Ik wordt gek van mijn ouders

Dit. Mijn moeder heeft zich tijdens mijn eerste zwangerschap ook ontzettend laten gaan, van box tot kamer tot pampers en voeding had ze in huis, nu 8 jaar en 7 kleinkinderen later is het alleen naar fijn dat ze al die spulletjes heeft, als de Kids naar oma gaan hoeven ze bijwijze van spreken nog geen knuffel mee want oma heeft alles. Qua opvoeding vind ik wel dat ze in grote lijnen jou en je partner moeten volgen, er zullen bij oma heus dingen anders gaan dan thuis, daarom is het oma, en mijn ervaring is dat kinderen daar ook goed mee om kunnen gaan

 

Maar waarom ergert je dat zo? Het gaat dus over spullen, niet over de opvoeding... Maar jij bent het niet eens met wat zij kopen voor hun kleinkind in hun huis?

 

Ze komen er waarschijnlijk zelf wel achter dat ze wat overdreven hebben als ze merken dat ze die spullen allemaal niet gebruiken die ene dag in de week. Kleertjes enzo vind ik eigenlijk ook wel gek, die geef jij toch mee? Maar als zij geld willen verspillen moeten ze dat gewoon doen. En elke luier die zij kopen bespaart jouw geld, haha!

 

Maar waarom raakt het je zo? Het is hun geld, het staat/hangt/ligt in hun huis? En toch ben jij er echt boos over.. Dus waarom is dat?

 

Mijn moeder riep letterlijk: "ik ben zo blij dat we een baby krijgen". Maar ik word daar niet boos van, sterker: ik vind het lief dat ze zo door het dolle is. Daarom vraag ik ook door wat precies jouw gevoel veroorzaakt.. Want het gedrag van jouw ouders triggert niet bij iedereen diezelfde irritatie als het bij jou (en je man) wel doet... Misschien zit m dat in de manier waarop (die wij natuurlijk nooit kunnen meekrijgen via een forum) of zit 't m in bepaalde gevoelens of onzekerheid die bij jou loskomt...

 

Ik heb eerder gezegd dat je je er niet te druk over moet maken maar het zou mij misschien ook wel irriteren. Het komt een beetje claimerig over, dat wel. Maar het is vooral aan jullie om duidelijk je grenzen aan te geven, vooral als de baby er is. Anders denken ze dadelijk dat ze daar ook vanalles over te zeggen te hebben. Laat ze maar met die spullen maar na de geboorte is het toch echt jullie baby en niet die van hun.

 

Dan zit het dus meer in het feit dat jij moeite hebt met grenzen aangeven.
Ik zeg: tijd voor een goed gesprek met je ouders over bepaalde verwachtingen.

 

Maar je zegt: ze lopen gewoon binnen als ik op de wc zit. Er zit toch een slot op de deur?
en ik had allang een keer uitgehaald als ze aan me zitten terwijl ik duidelijk heb gezegd dat ik het niet wil.

Ik zou toch aan ze uitleggen dat ik ze graag betrokken wil zien bij mijn kind, maar dat ze zich wel aan jouw regels moeten houden anders hebben ze pech. Jouw kind (jullie kind) jouw regels. Jij bent volwassen, jij bepaalt wat het beste is voor jou en je kind. Heb vertrouwen in jezelf. Succes!

 

Heel leuk als opa en oma enthousiast zijn en ik begreep mijn moeder bij de 2e zwangerschap daarin veel beter dan bij de 1e 16 jaar daarvoor.
Ik kon niets kopen of zij had dat al voor ons gedaan. Heel lief bedoeld natuurlijk maar op ee gegeven moment belde ze en ik vertelde een nieuw skipakje te gaan kopen smiddags omdat de 1e te klein was geworden. Echt nog geen half uur later stond mijn moeder voor de deur met een nieuw pakje.
Koste me toen best veel moeite maar ik ben heel eerlijk geweest tegen haar, heb het bij mezelf gehouden maar wel duidelijk gemaakt wat ik ervan vond.
Mijn moeder pakte dit heel goed op en onze relatie werd er alleen maar beter van. Het kwarte was gevallen, zij besefte dat haar dochter moeder was geworden en ook zelf dingen kon regelen en wilde.

