Onverklaarbare driftbuien

Dit! Hier exact hetzelfde haha.
Ons zoontje heeft ook van deze driftbuien.
Of als we samen de tafel dekken, M. wil jij dit bord op tafel zetten?
'Nee'. Oké dan doet mama het. 'NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, M doen!
Helemaal over de rooie.

Of als we 's morgens weg moeten. Dan zeg ik al ruim van tevoren.
M. we gaan zo aankleden. Want we moeten zo weg. Op dat moment
rent hij al bij me weg. Op den duur is het echt tijd om aan te kleden
en dan loop ik naar hem toe, leg hem uit dat we aan moeten kleden
maar op het moment dat ik hem optil raakt hij helemaal overstuur.
Gestrekte armen, zodat ik hem niet meer kan houden. En dan is hij
echt even 15 minuten helemaal over de kook.

*zucht* ik kan daar echt slecht tegen.

 

Oh en daarom lees ik even mee

 

Om hier nog even op te reageren.
Ik kan daar ook niet echt de balans in vinden.
Ik ben ook veel te soft. Dat weet ik. En ik heb een
kort lontje. En dat werkt niet zo lekker samen.

Gisteren nog even een voorbeeldje. We waren bij
de winkels. Onderweg naar de auto. Dus ik zei op
dat moment al tegen hem. Nou, nu gaan we weer in
de auto. Waarop M zegt. Ik wil zelf klimmen. Nou ja,
prima. Maar dan loopt hij te draaien rond die auto
en rondjes erom heen rennen. Dat mijn geduld al langzaam
op raakt. Na tig keer zeggen, Nou kom op M. in de auto
anders gaat mama je erin tillen. Wordt het alleen maar erger.

Dus til ik hem op en zet ik hem met een mega driftbui
in de autostoel. En dan ben ik zo weer 10 minuten verder.

Ik moet ook veel harder zijn. Maar soms weet ik niet hoe.

 

heel grappig want wou nu net hetzelfde posten. Vandaag hier een echt engeltje in huis. Zo lief! Zo meegaand! Zo een heerlijke dochter! Dag en nacht verschil met gisteren

 

Ik zou met jezelf en je zoontje afspreken: ik vraag het x aantal keer en daarna mag je niet meer zelf klimmen of wat ik vaak doe: ik tel tot 3 en dan zet ik je in de auto. Wellicht gaat hij nog een aantal keer een mega driftbui krijgen en aftoetsen hoe hard je het meent bij '3' maar na een tijd gaat hij door hebben dat je het echt wel elke keer meent en dan gaat het hopelijk vlotter? Maar vermoeiend is het zeker hoor! Gelukkig zijn we niet de enige die er moeite mee hebben en horen we hier wat herkenbaarheid

 

Ik vind het ook vermoeiend hoor ..
Vooral dat eeuwige weerwoord. Ik heb een heel brutaal kind met haar mond op de goede plek. Doodvermoeiend soms. En stiekem oh zo grappig

 

haha ja nadien moet ik er dus ook stiekem om lachen. Hier ook zo eentje die verbaal al heel erg sterk in haar schoenen staat

 

Ik herken ook dat.
Hier poetsen tanden ook wil ze zelf ze mag electrisch zelf poetsen en we onder dwang. Kleding moet ze zelf uitkiezen, het eten eet ze zelf etc. Naar buiten moet ze keuze krijgen van 2 setjes jas/sjaal/muts. Dan pas wil ze. Schoenen ook keuze.
Ze is erg zelfstandig ze doet alles zelf en ik laat het.
Zo iets ongeveer begon met 1.5 jaar en we moesten zich aanpassen: nou ja ik speel op haar beetje, ze mag zelf doen wat ze wil en kiezen. Zou mij echt hoop gekrijs schelen en blije kind.
Ik leg nu dingen speciaal gewoon ergens bijv gaan we eten dan gaat ze zelf doekjes halen en slabbetje. Ik open la en vraag haar met wat wil ze eten met lepel of vorkje en mag ze zelf kiezen/pakken.

