Man, wat een kwelling die gyn van jou. Die zullen we eens 3 weken laten rondlopen met getapete enkels en een watermeloen tussen zijn benen. Bah. Nogmaals, ik heb begrip voor het feit 'kindje komt als het er klaar voor is, of je lichaam moet aantonen bla bla bla...'. Maar JIJ als moeder doet er verdorie ook toe! Psyche en lichaam, en als wij hier op een forum al door alles heen kunnen lezen dat het gewoon op is, hoe moeilijk is dat dan? Ongelofelijk. Voor nu nog maar wat extra knuffels...
leuk je haar drieka! en voor 3 euro zou ik toch eens het zwembad proberen wel samen met je man/vriend!
Ik zal hem binnenkort dat voorstel eens doen met die meloen tussen zijn benen Ja het is jammer dat die zo stug is en niet na 37 weken eens wil gaan kijken
Ja ik kom helemaal niet meer uit huis zonder mijn man, ik kan niet meer autorijden en durf het ook niet meer
Weer een nacht voorbij godzijdank, nog 18 dagen en hopelijk gaat er dan iets gebeuren Ik tel de dagen echt heel erg hard af Ook al weet ik niet zeker of hij met 38 weken iets gaat doen, dan is het toch fijn om daar naartoe af te tellen, mocht het dan nog niet gebeuren dan ben ik toch een stuk dichter bij het doel en kan het nooit meer zo lang duren.
Zo de dag is alweer half voorbij, vandaag heb ik echt een hele slechte dag en ben zoooooo blij dat manlief thuis is. Heb enorm veel pijn, kan zelfs niet meer fatsoenlijk zitten, heb het gevoel alsof ik uit elkaar val, mijn onderrug aan de linkerkant en bil doen echt zo'n pijn Wilde vanmiddag eventjes rusten maar kon gewoon geen houding vinden van de pijn dus dat ging niet lukken. Ik trek dit geen weken mee, ik probeer positief te blijven en elke dag als overwinning te zien maar een dag als deze......
och meid toch.. kun je niet nog eens extra duidelijk zijn tegen de gyn of die toch niet met 37 weken wil kijken of er iets mogelijk is? vriendin had nierstuwing en is met 36 weken ingeleid. ze zat aan morfine en alles tegen de pijn maar als ik het bij jou zo lees schat ik dat zeker zo erg in.. sleep je man mee naar een thermaal bad! heerlijk ff gewichtloos zijn
Ik heb het de gynaecoloog al allemaal laten weten maar hij blijft stug volhouden dat hij tot 38 weken wil wachten Maandag moet ik weer op controle maar dan bij een dienstdoende gynaecoloog, krijg het idee dat ik kruipend naar binnen kan gaan en dan doen ze nog niks!
Andere gyn, ik zeg gewoon weer benadrukken dat het echt echt echt niet gaat! Gesprek bij een ander ik wel zien of aangrijpen als een (klein) kansje!
Ja dat ga ik ook zeker wel doen want op deze manier nog een paar weken doorgaan zie ik gewoon echt niet zitten, ik kan niet meer omgaan met die pijn, afgelopen dinsdag kwam ik ook met de rolstoel binnen omdat ik gewoon niet meer kan lopen een stukje en dan nog blijft hij volhouden dat ik moet doorbijten tot minimaal 38 weken Komende maandag heb ik een vrouwelijke gynaecoloog, misschien dat die het anders ziet.
Hopelijk geeft die andere gyn wat makkelijker toe...maar ik zou wel echt kijken of je kan gaan zwemmen. Desnoods je bikini broekje en een hemdje erover. Maar denk dat dat echt ontspannend kan werken. Je hebt ook sauna's met zwembadje erbij die je privé kan huren geloof ik, maar heb geen idee waar en of dat evt bij jou in de buurt is (en waarschijnlijk wel duur zeker aangezien je de sauna niet zal gaan gebruiken denk ik)
Ja dat ga ik ook proberen want misschien kan dat wel helpen, op zijn minst voor eventjes. Op deze manier gaat het ook echt niet meer
Wat ik nu weer heb?? Ineens steken down under, echt heel erg fel in mijn bekken, net boven mijn schaambot en ook echt heel erg druk. Als ik opsta van de bank dan heb ik het gevoel alsof het hoofd van de kleine eruit komt Dit heb ik nog niet eerder gehad dan vandaag, weet iemand wat dat inhoudt? Ik weet dat de kleine al goed ingedaald is met zijn hoofdje.
Ik heb dat ook al een paar keer gehad. Ik heb het gisteren nagevraagd bij de VK die zei dat hij heel diep ingedaald is en als hij druk beweegt dat hij met zijn hoofd op de baarmoedermond drukt, vandaar dus die steken. Geen pretje maar blijkbaar wel normaal
Oh dan zal het dat wel zijn, gisteren waren het echt venijnige steken. Heb wel wat indalingsweeën gehad in week 33 en 34 maar daarna geen klachten meer, tot gisteren Het is ook echt een actief mannetje die ik vrijwel de hele dag voel bewegen.
Nog 17 dagen, manlief is naar zijn werk gegaan om 06:00 en het is triest maar als hij naar zijn werk gaat dan voel ik me zo eenzaam en zielig Dat zijn gewoon echt de hormonen en het feit dat ik niet goed vooruit kan want ben normaal echt niet zo emotioneel en doe gewoon mijn ding. Gisterenavond was ik bekaf maar kon WEER niet liggen van de pijn, in bed sowieso niet en op de bank ook niet. Heb uiteindelijk 1 gram paracetamol ingenomen en een slaappil er achteraan in de hoop dat ik zo suf zou raken dat ik wel moest slapen en de pijn niet meer zou opmerken Nou dat heeft uiteindelijk wel gewerkt en heb al met al zo'n 5 uurtjes geslapen, beter dan niks. Maandag maar weer direct vragen of de gynaecoloog nog wat slaappilletjes kan voorschrijven want dan kan ik me toch soms een beetje helpen. Als ik dan zo MOET doorgaan tot 38 weken dan zorgen ze maar op zijn minst dat ik op deze manier met slaappillen wat kan slapen. :x Gelukkig ben ik wel grotendeels van de afkickverschijnselen van de morfine af, die is nu volledig uit mijn systeem wat ik aan de pijn merk maar ook aan mijn humeur Ons mannetje is ook ontzettend actief, er zijn weinig momenten op een dag dat ik hem niet voel schuiven en duwen. Tja, die is ook afgekickt nu Het is toch wel erg fijn dat ik het hier op dit forum wat van me kan afschrijven, het helpt wel degelijk!
Ach, jeetje wat super vervelend zeg! Ik heb alleen je beginpost gelezen en je laatste 2 post dus heb verder geen idee hoe het nu gaat wat hulp krijgen betreft? Hoop dat je schoonmoeder een beetje heeft ingezien dat ze je toch wel even moet helpen. Veel sterkte en ik hoop voor jou dat de bevalling snel spontaan begint en dat je niet tot de 38 weken hoeft te lijden!