Qua opvoeding zou ik redelijk op mijn strepen blijven staan. Tuurlijk gaat het er overal net iets anders aan toe maar in de hoofdlijnen wil(de) ik dat wanneer er werd/wordt opgepast het gaat zoals onze kids dat gewend zijn thuis.

 

Kijk! Maar dat maakt het toch heel anders? Als die ervaring erachter zit, dan komt het meteen heel anders over... Natuurlijk moet iedereen, ook je ouders, je grenzen respecteren. Maar het zit 'm dus niet in de spullen... Die spullen staan voor jou symbool voor hoe ze wederom over jouw grenzen heengaan... En dat is dus wat je moet adresseren: dat ze jouw grenzen respecteren.

 

Ik denk dat de crux toch zit in dat jij gaat leren om voor jezelf op te komen. Ook als dan het huis te klein wordt. Dat moet dan maar eventjes. Je bent 30 en krijgt een eigen kind, een eigen gezin. Het is dan ook echt tijd om voor jezelf te staan.

 

Qua kleertjes snap ik je wel.. (Schoon)ouders hoeven in de toekomst echt geen kleding aan te trekken bij ons zoontje die ik spuuglelijk vind.. Dat zou heel snel klaar zijn. En wanneer ze ongevraagd aan je zitten zou ik daar meteen wat van zeggen.. Schoonmoeder zat ook iedere keer ongevraagd aan mijn buik en heb gewoon gezegd tegen haar dat omdat ik nu zwanger ben ze nu niet zomaar het recht heeft om aan mijn buik te zitten. Hierover was ze wel gepikeerd maar jammer dan, het is belangrijk dat je je grenzen aangeeft anders lopen ze eroverheen!!

 

Ik denk dat het allemaal vooral gaat om he relatie met je ouders en dit nu alles triggert. Kom gewoon op voor jezelf. Je bent 30 dus waarom zou je dat niet doen/durven?! Hou het bij jezelf als je de confrontatie aangaat dus niet verwijten maken. Probeer er als volwassenen uit te komen. Heel veel succes!
Oh ja en moeten ze wel oppassen structureel als je er zo staat????

En hier hebben mijn schoonouders ook een kamer gekocht en allerlei spullen. Ik vind hun enthousiasme erg leuk. Het enige wat ik ongemakkelijk vind is dat ik zelf vind dat wij er financieel voor op moeten draaien. Ze geven zoveel uit voor hem wn passen al 1 dag per week op. Voor de geboorte ook nog 1250 euro gehad voor een wagen dus dat vind ik ongemakkelijk
Verder veel kleertjes die wij lelijk vinden. Ik accepteer ze met een grijs en trek hem ze 1x aan als hij daarheen gaat en dan geef ik het weg aan een goed doel oid. Prima toch? T is allemaal uit een goed hart.
Ze weten ook veel "beter" en moeten wennen aan de ontwikkelingen de laatste 35 jaar. Zolang ik hem heel terug krijg vind ik het allemaal goed. Ik laat het los en weet dat ze geen extreem gekke dingen doen.

Mijn ouders hebben al 4 kleinkinderen hiervoor. Zij weten dus al dat ze beter wat afstand kunnen nemen. Ze hebben mij geld gegeven voor een kinderkamer te kopen, krijg geld voor kleertjes zodat wij het mooi vinden of ze koopt iets als ze zeker weet dat het onze smaak is etc etc. Ook met opvoeden sluiten ze aardig bij ons aan. Maar van mij mogen zij ook hun plan trekken. Ik weet dat zij geen gekke dingen doen. Zij passen ook 2x pw op dus denk dat je het dan wel los moet kunnen laten.