Wij hebben tussen de 2 en 6 maanden soort gelijks gehad met onze zoon: 's avonds en 's nachts elke twee uur wakker en huilen. Samen slapen hielp even, maar ook dan wakker, honger was het ook niet, radeloos werden we van die gebroken nachten! Ook overdag was tot 4 maanden slechte slaper, dat ging met 4 - 5 maanden ineens beter. In december zijn we onder het mom van baad het niet dan schaad het niet, naar de osteopaat geweest. Die bemerkte door de snelle bevalling in z'n nekje een blokkade bij de wervel zat, waardoor z'n nekje 's avonds niet ontspande en hij niet in een diepe slaap viel. Hij heeft hem gemasseerd, bevoelt en blokkades opgeheven door soepel te maken en we kregen oefeningen mee. In die week erna bemerkte we direct verschil, hij liet er nu 3-4 uur uur tussen het wakker worden. Weer een sessie van massage etc en die week erna werd het slapen steeds beter tot hij een week later gewoon doorsliep!! Sindsdien is hij soms rond 23u nog even huilend wakker en slaapt tot een uur of 6. Vaak dan ook even troosten en weer verder. Wat een verademing! Ik was totaal niet bekend met een osteopaat, maar ik raad het iedereen met slaapproblemen zonder bekende oorzaak aan. Het is niet gezegd dat dit de uitkomst is, maar wie weet helpt het jullie net zo goed als ons!
Helaas herkenning maar Nog geen oplossing. Donderdag komen er buisjes. Wij hopen dat dat voor hem gaat werken.
Hier wel herkenning, maar mijn zoontje was toen wat ouder. Ook werk ik niet, dus dat scheelt enorm qua energie voor papa/mama. Mijn man kon altijd blijven slapen en ik sliep overdag veel bij. Na een tijdje was ik het zo zat, ben ik er naast gaan liggen om te kijken wat er mis ging. Bleek dat jochie gewoon slaapapneu te hebben. Met 17 maanden zijn de neusamandelen verwijdert en sinds die tijd slaapt hij goed door. Daarvoor kwam hij 6x per nacht. Qua energie, kun je niet een paar dagen vrij nemen, en je kindje wel naar de opvang brengen, zodat je enorm kunt bijslapen? Let goed op jezelf, zoveel auto rijden terwijl je doodmoe bent, is levensgevaarlijk. En de osteopaat zou ik ook eens bezoeken als ik jou was, misschien helpt dat wel. Heel veel sterkte toegewenst, het is een verschrikkelijke periode als je er middenin zit.
Ha Ellin, morgen hebben we een afspraak bij de HA om naar zijn oortjes te laten kijken. het is me vannacht opgevallen dat hij zelfs in zijn slaap met zijn vuistje over zijn oortje wrijft, dus ik wil eerst die oren laten nakijken. Verder schrijf je iets over een snelle bevalling, nou dat was de bevalling van onze zoon zeker ook! Dus mochten de oren niks opleveren dan gaan we zeker een osteopaat opzoeken. Ik heb in mijn omgeving ook meerdere goede verhalen hierover gehoord.
@hetlichtje: je hebt helemaal gelijk dat het gewoon niet meer verantwoord is zo om zo moe de weg op te gaan. Ik neem ook inderdaad af en toe een dag vrij om bij te slapen, maar dat zijn echt druppeltjes op de gloeiende plaat. Het helpt maar eventjes... Wat heftig dat je ventje slaapapneu had. Dat is hier niet aan de hand denk ik. Hij ligt namelijk elke nacht naast mij en ademt (als ie slaapt) wel rustig en continu. @kanshebber: ik hoop dat de buisjes gaan werken! laat je het weten? Dank verder voor alle tips en lieve woorden tot nu toe! Ik heb er echt wat aan! Zoals ik net al zei gaan we morgen naar de HA om de oren te laten nakijken en zo nodig verwijzing KNO-arts te vragen. Ik laat het weten wat het oplevert.
Veel sterkte, het lijkt me echt niet normaal zwaar zo! En chapeau dat je er zo rustig onder blijft en liefdevol naar je kids. Er zal toch haast wel iets medisch aan de hand zijn als hij zo onrustig is bij zo'n goede aanpak van de ouders.
