Hier ook zo'n pre-puber achtige creatie. Constant op zoek naar grenzen en reactie's en hij lijkt het vooral leuk te vinden om ons in een discussie te lokken (vaak over dingen waar helemaal niet over te discuteren valt) En dan heb je een hele preek gehouden en krijg je te horen Pfff NOU EN
Vreesde dat ik in van de weinige was met zo'n pre-puber, maar gelukkig ben ik niet alleen daarin. Hier hoor ik nu geregeld:'Jij bent de baas niet over mij, jij lijkt wel mijn boze stiefmoeder'. En dan een soort vuurspuwende ogen erbij Probeer haar eerst tot reden te brengen, vervolgens de trap, blijft het doorgaan dan kan ze op haar kamer gaan afkoelen want op een gegeven moment is het genoeg (helemaal met de jongste die alles doodleuk napraat). Kan hier ook van het ene op het andere moment zo omslaan, maar over het algemeen gaat het best ok met een enkele uitbarsting.
Ik vind hetnzo fijn herkenning te lezen :-D Mijn zoon is 6,5 en echt vreselijk thuis ! Grote mond chagerijnig soms echt onhandelbaar. Maar zijn grote mond tegen mij is soms schokkend. Hij moet dan naar zijn kamer en stampt de trap op als een paard haha dan moet hij terug komen en normaal lopen met een hoop getier van zijn kant. In de klas is hij erg lief vertelde de juf doet goed mee en luisterd flink en il vermoed dat zijn buien thuis eruit komen en hij zich laat gaan. Ik vind het pittig ! Onze dochtrr had deze fase ook maar bij haar werkte straffen wel bij onze zoon niet echt.
Hahaha wat herkenbaar!! Dacht ff dat die van ons alleen zo is. Laatst toen ze weer eens mij de les aan t lezen was vroeg ik aan dr: wie is hier de moeder? Kreeg ik ook een leuke terug: degene die nu naar mij aan t kijken is. Met van die vuurspuwende ogen erbij! Soms moet ik er stiekem wel om lachen. Hier werkt een belonings systeem met stickers heel goed. Ze vraagt er zelf om.
Alleen negeren zou ik trouwens niet doen. Ik zou er wel een soort van straf aan koppelen. Brutaal gedrag moet echt wel worden aangepakt. Moet zeggen dat onze dochter echt pas nu met 7,5 iets brutaler is geworden. Maar gelukkig is het nu nog te sturen.
Ja voor onze zoon is naar zijn kamer gelukkig straf genoeg. Hij is nu 7 jaar en 4 maanden, en dit gedrag is echt iets sinds hij in groep 4 zit. Hij begint zich te beseffen dat hij een eigen wil heeft en dat je ook tegen mama in kan gaan. Deze week gaat het trouwens best goed! 'S ochtends ook gewoon doen wat hij moet doen, zonder een hoop drama.
Naar kamer sturen idd niet accepteren. Trap is hij net wat te pff voor hihi. Daarna praten. Gaat meer over is mijn beschijde mening. Wel blijven halen. Als zoon 14v zo praat mag hij rond buiten wandelen. Even na denken.
Oh wow wat een herkenning. Gisteren had ze een vriendinnetje hier en moest gaan opruimen. Het meisje was netjes bezig maar zij zelf niet. Dus ik nogmaals, ga opruimen. Komt ze voor me staan: Ik ben aan het opruimen. Wat begrijp jij niet aan OP-RUIM-EN?? En dan zo'n uitdagende blik. Ik wist niet of ik moest lachen of huilen, jee ze is 7, geen 16. En naar haar kamer sturen doe ik regelmatig als ze weer 's 'onhandelbaar' is. Maar wat als ze gewoon niet gaat? Ik kan haar niet meer over mn schouder gooien hoor Haar brutale pre-puber buien gaan dan ook nog eens gepaard met post-peuter-driftbuien, waarbij ze zich hysterisch op de grond gooit als iets niet gaat zoals ze wil. Probeer dan nog maar eens rustig tot haar door te dringen...kansloos..
