Toen ik weer ging werken na mijn verlof, bleek mijn zoontje een echte flesweigeraar. Ik heb toen besloten mijn zoontje live te gaan voeden. Ik bleef daarmee netjes binnen het kolfrecht per dag. Maar kon merken dat mijn baas dit duidelijk afkeurde. Kreeg na een maand al de vraag 'hoe lang dit nog doorging' of humoristisch bedoelde opmerkingen dat ik mijn zoontje maar bij haar moest brengen dat ze hem zo aan de fles had. Of de opmerking: als je maar lang genoeg geen borst gaf, dat hij dan vanzelf wel aan de fles zou gaan. Na een tijdje radiostilte van haar, kwam ze weer met een ander iets. Ineens uit het niets, zei ze dat ik verlof moest gaan opnemen om mijn zoontje te voeden. Ze had de regels erop nageslagen dat als er een kolfruimte beschikbaar was, dat ik die moest gebruiken. Koos ik ervoor naar huis te gaan dan moest ik verlof ervoor opnemen. PZ en juridische zaken weer ingeschakeld en uiteraard is het kolfrecht niet zo kort door de bocht als ze mij wilde laten geloven. Bovendien nogmaals uitgelegd dat ik niets aan een kolfruimte had, als mijn zoontje niet uit de fles dronk. Dus kon ze niet anders dan het weer 'toe te staan'. In december liep mijn kolfrecht af en heb toen gezegd dat hij nog steeds bij mij dronk en dat ik dan graag verlof ervoor op wil nemen. Het uit de fles drinken gaat al wel ietsjes beter, maar het voelt voor zowel mij als mijn zoontje goed. Hij duimt niet en speent niet en het is voor hem echt even dat momentje van geborgenheid, waarna hij lekker in slaap valt. Dus zo leek het opgelost. Helaas na een maand begint ze dus weer te zeuren. Ze wil nu dat ik per 1 maart niet meer tussen de middag naar huis ga om mijn zoontje te voeden. Wordt zo moe van haar. Ze vindt dat ze al lang genoeg flexibel genoeg is geweest. Nou, als er een ding is wat ze al die tijd niet geweest is, is het wel flexibel. Want vanaf het moment dat ik begonnen met werken na mijn verlof, maakt ze er al opmerkingen over. Bovendien praten we hier over mijn kind en niet over een of ander project die een einddatum moet hebben. Ik heb er geen moeite mee als mijn zoontje zelf aangeeft er genoeg van te hebben, maar niet dat mijn baas dat moment voor ons bepaald. Dus het voelt niet goed, maar ben er nog niet uit hoe nu verder. Ze wil me gewoon op de werkplek hebben voor de uren dat ik moet werken, maar snap het niet, want dan zou ik gewoon gaan lunchen op het werk en ben ik ook een half uur van mijn plek. Nu ben ik uit/thuis en zelf gegeten 45 min. van mijn werk (waar ik dan ook nog netjes verlof voor opneem) en vaak langer doorwerk. Op de een of andere manier wil ze steeds haar macht laten gelden. En ik vind dat prima, maar niet over de rug van mijn kind. Het voelt zo rot dat ik een voeding (die nu nog goed loopt) moedwillig af moet bouwen vanwege mijn baas. Een lang verhaal en weet ook niet wat ik met dit topic wil bereiken, blijkbaar gewoon even mijn hart luchten.
Wat een vervelend mens! Ik heb een half uur pauze in eigen tijd als lunchpauze en jij plakt daar dan 15 minuutjes aan die je makkelijk later door kan werken.
@Frannie: juist omdat ze er zo moeilijk over doet heb ik ook altijd het idee te moeten 'overcompenseren'. Dus neem verlof op, meer als ik zou moeten. Ik neem per dag een half uur verlof op (om niet ook al daar discussie over te krijgen), en beschouw dat laatste kwartiertje dan als 'lunchpauze'. Daarnaast werk ik langer door, neem ik werk mee naar huis om haar het idee te geven dat ik mijn uren maak. Had van een vrouwelijke leidinggevende zeker meer begrip verwacht als het om de zorg voor een kind ging.
