Graag even jullie advies. Ik heb een goede vriendin met behoorlijk wat overgewicht. Nu was zij laatst bij mij en vertelde ze dat ze via cb over alle twee haar kindjes 3 en 4 te horen heeft gekregen dat ze (veel) te dik zijn. Ze geeft ze veel troep te eten en daar heb ik al wel eens iets over gezegd. Maar het probleem is dat ze niet beter weet. Ze lust zelf weinig, vooral kunstmatig eten, frituur, liflafjes etc. De kinderen krijgen geen fruit want dat lusten ze niet. De jongste wist zelfs niet wat een kiwi was! Ze is erg lief maar dit kan zo niet. De oudste kan niet eens rennen en als hij ergens iets te eten ziet wil hij het meteen hebben. Als ik haar confronteer wordt de boos en ze vind ook dat het cb zeurt. Heb haar al eens een boekje gegeven over gezond eten voor kinderen. Zelf is ze meer dan 140 kilo, ze wil wel afvallen maar het is niet heel belangrijk voor haar. Ik vind het mooi dat ze blij met zichzelf is maar dit kan zo toch niet voor de kinderen? Haar eigen familie vind het trouwens ook maar gezeur, maar ze zijn ook allemaal veel te dik. Het zijn mijn zaken niet maar aan de andere kant is dit bijna kindermishandeling.... Wat zouden jullie doen/zeggen....?
Laat het bij het cb en straks bij school. Blijf je maar alleen ( vriendin) en praat op een normale manier met haar zonder het ongevraagde advies.. Dat gaat niet werken. Geloof mij. Dat gaat tegen je werken vermoed je vriendin eten ziet als troost en idd slecht aan geleerd eten.s patroon. Laat het bij de mensen die er wel wat aan zouden kunnen doen. Je raak anders je vriendin kwijt.
Dit is inderdaad kindermishandeling. Goed dat ze wel naar het cb blijft gaan, daar zullen ze er ook op hameren. Maar als de kinderen echt in gevaar komen dan zou ik een melding maken. Moeilijke situatie en heel erg dat zij dit haar kinderen aandoet.
140 kilo is veel te zwaar, het is gewoon hartstikke ongezond. Dat op zich is al verkeerd dus, maar dat ze haar kinderen erin meesleurt vind ik nog veel erger. Ik vind dat als ouders hun kind teveel (slecht)eten geeft het een vorm van mishandeling is ja. Net zo dat het mishandeling is als je je kind te weinig eten geeft.
Het is mishandeling. Kijk dat jij niet beter weet oke. Maar dat je kinderen mee trekt in dit. Vind het heel erg voor de kinderen geen fruit lusten nee als moeder niets van fruit wil weten eten kinderen dat ook niet. Alles wat ik eet eet me meid ook. Ik lust ook wel eens iets niet, maar eet het wel op omdat wat ik niet lust, zij dat niet vies hoeft te vinden.
Ja precies dat, en sommige dingen probeert ze al niet omdat ze het zelf niet lust. Ik gruwel van kaas maar koop het wel voor mijn kids. Vind het gewoon lastig hoe hiermee om te gaan....vooral omdat ze het cb niet erg serieus neemt...maar wil haar ook niet kwijt.
Er direct iets van zeggen zou ik niet doen, maar misschien als ze een keer bij je is de kinderen eens verschillende soorten fruit voorzetten? Als ze al niet eens weten wat een kiwi is, weren ze al helemaal niet hoe het smaakt. Wie weet krijg je de kids zo wel aan het fruit. En voor die vriendin zelf, is het misschien een idee om eens gezellig samen te eten? En dan dus lekker, gezond en voedzaam eten te maken? Tja, op de psz bij mijn zoontje zit ook een jochie waar mijn zoon (gemiddeld qua gewicht) wel 4x in zou passen. Toen hij 3 werd (zat toen bij dochter in de groep) trakteerde hij op een zakje met 13 (!!!) dingen snoep. Tja, het verbaasde mij toen niet meer dat hij het postuur van zijn mama heeft, maar vind het onwijs zielig voor het ventje.
