Misschien rare vraag maar wat is 'ideaal' qua leeftijd om er tussen te laten 3 of 4 jaar wanneer dochter naar school gaat? Op welke leeftijd snappen ze een beetje dat ze bijv. moeten wachten? Dl is bijna 2 en ik vind persoonlijk dit een pittige leeftijd.
Mijn oudste was 3,5 toen afgelopen zomer zijn broertje werd geboren. Ik vind dit een fijn leeftijdsverschil. Hij kreeg mijn zwangerschap echt mee, leefde echt toe naar de bevalling. We konden hem alles uitleggen en hij kan ook even zelf spelen als ik met de baby bezig ben. Nu zijn broertje wat groter wordt, gaat hij ook echt met hem spelen en hem dingen 'leren', echt heel schattig. En overdag is de oudste nu naar school en dan heb ik lekker een paar uur met de jongste. En als de oudste uit school komt, gaat de jongste nog even slapen en dan kan ik met de oudste rustig een spelletje doen.
Ik zou willen dat ik een keuze had voor een tweede..... Hopelijk is het jullie snel gegund. Aan liefde voor een kind zit geen leeftijd gewoon doen als jullie er klaar voor zijn dat lijkt me het aller belangrijkste
zie mijn banner geef de moet niet op de wonderen zijn de wereld niet uit. Hier na bijna tien jaar een onverwachts wondertje. Hier niks mmm maar toch na zo veel jaar geen anticonceptie gebruikt te hebben had ik de wens voor een tweede eigenlijk zelfs afgesloten. Weet natuurlijk niet jou geschiedenis maar zelfs met mmm daarna gebeuren er nog wondertjes. Dat hoop ik ook voor jou indien mogelijk.
Ik ben zelf een nakomer, de jongste van 6 kinderen en heb altijd geroepen ik zou graag als alles me gegund is mn kinderen dicht bij elkaar willen hebben qua leeftijd. Maar soms lopen dingen niet zoals je het zelf in gedachten had. Mijn eerste meisje was erg heftig, hele erge pijn van reflux en slokdarmonstekingen, vertraagde maaglediging en alle ellende. Toen ze 2,5 was raakte ik zwanger, het bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en ben ik midden in de nacht met spoed geopereerd doordat de eileider was geknapt. Daarna scheiding, en ik kreeg een nieuwe relatie. Een kindje is ons gegund en mn 2e meisje is nu 14 weekjes oud. Er zit 5,5 jaar tussen mn meisjes. Mocht ik de keus hebben dan zou ik daar zelf niet voor kiezen. Gelukkig is het voor mij bepaald want tot 4 jaar heb ik veel ellende gehad met mijn dochter . wat een pijn, wat een verdriet altijd . Nachten en nachten krijsen krijsen . Op die momenten was ik zooooooo blij dat er geen 2e kindje was. Toen ze 4 a 5 jaar was ,kreeg ik opeens een verliefd gevoel als ik baby;s zag. Toen was het voor mij duidelijk dat ik zooooo graag samen met mijn man een kindje wilde, en ik hoopte ook zo dat het ons gegund was ivm 1 eileider. een 3e kindje zal er niet komen riep ik steeds. Maar pfff ik vind ook die knoop door hakken erg lastig. Want mocht ik er toch anders over na gaan denken dan wil ik er absoluut niet weer zoveel jaar tussen hebben.
Ik heb altijd geroepen dat ik 2 kindjes wou ! En dit veranderde niet nadat ik bevallen was van dl. Gevoel voor een 2de kindje bleef even sterk, ook al was het natuurlijk niet altijd rozegeur en manenschijn zo een kleintje (veel gezondheidsproblemen etc.) Met ml besproken of hij nog wel een 2de kindje wou en zo tot het besluit gekomen om voor een 2de te gaan als dl 1 jaar oud zou zijn. Daar hebben we ons alleen niet aan gehouden haha ! Omdat het bij dl toch meer dan een jaar had geduurd eer we zwanger waren wilden we nu het risico niet nemen dat het weer zo lang zou duren. Als dl 6 maanden oud was hadden we beslist dat we de pil zouden laten voor wat het was en we wel zouden zien wanneer de natuur besliste dat het raak zou zijn ! Hadden verwacht dat het toch weer een hele tijd zou duren (heb PCO). Maar 2 maanden later was het al raak ! Véél eerder dan verwacht ! Nu zullen ze 17 maanden schelen en dat zal zwaar worden in het begin, maar dan zijn we ook weer snel uit de luiers uit. Zie me ook niet na 4-5 jaar opnieuw de luiers induiken !
