Mijn gevecht tegen ADD.

Zeester, bij mij werd er gezegd dat ik een bepaalde tijd moest aanhouden per dag en dat dan in mijn telefoon moest zetten om er routine in te krijgen. Dus bijv. om 20.00 mijn to do lijstje erbij pakken en daarop opschrijven wat ik de volgende dag gedaan wilde hebben.
Hier ook inderdaad vaak een rommel die er heel lang kan blijven liggen. Dan opschrijven voor de volgende dag bijvoorbeeld de huiskamer opruimen, dat is een heel groot iets als je het zo opschrijft en doordat het zo groot is weet je niet waar te beginnen en blijft het dus weer liggen. Dus ipv opschrijven de woonkamer opruimen, schrijf je de salontafel opruimen. Je hakt de woonkamer dan dus in stukjes. Dan is het beter te overzien. Hoop dat je een beetje snapt wat ik bedoel.. Anders moet je het maar aangeven!

 

Ik snap het dank jullie wel.
Ik weet het gewoon even niet meer op dit moment. Alles wat ik doen zijn losse flodders die allemaal leiden tot niets.
Ik kan me niet op 1 ding focussen. Ik wil me graag focussen op mijn huis en dan vooral het opruimen van dingen, maar ik loop op mijn werk vooral tegen planning aan en dat heeft ook echt mijn aandacht nodig. Ik maak fouten en balanceer op het randje van een waarschuwing.

Ik ga volgende week donderdag (als ik weer vrij ben) eerst maar eens naar de huisarts. Die moet me maar vertellen wat ik moet gaan doen hiermee...en de faalangst/verdriet die het me brengt.

 

Goh zeester, ik kan wel een paar foto's voor je maken van hoe ik dat doe met die lijstjes. Hoef je niks mee te doen, maar misschien geeft het je een klein duwtje in de rug.
Enne, het komt wel goed. Misschien nu niet, morgen niet, maar ooit heus wel!

 

Fruitmoes, dat zou ik heel erg fijn vinden. Graag dus!
Lief dank je wel.

 

Dit topic geeft mij echt een bepaalde steun!
Zo fijn en niet fijn natuurlijk dat ik zoveel herkenning ziet.
Elke dag op staan in een ramp! Het idee dat ik weer een dag vol moet maken maakt mij gek!
Elke dag neem ik mijzelf voor dat ik lekker vroeg opstaat het huis schoon gaat maken met de kindjes spelen en boodschappen ga doen! Maar ik zit de hele dag op de bank op mijn telefoon! Mijn huis poets ik een uur voordat zoonlief uit school komt in de grootste haast! Als ik aan intimiteit met mijn partner denkt word ik al moe bij de gedacht dat het misschien erg lang kan duren! Koken kost me energie douchen kost me energie! Ik doe het allemaal wel maar als resultaat dat mijn hoofd ontploft! Elke dag slaap ik pas een uur of 12 omdat ik gewoon niet eerder kan slapen en omdat ik liever zit te facebooken! Elke dag te laat op zoon zijn school omdat ik pas een half uur van te voren uit mijn bed kan komen zelfs al ik al wakker ben ik heb gewoon het disipline niet:x
Ik heb al 6 opleidingen gedaan met als resultaat dat ik nog steeds diploma loos ben en een toren hoge studieschuld heb! Als kind keek ik de hele dag uit het raam op school concentratie was echt 0! Cito toets heb ik gemaakt en bij vraag 3 was ik er al zo klaar mee dat ik met 1 oog willekeurige hokjes heb aan gekruisd! Vroeger zei de juf altijd dat ik een erge cencentratiestoornis had verder werd er niet naar gekeken! Mijn zoon zit nu in het traject om te kijken of hij adhd heeft. Mijn tante heeft add en opa en moeder adhd! Dus het komt totaal niet onverwachts! Ik zit er wel heel erg mee! Wat hier ook werd gezegd ik ben jaloers op de moeders op het schoolplein die er op en top uitzien en die wanneer ze de kinderen naar school hebben gebracht lekker gaan shoppen of het huis gaan boenen! En ik? Ik verzorg mijn kleinste moppie en wanneer ze op bed ligt lig ik languit op de bank te verzinnen Hoe ik onder mijn huishoudelijke taken uit kan komen! Vaak verzin ik smoesjes naar manlief toe (bijv rugpijn) zodat ik niet voor gek staat dat het huis een bende is en niks gebeurd is in het huis! Ik ben uren bezig om mij en mijn kinderen de deur uit te werken want tussen door moet ik dan even een puist uitknijpen of mijn wenkbrauwen epileren! Ik word letterlijk gestoord van mijn leven Hoe dat loop! Overal te laat altijd voor gek staan omdat ik als laatste het schoolplein op komt rennen! Elke dag me zoontje afsnauwen omdat hij niet opschiet terwijl ik te laat mijn nest uit komt! Add maakt mij vaak ongelukkig en verdrietig omdat het mijn hele leven beheerst! Medicijnen durf ik nooit te slokken maar ik zie dat veel mensen er baad bij hebben dus ga het maar voorleggen! Oja ik zit hier alweer lekker te typen terwijl ik om kwart over 10 de deur uit moet en niemand nog klaar is! Zucht

