Hai meiden, Mijn dochter zit nu in groep 2. Vorig jaar, in groep 1, zat ze heel goed op haar plek in de klas en had veel aansluiting met de kinderen van (toen) groep 2. Dit jaar heb ik het idee dat ze veel minder aansluiting heeft in de klas. Ze speelt eigenlijk met iedereen, heeft niet veel voorkeur voor bepaalde kinderen, maar ze speelt ook heel veel alleen. Ik heb vanmorgen op school een ochtend meegekeken (is voor alle ouders) en bij het buiten spelen zie ik haar echt zoeken met wie ze kan spelen en dreutelt de eerste 10 minuten alleen rond. Op zich niet zo vreemd, maar waar iedereen meteen met elkaar gaat spelen zie ik mijn dochter echt zoeken. Vorige week zei ze dat ze 'vader-moedertje' aan het spelen waren waarbij mijn dochter het kind was. En 'het kind moest van papa en mama naar school', dus mijn dochter loopt zogenaamd naar school toe, komt daarna terug en mag niet meer meespelen. Mijn idee is dan dat ze doelbewust weg wordt gestuurd en het 'naar school gaan' een smoes is. Vanochtend merkte ik op dat het een meisje, tegen een ander meisje die naast mijn dochter in de kring zat, zei: Als *naam dochter* en ik nou ruilen, dan zitten wij naast elkaar. Dit lijkt heel onschuldig maar dit steekt echt wel, ook voor mijn dochter. Probleem is alleen; het lijkt haar niks toe doen. Als ze niet mee mag spelen, haalt ze haar schouders op en gaat ze maar alleen spelen. Maar als ik haar er naar vraag zegt ze dat ze wel verdrietig is erom. Anderzijds; als ze samenspeelt dan gaat dat hartstikke goed en volgen kinderen háár juist in het spel. Maar er hoeft maar één te zijn die zegt dat ze weg moet, dan doet ze dat. Vanmorgen kwam een andere meisje, (ietwat popie jopie in de klas) aan mij vragen of ze deze week bij mijn dochter mag spelen. Ja hoor prima, dochter vond het ook goed. Vervolgens verkondigt dat meisje 'trots' dat ze deze week bij mijn dochter mag komen spelen. Dus dat is weer de andere kant. Hoe het op mij overkomt is dat ze heel leuk met iedereen kan spelen, zolang anderen dat goed vinden. En ze lijkt het allemaal prima te vinden. Ik heb het er wel met de juf over gehad en zij beaamde dat dochter veel alleen speelt, maar omdat ze haar niet hoort klagen doet ze er niks mee Ik vind dat toch wat makkelijk gedacht? Nog even voor de duidelijkheid: ik hoor en zie aan mijn dochter dat ze het van binnen niet zo leuk vindt. Het gaat verder wel heel goed op school, goede resultaten, ze slaapt goed, gaat niet met tegenzin naar school etc. Maar ik merk dat ze er gewoon nét buiten valt. En misschien dat ze een bepaalde afwijzing nu nog niet echt voelt, maar als ze zich zo blijft opstellen zal dat uiteraard wel een probleem gaan worden in de toekomst. Ik ben vroeg echt een pispaaltje geweest in de klas, en ik herken helaas gewoon dingen hierin. Wat is volgens jullie een goede graadmeter om te weten dat ze het wel of niet naar haar zin heeft?
Lastig...hier hebben we 4 verschillende 1/2 groepen. Ik denk dat als ik dusdanig zou twijfelen bij mijn dochter ik zou vragen of ze een keer mee mag lopen in een andere 1/2 groep, en kijken hoe ze daar met de kinderen om gaat. Dat ze in een nieuwe groep niet meteen de beste vriendjes of vriendinnetjes heeft is logisch, maar je kan wel zien of er een andere vorm van acceptatie is. Mijn dochter speelt ook regelmatig alleen, maar ik weet dat dit een eigen keuze van haar is. Als de juf hier over zou beginnen dan is het wat mij betreft niet zorgwekkend, als ze wel ergens mee wil spelen dan is dit ook zo gebeurt. Misschien denkt haar juf wel dat jouw dochter ook graag regelmatig alleen speelt, en denkt ze er daarom niet zoveel achter.
Ja dat is inderdaad wel een idee. Ik heb vanmiddag oudergesprek, dus ik wil het dan nog wat verder bespreken. Moet zeggen dat ik wel langer al sterke twijfels heb over of de school wel de juiste is voor mijn dochter. Het is een school met regulier/klassikaal onderwijs. Op zich prima, maar er zijn best wat voorvallen geweest, waarvan ik twijfels heb over het handelen van de school in algemeen. En nu dit dan.
Ik herken dit wel van mijn middelste. Die trof toevallig net een kleuterklas waar ze er bij de meisjes een beetje buiten viel. Nu in groep 3 zit ze met andere kindjes in de klas en gaat het véél beter. Zo lang ze niet huilend of heel verdrietig uit school komt en niet met tegenzin naar school gaat, zou ik me nog niet al te veel zorgen maken. Wat ik wel veel heb gedaan, is het voortouw nemen in speelafspraakjes. Met moeders afspraakjes regelen, mijn dochter 's ochtends al stimuleren om een kindje te vragen voor 's middags, etc. Hoe vertrouwder ze ook buiten school met een paar leuke kindjes is, des te makkelijker zoeken ze elkaar ook in de klas op is mijn ervaring.
Ja in groep 3 komt ze natuurlijk in een andere klas terecht. Net rapportgesprek gehad op school, en ze doet het bijzonder goed. Cito heeft ze ontzettend goed gedaan. En de juf denkt ook dat ze echt klaar is voor groep 3. Ik kijk het aan, en houd het in ieder geval in de gaten. Speelafspraakjes probeer ik inderdaad ook te stimuleren. Je trekt het je allemaal zo aan he, bij je eigen kind
Als ze aan je kind komen, dan komen ze aan jezelf........ moeilijk hoor. Zolang ze 's morgens nog met plezier naar school gaat zou ik me nog niet te veel zorgen maken, maar ik zou wel regelmatig vragen wat ze leuk en niet leuk vond op school die dag. Misschien komt er dan wat meer naar boven.
Ik lees vooral je eigen projectie van hoe je dochter het beleeft op school. En het wordt ook bevestigd in je laatste alinea. Het zijn nog kleuters, kinderen van 4 of 5 jaar. Zij denken anders dan wij, en spelen ook anders. Ze zijn erg wisselvallig en ook nog erg egocentrisch. Het is in een kleuterklas doodnormaal dat een kind s ochtends met A afspreekt, en vervolgens met B naar huis komt, tenzij ouders ingrijpen. Als ik je verhaal objectief lees, zie ik niet dat je dochter gepest oid wordt. Ze hoeft niet populair te zijn in de klas, maar je schrijft zelf dat ze ook afspraakjes heeft en dat kindjes ook graag met haar spelen. Soms dan niet, Maar dat vind ik niet raar bij kleuters.