Ik denk dat jij niet veel hoeft te doen. Binnen no time heeft het cb dit opgepakt en wordt het overgeheveld naar de huisarts of school of misschien zelfs een instantie. Zodra het erg ongezond wordt voor de kinderen grijpen ze echt wel in. Niet kunnen rennen is erg ongezond. Geen fruit lusten is geen kindermishandeling en er zijn vast veel gezonde kinderen die geen fruit lusten, maar dan zouden ze misschien een fruitsapje lusten. Krijgen ze die wel? Ik zou nu nog niet veel doen en kijken welke instantie dit gaat oppakken. Wel zou ik het cb hierin steunen en hun advies beamen. Daarmee verpest je niet meteen de vriendschap door zelf met adviezen te strooien en boeken uit te delen, maar zeg je enkel dat het eens bent met hun advies. Ik hoop dat ze gauw ingrijpen, want dit is wel erg zielig. Ze geeft ze wel een duidelijke boodschap mee voor later zeg
Ik denk dat je bij jezelf moet nagaan hoeveel de vriendschap je waard is? Denk jij dat jij hier echt iets van moet zeggen of laat je het bij de instanties die een vinger aan de pols houden en hopelijk ook stappen gaan ondernemen. Waarschijnlijk vind je vriendin het zelf ook heel lastig. Je word niet zomaar zwaarde dan 140 kilo. Als jij al aangeeft dat heel haar familie zwaar is dan zal zij ook niet inzien dat haar gedrag perse fout is. Want zo is het in om haar heen ook. Dus zo worden haar kinderen ook opgevoed. Ze zal denk ik goede begeleiding moeten krijgen om dit te doorbreken en daar gaat ze nog een zware kluif aan hebben.
Ik vind trouwens wel dat je tegen haar kan zeggen dat het van de zotte is dat haar kinderen niet weten wat een kiwi is. Je zegt dat jullie goede vrienden zijn, dan ben ik van mening dat je haar de waarheid kan vertellen.
Eerlijk zijn en je zorgen benoemen kan geen kwaad, maar uit eindelijk is zij gene die de knop moet omzetten, ook voor haarzelf. Mijn schoonma heeft het zelfde gewicht en is de afgelopen twee maanden echt flink bij gekomen. We hebben alles geprobeerd, zacht aanpak, harde aanpak. Maar het heeft geen effect. Ze komt steeds meer aan. Inmiddels zijn we op het punt dat we niets meer zeggen. Haar leven, haar keuze... klinkt hard, maar we hebben alles geprobeerd en aangeboden. Ze neemt niets aan.
Ik heb ook zwaar overgewicht maar heb gelukkig een slanke dochter, van 2 jaar die zelfs onder het gemiddelde zat met haar gewicht (nu een gezond gewicht). Ik zou als moeder absoluut niet willen dat mijn dochter net als mij word, en geef haar dingen die goed voor haar zijn. Snoep of chips zou ik niet voor haar kopen (heeft ze ook nog maar amper gegeten), een koekje of doosje rozijntjes krijgt ze wel elke dag. En ze eet ook gewoon fruit en gezonde maaltijden. Bij mij is er nu een knop omgegaan en ik ben naar de sportschool gegaan, 3x sport ik per week. (Ben nog maar net een week begonnen en ik vind het leuk). Ook wil ik daarbij mijn eten omgooien, dus gezondere keuzes maken en alles met mate. Heb binge eating disorder (overeten) maar nu is het wel een keer klaar. Ik wil wat van mijn leven maken en vooral ook oud worden en me fijn en gelukkig in mijn lichaam voelen. Jammer dat je vriendin dit schijnbaar (nog) niet inziet. En al helemaal onbegrijpelijk dat ze haar kinderen hierin meeneemt. Aan de ene kant zou ik zeggen: niet mee bemoeien. Maar aan de andere kant maak je je grote zorgen en laat dat hiermee blijken, en terecht. Zo hoort het absoluut niet. Ik zou het één keer tegen haar zeggen dat haar kinderen echt te dik zijn en gewoon vragen wat ze ze te eten geeft en zeggen hoe ze het misschien beter anders kan doen. Misschien word ze boos, maar dat is dan niet anders. Misschien is ze je ooit wel dankbaar. En verder zullen inderdaad de school en cb zich er wel mee bemoeien. Succes ermee! Fijn dat je het beste met ze voor hebt.
