Ik word dit jaar 30 en mijn lief 41 Ik ben hotel de botel tot over mijn oren verlieft op hem En onze zoon. Maar..... Van af dat ons mannetje is geboren wil ik graag een 2e Eerst dacht ik dat zijn de hormonen Maar het gevoel van verlangen naar een 2e word met de dag groter en sterker. Het enige "obstakel" in dit geheel is mijn vriend, zonder hem geen kleintje. Hij wil geen 2e hij vind zich zelf te oud. Ik snap hem heel goed hoor maar mijn god wat doet het vreselijk zeer Het voelt voor mij als of ik iemand heb verloren waar van ik enorm veel van heb gehouden en al maanden aan het rouwen ben. And it hurts like hell Wat ik hier mee wil? Niets gewoon ff van me afschrijven
Misschien verandert hij nog van gedachten? Jullie zoontje is nog zo jong! En jij bent ook nog niet zo oud, dus jullie hebben nog we een aantal jaartjes. Maar kan mij voorstellen dat het rot is als de wens zo sterk is. Hopelijk verandert hij nog van gedachte.
Dat hoop ik zo Met heel mijn hart Dat is mijn aller liefste wens En idd 41 is niet oud zeker voor een man niet Maar hij Wil niet dat hij als een "opa" op het school plein staat
Jullie zoontje is nog maar heel klein. Ik kan me herinneren dat ik de eerste 10 maanden van het moederschap ook heel vaak aan een tweede dacht. Het gevoel was echt heel sterk. Ik had met mijzelf de afspraak gemaakt, dat ik pas serieus zou gaan nadenken over een eventuele tweede, als de oudste 1 zou zijn. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want het eerste jaar zat ik nog zo bomvol hormonen... Na zo'n 10 maanden werd die wens voor een tweede ook een stuk minder hevig. Uiteindelijk hebben wij wel samen besloten voor een tweede te gaan, maar wat ik hiermee wil zeggen, is dat het verlangen nu heel heftig is, maar dat neemt af. Wil niet zeggen dat het helemaal weg zal gaan, maar mocht je man écht geen tweede meer willen, dan zal dat over een tijd veel makkelijker zijn om te accepteren. Voor nu: Geniet van je kleintje! Focus je op je baby'tje, want hoe cliché het ook is: Die tijd vliegt voorbij! Mijn vader was trouwens ook niet jong, toen ik geboren werd. 42 was hij. Ik heb hem nooit als oude vent gezien. Dat komt nu pas, nu hij ook daadwerkelijk opa IS Maar ook beginnen we het nu pas te merken, qua lichamelijke conditie en zo.
Oh dat weet ik hij word veel te snel groot pluisje heeft al 3 tanden en kan al bijna kruipen Ik heb altijd een hele sterke kinderwens gehad en zie me zelf als mamma van 2 kinderen en dat word me n beetje "ontnomen" Ik heb een pracht van een zoon echt waar, ben zo zo zo ontzettend gelukkig en trots dat ik zijn mamma mag zijn. Maar er mist er eentje in mijn hart en dat gat voelt zo groot als een oceaan zonder water en vis
Hoop het. Maar wil nog steeds n 2e,n broertje (of zusje) voor mijn kleine pluisje om mee te spelen en ruzie te maken En voor elkaar te zijn mochten zijn paps en mams er ooit niet meer zijn.
Ik snap zijn gevoel wel, persoonlijk vind ik 41 ook (te) oud. Hebben jullie het hier nooit eerder over gehad? Zo ja, hoe dacht hij er toen over? Lastige situatie, hopelijk kunnen jullie tot een oplossing komen waar jullie beiden achter staan.
Vriendin van mij had dat ook. Zij 30, hij 40. Ze hadden besloten dat ze graag 2 kindjes wilden als dat zou lukken. Toen zoon geboren was waren ze binnen 3 maanden zwanger van dochter. Man is nu 42 en kinderen zijn dus 1 en 2. Dus miss als je echt tweede wil zou ik er echt over in gesprek gaan en er snel mee beginnen. Want waarom met 40 wel kind krijgen maar met 42 niet?
Zo dat vind ik nogal wat: waarom is 41 te oud? Dat hangt er toch maar net van af wat het voor iemand is? Soms is 22 ook erg jong (te jong?) maar er zijn zat meiden van 22 die helemaal niet zo jong zijn als ik was op die leeftijd Mijn man was 45, nog net, toen de jongste kwam. Hij wordt steeds jonger; echt een super papa: actief, lief, geduldig en zorgzaam. Soms loopt t zo in t leven. Wij leerden elkaar pas later kennen en hij is ook elf jaar ouder dan ik. Hij vond zichzelf ook te oud, bij de tweede was hij 41 en wilde hij niet nog een kindje. Toen ons cadeautje zich aandiende was hij eerst enorm in shock en zag hij het niet echt zitten maar nu ze er eenmaal is heeft ie meer rust met de kinderen dan ik en is ie echt dol op ze (alle drie!). Het gaat hem heel soepel af.