Ik heb ook altijd gezegd dat de oudste redelijk zelfstandig moest zijn voor er een tweede komt. Dat ie, als het nodig is, even zelf een boterham kan pakken bijvoorbeeld. Met name het eerste jaar moest ik absoluut niet denken aan zwanger zijn, B was nog zó afhankelijk van me, en ik kon me niet voorstellen dat het voor hem leuk zou zijn als er nog een baby kwam, leek me zelfs oneerlijk tegenover hem. Nu hij anderhalf is, is dat gevoel weg. Hij kan natuurlijk niet zelf een boterham pakken, maar hij is niet meer hulpeloos, afhankelijk van z'n moeder. Hij kan duidelijk maken wat hij wil, en kan even wachten als je dat vraagt. Het begint nu dan ook weer flink te kriebelen, ik mis de babytijd. Nu manlief nog...
Ik was er mentaal aan toe (nieuwe zwangerschap) toen dochter 2,5 was. Verder telde voor ons niks anders. Het moet "goed" voelen. Leeftijdsverschil kijk ik niet zo naar. Ik scheel met mijn eigen zussen 2, 7 en 12 jaar en heb met allen een goede band. Klein leeftijdsverschil is geen garantie voor een goede band, groter ook niet. Dus wij hebben alleen maar naar ons hart geluisterd. Onze dochter begrijpt het allemaal heel erg goed. Dat is wel makkelijk. Ze weet dat ze nog even moet wachten (we tellen verjaardagen van anderen af, zo weet ze ongeveer wanneer de baby komt). Verder is het wel fijn dat ze wat zelfstandiger is. Maar ze zit ook gewoon nog steeds lekker in de peuterpubertijd hahahaha!
Lastige keuzes.. ik heb zelf niet heel sterk een tweede kinderwens, maar toch kriebelt het al wel meer dan een half jaar geleden, toen zei ik: 1x nooit weer. Ik heb Factor V Leiden en waarschijnlijk de auto-immuunziekte APS en tot nu toe 'mag' ik niet van het ziekenhuis. Sowieso lijkt het me mooi als mijn dochter wat ouder is om er weer voor te gaan. Dus hier nog geen definitieve keuzes gemaakt. Ik ben al heel gelukkig dat wij 1 gezonde dochter mogen hebben.
Ik wilde vroeger maar door omstandigheden ( scheiding etc, leven weer opnieuw opbouwen ) heeft het wat langer geduurt. En nu ben ik best blij met het 3.5 jaar verschil tussen de 2.
Wij riepen ook altijd heel hard dat als we voor tweede wilden gaan dat we dit deden als onze dochter 4 jaar zou zijn. Dit had vooral medische redenen bij mij. Maar onze ideeen veranderden langzaam. En we zijn er weer voor gegaan toen mijn dochter 14 maanden was. We hebben op de zwangerschap van mijn dochter ook 2-2,5 jaar moeten wachten, dit telde ook mee. We lieten het beetje aan de natuur over wat er zou gebeuren en hoe groot leeftijdsverschil zou zijn. Maar nu was het snel raak. En zal mijn dochter 25 maanden zijn als alles goed gaat en haar broertje/zusje geboren wordt.
Ik vind het zo bijzonder dat je lichaam al weer aangeeft: zullen we? Maar gelukkig heb ik ook nog hersens en weet ik dat dit voor ons op dit moment veeeel te vroeg is. En wie weet gaan we wel nooit voor een tweede. Ik vraag me dan wel af of er ook moeders en vaders spijt hebben van hun 'keuze'. Dat zullen ze niet gauw hardop zeggen denk ik. Maar op dit forum...?
