Je had natuurlijk nooit moeten zeggen dat het een goed idee was terwijl je het eigenlijk helemaal niet zag zitten. Nav je vorige topics heb ik niet zo'n hoge pet op van je partner maar in deze situatie zit je gewoon zelf (ook) fout.
Ik snap jou gevoel heel goed maar ergens vind ik je ook wel een zeur! Je hebt gelijk, daarom zeg ik ook dat ik niet ondankbaar wil overkomen. Maar dat is het eigenlijk wel. Bekijk de positieve kanten wat meer dan de negatieve. - je gaat op vakantie - er is oppas - je gaat een nieuwe uitdaging aan (skieeen) - je kan toch zelf genieten maar je hoeft ook niet lang weg te zijn bij jullie baby - skieen rond deze tijd betekend vaak een heerlijk zonnetje Hoe je, over je schoonmoeder praat vind ik erg respectloos. Wat er ook tussen jullie speelt of gaande is, ze is de moeder van jou partner en de oma van jullie kindje. Inderdaad, zoals eerder aangegeven kan ik er ook niet meer respectvol over praten. Ze is de moeder van mijn partner en de oma van ons kindje. Wanneer haar zoon weer eens een agressieve uitspatting heeft waardoor hij andere personen in gevaar brengt en zij lacht dit allemaal weg omwille van haar 'moederliefde', dan heb ik moeite om haar te respecteren. Wanneer we samen zijn is ze altijd super vriendelijk, wanneer ik alleen met haar bent praat ze alleen maar over dat we moeten uit elkaar gaan... Ook heel respectvol... Natuurlijk zal zij het leuk vinden om even op de latten te staan met haar zoon, is dat heel gek? Ja dat mag ze natuurlijk, maar met een dubbele hernia is dat niet zo verstandig denk ik Kijk wat meer naar de opties welke je hebt. Skie les is vaak niet de hele dag maar een ochtend. Smiddags kan je dan lekker samen met je partner gaan skieen. Savonds heb je oppas dus kunnen jullie lekker samen dineren. Smiddags kunnen jullie ergens op de piste gaan eten, lekker in het zonnetje . Als het zo zou verlopen teken ik direct... Maar weet dat het zo niet zal gaan... Ps. Mijn man heeft weleens een luier verkeerd om aangetrokken, mijn schoonmoeder ons zoontje weleens (te) lang in een vieze luier laten lopen, mijn zoontje komt weleens smerig terug terwijl er echt een slabbetje in zijn tas zat, mijn vader vind ik weleens onoplettend en mijn moeder vindt te veel goed maar dat maakt ze nog niet slecht voor hun kleinkind. Ze zorgt voor onze dochter met de beste bedoelingen, maar ik zie mijn 7 maanden oude dochter niet graag thuiskomen met het gezicht vol krabbels en en buil omdat ze zogezegd met een speelgoedje op haar hoofd heeft geslaan. Ongelukjes gebeuren, onoplettenheden ook, dat begrijp ik maar al te best, ben zelf ook niet perfect, maar ik lieg er tenminste niet over. Jammer genoeg hebben we geen andere oplossing ivm opvang doordat we geen andere familie hier in de buurt hebben.
ja dat is inderdaad mijn fout, ik heb het een beetje weggelachen omdat ik dacht dat ze wel zou weigeren, dat ze zou beseffen dat dit niet de ideale oplossing is. En omdat ik ook niks negatiefs mag zeggen over mijn sm, geen zin om weer een discussie te hebben over sm, want de navelstreng tussen vriend en sm is nog lang niet doorgeknipt...
aan vriend zei ik oja, goed idee maar dat zal ze niet doen... Ik heb nooit mijn akkoord gegeven aan sm. Die belde mij deze morgen op om te zeggen dat ze geboekt heeft. Tot deze morgen hadden sm en ik geen woord gesproken over vakantie, dus zei wist helemaal niet of ik ermee akkoord was of niet.
