eisprongen zijn pijnlijker. ik heb nu ook een ovulatie test erbij gepakt en die beginnen op te lopen eitje komt vrij snel deze keer. die aanloop voelde ik al de vorige keer 4 dagen er voor en de sprong zelf was effe heftig. af en toe navel pijn en die enge plekje aan de zij kant. me menstruatie dag..hhhhmmm ik was een hormonale draak..ik ben gaan schuilen in bed en heb de storm afgewacht. controle het is heel simple. Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap met operatie is het zeker dat alles weg is. dus zwangerschap en controle baarmoeder is niet nodig of je moet al een positieve test. ik was 2 weken naar operatie al op controle. dan werd de uit slag van de pathologische onderzoek besproken of het geen wat ze verwijderd hebben ook een foetus was en wat de stat was en hoe de operatie was en wat de gyn zag. ook werd verteld dat de buik verder werd na gekeken en ander organen. en je kan dan vragen stellen. ze nemen dan wel tijd . en dat was het. maar het voelt zo onwerkelijk.. jammer ook al was het niet gepland geweest wel.
Goedemorgen Ladies, Hai Binby, Nee hoor kan het nog lezen. Ja dat hebben zij mij uitgelegd, ze klemmen de eileider af en dan beginnen zij aan de IFV, ik heb een afspraak in het ziekenhuis met die psycholoog zal haar eens vragen hoe en wat. Uiteraard wil ik dat delen met jullie als jullie dat willen. Wellicht weten een aantal van jullie ook al wat het inhoudt. Vind hoe het bij jou is gegaan apart, hoezo naar huis mogen? Ik mocht eenmaal dat zij het vermoeden hadden dat het niet goed zat helemaal nergens meer heen. Of heeft dat te maken met het behandelplan? Ik ben namelijk niet bekend met die prikken. Weet wel dat er meerdere methodes zijn om buitenbaarmoederlijke zwangerschap te behandelen. Wat jij zei van ik hoef het zo niet meer het zwanger worden heb ik ook. Je wil wel maar ergens knaagt er iets bij mij. De kans van herhaling wordt na elke keer groter. En de kans met IFV is vele malen kleiner alleen het kan nog steeds. Als ik jou verhaal ook hoor dan denk ik wauw 4x, en in een eileider. Waarom hebben zij niet eerder de eileider verwijdert bij jou? Is daar een reden voor gegeven? Helaas was bij mij bij de eerste keer mijn eileider gescheurd omdat het vruchtje geknapt was. Ben toen ook flink veel bloed verloren HB was met 4 punten gezakt. Heb in totaal 7 artsen gezien de eerste en de laatste keer. Werd daar helemaal gestoord van. Leek wel een project. Dat gas wat ze in je buik doen om alles beter te kunnen zien hebben ze dat via je hals naar buiten laten komen? Of is dat je Ipad die een woord anders maakt. Hoop het wel klinkt heel eng! Hey Seashell, Ik heb jou verhaal ook gelezen, We zijn op 15 dagen na tegelijk behandeld aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik kreeg 4 dagen na de operatie bloedingen. En heb nog niet eerder zo een heftige menstruatie gehad. Jeetje! Ik heb de eerste keer ook exact zo een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Was ook goed mis en dan realiseer je je achteraf wel hoeveel geluk wij hebben gehad dat zij er op tijd bij waren want het kan idd heel anders aflopen! Wat is de ziekte van Hashimoto, ik ben daar niet mee bekend. Vervelend zijn die mededelingen steeds van buitenbaarmoederlijke zwangerschap je hoopt zo dat het een keer goed zit, heb zelf tegen mijn laatste arts gezegd (waar ik trouwens ook alleen heen wil zij is zo lief en rustig neemt de tijd, helaas gaat zij weer weg  wat is nou de reden dat het steeds verkeerd gaat .en bij mij is er geen duidelijke reden. Wordt er zo moedeloos van. Zou graag een kind willen heb er geen een nog, maar de angst neemt het soms wel over en dat wil ik dus niet. Moet geen angstige situatie worden en zijn. Qua gevoel gaat het de ene dag beter als de andere ook. Vind het wel fijn dat ik deze stap gezet heb om hier te kijken en te praten. Is fijn om met lotgenoten te spreken die weten wat je doormaakt! Snap ook heel goed dat je denkt ik probeer het nog een paar x. En dan klaar. Ik ben zelf net 35, wil het eerst nog op de natuurlijke manier gaan doen. Ben zelf geen zweverig type maar ga wel baden. Kennen jullie