Gewoon om even te lezen hoe het bij jullie is: Hoeveel van jullie zijn iedere ochtend vanaf 6u (behalve weekend) en avond alleen met de kinderen? En dan bedoel ik dus met ontbijt, aankleden enz en daarna koken en met ze eten? Ik heb 2 kleine kids en, omdat we een eigen zaak hebben ben ik degene die dit allemaal doet. In het weekend mag ik wel uitslapen hoor haha, dus dat is het niet. Maar door de week vind ik het best zwaar soms zo alleen. Jullie ook?
hier man met nachtdiensten of gewoon lange werkdagen dus ook vaak alleen en vind het ook best zwaar hoor. En dan moet de 2de bij ons nog komen...maar veel hangt af van de gemoedstoestand van DL. ze kan zo lief en meewillig zijn en dan vind ik het helemaal ok maar als ze van alles een strijd maakt is het soms echt wel lastig alles alleen te moeten doen
Werkdagen (behalve donderdag dan ze zit op kdv en ik werk vanuit huis) 8.00-17.00. Vind ik ook zwaar nu ik zwanger ben maar normaal niet mijn mijn is ambtenaar dus hij kan altijd eerder thuis komen of vrij nemen etc maar avond studeert hij en in weekend dus in weekend ben ik ook vaak met haar dan buiten etc zodat hij kan rustig studeren. Ik ben zelfstandige dus werk ook overdag en avond en weekend etc hoe dat uitkomt met opdrachten. Ik moet niet klagen ik heb het vrij luxe ermee mijn man doet veel etc maar nu gewoon periode dat ik echt gesloopt ben! Zelfs als ze naar kdv is lijkt het alsof ik hele dag had haar wel..
Ik moet minstens 2 weken per maand alles alleen doen. Mijn man vaart namelijk. Vaak werkt hij nog een week over en dan is hij maar 1 week van die maand thuis. Het is pittig maar ik ben niet anders gewend.
Mijn man werkt veel nachtdiensten en avond diensten, bij de avond diensten is hij dan ook altijd achterwacht dus variërend van 1 tot 5 keer per nacht eruit en een enkele keer mag hij ook gewoon blijven liggen in De nacht Maar dat betekend dus dat hij in de ochtend vaak blijft liggen en ik drie kinderen aankleed, boterhammen klaar maak, de haren doen tassen voor school klaar maken, naar school brengen, Ik vind het tot nu toe nog niet zwaar, ik heb toch iets van een schema en routine doordat de oudste twee naar school gaan dus het is allemaal goed te behappen.
Mogen we best trots op zijn denk ik zo. Mijn kleintjes zijn 2 jaar en 3 maanden en mijn dochter is bijna anderhalf. Dus geen school of hele verhalen uit kunnen leggen waardoor ze rustiger zijn soms haha. Maaaaar als ze 1 dag weg zijn oef dan mis ik ze al
Ik vind van 8:30 tot 17:30 al zwaar haha. Buiten die tijden doet mijn man net zo veel als ik, of misschien wat meer Ik doe het met alle liefde maar ik heb nog nooit zo'n zware baan gehad. Had ik van tevoren trouwens niet verwacht!
Hier ook een knape mama, net zoals jullie. Door de weeks en op zaterdag doe ik het alleen, papa is meestal wel 's avonds op tijd thuis om ze mee naar bed te brengen. Hij werkt ook veel snachts en af en toe op zondag. Ik heb twee kindjes, 1 van 3 en 1 van 7,5 mnd. Ik werk er drie dagen bij. Op zondag wordt ik wel echt ontzien door papa. Ongelooflijk hectisch allemaal, maar had geen ander leven gewild. De keus hiervoor hebben we gemaakt voordat er kinderen waren en we zijn er vanzelf zo ingerold dat het allemaal wel loopt. Moet zeggen dat de "luxe" een hoop goed maakt, minimaal 2 keer per jaar op vakantie naar het buitenland, 2 keer paar in het binnenland....
Ik het grootste deel van de week. Als ik niet hoef te werken altijd alleen tot 18.30u. We zijn dan al boven als mijn vriend thuis komt. Als ik dagdienst heb ben ik al weg voor ze opstaan dan verzorgd mijn vriend ze en brengt ze naar het kinderdagverblijf of is zelf vrij (weekend) als ik ze dan na mijn dagdienst haal is het koken eten en naar bed brengen. Hij is er ook wel eens niet in de avond en dan is naar bed brengen ook voor mij alleen. Alleen als ik avonddienst heb dan haalt hij ze op en doet hij het avondritueel.
Hier ook. Vind het heel erg meevallen hoor. Alleen overdag of doordeweeks alleen klinkt mij als enorme luxe in de oren haha.
Doordeweeks doet mijn man het 2x alleen als ik ochtenddienst heb en de andere 3 doe ik het voor ons absoluut niet zwaar of druk. In de het weekend samen en soms mijn man alleen als ik moet werken.
Haha hier ook,mijn zoontje gaat ook maar eens in de 2wkn van 11.00-18.00 naar zijn vader. Ik vind het heerlijk hoor altijd m'n ventje bij me maar het enige wat ik soms mis is een vrije avond.
Mijn man is ook vaak werken. Gaat om 5 uur op en is om 16 uur klaar met werken. Maar heeft dan vaak nog klussen etc dus is vaak pas 20.00 uur thuis minimaal. Eigenlijk doe ik alles met de kinderen dus alleen want baby ligt op bed als hij thuis komt dochter soms op bed anders helemaal gedoucht en klaar om naar bed te gaan. Zaterdag werkt hij ook vaak overdags en zondags soms. Soms is het best pittig maar des te meer geniet ik als mijn man gewoon thuis is savonds en in het weekend en inderdaad de luxe is ook fijn Nu zijn we bezig met verhuizen en verbouwen dus mijn man is nu echt elke dag vroeg weg laat thuis ook in het weekend. Als we volgende week verhuis zijn doet die het lekker een paar weekjes rustig aan.
Pff als ik zo lees hebben sommige het echt druk! ik zou niet echt kinderen willen denk ik als mijn man zou niet om 5 uur thuis zal zijn of snachts werken.. Lijkt mij lastig dat maar alles went dat wel. Ik heb hier dat luxe en iets anders is lastig mij voorstellen natuurlijk maar als het niet anders zal zijn dan is bewuste keuze wat dan gaat makkelijker als je weet dat zo is het en niet anders. Ik vind soms zelfs lastig als mijn man in avond ergens gaat buiten deur eten en komt pas 23.00 uur thuis dan nodig ik op deze dagen altijd vriendin(en) om samen eten en kletsen Ik kan bijv ook niet slapen als mijn man niet ook in bed ligt dus we gaan altijd samen 23.30 maar bed
Wel, nu voel ik me echt een flauwe mama.... Ik ben soms echt pompaf van één dag alleen met mijn dochter... Knap van jullie hoor. Maar toch ook jammer dat sommige papa's zo afwezig zijn, niet?
Zeker jammer, maar moet er ook bij zeggen dat hij rondom de geboorte van ons 2e kindje 1,5 maand thuis is geweest (vanwege het feit van onderstaande). We beseffen ons wel wel heel goed dat we gezegend zijn met onze kinderen en wij beiden er moeten/willen zijn voor hen. Door de ervaring van andere, van heel dichtbij meegemaakt dat je kinderen je allerliefste bezit zijn, zij jou altijd nodig hebben en je ze kan verliezen. Beetje melodramatisch misschien, maar het is zo. Je moet wel samen kunnen genieten van het nu.