Belonen na bv tandartsbezoek

Ik vraag me even af (geen kritiek hoor) maar wat is dan "goed gedrag"?
Stel dat je kindje moeilijk te prikken is en daar al nare ervaringen mee heeft en dus de tent in het voren al bijeen gilt, wat ik op zich logisch vind, dan krijgt het dus geen cadeautje?

Dan zou je m.i. je kind dus "straffen" voor zijn angst en daaruit voortvloeiende gedrag.

 

Bij een prik vind ik huilen (vooraf, tijdens of achteraf) heel logisch en telt bij mij dus niet mee voor de beloning.

 

Hier heeft hij alleen wat gekregen toen hij buisjes kreeg, bij de rest gewoon een compliment en knuffel/high five

 

Hier geen cadeautjes dan kun je bezig blijven
Bij de tandarts krijgt ze 5 cent en die doen ze in een automaat en dan komt er een stuiterbal uit.
Bij het cb mogen ze altijd een kleurplaat uitkiezen.

Volgende week krijgt onze dochter de inenting van 4 jaar zal ze niet leuk vinden maar ze krijgt van ons geen cadeautje (wel zeggen we altijd dat ze het goed gedaan heeft en dat we trots zijn)

 

Onze kapper heeft een snoeptrommel in de vorm van een dolfijn staan die geluid maakt als je hem open doet. Kindertjes die geknipt zijn mogen daar een snoepje uithalen, altijd een succes. De tandarts geeft als cadeautje altijd een leuke tandenborstel mee. Belonen vind ik zelf niet perse nodig, maar ik maak me echt wel eens schuldig aan omkoping (als je lief doet wat de dokter vraagt, gaan we daarna samen bij de bakker een eierkoek halen, zoiets... ). Ik vind daar niet zo veel mis mee. Natuurlijk moet hij gewoon luisteren, maar als iets echt een beetje spannend en vervelend is wil ik die spanning best een beetje verlichten door iets leuks in het vooruitzicht te stellen. Een paar maanden geleden is hij met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis op verdenking van hersenvliesontsteking (gelukkig vals alarm), en daar moest hij allerlei onderzoeken ondergaan en bloed laten prikken. Toen hebben we wel een mooie ballon voor hem gekocht. Hij is daar weken diep gelukkig mee geweest.

 

Maar mede hierom zou ik dit soort beladen aandacht ook niet leggen op deze situaties.
- bloedprikken kan doodeng zijn voor kinderen, daar hebben ze niet nog voorwaardelijke eisen nodig van ouders op hun gedrag. Want belonen is altijd verbonden aan een voorwaarde, waardoor het een ding op zich wordt. Een kind moet gewoon alle emoties kwijt kunnen op zo'n moment, zonder te denken aan beloningen achteraf.

- tandarts en cb bezoek zou ik echt niet koppelen aan een beloning. De kinderen hebben geen aangeboren angst voor de tandarts, deze ontstaat na een pijnlijke behandeling (maar wanneer ondergaat een peuter deze?), of wordt aangepraat door de ouder. En misschien juist omdat mensen tegen kinderen zeggen dat ze een kado krijgen als het goed gaat, dat ze niet bang hoeven te zijn, dat het niet eng is enz.
Daardoor wordt het alleen maar beladen.

- ook de prikjes op cb. De meeste kinderen voelen zo'n prik van 4 jaar amper, ze worden afgeleid, prik wordt binnen 1sec gezet, en er zijn geen nawerkingen.
Pas als je daarna met kadootjes komt aanzetten wordt het een ding.

Als je een beloning wilt geven zou ik dit koppelen aan een prestatie van het kind, iets wat het kind echt zelf kan beïnvloeden, maar niet aan bepaalde gebeurtenissen die door deze beloning alleen een lading krijgen. Als een tandarts niks engs is, waarom krijg ik dan een kado achteraf?

