Ik weet niet precies wat het is, maar hoe ouder ik word, hoe moeilijker het schijnbaar wordt om vrienden te maken. Nu komt daar wellicht ook bij kijken dat ik gewoon niet met iedereen een klik heb.. ik heb best een eigenwijs gevoel voor humor wat niet iedereen kan waarderen omdat het soms wat aan de grove kant is. Ik houd wel van meisjesdingen zoals make up en nagellak, maar ook van gamen (Nintendo en Playstation) en pretparken. Mijn hobbies zijn niet echt mainstream voor vrouwen denk ik dus, en daar komt ook nog eens bij kijken dat ik qua leeftijd een beetje tussen wal en schip val.. het lijkt alsof iedereen óf al kinderen heeft en alleen met andere moeders om wil gaan (ik ben gek op kinderen hoor, anders zat ik hier natuurlijk niet), óf enorme kroegtijgers zijn. Plus dat veel mensen natuurlijk al gewoon hun vaste vriendengroep hebben.. omdat ik op veel plekken gewoond heb, heb ik dat nooit echt kunnen opbouwen helaas. Sportief ben ik niet echt maar ik denk er toch over me in te schrijven op de sportschool, wie weet dat ik daar wat mensen ontmoet. Ik heb tot een paar maanden terug een hele goede vriendin gehad hier in de buurt, maar dat is spaak gelopen door verschillende omstandigheden. En sindsdien merk ik soms dat ik dat echt mis, zon maatje in de buurt waar je gewoon eens op de thee kunt gaan, en vrouwen dingen mee kunt doen. Mijn vriend is stapelgek op mij en ik op hem, maar ik hoef bij hem niet aan te komen met kaartjes voor Fifty Shades of Grey bijvoorbeeld Buiten dat, wil ik niet zon vrouw worden die alles aan haar vent ophangt. Door het land verspreid heb ik hele lieve vrienden wonen, maar allemaal minimaal een uur rijden. Dan ga je niet even aanwaaien voor een bakkie. En hoe sneu het ook klinkt, ik merk dat ik me soms best alleen voel. Herkennen meer vrouwen dit?
Ja, ik herken het heel erg. Al sta ik dan aan de kant van de moeders, maar ook dan is het heel lastig om vriendschappen te sluiten, vind ik. Ook ik ben niet de makkelijkste, denk ik Ik ben altijd heel open op internet, dat is lekker veilig achter een schermpje. Maar in het dagelijks leven kijk ik echt wel wat meer de kat uit de boom juist Ik mis het ook heel erg, gewoon iemand om leuke dingen mee te doen, lekker gek mee te doen (ook hier een raar gevoel voor humor dat niet door iedereen wordt begrepen) en gewoon wat tijd samen doorbrengen.
Heel herkenbaar allemaal. Ik mis ook wel zo een vriendin. Mijn vriendinnen die zie ik weinig zijn druk met hun werk en hebben amper tijd ovm gezin etc. Ik hoef echt niet elke dag iemand te zien maar gewoon af en toe op de thee bii iemand en lekker kletsen en lachen.
Ook herkenbaar! Ik vind het moeilijk en door mijn drukke agenda weinig tijd terwijl ik juist merk dat veel meiden eht tegenwoordig juist willen dat je veel tijd in elkaar steekt. Ik ben altijd aan het werk en heb in het weekend mijn kinderen en straks week op week af. Ik heb dus niet zo veel tijd en dat vind ik soms best jammer want ik mis het echt!
Probleem is ook hier in ben een nederlandse in Belgie. Belgen lijken veel meer gesloten en niet echt open te staan
Oh ja en dat gek doen, dat mis ik dus ook. Ik heb echt best een absurd gevoel voor humor en vind niet gauw iets ongepast.. vriendlief en ik hebben elkaar daarin prima gevonden en de vrienden die ik heb vinden dat ook leuk, maar het is wel zo dat de meeste vrouwen het helemaal niet grappig vinden. (ik wel, ik vind mezelf soms echt hilarisch. Maar ja.. ) En ik vind het zelf helemaal geen bezwaar om vrienden te zijn met iemand met kinderen. Ook al heb ik ze zelf nog niet, ik ben gek op kinderen.. maar het lijkt wel alsof ik niet bij het mamaclubje kan horen omdat ik zelf dus geen kinderen heb. Goed, het is niet alsof ik me verveel.. ik verslind Netflix series, ik lees graag, ik wandel met mijn puppy of kroel met mijn 3 katten, lees boeken, ga bij mijn moeder op de koffie of spreek met mensen af die wat verder weg wonen. Maar echt zon vriendin dichtbij, dat mis ik.
