Inderdaad, een nachtvoeding, geen punt. Maar vannacht ging het weer zo: om 23:00 kwam ze zelf voor een voeding. Gedronken en ging weer slapen. Om 3:50 kwam ze weer (netjes!), en toen bleef ze dus wakker tot 5:30.. Ze drinkt, is klaarwakker en wil op een gegeven moment niet meer verder drinken. Na 20 minuten heb ik d'r maar in bed gelegd. Mijn man nam de babyfoon over. ( We leggen d'r 's nachts in d'r eigen kamer, ivm mijn oudste. Onze slaapkamer ligt aan de woonkamer en onze oudste maakt haar dan wakker) Ze bleef roepen, kletsen, uiteindelijk geïrriteerd mopperen. We hebben haar tussen ons in gelegd en ik dacht laat ik d'r maar (weer) aanleggen. Opeens enthousiast drinken. Oke, weer terug in bed. Na een half uur sliep ze pas. Overigens, dit "drinkgedrag" heeft ze overdag ook. Drinkt kleine beetjes en daar word ik onderhand horendol van. Drink gewoon een voeding en klaar.. Pff.. En inderdaad, wat zou ze veel gaan huilen als ik haar een fles opdring. In het ziekenhuis zouden ze dat ook doen, ze zou dan ook slecht drinken denk ik.
Dank je wel. We zijn al 3 keer met haar bij de osteopaat geweest. Wat ik zo raar vind, ze is duidelijk geen slaapkop..maar ze slaapt zo weinig. Dat is toch raar?
Mijn zus heeft het al aangeboden. Maar ik ben als de dood dat ze 's nachts een drama gaat maken. 's nachts uit een fles drinken zie ik niet gebeuren. Ze is wel al 2 keer een aantal uur overdag bij mijn zus geweest, toen kon ik mijn bed in. Dat ging wel goed.
Bedankt voor je tips! Het boek heb ik inderdaad. Goed boek, bij mijn oudste ging het ook een beetje zo. Mijn jongste heeft gewoon geen ritme, hoe erg ik dat er ook probeer in te brengen. Ze slaapt zo weinig en dat nachtelijke wakker zijn snap ik niet. Eerst dacht ik dat het te maken kon hebben met te weinig slapen overdag. Maar soms gaat het slapen overdag best goed, niet te veel, niet te weinig. En dan toch 's nachts wakker blijven. Ik ben stil, alles is donker, verschoon geen luier. Toch is ze klaarwakker en begint te kletsen. Soms geïrriteerd, soms op een ontspannen manier. Ik snap er niks van. Soms lijkt ze nog een newborn.
Mogelijk overdag wat minder slapen dan? Wat slaapt ze nu overdag? En mogelijk toch iets meer op schema voeden? Minimale tijd tussen de voedingen instellen, zodat als ze drinkt, ze ook echt honger heeft en echt drinkt? Klinkt me nu wat in de oren als dat ze steeds snackt, maar daardoor geen echte honger heeft en daardoor ook niet echt lekker drinkt?
Killing is het.... Ik heb ook dit soort nachten gehad, toen zoon reflux had en nog geen medicatie. (Want ik werd niet geloofd). Bij hem was het dan de hele nacht krijsen,maar hetzelfde idee: wakker wakker wakker. Toen dit eindelijk aangepakt werd (medicatie), was de nachtvoeding weer wat het hoort te zijn:een rustig moment in de nacht. In het kader van alle kanten aanpakken:heb je al over dit gedrag met een lk gesproken?Waarom ze zo snackt? Natuurlijk, het ene kind is van de grote maaltijden,de ander van de tussendoortjes, maar toch. Ik heb het idee dat je kindje eigenlijk het eerste drinkmoment nog niet echt hongerig is. Maar wel wakker, en hoe! En is het lipbandje gecontroleerd? Kán ze wel echt goed drinken? Wellicht is dit allemaal al aan bod gekomen hoor...
Soms kan het zijn dan kindjes bij een ander wel uit de fles drinken en bij mama niet omdat ze weten dat er BV is. Als je zus het heeft aangeboden en het overdag goed ging, is het dan niet de moeite waard om het te proberen? Ze kan je altijd bellen toch als het echt niet gaat... Vervelende en slopende situatie, ik ken het vanuit m'n werk. We kwamen ook wel eens als thuiszorg bij kindjes die extreem veel huilden enzo, konden ouders even bijslapen. Tegenwoordig gaat het niet meer zo makkelijk, maar ik heb wel veel gemerkt dat je als ouder met je kind bepaalde gewoontes etc hebt en dat kinderen dat al snel doorhebben en erop reageren. Als je zelf zenuwachtig wordt dan zal je kindje het gevoel hebben dat er wat aan de hand is, probeer het slaapmoment etc zo ontspannen mogelijk te maken, voor je kindje en voor jezelf. Hopelijk gaat t snel beter!