Lunch-pauze is eigen tijd. Helaas heeft je leidinggevende het recht extra verlof niet toe te kennen. Of dat redelijk is... Ik ken je werksituatie niet. Gevoelsmatig kan ik me ergens wel voorstellen dat na extra rechten tijdens zwangerschap (oa recht op extra pauzes), 16 weken afwezigheid door verlof, 9 maanden tot een kwart van je werktijd aan kolf/voed-recht, een leidinggevende blij is eindelijk weer vol te kunnen beschikken over zijn/haar werknemer. Maar ik kan me ook voorstellen dat jij graag anders zou willen voor je zoontje. Moeilijk hoor!
Sluit ik me bij aan, Leuk dat mn werknemer dr kind wil voeden maar niet als ik er last van heb en kan me voorstelen dat dit voor je werkgever lastig is..
Goh. Ik begrijp dat jij het belangrijk vindt maar ik snap ook echt wel dat je werkgever het wel welletjes vindt worden na al die maanden. Die wilt gewoon weer vol kunnen beschikken over jou. Ik begrijp dat jij je kind eerst plaatst, maar om het cru te zeggen: dat is haar zorg niet. Zij moet haar bedrijf gaande houden.
Ik begrijp je werkgever eerlijk gezegd wel. Je hebt al recht op 16 weken verlof,kolfrecht etc maar het houdt ook een keer op. Het is ook een keer klaar om maar overal rekening mee te moeten houden als werkgever zijnde. Je kiest er zelf voor om weer te gaan werken maar dan moet je je daar wel voor 100%inzetten. Ik begrijp jouw kant heus wel maar je werkgever heeft daar niets mee te maken. Misschien toch tijd voor een flesje voor je kindje.
Lees hier veel 'werkgever wil weer ten volle gebruik van je maken', maar waar gaat het over? 15 minuten. Dat een werkgever daarover valt vind ik op zijn zachtst gezegd apart. 15 minuten?! Waar je ook nog verlof voor op wilt nemen. Snap dat ze het mogen weigeren, maar ik vind het kolder voor die 15 minuten. Helemaal omdat je er en verlof voor op neemt en langer voor doorwerkt. Als je echt onmisbaar bent (ook die 15 minuten extra) dan snap ik het beter. Maar anders zou het voor mij ook echt niet ok voelen. Natuurlijk is het ook makkelijk en handig als jullie zoontje bv anders keert drinken, maar dit zo opdringen terwijl het om 15 minuten gaat vind ik bizar. Misschien kan jullie zoontje leren drinken uit een open bekertje of tuitbekertje trouwens? Ging hier heel snel heel goed. En kan je daar de bv in aanbieden.
Ik snap jouw gevoel maar ook dat van je werkgever. Eerlijk gezegd, je kindje drinkt redelijk uit de fles, waarom dan niet kolven en de fles geven? Wil je niet aanvallen maar krijg uit je post het gevoel dat het ook meer voor jou nog erg prettig is om dit lunch moment met je kindje te hebben. En dat begrijp ik zeker, maar je werkgever heeft je een jaar lang de tijd gegeven en het lijkt me dat jij ook naar haar toe concessies kunt doen. Hoe vervelend en oneerlijk het misschien is, maar bv uit de fles bij de opvang is net zo goed als live voor je kindje. Je momentje samen haal je in de avond dan weer dubbel in... Ik persoonlijk genoot er iig extra van om 's avonds mijn kindje weer te zien na een dag werken. Ook al gaf ik fv bij de eerste. De intimiteit is er niet anders om. Nogmaals, ik begrijp beide standpunten maar er zijn weinig werkgevers die zo toegeeflijk zijn! Ondanks haar aanvallen de afgelopen maanden...
Het is geven en nemen. Ga met haar het gesprek aan en leg uit hoe en wat je voelt. En aan de andere kant snap ik ook je ( baas) zo is het natuurlijk ook niet prettig werken. Je kindje is nu 10 maanden vraag of je tot een jaar de tijd krijgt omdat je je kindje zo mist en graag even naar he toe gaat. De reden van voeden is nu een stuk minder. Het is niet meer noodzakelijk om hem live te voeden in de middag. Zeg dat je er aan werkt je haar snapt en dat je binnen nu en twee maanden gaat afbouwen. Niet de bv. Eens zul je er toch aan ( moeten). Stel kindje woord ziek dan heb je ook je werkgever nodig met vrij geven en flexibel zijn. Toch. Ik meen het niet zo kwaad zo als ik het schrijf. Het is geven en nemen. Het geven( is ) geweest nu is het weer nemen van af hun kant. Kan je ook eerder naar huis hoef je niet langer door te werken om het te compenseren.