Ja begrijp het helemaal. Mijn dochter is bijna 5 van de week mama waarom moet ik iets opruimen als ik daar geen zin in hebt. Ik zeg ik moet ook wel eens dingen doen waar ik geen zin in heb. Ze zegt ik vind het niet leuk ik zeg ik ook niet. Ik zeg je gaat het toch doen. Dat is alleen de was in de wasmand leggen. Eerst wat het nog mag ( broer doen) nu is het o moet ik het ook doen ik zeg ja jij word ook al groot. Dan kijkt ze mij aan van o ja echt haah.4 Wat ik zeg als zoon en ik ruzie hebben op het moment gaat het goed. Dan zeg ik ga maar buien even een rondje lopen en denk even na. Met kerst zegt hij in eens kut moeder of zo iets.. Denk meneer de koekenpeer zo heb ik je niet opgevoed maar hem kan ik niet meer aan en zeker niet zijn kamer in sleuren hij is net zo groot als ik en heeft nu ( mannen kracht) dus mijn mond is mijn ( wapen.)
Ik begrijp het 'niet gaan ' gedeelte niet zo goed... Als ik mijn 6,5 jarige dochter naar de trap stuur gaat ze gewoon. Het gebeurd weliswaar met tegenzin maar als ik uiteindelijk begin te tellen is ze zo bij de trap. Bij mijn man is het nu al zeker 3 keer voorgekomen dat ze niet gaat, hij pakt haar dan inderdaad op en zet haar op de trap. Bij terugkomst is er dan alsnog ook een passende straf voor het niet zonder 'gevecht' op de trap gaan (onder druk van mij, mijn man vind het niet nodig ) Ze gaat nu ook bij hem weer zonder probleem naar de trap. Nou ben ik wel het meeste thuis met haar en is mijn man een stuk minder streng dus ik denk dat het voornamelijk met overwicht en respech te maken heeft. Eerlijk is eerlijk ik ging nog voor straf naar mijn kamer op mijn 16e/17e als mijn moeder me stuurde, mijn broers ook. Als mijn vader me stuurde wist ik het altijd wel zo te draaien dat het njet hoefde, die had duidelijk minder overwicht.
Hier is de oudste bijna 6,5 jaar en ook vreselijk dwars, grote mond en niet te genieten.. Hier krijgen we nu wel te horen; ¨zo doe je toch niet tegen je eigen kind¨.. Hoe ze daar nu weer aan komt geen idee maar vind het ook wel pittig!
Mijn 12 jarige is een grote brede jongen maar als hij naar boven moet zorg ik er echt voor dat hij gaat. Desnoods een week niet op de playstation maar ik wil echt dat er geluisterd word, dat mag met stampen en schreeuwen maar je luistert wel naar mij.
Herkenning!! Jeetje ik zei gister nog tegen mijn man, het lijkt wel of hij in de pre-pubertijd zit. Op alles een weerwoord, brutaal, uit zijn stekker gaan als hij zijn zin niet krijgt en die woorden pffffff. Het is af en toe echt niet leuk meer hoor.
Mijn dochter luistert normaal gesproken super en het tellen werkt als een speer. Maar...niet als ze zo'n bui heeft, dan is het alsof ze alles vergeet. Ze stort zich op dr grond en is onbereikbaar. Ze weigert gewoon in alle staten, als ik haar bij haar arm pak om haar te kamer uit te brengen, houdt ze zich aan de meubelen vast etc. Ze is dan gewoon helemaal door het dolle Stom genoeg, is het gene waar zij op dat moment behoefte aan heeft: vastgehouden worden. Geborgenheid/veiligheid/warmte. Maarja, als zij zo tekeer gaat, ben ik ook boos en wil ik dat niet altijd. Pff lastig hoor..
Heb ik ook met mijn zoon hoor,dan zijn we beiden boos en voeden we van elkaars woede. Dus soms loop ik gewoon weg, ga ik op de trap zitten gewoon omdat dat de rust weer terug brengt. Als hij dan ook afgekoeld is kunnen we er rustig over praten en zoeken naar een oplossing voor als het weer gebeurt. Sinds kort zien ik ook dat hij voor zijn uitbarsting zelf al naar boven gaat en zichzelf uit de situatie haalt.
Ik vind dit wel mooi, wat je zegt. Zij heeft behoefte aan geborgenheid. Misschien is dat ook de reden achter haar gedrag. Eigen gevoel even opzij en toch even knuffelen, denk ik dan? Werkt bij ons meisje iig wel!