Even een iets dat me opvalt: ik lees de afgelopen dagen veel topics over mannen die een nieuwe baan zoeken, en sta soms echt te kijken hoe vrouwen kunnen zeggen dat 'we' nog moeten besluiten of 'we' akkoord gaan met een loonvoorstel van een nieuwe baan (voor manlief wel te verstaan), of dat 'ik' niet zo gelukkig ben dat mijn man een andere baan wil. Nu ben ik de kostwinner thuis, dus ik probeer me dan voor te stellen hoe ik het zou vinden als mijn vriend allerlei meningen zou hebben over mijn baan of mijn salaris, of zou zeggen (bij een looneis): "nou, daar denken we nog maar even over na". Daar moet ik eerlijk gezegd niet aan denken. Het is namelijk mijn baan: ik ga erheen, en hij niet. Misschien is het wel vrouw eigen? Ik vind namelijk ook van alles van de baan van mijn vriend (vooral strontvervelend dat hij in de weekenden werkt), en zeg dat ook. Ik spoor hem ook aan om een salarisgesprek aan te knopen met zijn baas als hij bovenin de schaal zit. Maar andersom zou hij dat niet doen, en dat moet hij ook niet proberen... Maar ik denk wel dat als mijn vriend een nieuwe baan zou zoeken, ik wel zou zeggen dat hij een nieuwe baan zoekt, en niet 'wij'. Hoe zit dat bij jullie?
Wat ik mij nog kan voorstellen dat wanneer een loonvoorstel significant lager ligt dan de huidige verdiensten, dat je daar samen even over gaat buigen of dat financieel uitkomt. Ik ben onlangs weer aan het werk gegaan en samen hebben we mijn contract ook bekeken. Samen overleggen waar onze dochter heen gaat, dat soort dingen. Dat vind ik niet meer dan normaal als je een duurzame gezamenlijke huishouding voert. Wanneer mijn vriend gelukkiger zou zijn in een functie die toevallig minder zou betalen, vind ik dat prima. Als we het maandelijks maar kunnen rondbreien. Wat ik wel vervelend vind, is dat zijn baas mijn vriend zelfs belt wanneer we op vakantie zijn.
Zijn baan, tja ach daar heb ik wel een mening over Zodra het gaat over een andere baan en risico's/financiën die invloed hebben op ons huishouden, heb ik er ook daadwerkelijk wat over te zeggen. Geldt uiteraard ook andersom!
Helemaal eens hoor. Natuurlijk overleg je. Maar het gaat mij er meer om dat de baan van de man wordt gezien als 'onze' baan, maar andersom niet.
Tsja. Ik ben ook de kostwinnaar thuis, maar toen ik naar een andere baan op zoek was zo'n jaar geleden, had mijn man toch ook echt input. Dingen als reistijd, de opvang van de kinderen, de hoogte van mijn salaris: dat betrekt ook op hem. Ik werk niet in een vacuum.
Nou....ik ben blij dat zijn baan van hem is!! Ik heb het zelf nl al druk genoeg ..... Hier bemoeien wij ons niet met elkaars baan. Maar goed, mijn man werkte er al voordat hij mij leerde kennen, ik werk zelf ook al jaren voor dezelfde werkgever. Overigens ken ik zelfs een man die meeging naar het sollicitatiegesprek van zijn vrouw....Ze is trouwens aangenomen. Ik als werkgever zijnde zou ernstig mijn twijfels hebben als ik iemand uitnodig voor een gesprek en de partner kwam mee....maar misschien ligt dat aan mij?
