Maar omdat jouw man dat niet doet wil niet zeggen dat elke man dat niet doet. En STEL als hij dat wel ineens doet, dan vraag jij waarschijnlijk of hij gek is geworden. DAAR gaat het toch om, dat hele overleg, als jouw man dat zou doen dan zou jij je er waarschijnlijk ook mee bemoeien. En wie weet wat voor geks hij straks nog allemaal doet in zn midlife crisis Of wie weet wil hij een andere baan, wat toch echt net te weinig betaald en jij het niet op kan vangen... dan lijken me dat toch geen rare dingen om even samen te kijken hoe of wat. Maar goed wie ben ik
Ja, in feite wel. Sterker, zo is hij aan zijn huidige baan gekomen (geen folders dan). Hij kon een functie in een start up bedrijf krijgen, stond volledig achter het product en hij was er helemaal vol van. Salaris was het eerste jaar next to nothing, het tweede jaar nog steeds niet, maar kreeg wel volledige km vergoeding. Hij gelooft in het bedrijf, kan zijn ei kwijt en heeft het naar zijn zin. Wie ben ik dan om hem te remmen en te zeggen "sorry, maar je moet echt wat anders gaan zoeken, want je inkomen is niets". Nu pas dit jaar is hij wat meer gaan verdienen, maar ook alleen omdat ik parttime ben gaan werken. We hebben overlegd dat ik parttime zou gaan werken (wel handig qua opvangkosten e.d.), maar hij heeft zelf echt wel uit kunnen dokteren dat dat dus betekende dat hij meer moest gaan verdienen... en aldus geschiedde. Daar hebben wij echt geen boom over hoeven opzetten aan de eetkamertafel hoor.
Zo gaat dat hier ook. Wij bespreken ook erg veel met elkaar. Gewoon omdat we dat prettig vinden en dat eigenlijk al vanaf het begin van onze relatie doen. Vakantie overleggen doen we wel omdat we ook genoeg uren over moeten houden om evt ziek zijn van onze zoon op te vangen en vakanties,studie dagen enz.
Maar als jij je 13e maand wil omruilen, en er ligt toevallig nog een of andere mega rekening te wachten van iets die jij even vergeten ben dat je dat binnenkort nog moet betalen, dan zou je man je daar toch ook wel aan herinneren en iets zeggen in de trant van nou, is dat wel handig? want we hebben die rekening nog bla bla. Dan heeft hij zich toch ook met jou bemoeit Of zou jou man zeggen ja doe maar lekker, en vervolgens 2 weken droog brood eten omdat jij perse die 13e maand wou omruilen?
Als hij zn goede baan opgeeft voor een krantenwijk denk ik inderdaad dat hij gek is geworden. Hij heeft geen universitaire studie gedaan om dat te doen. Ik weet dat hij nadenkt over dat soort dingen en daarnaast erg gemotiveerd is. Hij kan heel goed rekenen wat haalbaar is. Hoef ik zijn handje niet bij vast te houden. Nogmaals wij bespreken dingen maar hij besluit zelf hoe of wat. Hij moet het werk doen dus wie ben ik om dingen te bepalen. Andersom ook. We weten wat er financieel binnenkomt en uitgaat en of er dingen op te vangen zijn. Of er dat minder of meer bijkomt is toch een simpel rekensommetje.
En als jullie daardoor gigantisch in de shit waren gekomen hd je het alsnog prima gevonden? Dat soort dingen kunnen toch alleen in overleg. Hij kan dat best doen, maar dan moet jij het opvangen, kan je dat niet dan heb je toch echt een probleem
Ik snap de vraag niet. Als je je 13e maand inruilt voor een km-vergoeding ruil je geld voor geld, dus dat is een vestzak-broekzak-verhaal. Ik neem toch aan dat zowel man als vrouw op de hoogte zijn van de huishoudelijke financiën en geen domme beslissingen nemen.
Nou dan bespreek je toch, dan zit je toch 'samen om de tafel' even zo gezegd. En als hij die krantenwijk wil doen en jij zegt dat je dat geen goed idee vind want dan kunnen jullie eten, dan bemoei je je er ook mee en laat je hem dus niet gewoon zijn gang gaan... Iedereen snapt best wat er bedoeld word met overleggen, alleen moet er dan weer gedaan worden alsof er allemaal perfecte koppels hier zijn die nooit overleggen, elkaar alles laten doen waar ze zin in hebben, en dan de andere die wel overleggen en er gewoon voor uit komen af te zeiken... Terwijl aan het einde van de rit overleggen we allemaal, en zegt waarschijnlijk niemand; goedzo schat!! als hij/zij thuis komt met het nieuws zijn/haar goede baan in te ruilen voor een baan waardoor je in de problemen komt
Denk je echt dat ik zulke beslissingen zou doen, als de andere optie niet veel lucratiever zou zijn?? Dat bedoel ik met vertrouwen dat de ander beslissingen neemt waarvan je niet slechter zou worden! Dat vertrouwen hebben wij in elkaar ...
Dat neem je zomaar aan, maar hoeveel gezinnen zijn er wel niet waar de ander geen idee heeft van de financieen en dat allemaal geregeld word door 1 persoon.....
Ik snap best dat je vertrouwen hebt in elkaar hoor.. Maar jij/hij zou best iets kunnen vergeten en de ander daarop aanspreken, en dan heb je je dus alsnog bemoeit met het werk/geld van de ander. En daar gaat het om toch? dat iedereen hier heel hard roept dat niet te doen.
Maar daar ging dit topic toch niet over? Mijn vraag was - kort gezegd - zeggen jullie mannen over jullie baan ook dat het 'onze baan' is? Net zoals vrouwen blijkbaar de baan van hun man zien als 'onze baan' waar 'wij' over beslissen. Dat je samen overlegt over grote beslissingen lijkt me nogal wiedes. Maar het gaat mij meer om de overtreffende trap.
Wij hebben de eerste twee jaar van zijn functie idd wel even krap gezeten ja. Maar ik vond het belangrijker dat hij een baan had (na jaren thuis zitten) waar hij zichzelf in kwijt kon. Maar het kon, en ja, ik heb soms ook even gevloekt als ik nog een stuk maand aan het einde van het geld over had. Maar heel eerlijk, het was nog altijd meer dan doen hij thuis zat!
En dat is toch helemaal niet gek om dat even samen te bekijken? Of ben je dan gelijk 1 of andere achterlijke, als je dat niet alleen doet?
Nou, dat lijkt me niet zo goochem. Misschien zit het bij de voorbeelden die ik bedoel wel zo dat de man werkt en dat de vrouw de financiën doet?
Maar vanaf thuis zitten naar een baan gaan is niet hetzelfde als je goede baan opzeggen voor een 'flut' baantje. Buiten dat, als jij de kosten niet had kunnen opvangen, dan hadden jullie dus wel een probleem gehad. Daar gaat het toch om, dat je naar dat soort dingen kijkt of het haalbaar is e.d.
Wij ook, maar ik vind het gewoon niet meer dan normaal om dingen toch even te overleggen (of zelfs mede te delen). Zo van "hee, ik ga dit jaar even wat extra uren kopen hoor". Is niets toestemming geven of wat dan ook, maar gewoon even elkaar op de hoogte houden, ook van de kleine dingen.