Hoi meiden Ik heb lang getwijfeld maar wil toch graag mijn verhaal kwijt. Mijn vriend en ik zijn vorig jaar een half jaar uit elkaar geweest. Dit was een nasty break en kwam voor mij totaal onverwachts. Eind sept besloten we het toch nog een keer te proberen ( hebben ook een dl van 2). We besloten een maand later weer samen te gaan wonen. Twee dagen nadat hij terug thuis was, kwam ik erachter dan ik zwanger was! Dit was een enorme schok. Hoewel ik graag nog meer kinderen wilde, was onze relatie nog niet stabiel en het vertrouwen was zeker nog niet terug. Maar goed ik was nu eenmaal zwanger, het kindje zou komen en we zouden er het beste van maken! Vanaf het begin was ik misselijk en doodmoe. Het gevoel bij deze zwangerschap was anders dan bij onze eerste. De euforie bleef uit. Niets ten nadele van dit kindje, dat is super gewenst. Maar ik voelde me gewoon zo rot. Ik was zo moe en misselijk dat ik behalve werken en voor mijn dl zorgen niet veel waard was. Vl snapte hier weinig van. Hij kon zich niet voorstellen dat ik nauwelijk aan het huishouden toe kwam of de boel de boel kon laten. Ik ben hierdoor veel over mijn grenzen heen gegaan. Met 14 weken kwamen de bloedingen. Extra controles gehad, bij vk en gyn. Baby maakt het goed, maar ik moet rustig aan doen, in eerste instantie lag mijn placenta laag. Dat zou de oorzaak van de bloedingen kunnen zijn. Gyn zegt niet tillen, sporten of zwaar huishoudelijk werk ( ook niet stofzuigen en met wasmanden oid sjouwen) en geen gemeenschap. Tja daar zit je dan. In de opbouwfase van je relatie. Inmiddels is een myoom gevonden in mijn baarmoeder. Nu denken ze dat dit de oorzaak is van de bloedingen. ( alle beperkingen gelden nog steeds) Ik ben nu 18 weken zwanger en voel me nog steeds rot. Ik geniet niet van deze zwangerschap en weet niet goed wat ik eraan kan doen. Onze relatie gaat niet zo fantastisch. Ik ga vaak wat eerder naar bed en vl blijft tot diep in de nacht beneden. Onze dl van 2 wijst hem vooral in de ochtend enorm af. Als hij met haar opstaat is er hysterie alom. Ik kan dan ook niet meer slapen. Ik ben dus elke dag om half 6 wakker. Ook omdat vl door alles heen slaapt. Gister heb ik aangegeven dat ik me niet happy voel. Ik maak me zorgen over de zwangerschap, voel me lichamelijk rot en ben zo ontzettend moe. Ik wil graag genieten. Dit is waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap en de baby verdient het ook. Ik heb geen specifieke vraag hoor, wilde het gewoon even kwijt
Ik heb geen tips of adviezen geven maar wil je toch even een knuffel geven, kan me heel goed voorstellen dat jij je ellendig voelt door alles wat er nu speelt. Heb je dit ook met je verloskundige besproken? Heeft zij misschien nog tips of adviezen?
Dank je. Nee heb het nog niet besproken. Ik heb volgende week een controle afspraak en ga het dan wel bespreken.
Wat ontzettend naar. Ik kan me goed voorstellen dat je er doorheen zit. Is er familie bij wie je dochter evt even kan logeren? Dan heb jij een beetje rust. Of misschien een nachtje weg met je vriend om wat bij te praten en te slapen? Sterkte!!
Het is nooit leuk om je eigen zo rot te voelen tijdens de zwangerschap, laat staan als je ook nog in een situatie als de jouwe zit. Ik kan me heel goed voorstellen dat je op dit moment niet geniet! Is het een idee om jullie dochter een dag/avond/nacht of weekendje naar een oppas ((schoon)ouders o.i.d) te brengen en even een rustmoment voor jezelf (en je vriend) te hebben? Dat je even goed kunt rusten, wat tijd hebt met je vriend om te praten of in ieder geval even tijd samen. Misschien dat dat je wat meer energie geeft, of in ieder geval een positievere blik? Zonde ook dat je vriend zo weinig begrip heeft, dat helpt natuurlijk ook niet echt. Het is voor een man al lastig voor te stellen hoe het is om zwanger te zijn, laat staan te begrijpen wat de klachten met je doen. Heb je hem al eens precies uitgelegd hoe de dagen voor jou zijn? Wie weet heeft hij dan meer inzicht en begrip voor jouw situatie. Helpt hij je verder wel als hij thuis is? Dat zou ik in deze wel verlangen van mijn partner moet ik zeggen. Sowieso is het bespreken met je VK een slim idee, zij kan je hierin geruststellen, begeleiden en eventueel doorverwijzen mocht je meer hulp nodig hebben. Ik wil je heel veel sterkte wensen en hopelijk voel je je snel beter zodat je wat meer kunt genieten van je zwangerschap!
Gelukkig helpt hij wel als hij thuis is. Hij moet nu meer doen dan hij gewend is, omdat ik veel niet kan op het moment. Dit doet hij inmiddels zonder morren. Het is inderdaad ook zo dat we best meer tijd samen door mogen brengen. Ga dit toch eens regelen. Nachtje logeren vind ik lastig ( dl slaapt niet door). Maar hele dag en avond weg is wel te regelen. Bedankt dames!