dat? Is in blauw water. Even alle ellende eraf wassen. Ook al is het om mijzelf een goed gevoel te geven. Belangrijkste vind ik nu dat ik weer de rust vind. Ik heb geen napijn gehad de eerste keer wel trouwens toen had ik een enorme bloed uitstorting. Tweede keer was mijn navel gevoelig maar daar heb ik maar de reden, het is de tweede keer dat zij die openmaken, aan gegeven haha. Ik herken dat gevoel zo he Binby wat jij zegt dat mensen nu al reageren met daar h eb je haar weer hoor. Met dr verhaal. Get over it is vervelend maar je moet door en komt goed. Soms heb gewoon zin om keihard te schreeuwen dat ze hun mond beter helemaal kunnen houden dan haha maar dat doe ik dan maar weer niet haha. Ik heb zelf nu veel nacontrole, eerste keer niet was echt vaag, 1x terugkomen de arts sprak alleen met mij keek niks na. Zei je ziet er goed uit mooie kleur sja dat heet zonnebank haha. Nu wel moest meerdere keren nog erna HCG prikken tot die op 0 was. En nu ook gesprekken. Doen ze dat niet vraag er dan om je hebt er recht op. Ik vraag ze ook het hemd vh lijf, ik wil weten wat en hoe. Ik wil ook alles weten van IFV. Wat voor vragen je tot nu toe wil je die delen?
Hoi dames ik lees even mee. Beetje te brak om heel mijn verhaal op papier te zetten maar zie handtekening... Hier ook n absurd verhaal vooral de nasleep. Ben nu bijna een jaar verder en eigenlijk na operatie van eergisteren eindelijk duidelijkheid. Wil het hoofdstuk ook afsluiten. Maar pijnlijke eisprongen en menstruaties... Damn ik weet er alles van alsof niks meer ooit hetzelfde wordt
Hallo Truus81, jeetje meis sterkte echt net net gebeurd! Neem je tijd om op de been te komen. Vraagje alleen sorry als het een domme is. Ben je nu geopereerd aan een cyste eergisteren? Of aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap sorry ben aan het werk ook en kan niet heeeeel uitgebreid lezen. Dus doe het tussendoor en reageer in een mailen plak die hier in, zodat de site niet openstaat. Dus sorry als ik het te snel verkeerd gelezen heb. Bij mij hebben ze trouwens ook een cyste weggehaald. Echt smerig een monster cyste noemen ze het ook wel. Die zat bij mij in mijn eileider. Was dat bij jou ook zo?
hallo truus, heftig zeg! knap maar op! fijn dat duidelijkheid brengt ook wel rust. meiden bedank voor het schrijven @skylar ...als ik voor 1 ding dankbaar ben is dat ik 1 kind heb! als dit me bij de eerste was over komen denk ik dat ik heel anders was gaan reageren. want dit is toch wel vreselijk. alles was gewoon goed maar het zat gewoon weg verkeerd en als het op de juiste plaats zat was er niks aan de hand. ik gun jou en iedereen anders het beste toe en dat jullie toch een goede zwangerschap mogen ontvangen. ik heb hoop! ziekte van Hashimoto is een auto-immune ziekte die mijn schieldklier aantast deze word aangevallen door mijn eigen lichaam waar door er amper wat van over is..de schildklier zorgt er voor dat je lichaam het blijft doen is een beetje de motor van je lichaam..je hart is wel belangerijk maar als er geen stofjes komen om te zorgen dat alles blijft werken dan heb je een groot probleem of zelfs stofje te veel is een probleem. dit betreft het hele lichaam.. stofwisseling van stofjes en cellen.. ik zou het maar eens googlen.. als ik zwanger wil worden moet ik me medicatie daar op laten instellen. en als ik zwanger ben moet ik om de 5 weken bloedprikken en verhogen van medicatie is een must omdat de foetus de eerst 12/13 weken niet gebruik kan maken van zijn eigen schildklier maar ook de gehele zwangerschap moet je de hoger dossis blijven in nemen. als je dat niet doet dan volgen er onvruchtbaarheids problemen, miskramen,buitenbaarmoederlijke zwangerschap vroeg geboorte , groei achterstand en mentale achter stand bij het kind...dus een verstandelijk beperkt kind. en ik was onvruchtbaar toen we met de eerste begonnen. en zo doende in de mmm en zo kwamen ze er achter wat er mis was. er groeide gewoon weg geen eitjes/baarmoederslijmvlies. alles was stop door de Hashimoto lichaam was op noodprogramma..wat was ik er lichamelijk en geestelijk slecht aan aan toe. en nu tja..weer wat ellende erbij.
