Ik vind het zo erg dat er echt mensen zijn die komen wachten ook als de ouders hebben aangegeven dit niet te willen! Sm van vriendin kwam ook naar zkh toen zij naar de ok ging. Haar zoon heeft haar echt weer weggestuurd (had een uur gereden). Onvoorstelbaar dom om niet de wensen van de ouders te respecteren.
Hier bij mijn 2e ks (was gepland) hebben we niks gezegt tegen niemand,onze oudste zoon was spelen bij oma,zijn normale dag dus kwam voor ons goed uit. toen ik hem smorgens kwam brengen vroeg me schoonmoeder nog: komen jullie eten vanavond? Ik zei,nou als alles nog rustig blijft wel (ze wisten niet dat ik een geplande ks kreeg en was 39.5 wk) Ik zal het nooit vergeten dat we toen smiddags belde en ze een mond vol tanden had omdat ze even niet meer begreep haha Bij mijn dochter met de geplande ks wisten mijn schoonouders het wel,want me jongens moesten van school gehaald worden etc en mijn zus wist het. Gelukkig hier dus geen telefoontjes/smsjes oid Naar mijn idee ga je dan zelf ook samen met je partner gerustiger en bewuster en met voorpret de geboorte van je kindje tegemoet,zo hebben wij het wel ervaren in ieder geval. Tegenwoordig is het ook zo dat iedereen alles al weet,dan is er niks meer aan vind ik!
Maar je hoeft toch niet te zeggen naar welk zkh je gaat? Ik denk dat als dit bij mij gebeurd dat ik niet zeg in welk zkh ik lig om te voorkomen dat mensen langskomen. Wij hebben hier echter wel de keuze uit meerdere ziekenhuizen. Hebben we bij de oudste ook niet gedaan, wel laten weten dat het die dag geboren zou worden maar niet waar
Slim Ik beval niet in t zkh in mijn woonplaats. Voor mijn ouders 40 minuten rijden (net als voor onszelf) en voor schoonfamilie iets van anderhalf uur rijden. Misschien wel 2 uur. Dus die zullen wel 3 x nadenken voor ze in de auto stappen
Ieder zijn eigen mening, dus laat ik voorop stellen dat iedereen het vooral moet doen zoals hij/zij het zelf willen. Maar ik, als wel - verteller, wil wel even toelichten waarom wij er 100% open over waren. De laatste weken van mijn 1e zwangerschap waren gewoon heel spannend. Daar zoonlief in mijn buik zo groot groeide en totaal niet in kon dalen, dat het een hele grote vraag was of ik überhaupt natuurlijk kon bevallen. Dat hele traject ervoor hebben alle mensen ook meegemaakt, met dat je niet meer bij de VK loopt maar naar de gynaecoloog overgedragen wordt etc. In die zin leefden mensen al zo met ons mee, dat wij er geen seconde over hebben nagedacht om gewoon te vertellen dat het een geplande KS werd. Ik ben het er zeker mee eens dat het hele 'verrassings-effect' weg is, maar dat hadden wij sowieso al niet meer, omdat je, als je een geplande KS krijgt, dat vaak wel voor een reden is waar familie/goede vrienden toch wel van op de hoogte zijn. Ik weet dat mensen het hier vast niet verkeerd bedoelen, maar ik voelde toch even dat ik me moest verdedigen tegen de 'tegenwoordig is niets meer een verrassing'-opmerkingen.
Wij hebben het wel verteld. Niet op FB gezet ofzo maar onze ouders en broers en zussen wisten het. Ook de buren en een aantal vrienden. Ik vond het op zich wel jammer dat de geboortedatum geen verrassing meer was maar voor mijn gevoel kon ik het ook niet echt stil houden. Iedereen leefde zo mee de laatste weken van mijn zwangerschap en iedereen vroeg er ook naar. Ik weet nog niet hoe het nu gaat lopen maar als het lukt wil ik het wel geheim houden.
Daar kan ik me wel in vinden. Iedereen heeft eigen beweegredenen. Mijn sectio zal iets risicovoller zijn dan de gemiddelde sectio en dat vinden wij heel spannend (understatement). Het is soms fijn om hier met anderen over te praten en ik vind het een steun om hier bijv met mijn beste vriendin en ouders naartoe te leven. Anders is de stress voor mij en mijn man niet te behappen. Anderen kunnen soms toch net even iets zeggen waardoor ik er weer even iets luchtiger tegenaan kan kijken.
Ik ben bij de jongste ingeleid met 36+5 en wist dit van te voren (vanaf 33wkn wist ik dat ik voor 38wkn zou worden ingeleid, vanaf week 35 ongeveer de exacte datum). Mijn naaste familie heb ik op de hoogte gesteld, ook omdat ik sowieso in het ziekenhuis lag met 35wkn en het heel spannend was (er was een kans dat mijn dochter heel plots in nood zou raken en zou overlijden, geen grote kans, maar veel groter dan bij een gewone zwangerschap, dat geeft toch de nodige zorgen). Ik wilde er dus juist graag over praten met mijn ouders en zus, en ik wilde ze ook op de hoogte houden zodat zij zich geen zorgen maakten als ze ineens niks van mij hoorden. Mijn schoonzus was ivm opvang oudste ook op de hoogte, en zij was ook vooral de steun voor mijn man samen met mijn moeder. Mijn schoonouders waren niet op de hoogte omdat zij al genoeg aan hun hoofd hebben, ze wisten wel van de inleiding op de dag dat het ging gebeuren, maar niet het waarom (alleen heeel globaal). Ik heb het ook aan vriendinnen verteld, ook met de reden dat ik er gewoon over wilde kunnen praten met hun. Ik kon die zorgen onmogelijk voor me houden. Maar ik heb 't niet aan de grote klok gehangen, ik wilde ook niet dat jan en alleman me zouden bellen met 'en? en? en? hoe gaat het? nog een week he, dan is het zover! spannend he?'
Wij hadden bij dochter een geplande ks door stuitligging. Wij hebben de datum wel gedeeld. Uiteindelijk konden we de mensen bellen het moment dat zij dachten dat ik net op de ok zou liggen. Wij hebben het in de aanloop juist lekker rustig gehad qua berichtjes. 'Iedereen' wist wanneer ze het konden verwachten. Ik denk wel dat als ik ingeleid zou gaan worden ik dan niks zou zeggen. bij een inleiding ben je toch langer bezig en is er meer kans dat mensen zich ermee gaan 'bemoeien' denk ik. Maar idd voor iedereen is de keus aan zichzelf. En daar heeft de familie zich maar aan te houden.
Als he dergelijk zorgen hebt is het gewoon fijn om deze te kunnen delen. Een select gezelschap inlichten of t op fb zetten is idd een heel verschil
Mijn inleiding duurde idd 2 volle dagen. Mijn vriendin stuurde me de eerste ochtend een berichtje of ik nog thee kwam leuten heb tien teruggestuurd dat ik op de verloskamer lag. Haha! Verder wisten alleen mijn ouders de datum en mijn moeder is die dagen een paar keer lang geweest tussen haar werk door. De tweede dag, toen we eind van de middag hoorden dat het een ks werd, mocht mijn moeder van mij de familie inlichten. Mannetje is 's avonds laat geboren en de volgende ochtend heb ik zelf iedereen gebeld om ze van de spanning te verlossen maar idd, ben blij dat niet iedereen op de hoogte was van te voren. Had me toch minder fijn geleken bij het tweedaagse bevalfestijn