Ik heb een conflict gehad op mn werk en heb mn leidinggevende en PZ dat een poos best kwalijk genomen. Ik werk er trouwens nog steeds hoor, tot volle tevredenheid, maar het heeft de verstandhouding wel een poos vertroebeld. Januari 2012 ben ik onverwacht zwanger geraakt van de derde, allemaal fijn en goed tot half april mijn vriend een hartinfarct kreeg, hij een stent kreeg en op de IC belandde, twee dagen later had ik de nekplooimeting die slecht uitviel. Mijn vriend zorgt voor onze twee oudste dochters en ik werk zelf 32 uur. Om alles goed te kunnen regelen voor de kinderen heb ik 6 weken ouderschapsverlof opgenomen, Duitse krankenkasse nam mijn salaris over omdat de verzorgende partner was "uitgeschakeld". Helaas bleek uit de vruchtwaterpunctie dat ons zoontje trisomie18 had en dat hij niet levensvatbaar was. In overleg met de Arbo-arts ben ik na drie weken OV dus op 100% ziek gezet. Toen kwam het eerste "scheurtje" ik kreeg een mailtje met de vraag wanneer ik me weer beter ging melden gelukkig was het een mail, want ik had mn leidinggevende geloof ik door de telefoon heen getrokken. Een reactie gestuurd dat ik a/ niet wist hoe snel eea zou verlopen, b/ dat ik lichamelijk zou moeten herstellen van bevalling en currettage onder volledige narcose en c/ dat er ook nog psychische verwerking nodig zou zijn.... met kopie aan arbo-arts en personeelszaken. Uiteindelijk heeft mijn hele inleiding/bevalling een week geduurd omdat mijn lichaam beslist niet wilde meewerken ondanks een heel arsenaal aan medicatie om de boel op gang te brengen. Binnen half uur na geboorte van ons zoontje lag ik op de OK om een currettage te ondergaan. daarna begint pas de verwerking van alles wat ik in zes weken tijd had doorgemaakt. Ben nog 7 weken volledig thuis geweest, toen voorzichtig gaan reïntegreren. Helaas ging het met mijn vriend nog altijd niet goed en in oktober, november en december volgden weer drie opnames. Na de opname in november heb ik weer onbetaald verlof genomen (weer salaris overgenomen door krankenkasse) omdat mijn vriend zo ontzettend veel pijn had, hij kon onze dochter van toen anderhalf niet eens uit de box/bed tillen cq verschonen etc. Ik heb toen in november een gesprek gehad met leidinggevende en PZ... en het kwam er kort gezegd op neer dat ik een probleem vormde voor de continuïteit van de afdeling (2 pers) want ik was de afgelopen jaren teveel afwezig geweest. Mijn eerst reactie was "dat ik werd gestraft voor het feit dat ik een gezin had gesticht en dat ik buiten mijn wil om een blindedarmontsteking had gehad.... laat staan wat er in 2012 allemaal was gebeurd". Ja het feit dat ik zwangerschapsverlof had gehad daarvoor had ik natuurlijk zelf gekozen, dat heb ik ook beaamd. Maar voor de rest voelde het echt als een gigantische dolksteek in mijn rug. Ik zou het bedrijf een plezier doen door misschien maar elders te gaan werken.... ja dan was hun probleem met de bezetting opgelost, maar mijn probleem met een zieke man was dan nog altijd niet opgelost. Ik was volgens hen niet flexibel... uhm.... ik hoef nooit vrij te nemen wanneer de kids ziek zijn etc.... want dat nam/neemt mijn vriend voor zijn rekening. Lang verhaal kort ik heb er verder niet op gereageerd en aangegeven dat ik er over ging denken en dat we half december weer zouden praten. In de tussentijd heb ik met verschillende mensen gesproken en ook een aantal eye-openers gekregen, waardoor ik alles iets meer in perspectief zag. In februari 2013 heb ik mijn leidinggevende nog eens feedback gegeven op het gesprek uit november, hij gaf daarin aan dat ze hadden gedacht het gesprek goed te hebben voorbereid en dat ze het probleem goed hadden verwoord Nou niet dus, heb aangegeven dat ik vreselijk kwaad en teleurgesteld ben geweest, dat het ontzettend pijn deed hoe er op mijn privésituatie en verlies was gereageerd. Hadden ze het anders aangevlogen, dan had ook ik hoogstwaarschijnlijk anders gereageerd. 