Seashell, dat van je eisprong herken ik. Ik had anderhalve week na de operatie ontzettende buikpijn dat ik de gyn heb gebeld, ze vertrouwde het niet helemaal en moest opnieuw bloed komen prikken om te kijken of ik misschien een bloeding in mijn buik had. Achteraf bleek dit niet te zijn, maar de gyn vermoedden een eisprong, ik heb toen een ovulatietest tegen aangegooid en bleek inderdaad mijn eisprong te zijn. Hoop echter wel dat die helse eisprong pijn niet iedere maand zich gaat herhalen pfff. Skylar, ik ben zeker benieuwd hoe of wat met IVF. Ik mocht naar huis omdat mijn Hcg waarde niet hoog was en omdat ik geen buikpijn had en geen vrij vocht bij de vrucht. Het is omdat mijn huisarts het niet vertrouwde zo ben ik achter de buitenbaarmoederlijke zwangerschap gekomen. Anders was ik er waarschijnlijk pas tijdens mijn eerste echo erachter gekomen. Methotrexaat behandeling is een chemo injectie die zorgt dat het vruchtje afgebroken wordt, dit heb ik april/mei 2014 gehad. Ik kan je vertellen dat is geen pretje, je krijgt gewoon verschrikkelijke weeën. Na mijn eerste injectie bleek dat mijn hcg toch door gestegen was. Gevolg een tweede injectie. Een nadeel van deze injectie is dat je 3 maanden niet zwanger mag worden, omdat de chemo je foliumzuur afbreekt. In mei hebben ze aangegeven dat ze mij niet wilde opereren omdat ik een risico geval ben i.v.m. overgewicht. Ik kon lullen als brugman, maar nee deze gyn wilde mij niet opereren. Ondanks dat ik op dat moment al 40 kilo was afgevallen. Gelukkig deed de gyn die ik nu heb daar niet moeilijk over, hij vond dat ik in goede gezondheid verkeerde en was niet bang voor complicaties. Mede omdat ik inmiddels 54 kilo afgevallen ben en 4x per week sport. Ja dat van verschillende artsen herken ik ook wel. Ik heb er de afgelopen weken zeker wel 6 gezien. Ik werd er ook gestoord van, iedere keer een ander verhaal. Ik denk dat ze jou in het ziekenhuis gehouden hebben omdat je in het verleden al een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad die gesprongen is. Bij mij is dit geen enkele keren gebeurd. En omdat het bij jou nu rechts zat, kan ik mij de redenering wel indenken. Waarschijnlijk als het bij mij nu weer buitenbaarmoederlijke zwangerschap zal zitten, kom ik denk ik ook niet meer weg. Dat gas waar ik het overhad, wordt door het lichaam opgenomen en bij ontsnapte het via mijn hals/schouder (beetje lastig uit te leggen, had geen slangetje ofzo hoor ) Ik weet niet of jij pijn kan herinneren in je schouder? Dit kan nml ook een teken zijn van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, maar het voelt dus hetzelfde. Dat baden ken ik niet. Ik ben op het moment weer veel in de sportschool te vinden, alle ellende eruit trainen. Daar wordt ik rustiger van. Tevens is mijn trainer mijn psycholoog Ik kan bij hem mijn verhaal kwijt en dat lucht gewoon enorm op. Inderdaad schreeuwen hahaha, ik zou het zo doen Mijn Hcg was op 26 januari 11. Ik moet nu de 24e weer en dan ook weer bloedprikken, gezien mijn menstruatie nu doorgezet is denk ik dat deze nu wel op 0 zou staan. Bij mijn buitenbaarmoederlijke zwangerschap in mei heeft het drie maanden geduurd voor deze op 0 stond. Zakte heel langzaam. Mijn vragen tot nu toe zijn: - Kan ik bij een nieuwe zwangerschap een vroege echo krijgen op de plaats te bepalen? - Wat houdt IVF in? En wat zijn de risico's? - Hoe lang moeten wij zelf proberen voor er over wordt gegaan op IVF? Ik weet trouwens wel wat de reden is geweest waarom het steeds buiten de baarmoeder plaats vindt. Ik heb schijnbaar 14 jaar geleden na eenmalige fout (jong en nooit bij nagedacht wat de gevolgen kunnen zijn) chlamydia opgelopen en dit is pas in mei ontdekt. Mijn linkereileider is waarschijnlijk het zwaarst getroffen door de ontstekingen. Alleen heb ik nu voor de gyn een hele belangrijke vraag, dit betekent nml dat toen ik zwanger was van mijn dochter het ook bij mij droeg. Dus mijn laatste dringende vraag is, hoeveel schade heeft dit voor haar?!
