Ik heb hier op het forum wel eens gelezen dat iemand anders haar man wel even langs zou sturen voor een bevruchting!!! En idd, de opmerking hierboven dat kindjes zelf hun ouders uitzoeken... Geen kindje wilt dan blijkbaar bij ons wonen ofzo?? Gelukkig krijg ik verder geen nare opmerkingen. Vrienden zeggen vaak 'het komt vast goed'. En dat hoop ik ook.
Bam zeg, dat is ook echt abnormaal Ik vraag me dan af, wat denken die mensen die dat zeggen??? Ik vind die opmerking van zwanger worden zit tussen je benen en niet tussen je oren ook geniaal
Dat is wel een hele bizarre opmerking. Daar zou ik ook moordneigingen van krijgen. De opmerking van, anders kom ik wel eens langs voor de bevruchting heb ik idd ook al gehad. Wel echt als grapje en ik wist wie het zei haha. Zo van, als je man te weinig zaad heeft mag je er wel een paar van mij lenen. Maar van een vreemde zou ik zo'n opmerking wel raar vinden hoor.
ik reageer tegenwoordig op de mensen die van mijn traject weten, als ze me vragen hoe het is: ooh prima of ooh rustig aan hier, en daar? en daarna komt toch nog het vraagje, heb je eindelijk al succes gehad in het ziekenhuis dan? "nee, nog niet helaas" door deze aanpak krijg ik minder opmerkingen van "je bent er te druk mee bezig" naar mijn hoofd geslingerd. maar ooh, wat zou ik de mensen die dat wel tegen me zeggen graag een sneer geven.. maar probeer altijd maar netjes te blijven daarbij
Wat een herkenbaarheid, helaas. Manlief en ik zijn vanaf het begin open geweest over onze kinderwens. Twee stellen uit de vriendgroep waren binnen 1 maand zwanger. Bij ons duurde het langer. Na 3 maanden proberen aan onze kant, werden ze al ongeduldig. 'Zeg, wanneer zijn jullie nou eens zwanger?'. Alsof je dat in je glazen bol kan zien. Na 4/5 maanden begonnen de adviezen: 'Lekker veel seks hebben, werkte bij ons ook!'. Of wat dacht je van: 'Ach, als het niet lukt, neem je toch een hond'. Zucht... Toen het eerste jaar proberen vruchteloos was gebleven en wij een afspraak hadden staan voor onderzoeken, kwamen de goede-afloop-verhalen. 'De buurvrouw van mijn vriendin kon ook niet zwanger worden en ging op vakantie om alles te vergeten. Ze kwam zwanger terug!''. En natuurlijk nog meer 'tips': 'Weetje, jullie zijn er teveel mee bezig. Laat het los!'. Of: 'Nou, als je ook al geen alcohol meer drinkt, leg je er wel heel veel druk op. Dan lukt het nooit'. En dit allemaal van mensen die wisten van ons verhaal. Wij hadden zo'n spijt van onze openheid. Het leek soms alsof onze 'onvruchtbaarheid', want dit was nog niet eens bewezen, ineens publiekelijk bezit was. En alsof iedereen het beter wist dan de artsen. Gelukkig voor manlief en ik raakten wij zwanger net voordat we onze eerste afspraak in het ziekenhuis hadden. En ja hoor, toen kregen wij ook weer de dooddoeners: 'Zie je nou wel, doordat jullie onderzoeken zouden krijgen, waren jullie er niet meer mee bezig! Dus je moest het gewoon echt loslaten!'. Grrr... alsof je je wens loslaat als je de medische molen in stapt? Toen was ik er meer dan ooit mee bezig! Ook wel voordelen van onze openheid: ik heb fijne collega's beter leren kennen die in soortgelijke situaties hebben gezeten en dat schept toch een band. Ook wat kennissen zijn vrienden geworden, omdat zij ook in de MMM zaten en wij bij elkaar wisten wat we vooral niet hoefde te zeggen.
Het is zoals met veel dingen in ons leven: in moeilijke tijden leert men zijn échte vrienden kennen...
Heel herkenbaar! Voordat ik zwanger werd van ons dochtertje zijn we meer dan een jaar bezig geweest om zwanger te worden en heb ik halverwege dat jaar ook een vroege miskraam gehad. Heb deze opmerkingen ook vaak zat voorbij horen komen. Alleen moet ik wel heel eerlijk zijn dat vooral ik te graag wilden, er werden steeds meer mensen oa schoonzusje zwanger, dus wilde nog meer en meer zwanger worden. Ik was er dus echt teveel mee bezig. Totdat ik na een goed gesprek met een vriendin, in dat gesprek heeft zij deze opmerkingen wel genoemd alleen anders verwoord. Kwam er op neer, dat ik moest proberen er ook het positieve uit te halen, kon toen leuke dingen doen, genieten met ons tweetjes etc. Ze gaf een tip om ff dingen te doen waar ik/wij gelukkig van werden en verder ff scheit moest hebben aan de rest. Mijn vriend en ik hebben de ovulatie testen weg gelegd, etc.. Zijn leuke dingen gaan doen, s'avonds met zijn tweetjes genieten van lekkere hapjes en een wijntje etc. Ik voelde mijn eigen rustiger en zekerder worden in mijn hoofd. Raakte weer beter in mijn vel, en 2 maanden later was het raak.. Ik heb toen letterlijk wel ff de knop om gezet. Weet echt niet of het wel of geen toeval is.. Maar toch denk ik stiekem dat het bovenstaande wel goed heeft gedaan en dat toen mijn vriendin wel gelijk heeft gehad. Dit alles neemt niet weg dat al deze goedbedoelde opmerkingen heel hard aan kunnen komen.