2013 verliep alles nog aardig stroef, maar vorig jaar en ook nu is alles weer "koek en ei" Ik heb vrij veel vrijheid om zaken te regelen, ik kan vanuit huis werken en indien nodig spring ik zelf ook bij op mijn vrije vrijdag, dat wordt gewaardeerd en andersom wordt er niet gekeken op eens een keertje een uurtje eerder weg. Dus hier "eind goed al goed"
Laat ik maar een positief verhaal toevoegen Mijn baas is heel makkelijk. Wij hebben sowieso veel vrijheid (gepaard met een hoog verwachtingspatroon, dat wel). Ik werk flexibel. Hoef in principe alleen op het werk te zijn als ik een afspraak heb of les moet geven. Voor mezelf vind ik het wel fijn er 3 dagen te zijn (ik werk 36 uur). Maar dat hoeft niet stipt om 9 uur te zijn. Ik kom ook wel eens om 11 uur, bijvoorbeeld. Maar ik ga dus ook wel eens om 19 uur weg. Ik werk ook wel veel thuis, en 's avonds (ga zo nog even werken). Als ik een ziek kind heb, kan ik ook veel zo laten vallen. Behalve onderwijs, dat zeg ik eigenlijk nooit af om die reden. Maar dan regel ik het met mijn vriend zo dat ik bijvoorbeeld alleen naar mijn werk ga voor het onderwijs en hij dan thuis is. Wel is het verwachtingspatroon dus hoog. Maar het voordeel is dat mijn directe baas zelf ook jonge kinderen heeft en mij wel begrijpt. Gisteren vroeg ik bijvoorbeeld of ik ouderschapsverlof op mocht nemen, en toen gaf hij me groot gelijk. (Hij heeft bijvoorbeeld zelf ook een keer een sabbatical opgenomen om een jaar meer tijd te hebben voor zijn kinderen.) En ik moet bijvoorbeeld altijd op maandag vroeg weg om de kinderen op te vangen, waardoor ik vaak het einde van een vergadering mis: hij vindt het allemaal prima. Ook als ik zeg dat ik een keer niet mee wil op reis om meer bij de kinderen te zijn: hij snapt het allemaal. Heel fijn, en het kan ook anders dus!
Nee, nooit een conflict. Ik heb veel ziekenhuisbezoeken met mijn kids, soms ook incl. opnames en die opnames weet ik meestal pas een week vantevoren. Ik heb mijn situatie aan mijn leidinggevende heel duidelijk uitgelegd en hier is alle begrip voor. Ik ben ook de eerste die zn hand opsteekt om een extra dienst te draaien voor een collega of om langer te blijven indien nodig. Ik compenseer eigenlijk alles wel. En verder is de communicatie gewoon goed.
Ik heb weleens mn ontslag genomen vanwege de kinderen. Mn zoon was 10 weken oud toen ik begon te werken in een nieuwe baan. Ik had bij de sollicitatie aangegeven een pasgeboren kindje te hebben en dat ik borstvoeding wou blijven geven. Volgens CAO is het zo dat je de eerste 6 maanden na je bevalling geen nachtdiensten hoeft te draaien. Ik had mn 1e werkdag al aangegeven die nachtdiensten niet te kunnen draaien vanwege de CAO en de baby ( Die sliep op mij, man werkte 's nachts, baby van 10 weken ga ik niet uit logeren brengen vanwege mn werk, vanwege veiligheid mocht hij niet op mn werk slapen ) ik heb dit iedere keer aangegeven en geprobeerd diensten te ruilen, hier werd niets op aangepakt. Op de dag dat ik de nacht in moest - in mn proeftijd dus - heb ik mn leidinggevende geconfronteerd dat ik elke dag aangaf volgens CAO geen nachten te hoeven werken, het ook niet kon, en ik geen andere keuze zag als per direct stoppen in mijn proeftijd. Ze was echt niet blij, maar wij waren heel opgelucht dat we voet bij stuk hebben gehouden. Ik heb buitenom een verhuizing, nog geen enkele andere nacht zonder mn zoon hoeven slapen.
