Dat verschilt per kind en per situatie. Onze meiden hadden duidelijk medische klachten en sliepen naast ons vele malen beter dan in eigen bed. Ik slaap zelf dan niet geweldig, maar altijd (vele malen) beter dan als ik er 8-10 keer uit moest en een tijd m'n bed uit was voor ik er weer in kon. Echt kijken naar je kind dus, en je eigen situatie meenemen en daar naar handelen
Precies zo gaat het bij ons. Ik zou 'm graag in zijn eigen bedje willen maar dat lukt echt niet. Als het niet gaat zoals het moet, moet het maar zoals het gaat. Natuurlijk moeten we het over een tijdje ontwennen als dat niet vanzelf gaat. Maar anders hadden we maanden niet geslapen; we hebben het heus wel eens een nacht geprobeerd maar dat was inderdaad een kwestie van tien keer opstaan per nacht. Niet ideaal.
Wat ontzettend vervelend, zeg! Wij hebben dit met onze middelste dochter gehad van 9 mnd tot 3 jaar en ik weet hoe slopend het is. Ook slaaptraining geprobeerd, máándenlang, maar het hielp echt helemaal niks. Uiteindelijk ging ze pas doorslapen toen ze 3 was en we een stickerkaart gemaakt hadden met als beloning een cadeautje bij een volle kaart. Zoals de orthopedagoog zei: "Als ze niet intrinsiek gemotiveerd zijn, moet je ze maar extrinsiek motiveren". Gaat nog steeds tegen mijn gevoel in, maar toen was ik zo moe dat ik al blij was dat íets hielp. Ik had dus altijd het gevoel dat het door die kaart kwam dat het slapen beter ging, maar....nu hebben we een 3e gekregen en die was 's nachts ook zo onrustig, sliep niet verder na een paar uur diepere slaap, enz. Hij blijkt dus koemelkallergie te hebben en daardoor gewoon last van zijn maag. Sinds hij pepti krijgt, zijn de nachten opeens veel beter. Allergie bouwt zich op, zou zoiets bij jullie ook niet kunnen spelen? En idd de oren...de winter van die stickerkaart werden bij mijn dochter ook de amandelen geknipt. Sterkte en ik hoop dat het bij jullie eerder over gaat dan rond de 3e verjaardag!
Ongelooflijk, het is alsof ik dit zelf geschreven heb en alsof het over m'n eigen zoontje gaat. Die is nu bijna 7 maanden en ik ben op het punt gekomen dat ik me afvraag of dit ooit nog anders gaat worden en of ik nu de rest van m'n leven gebroken nachten heb. Overdag is m'n zoontje hartstikke blij en lief en slapen gaat overdag inmiddels ook ok, maar OMG die nachten! Mijn man en ik hebben echt ALLES geprobeerd en ik ben nu ook zover dat ik over slaaptraining na ga denken. Maar ik twijfel of hij daar nog niet te jong voor is. Ik heb geen oplossing voor je maar wil je wel zeggen dat je zeker niet de enige bent en je een hele dikke knuffel geven! Ik weet absoluut hoe enorm zwaar het is om al maandenlang nooit meer dan 3 uur achter elkaar geslapen te hebben. Ik heb al zoveel ochtenden en nachten wanhopig snikkend wanhopig thuis gezeten en ben ook vanmorgen weer met wallen tot aan m'n kin naar m'n werk gereden. Ik probeer mezelf toch moed in te spreken door mezelf steeds te bedenken dat het echt ooit beter zal worden. En proberen het los te laten en er niet te veel aan te denken. Maar dat dat heel moeilijk is als je lichaam continu om slaap smeekt en de zwarte stipjes voor je ogen dansen, weet ik maar al te goed. Sterkte meis!
Ha dames! even een update: afgelopen maandag bij de kinderarts geweest. Zoals ik al wel verwacht had zag ze geen duidelijke medische oorzaak voor de nachtelijke onrust van onze zoon, al waren zijn trommelvliezen wel wat roze, niet duidelijk ontstoken gelukkig. Maar het is mogelijk dat hij last heeft van zijn oortjes. Mocht de onrust aanhouden dan zijn buisjes wel een optie, al is hij daarvoor (bijna 8 maanden nu) nog wat te jong. We hebben over 4 weken een belafspraak. Verder is hij kerngezond verklaard . Ze gaf nog aan dat hij een heel alerte en misschien wat voorlijke indruk maakt (zoonlief tijgerde als een malle over die onderzoekstafel, gaat zelf zitten en probeert zich constant op te trekken tot staan aan wat daarvoor maar enigszins geschikt lijkt, haha!). Dus wellicht heeft hij een hoop te verwerken 's nachts wat ook onrustig slapen kan veroorzaken. Wellicht dat dat ook een rol speelt, klonk logisch voor ons. Maar desondanks ben ik er toch wel zeker van dat iets van pijn of ongemak het grootste probleem is. Hij slaapt sinds deze week plotseling in de avond een stuk beter, maakt een ruk tot een uurtje of 12/1, drinkt dan een fles en slaapt door tot de vroege ochtend (4/5 uur) en is dan wel echt onrustig tot de wekker gaat. Voor ons al een hele verbetering..... maaaar, één avond zijn pcm-zetpil vergeten en meneertje werd om 22 uur krijsend wakker en was verder (ondanks zetpil die we natuurlijk meteen gaven) in de nacht erg onrustig! Dus voorlopig blijven we dat nog even doen, niet ideaal vind ik, maar alles beter dan wat we de afgelopen maanden hebben moeten doormaken. Oké nu ga ik even bijlezen en iedereen even antwoorden.
Hee MeisjeNiemand, ook voor jou een hele dikke knuffel! Het is echt "fijn" hé, om van anderen te horen die in dezelfde situatie zitten, in tegenstelling tot al die ouders van goed-slapende baby's om je heen. Het is zooo zwaar om zo vermoeid te zijn ... Zoals je in mijn laatste reactie kunt lezen gaat het bij ons dus een stukje beter en ik denk echt-echt-echt dat het op een nacht ook beter gaat worden bij jullie zoontje. Hebben jullie medische oorzaken inmiddels uitgesloten?
Oeh... heftig verhaal! Ik heb wel nagedacht over allergie, maar dat lijkt bij ons niet aan de hand te zijn. Wat fijn dat jullie er bij jullie 3e kindje eerder achter zijn gekomen wat er aan de hand was. Het is zo'n zoektocht bij die kleintjes. Ik heb zo vaak met hem opgezeten en gedacht "kon je me maar vertellen wat je dwars zit!".
Hmmm, ja precies zo denk ik erover. Zoonlief begint de nacht in zijn eigen bed en komt bij ons vanaf middernacht ongeveer. Ik vind het wel best. Als we maar slapen, dat is de eerste prioriteit. In eigen bed dat komt dan wel als de nachten echt goed rustig zijn geworden en wij ook weer wat energie hebben. Ik merk dat ik nu iets begin op te knappen, maar ik ben er nog lang niet.
leuke tip van die Snurkey. Klinkt als iets wat mijn zoon geweldig zou kunnen vinden. Als we gaan inzetten op de hele nacht in eigen bed slapen, zou dit heel goed kunnen helpen. Ik ga het onthouden!