Na een hele poos en dubben over dit onderwerp ga ik het dan toch maar proberen om het hier neer te zetten..... Het gaat om het volgende ik heb een puberdochter met een gebruiksaanwijzing, we hebben zelfs voor haar iemand over de vloer gehad die ons ondersteunde in haar opvoeding vorig jaar, deze mevrouw gaf ons handvatten met betrekking Hoe we met haar om moesten gaan, (hechtingsprobleem)maar dat was eigenlijk vrij snel klaar omdat ze mijn aanpak juist vrij duidelijk vond als ik zeg links dan bbedoel ik ook links en niet toch maar op het laatste moment naar rechts of ertussenin. Voorbeeld kamer opruimen, 3 weken gewaarschuwd Mel ruim je kamer op want als ik het moet doen dan houd je niks over.....en ben je ook je tweepersoonsbed kwijt! Dovemansoren.......en een hoop geschreeuw en getier;Jij komt niet op mijn kamer!!! Oké 4de week mouwen opgestroopt en gedaan wat ik had gezegd, tweepersoonsbed eruit 1 persoons erin. 4 vuilniszakken uit de kamer geplukt......je wilt echt niet weten wat ik allemaal vond daar Mel komt thuis( veel te laat zoals gewoonlijk:x) had al gegeten in de stad , ik zeg slaap lekker welterusten..... Mel raceted naar boven en vliegt razend met de zelfde vaart weer naar beneden. Ben jij debiel ofzo? ?!!!! Ik wil nu mijn bed terug!!!!! Dus ik blijf rustig en herhaal mijn eerdere mededeling,kamer opruimen anders doe ik het met alle consequenties vandien dat is dus nu gebeurt! Maargoed nu waar het omgaat ze heeft een richting gekozen die ze toch niets vind, nu moet ze wachten tot ze word aangenomen voor een andere opleiding, maar ze gaat maar 1 dag naar school en daarbij zou ze moeten stage lopen dit telt als schooluren. Maar ik krijg haar niet aan het werk....Ze heeft heel kort bij mij op het werk een zaterdagbaantje gehad maar dat was snel voorbij omdat er geen snelheid inzat , verder nog een aantal mislukte Jobs omdat ze dus te afwachtend is met alles wat ze doet, en een aantal mislukte sollicitaties. Ik weet het echt even niet meer, ik krijg straks gezeur met de leerplicht ambtenaar terwijl we haar toch echt wel achter haar vodden aanzitten iemand die dit herkent of heeft meegemaakt? Alle tips zijn welkom Sorry tis een heel epistel geworden, dat was niet echt mijn bedoeling.
Voor mij is deze leeftijd nog niet zo lang geleden maar misschien kun je zeggen: Geen school/werk, geen vrije tijd met vriendinnen? Ik kreeg gewoon steeds minder privéleges als ik niet luisterde en opstandig deed, ik kon ze wel weer terug verdienen.
dat helpt dus ook niets , omdat ze thuis is als mijn man en ik werken dan zit de boel gewoon overdag hier als mijn man uit zijn werk komt. Ik heb de laptop al meerdere keren afgepakt en de wifi e de kabel vanboven eruit getrokken:x Maar ze houd wel elke keer de hand op in het weekend om te kunnen stappen of voor een verjaardag
Ik heb zelf geen puberdochter maar weet nog wel wat mijn ouders op die leeftijd deden. Als hun dingen van me vroegen kreeg ik ook 2 kansen om te luisteren, deed ik dit niet dan waren (afhankelijk van waar het over ging) er consequenties. Te laat thuis; een zaterdag niet uitgaan (verschrikkelijk!), slechte punten op school; na school direct naar huis, kamer niet opruimen; tv kwijt, mobiel inleveren of een maand geen zak/kleed-geld. Ik vind achteraf dat ze altijd redelijke consequenties eraan verbonden, nooit een té 'zware' straf voor een klein iets. Toen ze er b.v achter kwamen dat ik spijbelde was er een behoorlijke consequentie in tegenstelling tot een keer i.p.v om 2 uur thuis te komen om 4 uur aan te komen. Wat ik ook nog weet is dat mijn moeder na een tijdje de strijd opgaf over mijn slaapkamer. Wasgoed lag voor de deur in een wasmand, samen met andere spullen die van mij waren. Mijn kamer kwam ze niet meer in, zo zag ze de zooi niet en hadden