Hallo meiden, Ik heb nog net geen 4 maanden een nieuwe relatie met een geweldige man. Alles gaat echt super goed en voelt goed en alles gaat ook gewoon van zelf zeg maar. Dat had ik bij mijn vorige (niet zo leuke) relatie niet. Hij is 30 en ik ben 26. Kerst hebben we ook heel gezellig bij zijn en mijn ouders gevierd. Tijdens het kerstdiner bij mijn schoonouders kwam in ene het onderwerp kinderen naar boven. Waarop mijn schoonvader & schoonmoeder mij vroeg of ik kinderen wilde. Niet veel later liet een vriend van mijn vriend een kinderwagen aan hem zien, waarop ik de foto te zien kreeg van mijn vriend en mij vroeg wat vind jij ervan. We wonen nog niet samen, maar paar dagen geleden maakte hij de opmerking dat hij het helemaal niet erg zou vinden als ik bij hem intrek. Van dit alles sloeg ik eigenlijk een beetje dicht, want had dit allemaal echt niet verwacht en aanzien komen. Samenwonen, kinderen etc. wil ik allemaal en ook wel met hem. Maar dan gaat er door mijn hoofd 'we zijn nog geen 4 maanden samen'. Dus ik ben heel nieuwsgierig naar jullie 'verhaal' - na hoelang woonde jullie samen - wie begon er over kinderen (jij of je vriend) - hoe lang waren jullie samen toen jullie besloten voor een kindje te gaan
Ik was 18 en mijn man 25. - Na 4 maanden samenwonen, maar in die 4 maanden waren we eigenlijk ook elke dag samen. - We wilden het allebei maar ik denk dat ik er het eerst over begonnen ben. - We waren 3 jaar samen toen we voor een kindje besloten te gaan. Toen hadden we een vaste huurwoning samen (daarvoor anti-kraak of particuliere huur), mijn man een vast contract en ik had net mijn studie afgerond. Inmiddels 6,5 jaar verder en hebben we nu 2 kinderen en hopend op nog een derde 24 juni 2013 zijn we getrouwd.
Hier duurde het allemaal heeeeel lang maar ik was ook net 16 toen we verkering kregen Als ik jullie was, zou ik gewoon gaan samen wonen en dan op die manier elkaar nog beter leren kennen. Ik kende mijn man al jaren voordat we gingen samen wonen, maar toch ontdekten we allebei een hoop nieuwe dingen aan elkaar! Als je na een tijdje samen wonen elkaar nog steeds helemaal leuk vind, kun je rustig over een kleintje gaan denken Overigens vind ik het wel heel goed dat het onderwerp al op tafel ligt, want als je daar allebei een heel ander toekomstbeeld bij hebt, is dat van groot belang voor het verloop van je relatie...
na 3jaar woonde we samen (ik maakte eerst mijn opleiding af( woonde in zeeland.) 2009 zijn we voor de eerste gegaan 2010 werd ze geboren, nu 2 kinderen en getrouwd in 2012.
Wat leuk! Dan maar duimen dat de derde snel komt voor jullie In de tijd dat wij een relatie hebben zijn wij eigenlijk ook continue bij elkaar. Misschien dat ik 1 a 2 dagen in de week naar huis ga. Maar voor de rest ben ik eigenlijk altijd bij hem Dus eigenlijk wonen we al dus een soort van samen, het enige is dat mijn spullen nog gewoon thuis staan
Dat is sowieso goed elkaar eerst beter leren kennen nog, door samen te gaan wonen en samen op vakantie gaan bijvoorbeeld. Want zolang ken ik hem nog niet eigenlijk. Ik ken hem nu 6 maanden ongeveer. De 'overgang' van daten naar relatie ging dus eigenlijk ook heel snel nu ik er op terug kijk. Ondanks dat ik dicht sloeg ervan ben ik ook wel blij dat het ter sprake is gekomen alleen met je schoonouders met kerst maar goed
We waren samen toen ik 17 was en hij 21. Ik moest toen nog beginnen aan mijn universitaire studies. Ik heb die dus eerst afgewerkt en gezorgd dat ik een job had. We zijn gaan samenwonen toen we vijf jaar samen waren. Nu zijn we zes jaar samen (ik 24 jaar en hij 28 jaar) en gaan we voor ons eerste kindje. Het is ook wel leuk om eest voluit van elkaar te genieten voor er een kindje bij komt. Dus wij zijn blij dat we dat hebben gedaan.
Mijn vriend en ik zijn na een half jaar al gaan samenwonen, en waren daarvoor ook al heel vaak samen omdat ik al op mijn eigen woonde. Nu zijn we in Juni 6 jaar bij elkaar en zijn we in December trotse ouders geworden van een dochtertje.