Wat ik hier veel doe is gewoon vragen met keuzemenu))

Wel ochtend lastig als ze wakker is moet meteen iedereen opstaan: ze trekt je sokken aan, broek, deken afdoet en trekt met hand mee. Als dat niet binnen 2sec klaar dan krijst ze als een hel.
Zodra het gaat goed wat ze wil ze lacht alsof niets aan de hand

 

Onze oudste dochter was ook een nogal lastige peuter met heel veel driftbuien.Ik noemde het altijd een soort van kortsluiting in haar hoofd.Zij heeft ook van die periodes gehad dat ze alles zelluff wilde maar dit heb ik altijd maar tot een bepaalde hoogte toegelaten.Wilde ze zelf kleding uitkiezen dan kon ze kiezen uit 2 setjes die ik uit had gezocht.Ik zette dan een kookwekker op 5 minuten en als ze dan geen keuze had gemaakt dan zou ik haar aankleden.Ook met bestek kiezen.Je mag kiezen tussen rood of blauw maar dat blijft het dan ook en ga je zeuren dan kan je van tafel en mag je in de gang afkoelen.
Tandenpoetsen ook altijd gezeur met zelluff doen en op het moment dat ik ging poetsen hield ze haar mond stijf dicht dus ook dat omgedraaid.Eerst mama poetsen en jij mag de stukjes doen die mama niet zo goed heeft kunnen zien.
Het klinkt allemaal erg makkelijk maar ik werd van die driftbuien ook weleens radeloos.Het is echt ook het karakter van het kind.Het zijn vaak kinderen die de lat erg hoog leggen voor zichzelf en altijd meer willen dan dat ze kunnen op dat moment.
Onze oudste dochter is nu overigens 9 jaar en die buien heeft ze tot ruim in de kleutertijd wel gehad.Niet zo extreem natuurlijk maar er zit wel een kop op.Ze is nu ook een enorme perfectionist en alles moet op haar manier maar het is wel een doorzetter en een ontzettende lieve en zorgzame meid.
Het is alleen een kwestie van heel veel geduld en een lange adem maar het wordt makkelijker.

 

Ik zie dit topic nu pas, maar ik herken ook erg veel. De laatste weken gaat het gelukkig weer veel beter, maar eind vorig jaar hebben we een aantal weken gehad waarin ik echt mn eigen meisje niet meer herkende. Ik vond het zo moeilijk om hier mee om te gaan, mede doot mn eigen post zwangerschapshormonen... Ze was altijd zo lief rn meegaand en was compleet veranderd in een klein feeksje dat over alles enorm boos werd en soms bijna aggressief. Ze heeft zelfs twee keer een ander kindje op het kdv geslagen . Bij ons lag de oorzaak denk ik in de combi van het leren omgaan met het leven met haar babyzusje erbij en het poepzindelijk worden. Ze zat gewoon echt zichtbaar even niet lekker in haar velletje. Zelfs de leidsters op het kdv zagen dit. Inmiddels is ze weer haar lieve, vrolijke zelf, dus mijn belangrijkste boodschap is dan ook het kan heel goed weer eens een fase zijn! Wat volgens mij een grote rol speelt is dat peuters steeds meer besef hebben van hun eigen wereldje en hun rol daarin en hoe ze hun omgeving kunnen "manipuleren", maar dat ze het reguleren van hun emoties nog niet onder controle hebben. Waar wij hebben geleerd dat dingen soms even tegenzitten of anders gaan dan we zouden willen en we dat niet op alles en iedereen moeten afreageren, kunnen peuters niet anders dan hun emoties gelijk uiten op wat voor ongepaste manier dan ook. Ik denk daarom ook dat wanneer mn oudste om wat voor reden weer even niet lekker in haar velletje zit, ze vast weer terug zal vallen in dit gedrag. Ik houd nu mn hart al vast voor wanneer papa straks een tijdlang naar het buitenland moet voor werk ... Pas vanaf een jaar of vijf leren ze hun emoties een beetje fatsoenlijk reguleren, zucht...

 

Hier wordt mijn dochter in april 3 en het gaat precies zo. Ik irriteer me rot wanneer ze iets persé zelf wil doen, maar het vervolgens niet doet. En als ik het dan alsnog doe, breekt de je-weet-wel uit. Net als wat Nosam zei,pff..