O ja en wat ik helemaal vreselijk vond: Ik ben op een verjaardag en vriendin A vraagt of ik al zwanger ben. 'Nee, nog niet', zeg ik. 'Maar jullie zijn al best lang bezig, toch?' vraagt vriendin A vervolgens. Dan antwoord ik: 'Valt mee, ongeveer 5 maanden'. Vriendin B vangt het gesprek op en zegt: 'Weet je, ik heb gelezen dat kantoorwerk helemaal niet goed is voor je vruchtbaarheid!'. Ik werk op kantoor. Ik knik en reageer niet. Vriendin B gaat verder: 'Joh, weet je wat jullie moeten doen? Lekker uitstapjes maken. Je er niet zo druk om maken!'. 'Doe ik ook niet' zeg ik. Vriendin A: 'Ja, vriendin B heeft wel gelijk! Je moet het los laten. Wees er niet zoveel mee bezig'. Punt van mijn verhaal: ik geef nergens mee aan dat ik 'er teveel mee bezig' ben. Ik reageer op vragen die gesteld worden en uiteindelijk krijg ik ook nog eens 'de schuld' van het feit dat ik niet zo snel zwanger raakte.
Jup Niet teveel mee bezig zijn, positief denken ( weekendje bij je beste vriendin, net wanneer je je eisprong heb en vl 230 km verderop zit) wetend dat ronde 21 toen ook een verloren zaak was.. Thja makelijk gezegd als zij door de pil heen zwanger wordt en de tweede poef hup ronde 2. Vakantie niet uit directe omgeving en mijn moeder werd ook moeilijk zwanger, die zei wat denk je dat de thermometer en de zw testen niet in de koffer mee gaan?! Maar merk wel dat t veelal uit onbegrip komt, en ach ik trek met me schouders...
Ik ben een pessimist en het is ons toch al 2x gelukt haha. En ik was er heel veel mee bezig. Als je iets eenmaal graag wil.. Dan is vorige week nog te lang wachten. Onzin advies dus..
Herkenbaar Mensen weten vaak niet wat ze tegen je moeten zeggen dus zeggen ze wat iedereen zegt Niet kwalijk nemen
Hier vooral de opmerking tegen mijn man die erg hard aankwam. Jij bent de oudste neef/kleinzoon van de familie dus zouden jullie dan niet eens opschieten met kinderen want dan kan de rest ook beginnen en toen en jonger neefje wel eerder papa werd, ja we hebben maar voorgedaan Hoe het moest want als we op jullie moeten wachten...... en dan vinden ze het nog gek dat we de neefjes en nichtjes en desbetreffende tante niet zo vaak zien en spreken.
Een keer flink boos geweest op een opmerking :x Ik zat aan een tafel met een paar collega's en wat onbekende. Op een gegeven moment ging het over kinderen krijgen, toen zei iemand (een onbekende)' ik kan niet begrijpen dat stellen zich laten behandelen als ze geen kinderen kunnen krijgen! Waarom leggen ze zich hun niet bij neer dat het niet kan? Dat het hun niet gegund is!' Ik werd zo boos! Even later keurig en rustig verteld dat ik de trotse moeder ben van een icsi meisje! Dat ik de keus had om in behandeleng te gaan of anders een andere man moest zoeken! Maar omdat ik veel van mijn man hou ervoor gekozen heb de behandeling te ondergaan! Even later droop die persoon af!
Ja die heb ik ook eens eerder gehoord. Vind ik ook erg pijnlijk om te horen. Zeker omdat ik zelf echt wel wat momenten heb dat ik me afvraag of er een "boven" is die bepaald wie wel en wie niet. En ik heb me meerdere malen afgevraagd of het een teken is dat ik inderdaad beter geen moeder kan worden. Natuurlijk grote onzin! Erg ongevoelig van mensen die zeggen dat je geen kinderen moet nemen als het niet natuurlijk gaat. Echt heel ongevoelig.