Dan nog, al had je gezegd jah leuk gezellig dan nog heeft zij voor jullie beslist om al te boeken zonder jou/jullie te verwittigen, Dat is zeker debiel
je schrijft in je eerste bericht dat jou man geen behoefte heeft aan vakantie maar vervolgens komt het heel anders over. Ik lees jou bericht zo. Jou man wil op vakantie, hij heeft geen behoefte om samen met jou wat voor jullie relatie te doen, hij wil vooral lekker alleen zijn gang gaan. O ja en je mag in je vakantie ook nog een samen met je schoonmoeder in een klein kot hokken... joepieeee dat zou echt mijn droom vakantie zijn. Goed je zit zelf ook fout want je had meteen duidelijk moeten zijn. Als een probleem in jullie relatie was/is dat jij over je heen laat lopen dan heeft de therapie dus noch niet echt geholpen. Ik zou je man eerlijk zeggen dat dit voor jou dus echt niet gaat en als je dat niet zo durft dan zodra jullie weer bij de therapeut zijn. Als jij hier nu niet heel duidelijk jou mening geeft en er over praat zonder meteen klein bij te geven, dan moet je ook niet mieppen. Zolang jij niks zegt dan kan jou man er immers van uit gaan dat jij er helemaal mee eens bent.
Wil jij überhaupt nog wel aan je huwelijk werken, hoe meer je zegt hoe meer ik ook aan jou begin te twijfelen....je schuift nu ook alles op je schoonmoeder af maar je laat 'r wel oppassen, dat blijf ik altijd heel apart vinden in zo'n schoonmoeder/schoondochter relatie Ga goed bij jezelf te rade wat je nou echt wil en wees daar dan duidelijk in, dan is het aan je man hoe hij daarop reageert en daar kan je dan je conclusies uittrekken en naar handelen.
Ik heb alleen je OT gelezen en als ik in jouw schoenen had gestaan had ik thuis gebleven met mijn kind en kon man alleen gaan met z'n moeder, maar ik had echt niet mee gegaan. Je hebt toch helemaal niks aan zo'n vakantie? Zonde van het geld en de inspanning.
Ja hij heeft me altijd gezegd dat hij geen behoefte/tijd heeft aan vakantie. Nu hij wel enkele dagen ertussenuit wil was dit voor mij een positieve verrassing. Ik heb inderdaad veel te lang over mij heen laten lopen, wij zijn sinds december in therapie, de wil om het te doen lukken is er dus wel. Maar het feit dat ik veel te lang over me heen heb laten lopen verander je niet in 3 sessies. Daar werk ik nu aan. Van zodra vriend thuis is zal ik er hem over aanspreken.
Die zoon met die agressieve uitspattingen, is dat dan toevallig jouw vriend? Jij verwijt haar nu dus, dat zij dat weg lacht, maar jij bent dus verschoond van enig kritiek op dat punt? Ik bedoel, het is haar zoon met die agressieve uitspattingen, maar ook jouw vriend met die agressieve uitspattingen. Jij blijft dan toch ook bij je vriend met die agressieve uitspattingen, of niet dan? Het zal wel moeilijk zijn als je zoon wat agressief aangelegd is. Ik zou het misschien ook wel weg lachen, want wat moet je anders? Opvoeden is een beetje te laat en de beste man is volwassen. Het lijkt wel een beetje alsof jij wil dat zij jouw vriend aanpakt, zo van: 'Jij, ophouden met dat agressieve gedrag van je, ben je nou helemaal?!' Nou dat kun je wel vergeten, want dat is haar taak niet meer. En misschien voortaan geen 'ja' zeggen, waar je 'nee' bedoelt. En als je wel 'ja' bedoelde, ja, dan is je schoonmoeder misschien wat te snel met dingen regelen, maar dat moet je dan oppakken met haar. En debiel is nog steeds een vreselijk woord, vooral met het gedrag wat jij vertelt, want dat hoort gewoon bij dementie en niet bij zo'n woord.