Een snelle behandeling hoeft geen kiss syndroom te veroorzaken, maar kan dat idd wel. Kiss syndroom wordt vooral veroorzaakt door grote druk op de nek. Dat kan bij een snelle bevalling gebeurd zijn, maar bijvoorbeeld ook door langdurig ingedaald liggen of juist een lange bevalling, klem zitten in het geboortekanaal. Maar als hij zelfs 's nachts loopt te wrijven, zeer zeker verwijzing KNO vragen! Dan lijkt me dat echt meest logische oorzaak.
Ja inderdaad al maandenlang bij elkaar 5-6 uurtjes slaap en niet eens aan één stuk door. Onmenselijk! Wij doen de supernanny methode met gecontroleerd laten huilen en elke 5-10-15 minuten troosten. Overdag sliep hij al een tijdje op zijn eigen kamer maar de nachten dus bij ons. Toen ook de nachten op eigen kamer. Het probleem hier was vaak dat hij bij zijn bedtijd aan de borst in slaap viel en daarna na een half uur brullend wakker werd en dan kon ik bezig blijven met in slaap krijgen, wegleggen en hij weer wakker na een half uur, 10 minuten oid. Tot het 'onze' bedtijd was en hij dus bij ons in bed ging. Ik had dus én geen eigen avonden om even bij te komen van de dag én geen fatsoenlijke nachtrust. Samen slapen werd steeds vervelender, ik kon in de nacht niet eens naar de wc en moest het ophouden omdat hij anders wakker werd en alles bij elkaar zou brullen. Ik heb 10 maanden gewacht en zeeen van geduld gehad in de hoop dat het zichzelf zou oplossen, maar het werd erger en erger! Hij heeft de eerste dag 40 minuten gehuild en ik kan gerust zeggen dat het de eerste 2 weken zo is geweest en soms zelfs langer. Het langste was 1.5 uur. Hij heeft ook een paar avonden alles onder gespuugd. Het was erg heftig maar vanaf de eerste nacht was er resultaat. Eenmaal in slaap kwam hij pas na zo'n 3-4 uur voor een nachtvoeding en sliep daarna zo'n 6 uurtjes! We zijn nu 2.5 week verder en hij heeft al zo'n 3 keer de hele nacht doorgeslapen. Meestal komt hij voor 1 nachtvoeding en heel soms voor 2. De nachtvoedingen geef ik hem met alle liefde maar verder moet hij van mij lekker slapen snachts, want daar is de nacht voor bedoeld. Ik heb me soms wel schuldig gevoeld maar dit is echt het beste voor hem en voor mij. We kunnen eindelijk eens normaal slapen snachts. En wat de oren betreft, hier zat en zit hij er ook weleens aan te trekken en ook ik ben bij de huisarts geweest en die heeft gekeken en het zag er prima uit. Zij gaf me het advies ook om hem te laten huilen. Jonge huisarts, pas terug van zwangerschapsverlof. Dat was voor mij wel de druppel, want mijn man wilde hem al veel eerder laten huilen.
Bij ons was het ook geen kiss-syndroom hoor! Maar door de snelle bevalling kan de nek een optater krijgen waardoor bepaalde nekwervels wat minder soepel zijn en ze daardoor hinderen in bepaalde dingen.
Vandaag buisjes gekregen. Hij was al een paar dagen goed fit want ik had vakantie genomen om hem thuis te houden van het kdv (ik werk normaal ook vier dagen en mijn partner meer dan fulltime). Maar wat bleek? Hij bleek ongemerkt een dubbele oorontsteking te hebben. Eigenlijk kreeg hij de buisjes wegens altijd vocht achter het oor, maar ik vermoedde al dat hij ook wel eens oorontsteking had alleen nooit op het moment dat er werd gekeken. Wees daar ook alert op: bij mijn zoon werd altijd vocht achter het oor geconstateerd als we naar het cb of de huisarts gingen, maar geen arts vertelde dat ze daar zo'n last van kunnen hebben. Het is ook officieel geen reden tot doorverwijzen. Maar ik heb daar zelf op aangedrongen nadat ik steeds over dat vocht hoorde en op internet las hoeveel last ze daarvan kunnen hebben. Osteopaat zijn wij ook geweest maar maakte voor de oren geen verschil en eigenlijk ook niet voor het slapen. Wij hopen dat zl door de buisjes beter gaat slapen. Misschien niet helemaal vanzelf maar ook wij zijn er erg aan toe na een jaar aanmodderen.