Hoi nee buitenbaarmoederlijke zwangerschap was in juni 2014 maar had allerlei rare klachten na de operatie. Helse pijnen achter mijn rechter ribben voor weken waar niemand van wist wat het was. Ik kreeg bijna geen menstruatie meer en had constant positieve ovulatietesten. Vandaar via de huisarts weer naar het ziekenhuis. Daar werd de cyste ontdekt (vermoedelijk was dat de oorzaak die ronde van die ovulatietesten) maar ook chlamydia😳😳😳. Vermoedelijk vanuit eerdere relatie want mijn partner is negatief getest. Er werd besloten om te opereren. Want ten tijden van de eerste operatie had ik dus ook al chlamydia (kan niet anders) en dat is zeer gevaarlijk. Gelukkig heeft dit geen schade gebracht alleen dus bij mijn lever. Voor ons een hele fijne geruststelling dus....
ps ik werd ook 2x naar huis gestuurd ze hebben een afwachtende beleid nu . 1 dec had ik al heftige pijnen. ha geweest bloed geprikt niks acuuts en dit heeft zich tot 24 dec door getrokken. bij de spoedeisende hulp wederom niks met de darmen of zo. Zw test bleek positief . echo niks te zien naar huis volgende dag bloed prikken en zo ging het door tot de 29ste . ze hadden een beetje bloed in de buik gezien maar heel weinig.. de 29ste bloed geprikt hcg was gestegen en meer bloed. kon gelijk blijven ter observatie ivm ernstige bloeding is een juiste operatie van belang. alles vrij stabiel. kon via een kijk operatie gebeuren. ik heb aan een kant waar de foetus eruit moest toch een snede van 10 cm. was die dag bijna 8 weken. tegenwoordig willen ze niet meer zo snel je open maken ook een kijk operatie niet.
Truus81, Jeetje meid wat verschrikkelijk vervelend zeg. Heb een dezelfde vragen als skylar, kom er even niet uit. Sterkte meid! Seashell, ik heb hetzelfde gevoel als jou, ik ben dankbaar dat ik een mooie gezonde dochter van 7 heb. Zo dat is ook heftig, maar doordat je nu niet wist dat je zwanger was is het daarom misgegaan? Of heb ik het nu verkeerd begrepen? Meiden bedankt voor het delen van jullie verhaal, het lucht echt op dat ik mijn verhaal kwijt kan en dat ik begrepen wordt.
Jeetje Seashell, wat een verhaal. Dat is echt niet niks allemaal zoveel stappen die er genomen moeten worden dan. Ik begrijp jou zo goed dat je een kleine hebt .als ik dit geweten had vroeger had ik een stap never genomen. Maar op dat moment was de keus niet anders, mijn eerste zwangerschap was normaal. Alleen de situatie was dramatisch. Geen steun van niemand, net hersteld van een paar jaar anorexia en ineens deed mijn lichaam het weer en zwanger. Situatie was zo niet zoals het moest zijn allemaal en ik heb er destijds met een deskundige over gesproken en de stap genomen om het weg te laten halen maar dat voelt zoooo dubbel nu. Soms denk ik echt hiero karma! 2x verkeerd. Voel mij er soms heel schuldig over wetende dat het niet anders kon. Was jong en daarbij van alles en nog wat aan de hand. Geen steun van ouders etc. Maar nu ik dit meemaak kan ik je wel zeggen dat ik mij soms heel rot voel. Leeg soms en best in de war van alles, ben al iemand die heel gevoelig is. Naarmate je ouder wordt en je dingen meemaakt zie je dingen in een heel ander perspectief. Als ik nu weer zwanger zou raken dan moet ik mij ook gelijk melden bij de artsen. Om de twee dagen bloed prikken en echos. Moeten jullie dit ook of is het verschillend per buitenbaarmoederlijke zwangerschap en hoe ver je was? Heb hier geen idee van.