wij nooit ruzie daarover. Na een tijdje begon het me te storen, de rommel, en vanaf toen ruimde ik uit eigen beweging alles op. Mijn gedachtegang was toen: ook al heb ik niks te verbergen, dit is mijn ruimte met mijn spullen en daar blijven jullie vanaf. Ik vond op die leeftijd mijn privacy héél belangrijk! Kan me voorstellen dat het je frustreert, maar ik denk dat het ook bij de leeftijd hoort. Ik wist ook niet wat ik wilde gaan doen, weinig gemotiveerd en elke week had ik weer nieuwe plannen. Veel pubers van die leeftijd weten niet zo goed wat ze willen/moeten, ik weet nog dat ik het heel wat vond. Op je 17de een studiekeuze maken, en dan werd er ook nog redelijk op aangedrongen dat het enorm belangrijk was dat je de juiste keuze maakte. Dat had een enorme impact, ik MOEST goed kiezen, alsof het je enige kans is/was. Misschien heb je wat aan mijn verhaal, om je een beetje te kunnen verplaatsen in haar gedachtegang. T'is een lastige leeftijd, voor pubers zelf maar (nu ik zelf ouder ben snap ik mijn ouders wat beter) ook voor ouders. Ik had het b.v heel prettig gevonden als mijn ouders met mij rond de tafel waren gaan zitten over mijn toekomst. Waar ik mezelf zie, wat ik zou willen bereiken, wat ik belangrijk vind, waar m'n interesses liggen etc. Zou je misschien zo'n gesprek met haar kunnen voeren en haar zo tot (nieuwe) inzichten te brengen? Kan ook heel mooi een opening zijn om over andere dingen te praten. Op een niet aanvallende manier uitleggen hoe jij je voelt als zij haar kamer niet opruimt als je dat vraagt. Dat je dat niet doet om haar te pesten/irriteren maar dat sommige dingen gewoon moeten. En dat jij zelf ook geen zin hebt in die strijd.. Zomaar een idee.
Tja bij ons was dan, geen werk, geen geld om leuke dingen te doen. Heel vervelend maar ik wist wel heel snel werk te vinden.
@trotsemama ik geef hier niet aan toe,ze krijgt alleen een kleine vergoeding voor het oppassen op haar zusje en als ze gewoon de klusjes doet die ik op een lijstje schrijf. Als de klusjes niet worden gedaan dan betaal ik daar ook niet voor. Ik heb uitgelegd dat ze het zo moet zien ik ben haar baas nu, en net als met echt werk je baas betaalt je niet als je geen werk verzet😉 (Stofzuigen, vaatwasser, wasje draaien )tis geen compleet huishouden wat ze moet doen hoor,gewoon wat lichte taken.
@ pluisje ik snap wat je bedoelt hoor. Maar mij is altijd geleerd dat er niets van mij bij is tenzij ik meebetaal aan de huur en tot die tijd mag je er dus gebruik van maken en dien je er zuinig op te zijn hihihi Ze heeft echt wel een goed hartje hoor van de week kreeg ik 5 witte rozen van haar omdat ze van me houd....(gekocht van haar verjaardagsgeld btw) Maar ja ik zou het wel fijn vinden als ze actief gaat zoeken naar een baan want ze heeft deze ook nodig voor de opleiding die ze nu wil gaan doen (detail/verkoop).en ik zit niet te wachten op een boete ofzo
Laat je haar trouwens zelf kiezen en zoeken? Ik vond het altijd fijn om met mijn ouders daar over te praten omdat ik er nogal onzeker van werd. Wat pluisje al zei, je moest de goede keuze maken. Ik had echt het gevoel dat de rest van mijn leven er mee bepaald was. En dat over dat het jouw huis, dus jouw spullen zijn. Sorry maar als mijn ouders dat hadden gezegd was ik wss ook heel boos geworden. Op je 17e heb je ook recht op wat privacy. Natuurlijk moet je dr ook in de gaten houden maar ik snap dr wel.
Ja ze mag zelf kiezen wat ze wil. Ze had dus de koksopleiding gekozen maar zoals we hadden verwacht en voorspeld was dit niks voor haar. En natuurlijk heeft ze een plekje nodig voor zichzelf maar dan graag zonder mijn kleding daar te laten rondslingeren en dan zeggen ja maar ik had geen broek of shirt meer of zelfs lingerie! Verder loop ik echt niet te neuzen op haar kamer hoor!
