Rond 30-32 weken is het bijna altijd bij getrokken.. De meeste die echt er voor liggen zijn bij week 29 al opgetrokken. Uitzonderingen daargelaten. Het blijft natuurlijk vervelend, maar bij meer dan 90% komt het gewoon goed, ga dus niet meteen denken in keizersneden en horrorverhalen.. er zijn altijd mensen die hier wel een vervelend verhaal over te vertellen hebben, maar het merendeel komt echt goed en valt het allemaal heel erg mee. Mocht je een bloeding krijgen dan weet je waar het door komt (wel altijd even laten checken). En verder gewoon vertrouwen hebben en genieten, straks is er niks aan de hand en heb je je de hele tijd zo'n zorgen gemaakt, zonde.
Bedankt maantje zou idd zonde zijn om je daar nu al zorgen om te maken als het misschien helemaal goed komt.
Mijn placenta lag tegen de buikwand en bleef een stukje voor de uitgang liggen. Ik moest bevallen met n keizersnede en er lag extra bloed klaar omdat de gyn bang was dat de placenta vergroeid was in t litteken van m'n vorige keizersnede. Hij verwachtte dat het goed zou komen maar omdat er n mogelijkheid was werd dit vertelt, ook dat als het dan een spoedoperatie zou worden hij m'n baarmoeder zou verwijderen. Gelukkig is de keizersnede zeer voorspoedig verlopen en heb ik m'n baarmoeder nog. Ik heb ook geen bloeding gehad tot 37w en toen is m'n dochter ook geboren.
Dat is dus het probleem, het is niet een beetje bloedverlies, ik verloor ruim 3,5 liter. Er is niet voor niets 112 gebeld. Ik was toen 24 weken en gelukkig stopte de bloeding, masr eigenlijk wilden ze de baby toen al halen omdat ik gevaar liep. Het is geen kleinigheidje. Ik had geluk dat ik toevallig bij m'n ouders was, ik lag namelijk op de grond. Wat als ik op dst moment alleen met m'n zoontje van 3 thuis was geweest. Ik wil dit toch zeggen, ik was er niet op voorbereid. Dacht er ook heel makkelijk over. Ik wil met mijn verhaal voorkomen dat het bij een ander ook gebeurt. De kans is klein, dat weet ik, maar ook echt niet zelden hoor. Niet tillen, geen sex of orgasme. Altijd telefoon bij de hand. Dat zijn mijn adviezen, ondanks dat de kans idd veel groter is dst de placenta alsnog mooi optrekt.
Ramona: Het is op de eerste plaats echt meer dan verschrikkelijk dat dit jou is overkomen en het is ook goed dat je je verhaal deelt, maar ik denk wel dat het in perspectief moet blijven voor anderen die dit lezen. Nogmaals: In MEER DAN 90% van alle voorliggende placenta's zijn er geen bloedingen en trekt het gewoon bij en is er op den duur niks meer aan de hand (vraag het aan verloskundigen, gynaecologen, lees maar na). Hoe vervelend het ook is dat dit jou is overkomen, op deze manier beangstig je vrouwen die dit bericht bij 20 weken te horen krijgen, alsof ze in groot gevaar zijn, wat in werkelijkheid niet zo is. Op deze manier kan alles een groot gevaar zijn, want een zwangerschap biedt nu eenmaal nog veel meer risico's waarvan een enkeling het wel eens heeft meegemaakt.. (overlijden in de buik, zwangerschapsvergiftiging, placenta die op is etc.) Alert zijn is prima, maar angst inboezemen is niet nodig, gezien wat jou is overkomen echt zeer uitzonderlijk is. Goed dat je zo snel gehandeld hebt dat je anderen waarschuwt, maar jou situatie is heel zeldzaam (gelukkig)! Ook dat moet er bij vermeld worden. Wel echt heel rot dat jij een van die gevallen bent geweest, lijkt me heel akelig. Gelukkig is het goed gekomen!
Mijn placenta lag er bij de 20 weken echo ook voor. En idd aan de rugzijde. Natuurlijk ook een extra echo gehad met 30 weken en toen was m'n placenta omhoog gegroeid dat hij er helemaal niet meer voor lag! Ik kon dus gewoon bevallen! Probeer je niet teveel zorgen te maken en mocht het een keizersnee worden dan weet je in ieder geval wanneer de kleine komt ipv dat elke dag wachten en afvragen of de kleine er nu zin in heeft om eruit te komen 😉
Bij mij lag de placenta er ook voor en aan de achterkant. Na een echo later (ik had ook groeiecho's extra dus die pakte ze dan meteen mee) was het nog maar gedeeltelijk en met zo'n 30 weken is ze inwendig naar binnengegaan en was er niks meer van te zien. Dus dit is een positief verhaal. Overigens ben ik van de eerste met een KS bevallen en de tweede natuurlijk. Het komt zoals het komt, het gaat erom dat de uiteindelijke uitkomst een gezond kindje in je armen is.
Weet ik, maar ook al hoor ik bij de paar procent van de vrouwen met placenta preavia bij wie het wel zorgelijk verliep, vind ik wel dat erop gewezen moet worden. Om het in een ander context te plaatsen, als je weet dat een vliegtuig 2% kans heeft om neer te storten, zullen velen dat een veel te grote kans vinden en niet instappen. Ook al is de kans klein, je kunt wat voorzorg maatregelen nemen. Je hoeft er niets mee te doen. Ik zeg dit ook niet om iemand bang te maken, immers is de kans klein. Echter vind ik wel dat het gezegd moet worden, is immers een kleine moeite om sommige dingen te laten en te zorgen dst je altijd om hulp kunt vragen mocht het onverhoopt toch nodig zijn.
Vind het fijn om te horen van de positieve afloop bij de meesten, maar het is natuurlijk ook goed om te weten wat er allemaal kan gebeuren zodat je daar ergens toch rekening mee kan houden. Er kan altijd wat gebeuren tijdens een zwangerschap waardoor je nooit 100 % zeker weet of je normaal zal kunnen bevallen. Vooral genieten van alle mooie momenten in deze bijzondere tjjd.