Ik vind 41 ook oud, maar jij bent zelf een stuk jonger. Ik denk ook niet dat het voor nu een probleem is, ik zou het meer jammer vinden als je kind 15 is en je dan zelf al 56 bent. Maar het ligt voor iedereen anders. Mijn buurvrouw wilde perse nog een kind toen ze 45 was, meisje is nu 5 en de andere kinderen zijn 24 en 21. Veel vrienden van ons krijgen ook pas rond hun 40e kinderen. Maar voor mij persoonlijk is dat laat. Zij vonden mij waarschijnlijk vroeg, maar ik vind het heerlijk dat mijn kinderen 21 en 18 zijn als ik 45 ben
Persoonlijk. Jullie kleintje is nog geen jaar. Als jullie nu voor een 2e gaan zit er weinig leeftijdsverschil tussen. En lijkt me dat je man in 2 jaar tijd niet heel veel ouder er uit ziet. Als je nou 5 jaar zou wachten is het een ander verhaal. Maar kleine kinderen houdt je wel jong (zelf 42 en nog een kleintje van 1,5) al merk ik wel dat het lichamelijk makkelijker was toen ik nog 30 was. Maar nu sta je wel relaxer in het leven. Als 30er ben je meer bezig met andere items. Carrière in je werk, je sociale leven.. Met de kleine ben je ook relaxer, maar misschien komt dat ook omdat het de 2e is. Overigens, we zouden wel een 3e willen. Maar vanwege mijn leeftijd en de moeilijke zwangerschappen hebben we ervoor gekozen om het niet te doen. We genieten extra van deze lieverd en onze puberdochter. En wie weet vangen we later wel pleegkinderen op.
Bijzonder om te zien dat er toch wat mensen zijn die 40 al oud vinden. Bij mijn vriendin en haar man heb ik daar nooit bij stil gestaan. Hij is heel jong van geest. Denk wel dat het ook aan type persoon ligt. Maar bijzonder dat 40 als te oud wordt gezien. Mijn moeder was ook 40 toen broer kwam.
In gesprek blijven zonder te zeuren. Aangeven waarom je graag een tweede wil zonder al te emotioneel te worden. Mijn man vond het ook genoeg, hij heeft al 2 grote kinderen met zijn ex, samen ern dochter van bijna 4 en hij is 40. Maar omdat hij ook mijn wens begreep (vol brusje voor dochter, nog een kindje voor mij) is hij toch overstag gegaan en hij straalt bij elke echo.
Mijn partner is 40 en ik ben 30. Hier is juist andersom. Hij wil graag een 2de maar ik niet Pff moet er echt niet aan denken. Maar 40 vind ik persoonlijk niet oud. Mijn vader was zelfs 44 toen ik werd geboren.
Zie dat jullie zoontje net 6 maanden is. ... Ik snap je gevoel over een tweede wel. Maar 6 maanden is nog maar zo kort geleden. Misschien niet voor jou maar wellicht voor je man wel. Op de een of andere manier ervaren mannen de baby tijd toch anders oid. Ik weet niet precies wat dat anders is maar wel dat het vaak zo is. Mijn man wilde ook pas na een jaar weer voorzichtig proberen. Ik werd (gelukkig voor mij) snel erna zwanger. Mijn man vond het fantastisch maar moest wel wennen dat het zo snel weer raak was. Had het gevoel dat het allemaal zo super snel ging. Terwijl ik het gevoel had een eeuwigheid gewacht te hebben. Dus geef het wat tijd. Over een half jaar of jaar ziet de wereld er vast anders uit. Wel met elkaar blijven praten. Je gevoel niet wegstoppen maar niks forceren. Dat werkt vaak averechts. Succes hoor
Ik wilde na de geboorte tot dat onze dochter een maand of 8 was ook een 2e. Mijn man absoluut niet (is dan nog jong maar toch) En nu zou hij het willen, en ik nog niet
40 te oud? Ligt er helemaal aan hoe hij is! Je heb mannen van 40 die ouder lijken en ook niet echt meer jong kwa geest zijn.. Mijn vriend is 44 en die is nog lekker jong kwa geest.. Sport 5 x in de week, eet lekker en gezond, en ziet er nog heel goed uit! gaat nog lekker met mij mee stappen.. En mensen schatten hem ook Max 35.. Dus nee hij is zeker niet te oud voor nog een kleine, Ik zelf ben nog jong 22.. Ik was helemaal klaar voor moederschap.. Vooral sinds ik zijn 2 kinderen ken. Niemand schat mij ook 22 eerder 28 en staan verbaasd om mijn leeftijd als ik het ze vertel.. Ik loop dus voor op m'n leeftijd.. Dus of ik te jong ben? Nee zeker niet Toen ik mijn relatie met hem begon heb ik wel gelijk duidelijk gemaakt dat ik nog wel een kinderwens heb dus als hij met mij verder wou wist tie wel dat hij weer papa zou worden en hij zei ookndat hij dolgraag nog 2 kinderen van mij zou willen hebben. Als hij had gezegt nee ik ben te oud dan had ik er wel misschien wel een einde aan gemaakt.. Leeftijd zegt niet zoveel is mijn mening.. Het gaat om hoe die in het leven staat.