Dat probeer ik meestal ook wel ja, maar geloof me, als je net een grote bek hebt gehad en ze gedrag vertoont wat echt niet acceptabel is, is dat 'eigen gevoel even opzij' moeilijker dan het lijkt. Ik ben ook maar een mens he..
Ik laat echt het kaas niet van mijn brood eten. Maar ik ga geen groot gevecht aan met mijn zoon. Die kan zo koppig zijn dan dring ik niet tot hem door na de hand pas wel dan staat hij pas open voor praten.. Daarvoor moet ik idd bang zijn voor hem hij kan echt aggersief in eens uit de hoek komen. Voor de rest is het een schat maar met gebruiksaanwijzing. Er loopt nu nog een onderzoek of hij idd geen vorm van autisme heeft dat zal deels bepaalde dingen wel verklaren. En daar bij ook ik kan ontploffen op een verkeerde manier. Afstand nemen op die momenten is het beste hem na de hand pas aan pakken en vooral goed praten dat werkt hier het beste.
Hier ook hoor, mijn zoon van bijna 13 is groter en breder dan mij maar daar laat ik mij echt niet door intimideren. Ik ben nog altijd de baas, dus als ik zeg naar boven is het ook naar boven. En anders word de playstation ook hier voor een paar dagen opgeborgen. Gelukkig komt dit zelden voor, tot nu toe is het een voorbeeldige puber en valt er altijd goed te praten.
De oudste hier heeft ook van die buien. Ze lijken soms ook gewoon echt uit het niets te komen. Het ergste vind ik dat hij mij ook gaat meppen. Tegen mijn arm en niet super hard natuurlijk, maar slaan accepteer ik gewoon niet. Maar het is zo moeilijk op zo'n moment om je eigen boosheid te onderdrukken, waardoor ik natuurlijk weer begin te schreeuwen. En op die manier blijven we elkaars gedrag alleen maar versterken. Ik word er soms zo verdrietig van pfff. Wat voor mij het beste werkt is om zelf even uit situatie weg te lopen. Maar ooohhh wat is het zwaar soms.
Hier gaat het inmiddels wel iets beter gelukkig. Het helpt hier wel om iets strenger te zijn en iets duidelijker.
Ik ook, vooral omdat mijn man het idee heeft dat wij echt een uitzonderlijk kind hebben. Dan ga je toch een beetje twijfelen aan wat je verkeerd doet
O, hoe herkenbaar. Dacht dat t bij de mijne aan de situatie lag.. Maar gelukkig dus ook de leeftijd/fase. Pff, ja die 'jij bent niet de baas over mijn leven' is erg bekend. En hier helaas ook dat t bij papa veel leuker is.. (want hij is nooit boos en veel liever etc, ja logisch 1d per week). Als ze heel brutaal is of tegen vreemden/niet familie, dan krijgt ze wel eens straf. Maar meestal vind ik duidelijk maken dat t zeer ongewenst is wel voldoende.. hoop ik.. (Ach ja, meestal moet ik dr stiekem toch om lachen.) Meppen, ja hier ook soms. Daar treed ik helemaal direct bij op.
Ik hoorde gister... Mama: wat doe Jij nou?! Dochter: ik doe stout want jij doet stout! (dametje sloeg dus met dr vuist...) En met de eerder genoemde uitdagende blik... Pfoe
Thijmen heeft nu ook het 'laten we papa en mama een schuldgevoel aanpraten' ontdekt. Toen ik met een vriendin naar de markthal in Rotterdam wilde: "waarom blijf je niet bij je gezin, dat is veel leuker!". Toen mijn vriend op zijn tablet wat wilde dingese ipv bij Thijmen in bed komen liggen: "wat is nou belangrijker je filmpjes of je zoon?" Ehhh tja.....