laat het ook echt door een KNO bekijken, want huisarts en kinderarts zagen hier ook weinig bijzonders en toch meerdere malen wel degelijk iets aan de hand. Maar dat weet je mogelijk dan nog wel uit reacties van mij her en der hier op het forum