Je geeft al aan dat ze zelf het probleem niet ziet en haar familie ook niet, het is dan heel lastig als vriendin om deze gedachte gang bij haar te veranderen. Ik denk dat de verandering echt bij haar vandaan moet komen, zodra zij inziet dat ze zelf ongezond dik is en mede hierdoor haar kinderen ook te dik worden dit geen gezonde toekomst heeft. Als vriendin zijnde zou ik wel blijven aangeven dat het niet gezond is en haar wellicht sturen/steunen in anders koken/leven/sporten.
Moeilijke situatie zeg. ik zie dit ook als een vorm van kindermishandeling wanneer je erop gewezen wordt dat jouw handelen de gezondheid van je kinderen in gevaar brengt en er vervolgens niks mee.doet. misschien een idee om dat bij haar ter sprake te brengen dat het cb dit waarschijnlijk ook.O zal zien en dat t miss beter is om hulp te accepteren ipv dat het cb een melding gaat maken straks lijkt me zelf.trouwens ook heel.moeilijk om bevriend te blijven met iemand die dit haar kinderen aan zou blijven doen nadat ze er op gewezen wordt. Het komt uiteraard ergens vandaan en het is heel treurig,ook voor haarzelf,maar lijkt me heel moeilijk om aan te moeten zien.
Dat weten mijn kinderen ook niet ben er heel allergisch voor dus kan het absoluut niet gaan schillen voor ze. Maar ze krijgen genoeg ander fruit...
Dat de kinderen geen fruit eten vind ik an sich geen ramp. Ik at als kind en eet nog altijd ook nauwelijks fruit. Als ze 3 à 4 zijn komen ze binnenkort sowieso op school en daar zullen ze wel gaan leren over fruit . Zelfs als ze 't totaal niet opeten, zullen ze af en toe wel andere kinderen zien die het wel eten. Dat ze totaal niet wil veranderen is iets anders en erger. Maar ik zou er mij niet teveel mee moeien, want het is vrij duidelijk dat ze gewoon niet anders wil / niet beter weet. Laat CB en school en dergelijke maar proberen er verandering in te krijgen.
Ik vind echte vrienden de mensen die het óók tegen me zeggen als ze iets mis zien gaan. Als ik mijn kinderen op zo'n manier verzorgde dat ze grote kans hadden op chronische ziekte en een korter leven, hoop ik toch echt dat iemand me daarvan bewust zou maken en me zou helpen om het te veranderen. Het cb kan je vriendin wegzetten als een stelletje zeurneuzen, maar ik denk dat ze jouw mening als vriendin wél belangrijk vindt. Hoe moeilijk ook, ik zou het dus toch proberen aan te kaarten. Zelf worstel ik al mijn hele leven met mijn gewicht, maar júist omdat ik weet hoe moeilijk dat is, probeer ik het mijn kinderen goed aan te leren.
Ik vind het in dit geval wel een taak om er als vriendin wat van te zeggen. Zeker omdat ze ws door familie denkt dat dit normaal is. Het ligt er ook aan hoe je het brengt natuurlijk, als advies zal ze het misschien eerder aannemen dan als beschuldiging.