Eerlijk? Ik zou niet kiezen voor een opname, zeker zonder dat je erbij bent, tenzij het echt niet anders kan. Toen zoontje 7 weken was werd hij opgenomen met een urineweginfectie, en ik ging alleen even koffie halen als hij sliep of werd even max 1,5 uur afgelost door papa. Waarom? Op de box tegenover ons lag ook een baby'tje, weet niet wat de reden was maar wel dat het kindje soms lange tijd hard lag te huilen, en het vaak erg lang duurde voor er iemand ging kijken. Ze zeggen "zet de intercom maar aan als je weggaat dan horen we m wel", nou het was een grote afdeling, zij waren druk dus ik geloof er geen snars van. Het toppunt was op een bezoekuur, kindje lag serieus een uur te brullen zonder dat er iemand de kamer in of uit ging. (Hoorde ik terug van familie, ik was even gaan spelen met de oudste). Komen de ouders, liegt de vpk keihard: "hij huilt net pas hoor, we waren er net nog" 😱 Nou toen liet ik m al helemààl niet meer alleen!
Ik heb dezelfde ervaring. Mijn kinderen en wij hebben best wat tijd doorgebracht in het zkh, wij zorgden ervoor dat we er altijd bij waren (behalve op couveuseafdeling). Tussen de kinderafd en koffieautomaat lag het huilbabys gedeelte, en dat was echt verschrikkelijk om aan te horen! Ik heb gewoon telkens de vpk's lastig gevallen als ik een baby hoorde huilen.
Overdag slaapt ze helemaal niet zo veel. Of 2 normale slaapjes (1,5 uur ofzo) en aan het einde van de middag een kort slaapje van een half uurtje. Of ze slaapt een keer wat langer (gem. 2,5 uur) en verder nog 2 korte slaapjes van 45 minuten of een half uurtje. Aan het einde van de middag gaat het moeizaam, soms is het 20 minuten in de draagdoek. Deze week slaapt ze overdag amper, zodra ik d'r in bed leg is het keihard huilen. ( Ook na extra aan de borst leggen) Gisteren heeft ze over de hele dag een uurtje geslapen. Nu ligt ze weer te praten/huilen/mopperen in bed terwijl ze vanmorgen amper heeft geslapen. Aan de borst kukelt ze in slaap, maar in bed is het brullen. In de draagdoek blijft ze binnenshuis voornamelijk wakker. Qua voeding voedde ik eerst na een slaapje eigenlijk altijd. Maar toen ze zo begon te snacken ben ik puur op verzoek gaan voeden. Maar dat maakt dus niet zo veel uit, ze blijft het doen. Ik ben net terug van de arts en ze is helemaal nagekeken. Ze had wat "vieze" oren en een rode keel. Geen ontstekingen te zien, maar vooral die rode keel vond de kinderarts wel een beetje apart. Ook een erg verstopte neus. Ik heb neusdruppels gekregen. De arts dacht dat ze misschien moeite heeft met effectief drinken omdat haar keel zeer doet. Spruw heeft ze niet. Ik heb wat adviezen gekregen: - PCM voor het slapen gaan, om pijn uit te sluiten. Minimaal 3 dagen doen; - Neusdruppels gebruiken, 3x daags; - Bijvoeding starten, een papfles proberen te geven. Kijken of ze dan toch meer verzadigd is. Ook omdat ze overdag nog elke 3 uur drinkt. Haar groei was goed gelukkig. Qua opname hebben we afgesproken dat we er nog over nadenken. Ik mag er pertinent niet bij zijn, overdag mag ik 3 keer op bezoek komen. En qua drinken en flesweigeren zien ze niet zo'n probleem: die pakt ze vanzelf wel. Nu is het zo dat het inderdaad 2 keer best goed is gegaan bij mijn zus, maar dat was een wonder te noemen. Ik denk dat ze direct weer vreselijk veel gaat huilen, mocht ze enkel uit de fles kunnen drinken.
Ik zat zelf ook te denken om een lk te bellen. Haar tongriempje is gekliefd in de kraamweek. Naar haar lipbandje is nooit gekeken. Ze groeit goed en ik heb geen kloven ofzo. Ik word echt gek van dat snacken, ik zit continue te voeden. Kom nergens aan toe..en maar tegen m'n oudste: even wachten, ik kom zo..
