Ja dat wel. Als m'n man nu roept met een onder gepoept kind moet ik wel eerst even een heel topic aflezen.
Blij dat je snapt hoe ik het wél bedoelde Meer als in: "als het je leven beheerst" en dat is zoals TS het bedoeld volgens mij. Vriendin van mij is getrouwd met een gamer, doe dus totaal niets in huis, niets met hun kind, ze is zwanger en hij wil zelfs de babykamer niet schilderen, want naast zijn werk heeft hij maar 1 ander leven: "gamen". En dat zie ik dus ook met sommige mannen qua voetbal. Hun hele leven draait erom. Op zondag gezellig een dagje weg met het gezin? Kan niet, want hij moet voetballen. Gezellig een vriendin uitnodigen om een film te kijken? Kan niet, want voetbal is op tv. Dat is hoe ik het bedoel en helaas zie ik dit regelmatig om me heen hoor.
Volgens mij heb je dan gewoon een verslaving en dat betekent ook dat je waarschijnlijk niet zelfstandig kunt stoppen met dergelijk gedrag. Daar heeft hij hulp bij nodig van een professional. Onderschat zoiets niet hoor. Verslavingen zijn erg vervelend en kunnen heel wat levens verwoesten. Er zit een groot verschil tussen passie en verslaving. Bij passie hou je ook contact met de realiteit maar zul je veel tijd aan iets besteden. Bij verslaving ben je dwangmatig bezig met iets en heb je hier geen controle meer over. Een verslaafde kan niet stoppen zelfs al ziet diegene alles om hem/ haar heb kapot gaan door gedrag (uiteraard zijn hier ook weer verschillende gradaties in)
bij mij mijn man is het inderdaad zijn grote passie. Meestal vind hij het om niet erg maar deze keer was hij r gewoon erg lullig in. Ik wou voornamelijk even mijn frustratie eruit gooien. Hij zette dat domme spel voor zijn dochter en dat vind ik echt niet kunnen en we hebben daar ook hele duidelijke afspraken over. Als er iets met een van de meisjes is moet ik zonder probleem kunnen roepen. Ik ben echt heel redelijk in alles en hij mag als ik thuis ben echt wel gamen. Ook overdag aangezien hij 60 uur werkt verdient hij dat.
hier ben ik ook getrouwd met een gamer, maar gelukkig niet zo erg dat hij er constant achter moet zitten als hij vrije uren heeft.. Plus hier is het gelukkig dat als er daadwerkelijk hulp nodig is hij helpt. En sowieso hij heeft 1 x in de 2 weken een vast game avondje dan komt zn beste vriend hier of hij gaat daarheen en dan gamen ze een avondje ongestoord. dan doe ik sowieso de kinderen als er wat is en hij kan heerlijk gamen Maar gelukkig kan ik hem altijd roepen als ik hem echt nodig heb...
Ik zou toch eens uit gaan vogelen welke schakelaar je om moet zetten in de meterkast om zn spel te stoppen
Het zal wel aan mij liggen, maar als hij 60 uur werkt en hij mag ook nog gamen...Wanneer heeft hij dan tijd voor jullie als gezin? Of komt dan werkelijk alles op jou neer? Want zo komt bovenstaand stukje over op mij (maar misschien is dat niet zo, het is een oprechte vraag)
60 uur werken of niet. Hier ook een man die zoveel werkt, en ik ben fulltime thuis voor de kids. 24u x 7 dagen per week =? Precies, ik werk ook veel. Hij zou me dit niet hoeven flikken, knipte zo de stekker door. Toedeloe games, eerst het echte leven en dan pas je ontspanning.
Dit komt dan weer op mij over als dat ontspanning niet bij het echte leven hoort? En dat je je pas mag ontspannen als daar tijd voor is en anders maar niet? Ongezond en ik kan het weten. Ben net aan het reintegreren van een burnout. Juist, altijd maar doorhollen zonder tijd voor mezelf te (kunnen) nemen. Ontspanning is ook onderdeel van het echte leven!
Als ik hier de reacties lees dan heb ik het best wel goed, pas op wij zijn nog vrij jong. Maar mijn vent is een fanatiek voetballer en gammer... Maar als ik iets wil doen op zaterdag(voetbal dag hier) dan houd ik wel rekening met zijn hobby, en komt hij direct voor mij naar huis. Om dan samen dingen te doen, als hij uit zn werk komt, en wil gaan gamen, mag hij dat zeker van mij. Gelukkig vind hij het net zo leuk om met mij op de bank te hangen, en helpt hij verplicht mee in het huishouden omdat ik lichamelijk de ene dag meer san de andere beperkt ben. Maar ik denk ook wel is, ja 6 jaar geleden wist ik al dattie voetbalde en graag een spelletje speelde,zou dat moeten veranderen omdat er kinderen in het spel komen? Dat snap ik niet, ik weet dat je kinderen met zn 2en moet opvoeden maar ik zou het niet erg vinden als hij spelletje speelt, ik doe dan ook mijn eigen ding en ik weet zeker dat hij er altijd voor me zou staan als ik hem nodig hem. Heb niet te klagen, en ja soms vind ik hem zeker ook een eikel, maar gelukkig zijn we allemaal anders! Hihi
Dit dus Wij gamen ook allebei, niet altijd even fanatiek, hebben zo onze periodes.. Maar als je beiden thuis bent en er is iets wat makkelijker opgelost wordt door het met z'n tweetjes te doen, dan gebeurt dat hier ook. Wij helpen elkaar dan, soms graag, soms met wat gesteun haha, maar het gebeurt wel. Ben je sneller klaar en kan je allebei weer doorgaan met waar je mee bezig was, en in dit geval ligt kindje dan ook weer sneller in een schoon bedje, dus ik zou ook boos worden als je roep om hulp dan zo wordt genegeerd door iets als gamen.
Nee, zo bedoel ik hem niet. Ontspanning is wel degelijk een onderdeel van het echte leven, maar prioriteiten stellen ook. Kun jij ontspannen met een ondergekotst kind 'omdat je even je game moet afmaken'? Sorry hoor, maar dat gaat mij toch echt 5km te ver. Die game kun je pauzeren, je kleine heeft jou op dat moment nodig. Lijkt me niet meer dan normaal dat je dan dus gewoon handelt.