Als mijn man morgen besluit een baantje met minimum loon aan te nemen omdat dat dat ding is zal ik hem daar in steunen. Wel met goede rede natuurlijk bijv echt niet naar zijn zin hebben of zich er niet goed bij voelen. Dan maar minder geld, dat liever dan dat mijn man elke dag ongelukkig naar zijn werk zien gaan omdat dat zou moeten van mijn. Zou alleen willen dat de reistijd Max 30 min is. Verder tja hij draait nu 3 ploegen dus echt structuur hebben we toch al niet. Ik doe ook graag werk wat ik leuk vind als dit kan en wil echt niet dat mijn man zich bemoeit met mijn werk
Nee, dat snap ik. Dat bedoel ik ook niet. Ik bedoel de manier waarop er over een baan wordt gesproken. Alsof de baan van de man 'onze' baan is. In plaats van 'zijn' baan.
'Onze baan', ha! Ik werk in de IT, daar kan mijn man met zijn pet niet bij Dank voor de uitleg, nu snap ik je wat beter.
Tsja, het is maar waar je jezelf druk om kan maken Lijkt me logisch dat je met elkaar overlegt of je een baan wel of niet zal aannemen, als dat financiële gevolgen heeft. Zou wat zijn, als mijn man een baan zou aannemen zonder te bekijken wat dat voor ons als gezin zou betekenen, terwijl we afhankelijk zijn van zijn salaris. Daar hebben we samen voor gekozen en dus is het ook onze inkomsten en niet zijn inkomsten.
Haha, het was mij ook al opgevallen dat het in zo'n topic ging over of 'we'wel accoord gaan met het salaris. Heel apart vond ik dat. Ik heb geen mening over de baan of het salaris van mijn man. Hoewel ik wel moet toegeven: vorig jaar ging er iets mis met de verrekening van zijn ouderschapsverlof en toen heb ik wel de hele tijd achter hem aan gezeten dat hij dat moest laten rechtzetten, omdat hij veel te veel uitbetaald kreeg. Op een gegeven moment belde de salarisadministrateur en die vroeg naar mij, haha. Maar dat heeft meer te maken met het feit dat mijn man nooit iets uit zichzelf regelt, dan dat ik me bemoei met zijn werk.
Nee hoor, als het geen levensgrote invloeden zal hebben op onze privesituatie bemoei ik me nergens mee. Het is gewoon zijn baan en zijn salaris.
Ik bemoei mij ook niet met mijn man zijn werk. Sterker nog, weet niet eens wat hij maandelijks verdient.. Het interesseert me ook niet zolang we de rekeningen maar kunnen betalen
Eens! Stel mijn man moet er dit jaar uit bij her bedrijf waar hij nu werkt dan gaan we samen flink om de tafel met de rekenmachine om te kijken wat hij binnen moet brengen minimaal. Daar heb ik dan ook zeggenschap over, zou wat wezen als hij zegt; lieverd! Heb een leuke baan met 1600 netto maar dan kunnen we moeilijk rond komen, vind je niet erg toch?? 😁 daar moet dan wel wat op verzonnen worden natuurlijk Dus nee 2 jaar geleden zaten we in de ww en toen hebben we samen gekeken naar een geschikte baan voor hem. Hij regels het zelf, hij doet het zelf.. Maar beslist niet 100% zelf
Hahaha tsja, hier is het zijn baan en mijn baan, we vragen wel elkaars mening maar dat maakt het niet opeens onze baan als het de baan van 1 van ons 2 is. Het enige wat ik zo nu en dan te mopperen heb is het feit dat hij iedere dag bijna 2 uur kwijt is aan reizen, en zo veel tijd thuis mist, wat heel erg zou veranderen als hij in de buurt een baan zou vinden. Daarintegen moet hij die baan dan wel leuk vinden, uitdagend en het moet minimaal zoveel verdienen als nu (vind hij haha) dus tot dat opeens aan komt kloppen heb ik er verder weinig over te zeggen
Nee het is zijn baan en niet die van mij... Als hij een nieuwe baan zou willen moet hij die zelf gaan zoeken.. ik wil best mee kijken of ik toevallig iets zie wat hij ongeveer zoekt, maar dan nog zoekt hij werk en niet ik.. ik vind het dus geen wij