In de voorjaarsvakantie gaan we met een aantal op vakantie, mijn zus gaat ook mee. Ze bood meteen aan om mijn dochter bij haar op de kamer te zetten, zodat ik kon slapen. Misschien doe ik dat wel, proberen kan altijd en ik ben in de buurt.
Ik krijg echt serieus buikpijn van het idee dat mijn meisje ligt te huilen en niemand troost haar. Ze heeft thuis ook wel eens een paar minuten gehuild ( Ik stond buiten met mijn handen op mijn oren) maar dat was het ook wel. Ik laat haar niet huilen. Maar soms denk ik, als ik niet eens weet wat ik met d'r aan moet, wat voor moeder ben ik dan
Voordat je dan opname huilbaby protocol doet, absoluut eerst zien dat je door KNO gezien wordt. Dat je er niet bij mag blijven: pure onzin. Als jij dat wel wilt, gaan ze gewoon observeren. Zij bepalen dat echt niet en als ze je wel die indruk geven, gaan ze echt hun boekje te buiten. ZEKER als er wel degelijk klachten spelen, zoals dan vanochtend geconstateerd is.... Zou daarnaast ook zeker de LK even consulteren. Dat jij het op een gegeven moment niet meer op kunt brengen maakt je geen slechte moeder: je bent een mens en je kunt niet eindeloos door. Maak dan absoluut gebruik van je zus: als je kleintje daar wel drinkt, kun jij met een gerust hart even rusten en bijkomen en er daarna weer zelf zijn!
PCM: kijk wel even goed naar de dosering. Hier was advies altijd 3 maals daags, gewoon verdeeld over de dag. Als dat ongeveer overeenkomt met slaaptijden is dat mooi, maar ongeveer elke 8 uur zorgt voor een goede spiegel in het bloed en dan merk je het beste of er verbetering optreedt en of er dus idd sprake is van pijnklachten. Hier was het met pcm nog altijd zeer magertjes, maar iig wel beter dan zonder, waardoor dus wel duidelijk was dan dat ze pijn hadden.
dit zou ik ook proberen! En dan regelen dat je echt alleen voor je kleintje en jezelf er hoeft te zijn. Geen maaltijden hoeft te koken, niet hoeft schoon te maken, geen visite of bezoek. Alleen jij en je kleintje en even tot rust komen. Ik deed dat in het eerste jaar ook vaak, ook toen ik weer werkte, ging ik op mn vrije dag heerlijk samen knuffelen en slapen. Kostte even moeite om alles los te laten, maar leverde heel veel op. Daarnaast geloof ik niet zo in een scheiding van moeder en kind om problemen op te lossen, bij de borstvoeding komen hormonen vrij die zowel voor moeder als kind erg fijn zijn (oa oxytocine, het happy-hormoon). Ik heb altijd het idee dat door zo'n opname een kindje leert dat er niet altijd iemand komt als hij in nood is. En ik wil niet dat mijn kindje dat leert. (het is 5mdn, weet nauwelijks dat zn handjes van hem zijn en zou wel kunnen manipuleren?) Ik snap dat je op bent en het niet ziet zitten, maar ik zou echt echt echt eerst het advies van MommyOwl doen.
oh zo herkenbaar! en dan ga je eens alleen naar de supermarkt, hoor je nog je kindje huilen...ik vluchtte in die tijd vaak naar mn moeder, lekker verwend worden met kopje thee en even douchen terwijl zij op hem paste, maar ook gewoon om mijn verhaal kwijt te kunnen. Heb jij een persoon in je omgeving? Misschien je zus? waar je af en toe even naar toe kan om " op te laden" .