Ik was 19 hij 23, ik raakte zwanger toen we net 4 maanden samen waren. Ik woonde toen nog bij mijn ouders & hij ook. Hebben toen gelijk een huis gekocht en zijn gaan samen wonen. Inmiddels zijn wij ruim 8 jaar samen, is ons zoontje 6 (bijna 7) en wonen we nog steeds in het huis wat we toen gekocht hebben. We zijn er toen volledig voor gegaan & inmiddels al een paar jaartjes bezig voor een broertje of een zusje voor onze knul. Ik ben nu 26 (bijna 27) & mn partner 31
Ik was 24 en mijn man 27 toen we elkaar leerden kennen. We woonden allebei nog bij onze ouders. Na 3 maanden vroeg hij me ten huwelijk en twee maanden daarna hadden we ons huis gekocht. Na 1,5 jaar verloofd te zijn, zijn we getrouwd. Maar wij hadden voor onze trouw al een kinderwens. Deze wens wil niet echt vlotten (zie handtekening) maar wij woonden dus iets van 7 maanden samen toen we voor ons eerste kindje wilden gaan. (We waren toen 1 jaar en 3 maanden samen). Nu alweer 1,5 jaar getrouwd en nog steeds aan het hopen op een wondertje. Ik kan je deze tip meegeven: ga af op je gevoel! Als je gevoel zegt dat het goed is, dan is dat ook zo! Liefs!
Hopen dat het dan maar snel raak is voor jullie Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik wil zelf ook eerst wat verre reizen doen en zoiets kan natuurlijk niet met een kindje. Dat heb ik hem ook gezegd, waarop zijn reactie was 'dat moeten we dan maar gauw gaan doen' Maar als ik heel eerlijk ben, hoe meer ik er bij stil sta en hoe meer hij erover begint. Begint het bij mij ook lichtjes te 'kriebelen' of is dat heel raar?
Dat is ook vrij vlot maar net wat je zegt als het goed voelt is het ook goed. Mijn gevoel zegt ook dat het goed zit, maar dan komt mijn verstand om de hoek kijken 1 we zijn nog zo kort samen en kennen elkaar nog niet zo lang & 2 ik wil nog zoveel mooie reizen maken. Ik wil nog van alles, maar als ik moet wachten tot ik dat allemaal gedaan heb....dan zal een kindje er de komende jaren niet in zitten Wat vervelend dat het niet wil lukken, ik zal heel hard voor jullie gaan duimen
in 2007 woonde wij samen ik was toen net 18. ik was net geen 20 toen ik beviel van de oudste. dus 19 toen wij begonnen aan kinderen
Aan de ene kant snap ik je heeeeeeeel goed en heb je zeker ook gelijk, met dat je hem nog niet lang ken en dat je nog wilt reizen. (Zelf heb ik ook een verre reis gemaakt, voor 4 maanden naar Australië) maar toen kende ik mijn man nog niet. Maar aan de andere kant, met de wetenschap dat we dus niet makkelijk kinderen kunnen krijgen, ben ik toch wel heel blij dat we zo snel nadat we elkaar leerden kennen ervoor zijn gegaan. Ik ben nu 28, mijn man 31 en ik heb dus al 3 jaar een sterke kinderwens.. Tis niet niks als je er zo lang op moet wachten. Natuurlijk hoop ik voor jullie dat je eerst nog een reis kan maken en daarna snel in verwachting bent!
Wat leuk deze topic! Mijn vriend en ik zijn beide 25 jaar. We zijn gaan samenwonen toen we 4 jaar samen waren. We wonen nu 2 jaar samen. Mijn vriend begon over kinderen doordat het bij hem is gaan kriebelen toen mijn zusje zwanger was van de eerste. Maar omdat ik toen nog in het tweede jaar zat van mijn studie, wilde we afwachten. Nu is mijn zusje zwanger van de tweede en kriebelt het steeds meer bij ons. Ik moet nog 5 maande afstuderen en heb dan eindelijk mijn diploma! ( hoop ik!) We hebben ervoor gekozen om er nu voor te gaan! ( zitten nu in ronde 1) het afstuderen is namelijk veel vanuit huis ( verslagen schrijven) tentamens en eindstage heb ik al gehaald. Dus nu is het de perfecte timing op zwanger te worden Moet zeggen dat je elkaar veel beter leert kennen als wanneer je samen woont! of je nu 10 jaar samen bent, of 4 maanden.. als het voor jullie gevoel goed zit, zit het goed
Wat gaaf! Australië staat in mijn lijstje waar ik nog heeeel graag naar toe wil met nog tiental andere landen Maar net met wat je zegt, stel we kiezen ervoor dan kan dat nog wel eens lang duren. De kans dat het gelijk lukt is zo klein! En dan heb je onze leeftijd nog (26 & 30).....voor mijn 30ste wil ik wel heel graag een kindje namelijk. En aangezien hij er al regelmatig over begonnen is denk ik dat hij het wel zou willen. Heb het nog niet zo direct gevraagd aan hem, want ben 'bang' dat hij zegt ja.
Wat leuk dat hij er over begon dat hoor je niet vaak volgens mij. Meestal zijn het de vrouwen met rammelende eierstokken Spannend dat jullie net zijn begonnen! Was je aan de pil?