Hier ben ik het helemaal mee eens... Maar ts bedoel je nu dat je haar gewoon niet meer zo aardig vindt of is ze echt dement aan het worden? Zo ja dan vindt ik het ronduit onbeschoft da je haar debiel noemt, lijkt me ook in belgie of Frankrijk geen normaal woord voor dementie
Ik vind het sowieso altijd onbeschoft om iemand debiel te noemen. Wel erger als iemand eigenlijk gewoon beginnend dement is ofzo. Ik baseerde het vooral op de openingspost en de volgende quote:
Ja het gaat hier inderdaad over haar zoon, mijn vriend. Zij leeft exact in dezelfde situatie met haar man, alleen duurt deze al 50 jaar langer als de mijne. Elke dag komt ze hier klagen tegen mij dat haar man weer agressief is geweest. Maar zij doet er niets aan. Ik probeer wel... wij hebben samen beslist om in therapie te gaan omdat wij een mooie toekomst willen voor ons en onze dochter. Niets garandeert dat het ons gaat lukken. Soms is zij getuige van haar zoon zijn agressieve uitspattingen tov mij. Wat ik verwacht van haar is dat ze tenminste probeert te praten met hem, hem een halt toe roept. Maar het enige wat ze doet is vluchten. Dus ja, dat verwijt ik haar wel. Niemand wil zijn kind in zo'n situatie zien, het is toch maar normaal dat je iets probeert. Of hij nu 10 jaar, 20, 30 of 40 jaar oud is, opvoeding of niet, het is niet normaal en die persoon in kwestie moet daarop gewezen worden. Maar zij vind alles normaal, dus ik heb een probleem met haar laksheid. Vooral omdat hij zijn moeder ook soms zo behandeld, en zelfs dat vind ze normaal... En als ik het woord debiel gebruik bedoel ik het dan in de zin van: ik vind haar reacties stom, niet normaal, niet gepast bij de situatie. Niet in de zin van dementie. vb: enkele weken geleden heeft ze het pasport en rijbewijs van haar zoon verloren op een parking bij het uitstappen van de auto. Ok, kan gebeuren, vriend was kwaad want hij had z'n pasport nodig. In de plaats van te zeggen: ok ja sorry, mijn schuld, ik was onoplettend en heb het verloren. Neen haar reactie was: ja maar het is niet mijn schuld want bij het uitstappen van de auto zag ik een mooie hond op de parking die heeft me afgeleid. Dus eigenlijk is het de schuld van de hond dat ik je pasport ben verloren... Dat bedoel ik met haar 'debiele' stomme totaal naast de kwestie reacties... ander voorbeeld, dochter had een krabbel en een buil op haar voorhoofd nadat sm op ze gepast heeft. Tegen mij zegt ze dat Camille haarzelf heeft pijn gedaan met een speelgoedje. De dag erna vertelde m'n schoonvader me dat die krabbel van oma's ring kwam en de buil omdat ze haar hoofd heeft gestoot wanneer ze ze in de cosi wou zetten.
Hoe jouw vriend zijn moeder behandelt en andersom is iets tussen hen. Je mag het er niet mee eens zijn etc, allemaal prima.. maar verder sta jij daar in zekere zin buiten. Ik proef een beetje dat je je min of meer in de steek gelaten voelt/ niet gesteund voelt door haar op de momenten dat jouw vriend agressief gedrag vertoont naar jou toe. Ik snap volkomen dat dat geen prettig gevoel is en misschien zelfs als een teleurstelling voelt omdat je had verwacht/ hoopt dat zij met jou zou sympathiseren. Om echter die teleurstelling om te zetten in boosheid richting haar zet geen zoden aan de dijk. Zonder verder af te dwalen; deze hele vakantie situatie begint als een groot misverstand te klinken. Het was wel, niet, wel op vakantie.. suggesties over wie wel, niet, wel mee zou gaan.. en vervolgens - zonder dat er sprake was van een eenduidig plan - heeft een klaarblijkelijk over enthousiaste schoonmoeder een vakantie geboekt. Zonder je verder op te winden zou ik je gedachten even op papier op een rijtje zetten en als je man terugkomt e.e.a. bespreekbaar maken. Wellicht is hij net als jij ook not amused dat zijn moeder zo hard van stapel is gelopen.
Ik zou op deze manier niet op vakantie gaan. Zo te horen levert een vakantie met je schoonmoeder en man samen meet frustratie op dan dat het jullie relatie goed zal doen. Ik zou in dit geval ook niet toegeven, man en schoonmoeder blijven op deze manier jou grenzen oversschreiden. Ik zou je schoonmoeder gewoon opbellen en vragen of ze een annuleringsverzekering heeft. Uitleggen dat je graag samen weg wilde om aan jullie relatie te werken en melden dat je het jammer vindt dat er zonder overleg een vakantie geboekt wordt. Tsja misschien is schoonmoeder even boos, maar dat is dan maar jammer.... Verder zou ik ook eens nadenken over een andere oppas....
1 omdat we geen andere familie hebben hier in de buurt, sm is de enige oplossing 2 omdat vriend niet te vinden is voor een babysitter, hij wil zijn kind niet toevertrouwen aan een onbekende 3 omdat ik altijd opnieuw probeer vertrouwen te hebben in sm en me altijd zeg, deze keer zal het wel goed verlopen. 4 mochten we toch overgaan op een babysit zou sm hier niet mee kunnen lachen