 

Ik herken er heel veel van in mijn oudste dochter.

Maar ik denk dat je moet accepteren zoals je bent. Jij bent jij! een uniek persoon. De omgeving? tja hebben ze er geen begrip voor? Dan zijn ze je niet waard. Mijn dochter heeft een korte periode medicatie gehad. Maar ik had er heel veel moeite mee dat ik een 'ander' kind' kreeg en we zijn ermee gestopt Voor mij is ze uniek een prachtig mens. Ik herken heel veel in de volgende punten. Zie hieronder. (google).

U bent uitgerust met een extra vermogen dat we Hyper Focus noemen.
U kunt zich zeer goed inleven in andere mensen / fantasierijk.
U toont veel empathie, breekt hierbij vaak muren door.
U bekijkt zaken vlot vanuit alle perspectieven.
U bent zeer creatief.
U bent erg gedreven in zaken die u interesseren.
U gaat graag een uitdaging aan.
U wilt graag maximale resultaten geven.
U heeft er plezier in om puzzels / problemen op te lossen.
U heeft geen rust tot "het moment" daar is.
U heeft een goed gevoel voor humor.
U beschikt over een enorm doorzettingsvermogen.
U zet zich relatief snel over tegenslagen en kritiek heen.
U geeft niet op als iets uw interesse heeft gewekt.
U heeft een zeer scherpe intuïtie.
U heeft een boven ontwikkeld perceptie vermogen.
U heeft inzicht in het menselijk brein / doortastend.
U bent bliksemsnel in het aandragen van oplossingen.
U heeft een unieke kijk op de wereld, u bekijkt de wereld "anders".

Prachtige eigenschappen die heel veel mensen helaas missen Mijn dochter is heel creatief en daar sturen we nu op aan

Je moet niet blijven vechten tegen ADD je moet het accepteren en er een weg in vinden die voor jou goed voelt. (ja ik heb makkelijk praten ik weet het)

 

Mijn tips:

Wat ik heb in het verleden gedaan heb toen het uit de hand gelopen was, en nu weer doe; voorwaarden maken voor succes. Voor mij betekend dat ten eerste een leeg huis. Ik kan niet opruimen met alle kinderen om me heen, tenminste geen achterstallig opruimwerk zoals kasten leeg halen etc. Ik heb dus al een aantal keer een vakantie ingepland om thuis te kunnen opruimen. Kinderen dan naar mn moeder gebracht en laten logeren soms zelfs. Verder zorgen dat je genoeg geslapen hebt, lekker wat red bull in huis halen. Dozen in de super halen om spullen in te doen. Ik heb ene Bluetooth koptelefoon gekocht om iets te luisteren en af te sluiten zodat ik me beter kan concentreren op wat ik aan het doen ben. Dat zijn dingen die ik doen om achterstanden weg te werken, een vliegende start te maken als het te erg geworden is.

Het opruimen zelf heb ik vooral uit boeken geleerd (de huishoudcoach, julie morgenstern) en ik volg momenteel een youtube kanaal (clean my space). Ook veel gehad aan 'taking control: the adhd podcast', die is wel volledig in het Engels. Is van Nikki Kinzer en Pete Wright. Ze hebben ook een website geloof ik. Ik vind podcast of radio echt ideaal met opruimen. Als ik bijv youtube opzet dan ga ik vanwege het beeld toch staan kijken en word weer afgeleid.