Even een dikke knuffel. Ik begrijp je best (ben zelf een fervent voorstander van bv en kan ook erg genieten van kindje aan de borst), maar ik begrijp je werkgeefster ook wel enigszins. Ik krijg de indruk dat jullie in een machtsstrijd verwikkeld zijn geraakt. Zij is gefocust op "na negen maanden is het klaar met het kolfrecht" en jij zegt "door haar moet ik afbouwen en dat wil ik niet". Is er geen mediator o.i.d. op jullie werk? Misschien is het zinnig om eens met een neutrale partij om tafel te gaan zitten. Wellicht kunnen jullie dan toch een oplossing vinden. Overigens, als ik heel eerlijk ben... Ik zie 't probleem van die 45 min. enerzijds niet, anderzijds kan ik mij voorstellen, als iedereen zijn lunchpauze wil gaan verlengen (al dan niet gecompenseerd met eigen tijd) dat dit niet op elke werkplek mogelijk en handig is. Maar ik denk ook dat jij een keuze hebt gemaakt om te werken (en nee dat is niet de schuld van je baas), en dat betekent dat er privé soms iets gelaten moet worden. Klinkt misschien heel hard en dat bedoel ik echt niet zo, want nogmaals, ik begrijp je heel goed, maar als kind uit een gezin met ondernemers begrijp ik de werkgeverskant ook wel.
Ik sluit me aan met de voorgangers, een kwartier klInkt inderdaad als niks, maar daar gaat het niet om. Ik weet niet wat voor functie jij vervult, ik proef dat je zeer flexibele werktijden kunt nahouden. Anders is een langere pauze echt niet zomaar mogelijk. Een receptioniste, verkoopster, juf, teamleider, doktersassistent enz kunnen toch niet dagelijks structureel kwartier langer wegblijven? En ook kan het in jouw functie wel moet je je afvragen of IEDEREEN binnen jullie bedrijf 3 kwartier pauze zou kunnen afdwingen. Zo niet, dan zit je werkgever in een lastig pakket. Tov je kindje. Ik snap dat jullie het beide heel fijn vinden, maar hij kan nu de melk tussen de middag uit een beker drinken en na het werk bij jou inhalen.
Een werkgever is natuurlijk ook altijd voorzichtig met precedenten scheppen. Nu is het een kwartier, maar dan is wordt het plots een half uur want je kindje is ziek, en vinden de collega's het ook wel handig om hun boodschappen te gaan doen, en.... Een karikatuur als ik het zo stel, maar wel eentje waar ik als werkgever ook op beducht zou zijn.
ik weet niet of je op een oplossing zit te wachten maar als fles niet lukt en je moet stoppen met live voeden kan je een tuitbeker (zonder antilek) proberen. Mijn oudste dronk vanaf een maand of 10 goed uit een tuitbeker. Daar kan je natuurlijk ook gewoon opgewarmde moedermelk in doen.