O nee zo bedoelde ik t ook echt niet. Hmm tja bij ons was het ook zo geen kleren in de was, dan wordt het ook niet uitgewassen. Ik moest het dan ook niet wagen om iets uit mijn moeders kast te pakken zonder te vragen en terug te geven. Soms zie ik er al zo tegen op dat die van mij over een jaar of 14 ook zo zijn hahah. Ik hoop echt dat je een oplossing vind, ik ben op mijn 16e in een keer omgeslagen (vroege puber) misschien doet jouw dochter dat binnenkort ook wel
Lastig! Misschien een afspraak maken bij een decaan op school om een test te maken waar haar interesse ligt qua studie? Verder denk ik inderdaad kort houden. Wil zij wat leuks doen moet ze eerst laten zien dat ze bezig is met het actief zoeken naam een baantje/studie. Ik vind het heel goed dat je ook echt je "dreigementen" uitvoert. Weet je dochter wel dat het menens is en je geen loze consequenties roept. Misschien kan je zelf contact opnemen met de leerplicht ambtenaar om je verhaal uit te leggen en te vragen voor tips of anders een soort sociaal werker via de gemeente? Wellicht dat die je dochter wat kunnen motiveren. Succes, lijkt me heel lastig.
@Mj89 ja misschien toch maar weer opnieuw aan de bel trekken. .. Maar het gevoel van falen is zo groot,ik dacht echt dat we de goede kant opgingen.het ging een hele tijd goed en nu toch weer een nieuwe dip
Een hechtingstoornis maakt het verhaal heel erg complex. Ik werk met pubers van 16-26 en wat ik vooral merk is dat een puber graag respectvol en liefdevol opgevoed wil worden. Onder liefdevol valt ook duidelijkheid en dat doe je, maar geef je haar ook vaak een 'aai over haar bol'. Kleine complimentjes voor dingen die wel goed gaan. Ze is nu echt op zoek naar zichzelf en in die zoektocht naar haar eigen identiteit ben jij diegene die haar ondersteunt en niet leidt. Hoe meer jij leidt, des te meer zij zich afzet. Misschien zijn er dingen waarvan jij vindt dat ze daar zelf over mag beslissen. Laat haar als ze wil bijv. voor het eten zorgen, ze zit toch veel thuis. Geef haar de verantwoordelijkheid om iets uit te kiezen en dit klaar te maken als jullie thuis komen. En wat ze ook maakt, prijs haar voor haar kookkunst. (Ook al is het een diepvriespizza) En als ze niks gemaakt heeft zeg haar dan ook rustig dat je het jammer vindt en had verwacht dat ze de verantwoordelijkheid wel aan kon. Laat haar uit razen als ze boos is en zeg haar te praten als ze weer rustig is. Jullie zullen ongetwijfeld veel advies gehad hebben, dus ik hoop dat je hier nog wat aan hebt.
Lastige leeftijd hé. Echt advies heb ik niet elke puber is anders. Ze staat op het punt jong volwassen te worden en zo moet je haar ook behandelen. Niet op tijd terug! Weetje een meisje laat je niet zo maar buiten staan maar eigenlijk is het na die tijd kom je er niet meer in en slaap je een nacht bij een vriendin maar ja bijna 18 hé! Als ze 18 is zal ze zeggen ja dag ik bepaal zelf wel hoe laat ik thuis komt en ergens heeft ze gelijk. Dat ze nog niet goed weet wat ze wil is echt een normaal probleem. Dat jij je grenzen aan geeft is ook normaal. Mijn moeder zou gezegd hebben dan ga je maar op je zelf wonen. Daar bepaal je je eigen regels in huis gelden mijn regels. Ik was zelf geen moeilijke puber maar was wel met 17 het huis uit. Begeleidkamerwonen. Zie het nu aan de middelste bij mijn zusje die word volgende maand 18. Die maakt alleen maar drama met die knul mee luisteren ho maar. Woont officieel niet meer bij haar maar zelfs bij het leger des heils- is hij weg gestuurd.. Jeugdzorg doet er niks meer aan zijn voogd belt mij niet terug. Die jongen heeft dringend hulp nodig. Nu weer over jou dochter. Ben nu 40 en heb in de jaren geleerd dat je als mens je eigen keuze.s moet gaan maken. Dat geld ook voor jou dochter. Ze past op haar zusje wil ze dat wel? Ze kan er geld mee verdienen maar zit ze daar op te wachten? Zo nee dan maar een ander baantje zakgeld moet je gewoon geven. Wat voor haar