Hi mammaatjes, Ik ben zo dol op m'n kleine meisje... Ik hou zo ontzéttend veel van haar... Ze is zoooo schattig en een echte lolbroek en geeft zo veel genegenheid terug (kusjes bij de vleet!). Ik kan er gewoon niet van over dat zij míjn kleine meisje is... Wat een wonder... M'n meisje en ik zijn de beste maatjes! Natuurlijk ben ik wel es vreselijk geïrriteerd wanneer ze de hele nacht aandacht nodig heeft, want onze meid is van nature een rampslaapster... Maar desondanks voel ik er zo ontzettend veel liefde voor... Nu vroeg ik me af of dit normaal is? Heb je sowieso zo'n diepe liefde voor elk kind? Of heb ik het getroffen met m'n meisje? Ben ik misschien extremer in het liefde voelen en geven, of zijn alle mamma's zo? Heeft de borstvoeding er iets mee te maken? Wat voelen jullie zoal voor je kid(s)?? (Of is dit een raar topic?)
Haha nee hoor geen rare topic. Ik vraag me dat ook weleens af. Ben zo verliefd op mijn kleine zoontje, zo schattig. Dat ik denk; heeft elke mama dat bij haar zoon/dochter?!
Heeeeeeeeeeeel herkenbaar. Maar nog wonderbaarlijker vond ik, of wonderbaarlijkerrrr, ik dacht tijdens mijn zwangerschap, ga ik net zoveel van mijn dochtertje houden als van mijn zoon. Nou niks is minder waar, toen ze geboren werd , nou ik werd overdonderd door het verliefdheidsgevoel!!' En tuurlijk denk ik ook wel eens 's nachts van moet dat nou Maar ze zijn zo heerlijk, mooi, lief, schattig en mijn hartendiefjes
ik begrijp je helemaal. soms als mijn meisje lekker zit te spelen in de box, dan kan ik constant wel naar haar kijken... zo mooi, lief, knap, schattig... perfect in mijn ogen. ik hou echt onvoorwaardelijk van haar, en vind haar iedere dag opnieuw een wonder. ze ontdekt zoveel, leert zoveel. ik ben echt apetrots op haar!
wel mooi dat je dit zegt. Als ik met mijn vriend over onze dochter praat zeg ik vaak: Ik hoop dat ik van een volgend kindje net zoveel ga houden als van haar, want ik kan me dat nu dus echt niet voorstellen... Ik hou echt zoveel van haar, ik kan me nu gewoon nog niet voorstellen dat ik dat zelfde ook voor een ander kindje kan voelen... Kan het niet goed uitleggen
HEEEEEL herkenbaar haha Soms kan ik me zó aan dingen ergeren en dan 2 seconden later ben ik ZO enorm verliefd... Tja ik heb gewoon het leukste kind van de wereld En al heeft hij een hele middag gedraakt; we (mijn man en ik) kunnen dan 's avonds echt nog een dingetje over hem zeggen en dan beiden een enorme grijns op ons hoofd krijgen. Ik denk dat dat het "ouder-gevoel" is. Mooi toch? Onvoorwaardelijk van je kind houden is dat. En eigenlijk is het ook mooi om te beseffen dat je ouders (waarschijnlijk) ditzelfde voelen voor jou...
Ik kon me dat ook niet voorstellen En ik kon me niet voorstellen dat je dat verliefde gevoel ook bij een meisje hebt zoals bij een jongen klinkt raar maar hij is echt een mama's kindje en als alleenstaande mama krijg ik natuurlijk alle aandacht. Maar het is echt zo. Dan erbij vertellen, ik ben heeeeeeeeeeeeeeelemaal verliefd als ik mijn zoon met zijn zusje zie omgaan. Zij straalt als ze hem ziet!!