Ik geniet inderdaad van het bv-momentje met mijn zoon tussen de middag en geef toe dat ik het jammer zou vinden als dat er niet meer is. Maar ben ook realistisch genoeg dat dit moment eraan zit te komen. Ik merk dat mijn zoontje zijn schema al meer aan het verschuiven is en heb daar ook geen moeite mee als het op de 'natuurlijke' manier gaat en hij zijn eigen moment daarvoor kiest. Dus ben er zelf al een tijdje op voorbereid dat dit moment gaat komen. Wat mij gewoon overviel is dat mijn baas nu ineens dat moment lijkt te gaan bepalen voor mij en mijn zoontje. En ik heb ook mijn twijfels om de beweegredenen van mijn baas in deze. Ze wil dat ik weer hele dagen ga werken. Maar als ik weer hele dagen ga werken, ga ik een half uur (met de afdeling) in het bedrijfsrestaurant lunchen en ben ik ook niet inzetbaar. Dus vind het lastig dat mijn baas blijkbaar ook wil bepalen hoe ik mijn lunchpauze invul (want zij gaat er ook niet mee akkoord als ik mijn half uur pauze zou gaan kolven). Snap dat ik nog in een luxe positie zit, om hierover te kunnen zeuren, want besef me heel goed dat er banen zijn waarbij zelfs kolven een probleem is. En snap dat het lastig is dat je precedenten schept, maar ik werk met allemaal vrouwen met kinderen en die hebben veel ruimere mogelijkheden om thuis te werken bij zieke kinderen of tijdens vakanties. Ik heb die mogelijkheden niet, behalve dat ik dan nu dus tijdelijk een kwartiertje langere lunchpauze heb gehad. Toen ik dat hoorde overviel het me ook enorm. Ze komt dan voor mijn gevoel indirect aan de zorg voor mijn kind. Vandaar dat ik erg emotioneel was en hier even mijn hart wilde luchten. Nu een paar dagen later de mist wat opgetrokken is, wil ik in ieder geval gaan proberen op de dagen dat ik vrij ben, in ieder geval tussen de middag wel te blijven bv. En op de werkdagen krijgt hij een fles. Hopelijk blijft mijn productie dan nog een beetje stabiel, zodat ik het nog lang (buiten werktijden om) kan volhouden.
Mijn ervaring is dat je productie hier met 10-11 mnd echt al wel stabiel genoeg voor is. Geen zorgen, je kunt die voeding echt op je werkdagen overslaan en op vrije dagen gewoon geven. Onze zoons dronken rond die leeftijd op werkdagen 2-3 keer live bij mij. En op vrije dagen had ik ze volledig aan de borst en dronken ze niks anders dan mm. Ging prima.
Maar welke functie heb jij, aangezien je werk niet zo flexibel is dat je thuis kunt werken? Mijn ervaring is dat sommige richtlijnen erg functieafhankelijk zijn. Ik kan bijv wel thuis werken en mijn tijden bepalen, want mijn kantoor zit zeg maar in mijn laptop. Maar onze receptioniste kan dat natuurlijk niet, en zij moet tijdens haar pauze ook aanwezig zijn in het pand terwijl ik dat niet hoef. Nu kan zij deze regels heel persoonlijk nemen, maar dat zijn ze niet, ze zijn functiegebonden. En tenzij jij tijdens je pauze oproepbaar bent, kan ze jou niet verbieden om te kolven in je pauze.
Ik werk op een secretariaat. Ik ga altijd pas naar huis om te voeden als mijn collega terug komt van haar lunchpauze. Er is dus altijd iemand aanwezig en de telefoon van het werk neem ik mee naar huis. Ben dus altijd 'in functie', zeg maar. Dus echt bezwaren vanwege mijn werk hoeven er niet te zijn. Andere collega's doen er ook absoluut niet moeilijk over. Gunnen me de periode waar ik nu in zit en geven me er ruimte voor. Plannen afspraken waarbij ze rekening houden met mijn afwezigheid ivm voeden. En wijzen me er zelfs op dat het tijd is dat ik moet gaan. Als de functie het niet toe zou laten, heb ik er dus alle begrip voor. Ik heb immers al vanwege drukte op het werk, al de tweede voeding heel snel laten schieten, omdat het op dat tijdstip van de dag moeilijk te combineren was met mijn werk. Dus vandaar dat ik over de beweegredenen twijfel en het meer als treiteren voelt. Maar wat ik al eerder aangaf, besef me dat het een luxe probleem is om hierover in te zitten.
Hoe meer vrouwen, vooral leidinggevenden, in een organisatie, des te lastiger is het om te kolven lijkt het vaak...
Ik snap je gevoel helemaal! Het gaat om 15 min. per dag?!? Belachelijk! Kan je niet een gesprek aanvragen en dan alle voordelen van bv met haar bespreken en vragen waarom zij tegenwerkt? Of . Kan je baby niet op het werk komen in de pauze, dan kan je alsnog voeden.