Oooh wat erg schorpioen. Heb via een forum weleens een soortgelijke opmerking gelezen. Dat dat natuurlijke selectie is, dat er vast wel een reden is waarom "zulke mensen" geen kinderen kunnen krijgen en het dan ook niet de bedoeling is dat je voortplanting gaat afdwingen. (Maar ze postte onlangs overigens wel dat ze gebruik zou maken van een donor voor haar kinderwens, als ze niet snel een relatie zou krijgen) En als je zulke uitspraken dan doet over anderen, moet je zelf ook gewoon consequent zijn en geen behandelingen accepteren als je zelf ziek wordt of zo. Prima als mensen die keuze voor zichzelf maken om de MMM niet in te gaan, maar om dan voor een ander te beslissen dat je je er maar bij neer moet leggen.. nee. Net zoals Leaf heb ik het me ook vaak afgevraagd hoor, maar ik denk dat dat gewoon iets is wat je jezelf aanpraat omdat je lichaam je keer op keer in de steek laat. Trouwens, die opmerking van: een kind kiest zijn eigen ouders, dat was toen toch ook in het programma Babyboom? Echt vreselijk irritante mensen toen. Maar ze zullen wel gelijk hebben joh, een kind verkiest natuurlijk een gezin waarin het wordt verwaarloosd of mishandeld boven een warm liefdevol nest. Not.
Wat zwaar zo, in plaats van medeleven klinken dit soort opmerkingen als verwijten. Ik heb zelf een groot kind via icsi, de jaren erna gehoord dat ik ivm medicatie niet zwanger mocht worden en zonder medicatie had ik geen leven. Andere arts kwam met een alternatief en zei dat ik gewoon zwanger mocht worden. Enorm mazzel gehad, dat lukte snel. Meer dan mazzel of enorme pech is het niet, of je zwanger wordt of niet. Het klinkt een beetje als de positieve instelling als je een erge ziekte hebt, als je hard vecht en een positieve instelling hebt, dan overwin je je ziekte wel. O, de mensen die eraan overleden zijn, vonden het wel best? Wilden niet beter worden? Het is een beetje de maakbare samenleving, als je maar zus of zo doet, lukt het wel. En anders heb je het aan je zelf te danken. Het enige wat bewezen is, is het omgekeerde. Enorme stress helpt niet om zwanger te worden. Maar zelfs daarbij kun je je vraagtekens zetten, als je denkt aan vrouwen die door n verkrachting zwanger zijn geraakt. Dat is behoorlijk stressvol, lijkt mij. Soms helpt afleiding, al is het maar om het dragelijker te maken, de icsi is bij mij gelukt toen ik net een pup van een paar maanden had, net als bij een buurvrouw toen, die had na 5 pogingen een asielhond genomen en was na een paar maandjes van de 6e poging zwanger. Mijn huidige partners ex - vriendin streste enorm, jarenlang. Toen dat opgegeven was, was ze na een paar maar maanden zwanger. Maar wie zegt dat dat verband er ook echt is? Ik hoop voor iedereen op meer geluk en sterkte in dit zware proces. Als anderen niet lief voor jullie zijn, wees het in ieder geval voor jezelf, want het is echt niet niks.
Beste meiden, Bedankt voor alles wat jullie hier schrijven. Ik heb in mijn omgeving drie stellen die nog geen kinderen hebben, maar het wel graag zouden willen. Al jaren! En mss zelfs een vierde stel, maar dat weet ik niet zeker, omdat ze het niet zelf aan mij verteld hebben. Ik vraag me ook altijd af wat ik moet zeggen. Zeker omdat wij wel een kindje hebben gekregen. Meestal voel ik me dan beschaamd en onhandig. Dus ik kan wel wat met dit topic. Ik snap beter hoe rot die algemene opmerkingen zijn en dat ik beter eerlijk kan zeggen dat ik niet weet wat ik moet zeggen. Mijn nichtje en haar man konden (zonder aanwijsbare reden) ook geen kinderen krijgen. Zij hebben een jongetje geadopteerd en toen hij een jaar bij hen was, kregen ze toch nog een kindje. Later hebben ze nog een kindje gekregen en nog een kindje geadopteerd. Maar toen dus in de andere volgorde. Dus iemand die ik echt persoonlijk ken. Maar dat is dus maar 1 van de 4 stellen. Het komt dus niet zo vaak voor denk ik.
Ik vind dat zo'n onzin he! Als je iets heel graag wil is het logisch dat je er veel mee bezig bent Of dat ze zeggen: 'Je bent nog jong, dat komt wel goed.' Zijn vaak mensen die er geen moment van wakker liggen dat jij zo graag een kindje wil. Die denken dat het allemaal vanzelf wel komt omdat het bij hen ook allemaal vanzelf gaat. Bij ons duurde het ook langer dan gehoopt voordat ik van ons 2e kindje zwanger was. Ik kreeg regelmatig vragen als: Wanneer komt er eindelijk een 2e? Waar wachten jullie op? enz. Omdat we al 1 kind hadden gingen ze er automatisch vanuit dat een 2e ook wel makkelijk zou gaan. Heel frustrerend.. en als ik dan zei 'We willen juist heel graag nog een kindje' dan kreeg ik idd vaak als antwoord 'Je moet er gewoon niet zoveel mee bezig zijn en positief denken.' Uiteindelijk ben ik weer zwanger geraakt, en dat terwijl ik er nog steeds heel erg mee bezig was, dus slaat nergens op wat ze zeggen.
Ow, dat huisdieren nemen werkt ook niet, heb nu net een jaar 2 katten, als kittens in huis genomen, maar was niet zwanger geraakt hoor