M'n dochtertje heeft een hele tijd precies hetzelfde gehad. Wij zijn toen ook met slaaptraining begonnen. En het is echt super moeilijk, vond ik, maar het helpt wel. We doen haar nu om 7 uur naar bed, en tenzij ze echt paniekerig huilt of anders dan anders gaan we voor half 12 niet bij der kijken als ze huilt. Meestal stopt ze naar een paar minuten tegenwoordig al. Vervolgens doen we 1 keer der verschonen en een flesje geven (in ons geval meestal 100 cc heel licht aangemaakte diksap) en dan knuffel en kusje en dan gaan we weer. Vervolgens doen we tot 's ochtends hetzelfde. Mocht ze echt blijven huilen, langer dan een kwartier dan gaan we er wel heen. Maar vervolgens wachten we dan een half uur voordat we weer gaan. Het is echt niet makkelijk en soms voel je je ook wel een slechte ouder. Maar ik zie haar en ons er wel van opknappen. Meestal heeft ze nu gewoon genoeg aan die éne keer van ons eruit en horen we haar daarnaast amper. Je moet er wel echt beide achter staan, anders gaat het niet lukken.
Herkenbaar... Ik heb het al 1,5 jaar, dochtertje pas 8 maanden maar in zwangerschap ook vanaf begin af aan slapeloze nachten gehad en daarna fijne nachtvoedingen. Wat ik doe: - Snachts niet op de klok kijken, gewoon aanleggen en weer terug leggen. - De goede nachten koesteren en echt even bewust 's ochtends voelen, he ik ben nu wel aardig uitgeslapen. - Als man vrij is gaat hij met haar naar beneden vanaf een uur of 7 zodat ik nog een paar uurtjes kan slapen, merk dat ik ze nu al steeds minder nodig heb. - Laten huilen ben ik echt niet van, behalve tussen 11 en 7 's ochtends. Als ze dan niet verder slaapt na het drinken en niet op een normale manier te troosten en ik zeker weet dat ze geen pijn of ongemak heeft dan gaat de babyfoon uit. Vind dat echt heel kut maar meestal slaapt ze alsnog vrij snel in, ik kan haar wel horen dus mocht het echt uit de hand lopen pak ik haar alsnog, zodra ik hoor dat ze stil is gaat babyfoon weer aan en slaap ik weer verder. - Als ze overdag goed slaapt dan slaapt ze 's nachts ook beter. - Ik werk niet, als ik wel zou werken denk ik niet dat ik het getrokken had, nu slaapt ze grof gezegd vaak van 8 tot 8 met minstens 2, meestal 3 en soms 5 onderbrekingen, meestal rond 5/6 uur maar dan weet ik dat ik nog een paar uurtjes kan slapen dus dat is wel lekker, ga er pas uit als ze echt wakker wakker is. En misschien kan je juist proberen je productie te verhogen? Dat je 's avonds wel genoeg hebt? Nog even aanvulling na doorlezen van alle reacties: - Ik doe haar niet verschonen tussen 8 en 8 als ze niet gepoept heeft, doorlekken is eigenlijk nooit gebeurd, neem desnoods een plus luier voor de nacht, dan wordt ze daar ook niet wakker van. Licht blijft ook altijd uit. - Samen slapen vond ik heel fijn de eerste 6 maanden maar sinds ze op haar eigen kamertje slaapt wordt ze minder vaak wakker. Waarschijnlijk omdat wij natuurlijk ook draaien en geluid maken in onze slaap werd ze daar ook wakker van. - En idd zeker weten dat medische uitgesloten is.