En tada! Daarrrrr is die dan! De "u moet met bijvoeding beginnen mevrouw, want dat lost alles op" oplossing! OMG, niet doen! Dit gaat echt geen klap uithalen. Artsen... :x Je dochter wordt niet wakker omdat ze honger heeft. Anders zou ze echt wel beter drinken 's nachts! Weet je, ik begin ineens veel van je dochter in mijn eigen dochter te herkennen met 5 maanden. Rond die leeftijd spookte zij ook op precies diezelfde manier 's nachts! Uiterst irritant! Ze hoefde niet te huilen ofzo. Maar was gewoon uuuuuuuren wakker na een nachtvoeding en lag dan te kletsen, te roepen, en uiteindelijk te mopperen in bed. Gek werd ik ervan!! Dan maar weer een voeding. Die dronk ze dan, de ene keer beter dan de andere, en ik legde haar weer klaarwakker in bed. Maar dit keer ging ze dan binnen een half uurtje wél slapen. Pfff, kapot was ik de volgende dag. De tijden die jouw dochter aanhoud nu 's nachts komen bijna precies overeen met mijn dochter toen... En opeens besloot mijn dochter, na een aantal weken, dat ze genoeg had van dit spelletje en sliep ze wel gewoon braaf in na een nachtvoeding. Weird... Ook rond de 5 maanden besloot mijn dochter dat overdag slapen voor baby's was en sindsdien slaapt ze maar 2x 30min overdag. Ze is steeds 3 uur lang wakker en gaat dan pas naar bed. Soms is ze tussendoor wel moe, maar ik heb geleerd dat ik haar dan gewoon die 3 uren wakker moet houden, anders word het in bed leggen een drama. En een nichtje van mij besloot met 6 maanden om overdag helemáál niet meer te slapen, en kon dat prima hebben. Dus: misschien hoeft je dochter overdag niet meer zo veel te slapen? Wellicht kan het het waard zijn om eens te proberen haar minder lang te laten slapen overdag. Aan de andere kant kan dat nachtelijke spoken dus ook gewoon een fase zijn, net als bij mijn dochter, en is het binnenkort voorbij. *duimt even heel hard met jou mee!* Verder inderdaad even een LK consulteren over dat snackgedrag bij het drinken. Sommige kindjes drinken nou eenmaal zo snackend hoor, dat kan normaal zijn voor jouw dochter. Mijn dochter begint dat nu ook te doen (irritant inderdaad, maar ja, ze wilt het) en zo drinkt ze zo'n beetje elk uur een aantal slokjes per keer. Schijnt ook een fase te zijn En voel je niet rot meid! Ik kan mijn dochter ook niet laten huilen, krijg het niet over mijn hart! Maar soms weet ik mij ook even geen raad meer met haar. Dan sta ik letterlijk met mijn handen in het haar, "wat wil je dat ik doe??". Maar ja, daar wordt zij natuurlijk alleen maar onrustig van. Tegenwoordig, als ik dat gevoel krijg (en dat is echt vaker dan je denkt), dan probeer ik mijzelf en haar even helemaal uit de situatie te halen. Bijvoorbeeld maar even te gaan wandelen. Of even onder de douche met haar stappen. Even iets héél anders. Ik merk dat ik daarna een stuk helderder kan nadenken. En vaak kan ik dan een stuk relaxter met de situatie omgaan. Inmiddels heb ik de "standaard" moeten loslaten met mijn dochter. Ik kijk gewoon naar haar en doe waar ik zin in heb. "Hoort" zij 's ochtends en 's middags zo lang en zo lang te slapen? Da's heel leuk, maar niet voor ons. "Hoort" zij zo en zo veel te drinken, met zo veel uren tussen de voedingen, en de voedingen duren zo en zo lang? Ook heel leuk. "Hoort" zij zichzelf te kunnen vermaken op deze leeftijd? Goh, interessant zeg. Poeh, wat was dat lastig om los te laten zeg. Maar ik kreeg er een veel blijer kind voor terug. Zij is gewoon anders... lijkt op d'r vader
Sluit ik me bij aan. Onze oudste was met 5,5 maand toe aan bijvoeding en dat merkte ik doordat ze zich overdag elke 1,5 uur en 's nachts elke 2 uur ging melden, maar dan ook echt dronk. Dronk, dronk en dronk. Een snackend kind om de paar uur vind ik echt wat anders.
Dat gespook doet ze nu al weken. Daarom zat ik er echt doorheen, een paar slechte nachten kan ik wel hebben.Dus het gaat echt over.. Voor mijn gevoel gaat het echt nooit meer over en houden we deze nachten nog wel even. Net deed ze ook weer iets raars: ze was moe, het was echt bedtijd. Ze krijgt voor het slapengaan een voeding, maar toen ik dr aan de borst legde was het huilen huilen huilen. Getroost, rondgelopen maar het werd krijsen. Uiteindelijk een fles gekolfde melk geprobeerd maar die weigerde ze uiteraard meteen. En toen mijn man d'r terug aan mij gaf wilde ze opeens wel drinken. Daarna gaan slapen maar wel weer huilen tussendoor. Ik twijfel over de bijvoeding. Wilde ergens wel graag 6 maanden exclusief bv geven.