En bindy de eerste weken van een nieuwe zwangerschap mag ik snel naar t ziekenhuis voor bloedprikken wat ze opvolgen en vroege echo. Hoe snel ivf is afhankelijk van je leeftijd denk ik en hoe lang je bezig bent. Ik ben net 34 en we zijn een jaar bezig (maar wel met flink op onthoud dus ik wil het nu sowieso 8mndn zelf proberen nu alles weer werkt hoop ik) Of chlamydia gevaarlijk is tijdens je zwangerschap weet ik niet.... Maar ik dacht dat ze je daar gedurende je zwangerschap wel op testen standaard net als hiv. misschien konden ze alleen zien dat je het ooit gehad hebt maar dat het ten tijden van je zwangerschap helemaal niet actief was net als nu. Anders zetten ze je wel aan de antibiotica lijkt me
@ Binby, dat gevoel heb ik ook, vind het fijn dat ik met lotgenoten spreken kan. Verwerking hiervan is zo belangrijk. Het is een rouwproces, na de eerste keer dacht ik er net iets minder emotioneel over dan nu, de 2e keer. Alsof het vertrouwen in je body minder wordt en om je heen worden mensen maar zwanger en lijken ze nergens problemen mee te hebben. Ze kijken er na en poef. 9 maanden later een baby. Maar goed niks is wat het lijkt vaak he. Wat ik wel aanraad is ga met een professioneel iemand praten ook. Als je dat nog niet doet. Ik heb dat eerder ook gedaan en ga het weer doen. Het is gewoon zo belangrijk dat het een plaatsje krijgt. 4x keer vind ik helemaal bizar, nog niet eerder gehoord. Had jij ook steeds het gevoel van het zit niet goed? Ik namelijk wel. Iets zei mij van zit niet ok. Mijn vriend vond dat maar vreemd. Zei achteraf wel zo huh hoe dan dat jij dat zo door had. Denk dat het intuïtie is laat je niet snel in de steek. Of ervaren jullie het anders? Hoop nog steeds ooit een wondertje vast te kunnen houden van mijzelf. Ik weet van heel dichtbij dat het ook zo kan zijn dat er helemaal geen kans is om zwanger te raken. Mijn zusje heeft Syndroom van Mayer-Rokitansky-Küster ik weet niet of iemand hiermee bekend is. Maar dat beteken dus dat een vrouw geen baarmoeder heeft vanaf geboorte. O.a. dan kan meer bij komen maar dat is het meest belangrijke wat het met zich mee brengt. Z Krijgen van een kindje is een heel groot en mooi wonder.
Over de eisprong en de menstruatie idd dat ervaar ik ook zo. Ben een vreselijke emotionele draak, nu nog langer en meer dan ervoor en was al zo gezellig!! hahaha Ik ken het gevoel bij mij was het niet gepland maar zoooooo welkom! En alsnog als ik de kans nog mag krijgen een kindje op de wereld te zetten zou ik eeuwig dankbaar zijn. Hebben jullie ook dat wat IVF aangaat dat je dan denkt owjee al die hormenen en ik ben nu al zo een draak als ik menstrueer of eisprong heb? Even op onderwerp nacontrole, ook al ben je geopereerd dan ligt het eraan wat er gedaan is of ze je voor na controle willen zien. Ben 2x geopereerd maar eerste keer geen nacontrole en 2e keer wel.
@Bindy Die injecties zijn geen pretje dus, Ik lees chemo dat is dus gewoon DE chemo? Ik heb die helse eisprong alleen de eerste keer gehad. Daarna wel gevoelig en megaaaa chagrijnig maar geen knaller meer zoals de eerste keer. Hoe erg het ook was schijnt een goed teken te zijn als het zo gaat. Op je vraag over een vroege echo. Ik heb een vroege echo geëist hoor. Je hebt er recht op dus gewoon vragen en krijg je nee dan wordt het eisen. Klaar. Jou lichaam jij bepaald! IK werd helemaal gek ook van die artsen dan weer die dan weer die. Bedoel hello je bent al niet in de stemming voor gesprekken laat staan dat je het even 7x vertellen moet! Ik wil ook weer trainen, was goed bezig. Mag wel 10 kg af want als ik dan niet met een dikke buik van een baby loop dan zeer zeker niet met die spekspoiler die er nu op zit hahaha! Geen idee eigenlijk of dat invloed heeft op je dochter daar durf ik niet op te reageren, maar idd misschien hadden ze dan wel al geacteerd maar vragen kan geen kwaad artsen zijn soms net mensen hahaaha. Ow wat heerlijk je trainer is je psycholoog. Goede combi! En wat goed dat je zoveel bent afgevallen!!! Netjes! Dat baden is in blauw water, het is niet zo dat ik bijgelovig ben alleen soms ga je gewoon alles wel proberen.