Spijt heb nooit, wel eens dat ik denk 'waarom wilde ik dit ook alweer'. Voor de geboorte van de jongste was de oudste zindelijk en aardig zelfstandig, en met 1 kind heb je nog behoorlijk veel ruimte voor jezelf, je partner etc. Nu met de tweede erbij is het soms weer even afzien. Maar het blije gevoel komt gelukkig veel vaker voor dan de twijfels.
Ik vond/ vind de babytijd toch altijd best pittig. Baby's zijn super schattig en knuffelbaar, maar vergen wat mij betreft wel veel meer van een ouder dan oudere kinderen (pubers daargelaten, haha...). Toen de oudste twee was, was ik er wel weer aan toe. Na een bbz werd het verschil uiteindelijk bijna drie jaar, wat ons betreft precies goed. Ik vind het geweldig om te zien hoe de oudste alles uit de kast trekt om haar babyzusje te doen schateren en hoe trots ze is, als ze mama echt kan helpen na een poepexplosie van de jongste . Dit soort momenten doen mn moederhart smelten en maken dat ik, ondanks alle drukte en slapeloosheid die ons leven weer bepaalt sinds de koms van de jongste, zo blij ben dat ik twee van die lieve meisjes heb.
Het kriebelt bij mij al wel weer een tijdje. Ik heb altijd gezegd dat er pas een tweede komt als Jamila 5 is.. Maar mijn vriend wil helaas nog niet dus het is nog even afwachten allemaal.
Ik zou dolgraag nog een tweede kindje willen, alleen niet voordat onze jongste minimaal 3 of 4 jaar oud is. Dit omdat ik bij mijn eerste zwangerschap HG heb gehad en ik door het vele spugen binnen de kortste keren zo verzwakt was, dat ik niks meer kon. Het was constant vechten tegen ziekenhuisopnames. Ik weet dat de kans op herhaling groot is. Zolang de jongste erg afhankelijk is van mij, kan ik het mij dan ook niet veroorloven om opnieuw zwanger te raken. Zij moet eerst een beetje zelfstandig zijn. Ik wil er bovendien eerst volop voor haar kunnen zijn. Ik moet mijn man bovendien ook nog eens zover zien te krijgen. Mijn zwangerschap heeft er bij hem nogal ingehakt, hij vond het vreselijk om mij steeds zo ziek te zien en moet er niet aan denken dat dit weer gebeurd. Ons meisje is bovendien een behoorlijk pittige tante, waar wij onze handen vol aan hebben. Ik ben benieuwt wat de toekomst ons brengt. Eerst maar lekker genieten van dit wondertje.
Wij hopen ook snel zwanger te zijn van ons tweede kindje. Reden: - niet te veel leeftijdsverschil - we zitten nu nog in het babyritme - nu ons kleintje als zo groot en zelfstandig is () mis ik het heel erg om een baby'tje te hebben.
Wij hebben altijd gezegd dat we niet te veel leeftijd verschil zouden willen. Wij hebben gewacht met proberen totdat ik mezelf weer helemaal mezelf voelde en ik wilde terug zijn op mijn startgewicht. Toen ons zoontje 14 maanden was voelde ik mij er klaar voor om te proberen voor een tweede kindje en al vrij snel was ik zwanger. Ons zoontje zal 24 maanden zijn als de 2e wordt geboren. Wij vinden het een fijn idee dat we nu even een luier periode hebben en dan straks helemaal uit de luiers zijn. Daarbij lijkt het ons fijn dat ze qua leeftijd niet heel veel verschillen. Ik ga er vanuit dat het pittiger zal zijn, vooral in de baby fase maar niet onmogelijk .
Vind dit altijd zo gek om te lezen.. alsof je continue aan het verschonen bent, en 2 jaar is op zicht niet heel weinig verschil dus ze zullen niet samen uit de luiers zijn. Ik wilde altijd weinig verschil maar voor nu nog geen kriebels.