 

Hebben jullie trouwens ook:
- dat je mensen niet uit kunt laten praten
- dat je bij weg gaan altijd 3 keer terug moet omdat je iets vergeten bent mee te nemen
- dat de boodschappen soms drie dagen in de gang staan voordat je ze inruimt
- dat je huis vol met lege flessen zit omdat je ALTIJD vergeet die mee te nemen als je boodschappen gaat doen
- dat je hele huis echt altijd vol ligt met overal wasgoed, vies, schoon, stapels gevouwen/gestreken
- dat je gewoon maar heel veel ondergoed en sokken koopt omdat je te lang doet over de tocht van wasmand weer terug naar kast.
- dat heel banale dingen zoals wachten totdat de automaat een kopje koffie geeft, voor je gevoel zolang duren dat je het gevoel hebt dat je gaat ontploffen.
-dat je boekenkast keurig op onderwerp gesorteerd is, maar je belastingpapieren door je hele huis heen zwerven
- dat je jezelf kunt moeilijk kunt inhouden met dingen kopen
- dat je soms van die bevliegingen hebt dat je helemaal bezig bent met iets, en dan later echt niet meer weet wat je daar nou zo leuk aan vond
- dat je als iets mis loopt, moeilijk kunt overschakelen naar plan b, en blijft hangen in pogingen om plan a te realiseren
- dat mensen je soms moeilijk kunnen volgen omdat je in het gesprek/plan al 3 stappen verder bent dan dat zij zijn.
- dat je soms ineens merkt dat het al een uur later is en je geen flauw idee hebt wat je nou gedaan hebt in die tijd

 

Haha boekenwormpje, ik herken heel veel van je lijstje Die lege flessen heb ik nu dan weer geen last van omdat ik ze gelijk in de boodschappentas doe als ze leeg zijn. Zo komen ze toch ook iedere week netjes weer terug in de winkel.

Hier zorg ik er wel voor dat het koelkastspul van de boodschappen binnen 2 uur in de koelkast liggen haha.. Heb ik overigens brood wat de vriezer in moet (vriezer staat in de schuur) dan kan het wel weer even duren en weg is het verse brood haha..

Hoelang zijn jullie al bekend met ADD?? Ik pas ruim een half jaar en hoe gaat jullie partner ermee om?

 

Ik nu ook een half jaartje! Daarvoor had ik de diagnose borderline maar omdat ik mij totaal daar niet in kon vinden zijn ze me verder gaan onderzoeken. Mijn partner gaat er goed mee om begrijpt mij heel goed en helpt me waar hij kan. Hij maakt vaak grapjes als ik weer iets ben vergeten zo blijft er altijd een fijne sfeer! Hebben jullie dat ook dat je eerst praat en dan pas denkt? Soms klopt heel mijn zinsopbouw niet schaam me dan echt kapot

 

En 1tje waar ik zelf "last" van heb;

Dat je het tot de laatste minuut uitstelt om je aan te kleden en dat je dan te weinig tijd over hebt, niks leuks kan vinden je letterlijk jezelf naar alles een slag in de rondte zoekt en iedereen die tussendoor iets aan je vraagt afblaft omdat je teveel moet stressen

En dan heb ik ook nog een variant op deze dat ik boos wordt op mijn treuzelende kleuter die alles behalve wat hij moet doen belangrijk vind en daarmee prioriteit geeft, omdat ik alles uitstel en moet haasten om optijd te komen. (wat ook altijd wel lukt hoor, maar voor mijn gevoel ben ik dan altijd te laat.)