 

Hier krijgen ze bij de tandarts zelf een muntje om een cadeautje uit de automaat te halen. Ik vind het wel prettig dat dat gedaan wordt...omdat ik de tandarts niet iets gewoons vind. Zelf heb ik er totaal geen moeite mee, maar sommige volwassenen zijn doodsbang van de tandarts, nou als een kind dan zonder problemen meewerkt dan vind ik dat wel iets waard...en dan is het bij onze tandarts bv een stuiterbal oid.
Je hoeft er niet de nadruk op te leggen dat het iets engs is, maar wel dat het fijn is dat ze meewerken.

De kapper zou ik zelf een beetje gek vinden, dat is elke 6 weken en vind ik dus wel iets gewoons.

 

Maar dat is toch meer de beleving die wij hebben?

Mijn kinderen liggen Max 1min op die stoel. En dat gaat dan: kom je op de stoel omhoog, zzzz, kijk naar die lamp, mond open, tanden en kiezen tellen - klaar!
Terwijl mijn zoon echt 10min stil moet zitten bij de kapper.

In zijn beleving is de kapper veel vervelender dan de tandarts, alleen kijken wij met de volwassen ogen daarnaar..

 

Lisa vond de tandarts echt doodeng de eerste keer. Ze is altijd meegeweest, met 3 jaar moest ze zelf in de stoel, maar ze hield haar mond stijf dicht, deed haar handen ervoor en zei: ik heb geen tanden. Met geen mogelijkheid dat de tandarts in haar mond mocht kijken. Ik had haar ook niet erg voorbereid, maar dacht ook dat het niet nodig was. Ze vond alles eromheen eng denk ik, je hoort toch de boren van de ruimtes ernaast, soms hoor je iemand kreunen of zelfs huilen. Met 3,5 jaar ging het wel goed gelukkig. En vorige maand heeft ze een gaatje laten vullen en dat ging ook helemaal goed, zonder verdoving, deed ook geen pijn zei ze, terwijl ik haar daar wel op voorbereid had.
Maar goed, geen cadeautjes dus, ze mogen er wel een sticker uitkiezen. En Lisa had haar megagrote knuffelpaard mee (ze mocht een knuffel uitkiezen om in te knijpen als ze het eng vond of als het pijn deed, toen ze deze uitkoos kon ik moeilijk nee zeggen )

 

beloningen die wij geven: Knuffel, high five, sticker, kiezen wat we eten vanavond - dat soort dingen.
We komen óm in het speelgoed en met name in dat kleine spul, dus dat ga ik echt niet zelf ook nog geven .

Bij iets wat ze echt dramatisch zouden vinden - bv pijnlijk bloedprikken - dan eten we nadien een ijsje - maar we gaan het allemaal niet veel groter maken.

-dochter van 2 kreeg indertijd die extra inenting tegen de mex. griep ; wat kreeg ze: een banaan om tijdens/vlak na de prik op te eten en de keer erop dus weer.. werkte perfect.

 

ik weet het niet, mijn man en ik hebben totaal geen angst voor de tandarts, wij hebben ook nooit wat en liggen zelf nog geen 5 minuten in die stoel. Zij zien dus nooit iets vervelends bij de tandarts. Toch kreeg ik mijn zoontje er met geen 7 paarden naar binnen en bij de kapper sprong hij zo op de stoel. Als een kind een bepaalde angst oid van de tandarts mee krijgt van ouders of net als bij de oudste op school dan snap ik dat dat beeld er komt. Maar hier thuis is de tandarts dus helemaal geen vervelend/beladen onderwerp.