Vandaag bij de HA geweest en die zag niks bijzonders aan zijn oortjes. Dacht op basis van ons verhaal ook niet dat het aan zijn oortjes zou kunnen liggen, maar wat dan wel...? Daarvoor een verwijzing naar de kinderarts gekregen, we kunnen volgende week maandag al terecht. Dus niet helemaal wat ik wilde aangezien ik als leek niks anders kan bedenken dan dat het zijn oortjes zijn en dat de HA daar niet alles aan kan zien. Maar mocht de kinderarts niks vinden dan kan ik wellicht altijd nog door naar de KNO-arts. @Kanshebber, ik hoop dat de buisjes gaan helpen voor het slapen!! @Cabb: je geeft echt goede tips, ik doe de meeste dingen al zoals niet op de klok kijken en op vrije dagen blijven liggen en manlief met de kids naar beneden. Maar het probleem zit hem wat mij betreft niet zozeer in de nachtvoedingen maar gewoon in het feit dat hij niet rustig kan slapen, zelfs al ligt hij naast me. Hij lijkt gewoon ergens last van te hebben en ook echt chagrijnig te worden omdat het niet lukt of omdat hij alweer wakker is. Nachten waarin ik 2 of 3 keer hem voedt en hij rustig weer verder slaapt vind ik een goede nacht . Het probleem is het huilerige, onrustig bewegen, etc. Ik kan hem niet helpen daarmee en het enige wat ik nog kan doen (voor mezelf)is om hem zoals je zegt, te laten huilen. Dat wil ik (nog) niet doen. Het past niet bij mijn visie en ik wil eerst medische problemen uitsluiten.
Ik begrijp je keuze echt heel goed! Dat geldt ook voor Ukje2014! Maar ik ben daar nog niet klaar voor, vindt hem ook nog te jong.
TS: Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Meerdere keren per nacht (soms zelf per uur) wakker worden voor één slok bv, hij drinkt eigenlijk niet, maar sabbelt. Niet zelf kunnen inslapen, overdag weinig slapen etc. Mijn zoon is nu bijna een jaar en is nog steeds een heel slechte slaper. Ik dacht altijd dat het wel beter zou worden met de tijd, maar naar mijn idee is het echt gewenning geworden. Hij kán gewoon niet zelf in slaap vallen en blijven. Ik ben bang dat dit voor hem op lange termijn ook niet goed zal zijn, dat hij altijd moeite zal hebben om in slaap te kunnen komen. Ik heb nu sinds een paar dagen een 'Snurkey' knuffel voor hem. Google maar eens. Een knuffel waar je je liedjes en verhaaltjes, opgenomen met eigen stem, in kan afspelen. Mijn zoontje vindt het geweldig. Je ziet meteen de herkenning in zijn gezicht zodra hij het hoort. Hierdoor heeft hij tijdens het slapengaan het idee dat ik bij hem in de buurt ben. Wel wat aan de prijs, maar hij vindt het schitterend.
Zoals ik het hoor kun je idd het beste eerst het medische uitsluiten, misschien heeft ie wel ergens last van inderdaad. Mijn dochtertje sliep juist heel onrustig naast me en heb ik daarom naar haar eigen bedje verplaats. Lees een hoop over mensen die heilig overtuigd zijn van samen slapen maar ik ben van mening dat een kindje zich ook veilig in zijn eigen bedje moet voelen. Het schijnt ook dat als je als partners niet in hetzelfde bed slaapt je veel beter slaapt omdat je in je slaap toch gestoord wordt door geluiden en bewegingen. Alleen lijkt me dat weer een beetje ver gaan . De keren dat ik haar moet laten huilen is echt alleen als ze zwaar overprikkeld of heel moe is. Heb ik haar dan 1 keer laten huilen dan is het daarna voor een hele lange tijd weer goed. Vorige week was ze ziek dus heel vaak haar slaap onderbroken en was gewoon echt doodop. Toen ze weer beter was gewoon te moe om rustig te gaan slapen, nu 1 keertje laten huilen snachts en ze valt overdag en savonds gewoon heel lief in slaap als ik haar wakker(maar wel moe) in haar bedje leg.
Hier slapen we nu na 1,5 jaar de meeste nachten door, maar nog steeds niet alle nachten. Nachtvoeding is hier dus al lang niet meer van toepassing, maar wel herkenning van de wanhoop... Al het medische is hier ook uitgesloten toen. Het enige wat ons echt geholpen heeft is om het helemaal los te laten. Er in berusten en geen invloed er meer op willen hebben. (heel moeilijk!) Daar is geen pasklare oplossing voor om dat van de ene op de andere dag ineens te kunnen, maar je moet wel om nog overeind te blijven overdag. De tips die gegeven zijn inderdaad: niet gaan klokkijken en rekenen hoe lang je nog kan slapen, de 'nachtdiensten' verdelen, elk 1 ochtend in het weekend uitslapen. Ik ga nu een soort van slaapdronken uit mijn bed om te troosten/speen geven, dat ik vaak 's morgens niet eens meer zeker weet of ik nou uit bed ben geweest of niet