Ik ben hopeloos verliefd op mijn meisje, en zij gelukkig ook op mij. De hele dag kusjes en knuffeltjes.. en ook al is ze nog zo jengelig.. mijn geduld kan ik niet verliezen bij haar, heerlijk Maare, borstvoeding heb ik niet gegeven, al kan ik me niet voorstellen dat ik daardoor meer van haar zou houden dan ik nu doe
Hier geen uk meer,maar dat gevoel...dat blijft! Mijn oudste dochter kwam van de week thuis met een prachtig half jaar verslag,en de citotoets had ze zo goed gedaan.Dankzij heel veel oefenen en inzet van haar kant. Ik was zoooo trots op haar, moest er gewoon even een traan van laten.. Ondanks de drukte en dat ze af en toe héél vervelend kunnen zijn, is er altijd een vlindertje in mijn hart als ik ze ophaal bij de gastouder. 3 kids, zo verschillend maar alledrie zo bijzonder. De knuffels en kusjes, de tekeningen,de lieve briefjes. De mooie loombandjes "speciaal voor jou mama" . Zo'n heerlijk warm lijfje dat s'ochtends tegen je aan kruipt. Mijn zoontje die zegt "ik vind je lief mama,ik hou van jou Dat is toch waar het om draait in het leven?
Herkenbaar! Ik wil hem doodknuffelen. Hij is zo schattig en über knap (vindt mijn man ook haha) en ook al vind ik het soms vermoeiend en wil ik ook wel eens graag oo stap (even chillen) toch ben ik altijd weer blij als ik hem zie ruik of knuffel. Ik heb nu bijv een koortslip en kan hem niet knuffelen. Man dat voelt zo zwaar! Ik ben ook steeds weer verbaasd dat wij hem hebben gemaakt. Ja ik ben verliefd. Wil m opeten!
Oooh wat heerlijk dat jullie dat herkennen! het is dus normaal! Ik ben niet ziek! Wat super, Zoe123, dat dat gevoel blijft!! Dat wist ik namelijk ook niet! Goh, wat heerlijk genieten toch hé, onze kindjes!!!
Oooh jaaa de knuffelverslaving herken ik ook! maar toen m'n meisje 5 maand was had ik het ook al die smoorverliefdheid maar ik heb nu echt het gevoel dat het nòg erger/pathetischer is geworden sinds ze grapjes maakt, en actief knuffelt en kust... Ooohhhhh <3
De liefde is onbeschrijfelijk. Moeilijk uit te leggen wat ik voor hem voel maar hij is de perfectie van het multiversum. ook daar stormt het wel eens Maar hij is mijn alles! Ben hem heel dankbaar dat hij ons heeft gekozen. Het is en eer om mama en papa te mogen zijn van dit manneke.
Haha ik wil mijn dochters ook doodknuffelen, opeten en aan hun haren ruiken Mijn jongste kan zo grumpy zijn, is een echte grumpy beer, maar het is wel MIJN grumpy beer en zelfs haar pruillipjes zijn om op te vreten zo schattig Mijn oudste is een echt meisjemeisje en zo'n miepie af en toe, maar ze kletst steeds meer en vaker en de dingen die ze zegt.. Zo leuk Ik zeg ook vaak tegen mijn man "Kijk nou, wij hebben ze gemaakt en nu zitten ze daar zo.. in het echt. Te zitten" of iets in die trant haha
Wat mooi beschreven zeg!! Ik (wij) voelen het ook bij onze 3 kids....dat gevoel, de allesovertreffende liefde waardoor niks anders er meer toe doet..dit is waar je alles voor doet. Ze hebben een deel van je hart en dat is wel eens moeilijk want soms zijn ze niet voorzichtig met dat hart
Haha mijn man zegt vaak, als we naar de capriolen van ze zitten te kijken, wow dat heeft gewoon in jouw gegroeid, gewoond en kijk dat nou..echte mensjes..het blijft ook een wonder ook!
Die liefde is soms te veel voor mn hart zoveel houdt ik van m. Alles wat die doet, kijkt, wijst, brabbelt, schreeuwt, huilt....elke keer weer trots, verliefd, onzeker, bang en noem maar op. Zouden alle ouders moeten hebben in deze wereld. Helaas hebben ze dat dus niet allemaal als je al die verhalen leest over prullenbakbabys, kinderen verbranden in een schuur uit wraak enz. Ik geloof dus niet dat iedereen zo'n onvoorwaardelijke liefde heeft voor zn kind...wat er dan toch in die mensen omgaat he?