O ben dus niet helemaal de enige die er zo overdenkt Ja dan is het wel goed geregeld met collega's onderling. Bij ons werkte dat niet...er moet altijd zoveel man op de groep staan...en daar was het personeel ook op berekend dus helaas. Bij ziek zijn was het al een drama. Maar als ik nu zie bij een vriendin die nog werkt in dat werkveld: steeds veranderende roosters (en 2 weken de tijd om je opvang te regelen) uren over meer dagen verdeeld, bij minder kinderen juist weer verplicht thuisblijven waardoor je weer zo door je vakantieuren heen ben, of bij werken op de meest onmogelijke tijden enz enz...ik snap dat sommigen liever werken dan thuisblijven ook al is het financieel geen issue...maar dit zou mij echt veel te gek worden. Ik ging wel poetsen ergens oid.
Ik wil na mijn verlof een jaar 70% werken met ouderschapsverlof, mocht niet van m'n werk; mocht wel een half jaar 60% werken. Dat wilde ik weer niet, dus de cao ingedoken en rechtsloket gebeld ( of iets dergelijks), bleek dat ze niet mochten weigeren. Dus ik na hr toegegaan kreeg ik meteen te horen ' wil je dit wel?' ' kan negatief voor je uitpakken'. Hoezo negatief?!? Jullie hebben de wet en cao te volgen. Uiteindelijk wel gekregen wat ik wil, helaas wel met periodieke evaluaties.
Mja, er kan natuurlijk zomaar een dossier tegen je opgebouwd worden..worden er op alle slakken zout gelegd enzo. Het bevordert de werksfeer niet als je je gelijk erdoor drukt. Ook al sta je 1000% in je recht.
Hier ook zo'n team. Helaas is mijn zoon vaak ziek maar is het vaak op te lossen met opa's en oma's (mijn moeder kan makkelijk vrij nemen ) en dat heeft ze tot nu toe ook 1 keer gedaan echt super lief!
Hier altijd veel begrip van werkgever. Hij was zelf de eerste jaren na geboorte van zijn zoon huisvader, dus hij kent de periodes van ziekte. Zijn reactie is altijd "Ja, dat heb je met kinderen. Moeten we afspraken voor je afbellen, of regel je het zelf?". Dan regel ik het wanneer mogelijk altijd zelf en probeer ik wel wat uren in te halen. Dit kan dan ook thuis. Ook wissel ik af met vriend ... hij blijft dan de andere keer thuis. Gelukkig hebben we maar 2 dagen opvang en is een van ons de andere dagen thuis. Dus komt maar weinig voor en anders hoogstens 1 dag dat we ieder thuis moeten blijven. Bij mijn collega's merk ik ook altijd dat zij begrip hebben voor mijn situatie. Andere collega's met kinderen regelen ook altijd in overleg en iedereen gaat ervan uit dat geen andere oplossing aanwezig is en je dan dus simpelweg niet anders kan dan thuisblijven. En het is m.i. nu eenmaal een gegeven dat hoe professioneel je ook bent, wanneer je te maken krijgt met ziekte van kind of ander familielid, dit simpelweg voorgaat. Natuurlijk probeer je dit in samenspraak op te lossen met werkgever, maar enig begrip voor dit soort situaties van een werkgever, lijkt me ook op zijn plaats.
Ja, ik snap je helemaal, als het bij mij nu niet flexibel was, was ik ook gestopt met werken denk ik. Soms denken ze als leidinggevende echt dat ze alles maar kunnen maken, er is genoeg aanbod, dus moet je alles maar pikken, want voor jou 10 anderen.