 

Hier doe ik inprincipe niet aan belonen voor goed gedrag bij normale zaken als een kappersbezoek of tandarts. Ik vind het er bij horen dat kinderen zich daar gedragen. Wel complimenteer ik ze ervoor. Ziekenhuis bezoeken zijn hier echter toch een beetje anders. Onze zoon moet zo ontzettend vaak naar het ziekenhuis en ook echt voor hele nare dingen. Als het ziekenhuis dag is mag hij altijd kiezen wat we 's avonds eten, dan vieren we dat het voorbij is (en dat is altijd pannenkoeken )

 

Oh ja nog vergeten erbij te zeggen, wij zijn zelf helemaal niet bang voor de tandarts. Dus daar kan het bij ons ook niet door komen.

 

Wij belonen eigenlijk niet dan alleen een complimentje geven of zoiets. Maar nu is sinds hij bij de kapper komt het een heel groot drama en gilt hij de hele tent bij elkaar alsof hij vermoord word. Hij moest in de houdgreep en dan maar hopen dat de kapper ergens bij kon. Echt alles geprobeerd met telefoons, thuiskapper, kinderkapper met leuke stoelen en groot scherm met een film aan, snoepje na het knippen (krijgen ze bij de kinderkapper) maar echt niets werkte.

Er moest gewoon een knop omgezet worden dat knippen niet erg is en dat het leuk is bij de kapper (de kinderkapper is hier echt leuk) dus heb ik een cadeautje gekocht (een cars autootje) en 3 uur van te voren begonnen met voorbereiden. Verteld dat we naar de kapper gingen en uitgelegd wat ze gingen doen en dat het geen pijn doet, niet eng is en dat het alleen maar een beetje kriebelt. Ik had de laatste weken al regelmatig bij hem ietsje mogen knippen na het bad (voor de spiegel en zo opbouwen) dus ook daarbij laten voelen dat het alleen kriebelt. En als hij geknipt was dat hij een cadeautje krijgt. Hij was helemaal happy dat hij dan een cadeautje kreeg en wilde weten wat.

Toen we binnen kwamen zag je dat hij gespannen was maar nog een keer alles uitgelegd. Hij ging toen hij aan de beurt was op mijn schoot zitten en hij heeft heel rustig de hele knipbeurt uitgezeten. 100.000 complimentjes gegeven en daarna dus een cadeautje. Het heeft echt gewerkt en hij is ineens om. Nu zegt hij dat de kapper leuk is. De volgende keer hoop ik dat we het af kunnen met gewoon een snoepje en dat het dan ook gewoon goed gaat. Wil natuurlijk niet altijd een cadeautje gaan geven maar voor nu moest die knop even om.

 

Hahaha aangeboren angst dan?

Ik herken dat niet (gelukkig), hier vinden ze alle drie die stoel super cool, en de tandarts laat ze een beetje over elkaar roddelen, zit de hele tijd te geinen en zo. Misschien dat dat scheelt.
Dochter heeft vorig jaar ook een gaatje laten vullen, en ze sprak daarna vooral over de stofzuiger in haar mond.

Ik spreek natuurlijk ook vanuit mijn eigen beleving. Mijn ouders zeiden vroeger: je hoeft echt niet bang te zijn voor de tandarts, waardoor ik het juist doodeng vond.
Wij benaderen het als een familieuitje, en is er totaal geen angst bij de kinderen.

Maar dat zal ook per kind verschillen.

 

Ja dat is het ook. Eva is nooit bang geweest, vond het allemaal prima. Lisa is een erg gevoelig meisje, ze kan er nu beter mee omgaan, maar 1,5 jaar geleden moest ze niets weten van vreemden, was heel terughoudend. Nu kletst ze met iedereen

 

Belonen voor goed gedrag bij dokter, tandarts, kapper?? Complimenten kunnen ze hier krijgen, daar ga ik geen cadeaus voor geven.

 

Dat denk ik want ik heb het ook nooit als zodanig benoemd. Mijn oudste vindt het ook totaal geen probleem. Toen we gingen zei ik alleen tegen zoon: kom jas aan, dan gaan we naar de tandarts...net zoals ik zeg: kom gaan we naar de albert heijn. En de oudste riep: yeah daar krijg ik een stuiterbal!