leeftijd past. Wat je doet begrijp ik maar ik zou denk ook uit mijn pan geschoten zijn als mijn moeder mijn kamer had verbouwd je had jou kleding weg mogen halen voor de rest is het haar rotzooi. Op een gegeven moment moet je het echt los laten als moeder vermoed ik. En een diploma hebben is tegenwoordig een minimale vereiste neefje heeft geen diploma en komt nergens aan de bak zonder minimaal vmbo. Dat moet je je dochter idd wel vertellen. Mijn zusje deed trouwens ook de koks opleiding totaal geen opleiding voor haar zo dra ze een kip moest slachten was het naar school gaan over. 18 jaar en met kind je rijker moest ze volwassen worden. Tegenwoordig krijgen ze gelukkig niet meer zo maar een uitkering ze moeten veel doen voor hun geld. Een studie financiering is niet meer zo van zelf sprekend we moeten allemaal eigen verantwoordelijkheid dragen.. Ze moeten binnen een jaar moet ze zelf haar ziektekosten gaan betalen dus zal ze toch echt een inkomen nodig hebben. Wat ik eigenlijk wil zeggen is van maak alleen maar een punt als je een punt hebt en laat haar voor de rest zelfstandig volwassen worden ook al doet ze nu geen ene fluit. Het leven is een groot feest als je nog zo jong bent. Denken we als we 17/18 zijn. Heel veel sterkte!! Ben benieuwd hoe het hier de komende jaren gaat. Oudste is nu 14 en tot nu toe heb ik geluk dat hij zo graag thuis is op ruimen van zijn kamer en zijn huiswerk maken is op het moment het grootste probleem.
Ik denk niet dat je dit als falen moet zien, zeker niet! Volgens mij maken buitenstaanders op de leeftijd van je dochter meer "indruk" dan je ouders.. Pubers zijn zo tegendraads. En daarnaast als jij een afspraak maakt of contact opneemt met de leerplicht ambtenaar/decaan/sociaal werker denk ik ook dat je niet zo gauw een boete krijgt omdat je kan aantonen dat je ermee bezig bent. Dat je je dochter aanspoort kan je helaas niet echt laten zien. Die boetes lopen op tot iets van 300, van wat ik heb gehoord.
@ Bonnie Ze heeft vandaag gekookt ik had alles al in huis gehaald voor de witlofschotel 😊dat vind ze inderdaad geweldig om te maken en dat kan ze ook goed hoor. En idd juist Door onze verstoorde verstandhouding in de vroege jaren van haar leventje(postnatale depressie de eerste anderhalf jaar) kan ik haar moeilijk een knuffel geven (ik moet mezelf hier echt toe dwingen soms)en dat vind ik vreselijk. Ik houd van haar tot de maan en weer terug maar mijn liefde voor haar is toch anders als voor onze jongste deze heb ik" bewust " meegemaakt, het is lastig uitteleggen,soms zegt ze wel eens wat hè met zoë doet heb je nooit met mij gedaan..... Ik snap best dat sommige van jullie me nu zien als een of andere monsterlijke moeder ofzo maar dat ben ik echt niet ze krijgen allebei evenveel liefde en aandacht alleen allebei op hun eigen manier en aangepast aan hun wensen
Ah nee dat ben je niet. Het lijkt me vreselijk om een pd te hebben en daar kies je ook niet voor. Je zou pas een monsterlijke moeder zijn als je dit expres hebt gedaan en niet echt je best doet om haar zoveel mogelijk liefde te geven.
Ik zie je niet als monster. Ook mijn eerste bevalling en periode daarna zijn niet over rozen gegaan. Ook ik heb achteraf denk een postnatale gehad. En toch kan ik zoon knuffelen. Dat heb ik altijd al gedaan al van af baby. En nu praat ik je geen ( probleem) aan iedereen voelt het anders en op zijn of haar eigen manier. Ze voelt ergens onrecht en ziet dus dat het verschillend gaat. Dat is niet erg. Probeer toch met haar aan die band te werken op een andere manier geef je je jongste een knuffel zeg je tegen je oudste ik ben ook trots op jou je kan zo lekker koken. Misschien lijken jullie een beetje op elkaar en dan botsen de karakters. Succes verder en sterkte.
Dank jullie wel voor de opbeurende woorden! Onze band is verder ook best goed hoor,maar misschien kan ik haar inderdaad wat meer ruimte geven zodat ze zelf de dingen kan uitpluizen