Ik ga dit nu ook regelen met de gyn, ik moet gewoon weten waar ik aan toe ben! Ben nu 29, inmiddels 6 jaar bezig voor een tweede spruit. Oke goed om te weten, dan ga ik het zeker navragen of dat getest is toen der tijd. Dan weet ik het in ieder geval zeker.
@binby je komt denk direct in aanmerking voor IVF, gezien de 6 jaar en de 4x buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Skylar, Bij de eerste twee buitenbaarmoederlijke zwangerschap wist ik niet dat ik in verwachting was. De eerste kwam ik pas op de eerste hulp achter, de huisarts dacht aan een blinde darm ontsteking. Maar als je op de EH beland met buikpijn klachten is hier standaard dat ook je HCG wordt bekeken. De tweede keer kwam ik er bij de huisarts achter. Ik herkende de pijn wel, maar nooit bij nagedacht dat het weer zo zou kunnen zijn. De derde keer wist ik dat ik zwanger was en voelde het inderdaad meteen niet goed. En de afgelopen keer, had ik in eerste instantie een heel goed gevoel tot een week later. Mijn man was al beetje op marktplaats aan het kijken voor babyspullen. En toen had hij ergens op geboden en mochten we het ophalen, waarop ik tegen mijn man zei dit moeten we niet doen. Waarom ik dat heb gezegd, geen idee, denk toch intuïtie! Wauw, jij hebt ook een heftige verleden achter de rug. Wel ontzettend knap dat je het overwonnen hebt. Ik kan mij voorstellen dat je op dat moment die beslissing hebt gemaakt. Kan mij ook indenken dat het geen gemakkelijke beslissing is geweest. Ik heb geen idee of ik in aanmerking kom voor IVF ben helaas nog steeds een dame met flink overgewicht. Weet niet hoe daar naar gekeken wordt. Waar kan je dat baden in blauw water, wil het denk ik ook wel eens proberen. Hormonen, daar heb ik gelukkig geen last van. Nooit gehad ook. Zou dus ook niet weten of ik dat straks bij eventueel IVF op de hormonen zal reageren. Wel vervelend voor jullie dames, of misschien meer voor jullie omgeving Truus81, jeetje ook chlamydia, wat dacht jij toen je dat hoorde? Wist je al van te voren dat je partner zich getest had? Ik ging er eerste instantie hoe slecht ook er vanuit dat mijn man zijn geluk ergens anders had beproefd. Na heel veel gesprekken zijn we er gelukkig uit gekomen. Was echt bang op dat moment. Mijn man heeft zich toen ook laten testen en uiteraard had ik hem besmet. Ik weet gewoon dat het aan mij heeft gelegen, mijn man heeft voor mij nooit een relatie gehad of gemeenschap met een ander. Stom en naïef dat ik toen was, echt nooit bij stil gestaan als meisje van 15. Ik weet wel dat als mijn dochter straks zover is, dat ik hierover wel met haar ga praten.
oja de ivf verhaal...ik weet bij mijn eerste moesten we in jan starten met hulp gingen de traject in..ik wist wel hoe ver ik wilde gaan en me man gaf ook een grens aan. we wilde wel zo ver gaan dat ze de beste zaadjes op de juiste plaats gingen plaatsen.. en verder wilde we niet gaan. het is mijn en gelukkig deelt me man dat ook ..gezien we al begonnen waren met alleen de onderzoeken. dat dit al 1jaar van je leven beheerst. en dan nog de hormonen enzo.. ik geloof dat het met mij niet goed zou gaan met al die hormonen...ik denk dat ik dan eenzaam en alleen zit als alles voorbij is.. en dan nog die verdriet als het niet lukt! inmiddels met de kwaliteit zaadjes ben ik 3x in verwachting geweest van mijn man en 1 x een kind.. 2x bewust en over een jaar er voor gedaan..en nu door anticonceptie heen.. dus wij laten de natuur de regels bepalen en ziet het wel ..maar als er weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap komt dan houd het op..is het klaar voor ons. en dat mag. het is wat het is . we hebben er vrede me. zo als het nu is is het ook toppie. klinkt gek maar zo ervaren wij(ik zo wie zo). Maar ik spreek van uit een luxe positie..ik heb al eentje en dat maakt potverdrie een verschil.