 

Hier nu bijna 2 jaar een diagnose en sinds een 1,5 maand gaat het goed en krijg ik mijn vertrouwen terug. Ik werd verplicht door mijn moeder om bij haar te logeren tot de eerste versie van mijn scriptie af was (dat sleept al jaren aan) en dat is gewoon gelukt. Dat is een pak van mijn hart en heeft heel wat gedaan met de faalangst en het gebrek aan zelfvertrouwen. Daarna heeft mijn man heeft een fietsongeluk gehad met nog hevige hoofdpijn tot gevolg. Hij zit thuis en ik moet alles doen. Dat vereist strakke planning en doorzettingsvermogen. Ik heb geen keuze, kan nu niets uitstellen en ik merk dat het moeite kost maar dat ik het WEL kan. Dat de was met periodes blijft liggen, ik her en der vergeet schoon te maken maakt dan niet uit. Ik ben blij met de dingen die me wel lukken en de rest accepteer ik maar. Ik kreeg laatst een compliment van mijn man. Blijkbaar had ik zonder na te denken na het eten de vaatwasser ingeruimd, opgeruimd, tafel voor s ochtends gedekt en de spullen voor D. klaargelegd, zegt hij:Zo he, wat ben jij vandaag gestructureerd bezig. Heel fijn dat hij het zag maar fijner was nog dat ik zelf niet doorhad dat ik het had gedaan, het ging vanzelf en dat heb ik anders nooit

Ik heb besloten dat ik het me niet meer laat leiden door de ADD, ik ben niet zo gehandicapt als ik dacht. De diagnose 2 jaar geleden is niet helpend geweest, heeft een enorme impact gehad op mijn zelfbeeld. Herkennen jullie dat? Aan de ene kant verklaarde de diagnose waarom de dingen zoveel tijd, moeite en energie kosten maar een verschil maakte de diagnose op zich niet.

 

Wauw... Herkenning! Ik dwing mijzelf het huis te doen, maar zodra ik een steek laat vallen geef ik op tot ik mijzelf weer een keiharde schop moet geven. Ik ben een mega perfectionist, maar als iets niet lukt doe ik het niet. Zo dubbel! Ik was mijn was en dan vouw ik het of niet of wel en ruim ik het niet in. Gevolg is een chaos. Afspraken zijn ook zo erg. Ik ga twijfelen of ik het red en dan word ik bang en ga ik niet. Sociale contacten ben ik nog erger in. Ik wil wel, maar het lukt gewoon niet...

 

Helemaal niet herkenbaar

 

Ik hoor dat van heeeel veel add dames. En ik vroeger maar denken dat ik de enige was die zo gek was.

 

Erg leuk om te lezen dit,herkenbaar ook,kan me in bijna alle dingen vinden helaas.
mijn zoon is ook zo`n rommelkont als ik,herken heel veel in hem wat ik ook heb. en ik kan er niet zoveel aan doen,probeer hem wel te helpen maar jaik vergeet ze zelf ook.
Dan zeg ik voor de honderdste keer dat hij zn schoenen in het schoenenrek moet zetten en dan staan die van mij onder de eettafel
Of dat hij zn vuile kleren in de was mand moet doen (die bijna nooit op de plek staat waar hij hoort) terwijl mijn eigen kamer vol ligt met schone en vuile kleren door elkaar

Maar waar ik me wel voor schaam is dat ik dus ook als ik te laat ben so chtends voor school ik de hele weg vloek op mensen die langzaam rijden en erg geirriteerd ben. Lekker voorbeeld dus

Heb nog wel meer dingen:
- HAVO advies,uiteindelijk net mn mavo gehaald,daarna verschillende opleidingen maar niets afgemaakt.
- er regelmatig achter komen dat het brood s ochtends op is en ik dus pannenkoeken moet gaan bakken omdat de kids anders niets te eten hebben.
- altijd die rotzooi overal
- dubbelle afspraken maken
- verjaardagen vergeten
- 3 agenda`s per jaar kopen met het voornemen om het bij te houden maar dat lukt niet
- niet kunnen afvallen/stoppen met roken
- sleutels/portemonnee/telefoon vaak kwijt zijn
en ga zo maar door.

 

ShampooL

Dit stukje...

ik hoop dat dit niet het geval is, want dat zou erg egoïstisch zijn. Dat jij haar een mooi mens vindt ondanks haar ADD is natuurlijk erg mooi, maar daarmee gaat de ADD (met alle gevolgen) niet weg natuurlijk.

Wat denk je zelf?

Ik stap uit deze topic en zal mij er niet meer mee bemoeien. Ik bedoelde het goed! en voor de duidelijkheid. Als mijn dochter medicijnen nodig heeft om er gelukkiger van te worden, dan krijgt ze die.