Ik vind het ook wel herkenbaar, veel meiden komen of niet meer van de bank thuis bij hun man af of ze zitten nog volop in het wekelijks stappen enzo. Ik hang er een beetje tussenin Ik ga nog graag uit, maar niet wekelijks ofzo. Ik kan het prima vinden met mensen mét en zonder kinderen maar heb niks met vrouwen die het alleen nog maar over het moederschap en hun kind kunnen hebben. Daarbij ben ik ook nog eens alleenstaand en natuurlijk willen veel vrouwen in hun weekend gewoon tijd doorbrengen met hun man. Dat begrijp ik trouwens heel goed hoor. Waar ik niet zo blij van wordt is als 'hubby' meegenomen wordt naar een duidelijke vriendinnenafspraak.. soms is gewoon alleen met vrouwen afspreken toch veel leuker, je man hoeft toch niet altijd mee aan de ketting, alsof die man daar blij van wordt
Poeh heel herkenbaar! Daar moeten we toch iets mee kunnen doen met zijn allen haha.. Ier afgelopen zomer verhuisd van het noorden naar het midden van het land... 1 goede vriendin die daar nog woont maar hier nog niks. Ben nu wel vrijwilligerswerk aan het doen dat helpt wel iets in contacten krijgen.
Dit herken ik ook wel ja. Ik heb ook veel vriendinnen door het land wonen en dat kost gewoon tijd en geld als je elkaar dan wil zien. En daardoor hoeft het voor mij al niet wekelijks.. Ik werk veel, ik breng veel tijd door met mijn familie, mijn vriend, mijn vriendinnen van hier het dorp. Hoe cru gezegd, het kost me gewoon energie om in alle vriendschappen veel tijd te steken. Vroeger heb ik jarenlang een hele goede vriendin gehad en dat was altijd zo fijn. Lekker samen gek doen, bij elkaar over de vloer. Daar hoefde we niet eens te bellen of het uitkomt of je thuis bent. Je was er gewoon altijd welkom. Dat is wel erg verandert hoor.. We zien elkaar nog steeds maar zijn heel erg onze eigen levens gaan leven. We lopen de deur zeker niet plat, sterker nog nu spreken we echt af voordat we elkaar zien. En het is een beetje dubbel. Soms mis ik de spontaniteit wel maar ik ben ook wel blij dat ze niet gepast en ongepast aan de deur staat (terwijl ik dat vroeger zo fijn vond) nu vind ik het ook heerlijk om met mn vriend door te brengen of in mn uppie. En ergens mis ik zo'n warme vriendschap ook weer. Ja lekker dubbel allemaal
Ook herkenbaar. Ook wij veel verhuisd, over grote afstanden ook nog. Ik heb twee heel goede vriendinnen....beide op grote afstand (anderhalf uur en dik 3 uur) dus zie hen ook veeeeel te weinig. Tips: ga idd sporten, sluit je aan bij een muziekvereniging, buurtvereniging etc. Wanneer je kinderen had gehad, had ik gezegd wordt voorleesmoeder etc. Ik heb wel gemerkt dat het contact makkelijker wordt gelegd via de kinderen. Ik zit nu sinds drie jaar in de Elternrat van de Kindergarten, ik ben vrijwilliger bij een kledingbeurs... en daardoor leg je meer contacten. Al moet ik ook zeggen... het is nog altijd niet zo diepgaand als met mn BFF Nuancering: in Duitsland ga je niet maar zo even ergens op de koffie bij je Duitse vrienden/buren. Dit "kan" alleen maar bij nederlanders
Ik heb daar na een werkdag van 10 uur niet eens de puf meer voor! Ik werk van half 8 tot half 6 eer ik thuis ben is het half zeven dan moet alles nog eten eer ik zit en alles op bed lig is het half 9/9 uur uitgeput en wel Moet er dan niet aan denken om weer vrolijk de deur uit te moeten om iets te doen
Ook voor mij is het heel herkenbaar. De vrienden die ik had woonden allemaal ver weg, maar we zagen elkaar regelmatig. Toen ik wat kreeg met mijn vriend is dat allemaal verwaterd. Het bleek ook dat het enige wat wij gemeen hadden de musicals waren. Sinds ik samen woon ga ik daar niet meer zo vaak naartoe. Het blijkt ook dat we totaal anders in het leven staan. Ik heb 1 vriendin waar ik alles aan kan vertellen, maar ook die zie ik niet heel vaak. De vrienden van mijn vriend zijn ook mijn vrienden geworden en daar zit 1 vrouw bij. Zij heeft 2 kinderen en ik inmiddels 1, maar toch heb ik (nog) niet echt een klik met haar. Ik mis ook wel een vriendin waar je zo even bij op de koffie kunt gaan of waarmee ik een gezellig meiden avondje uit kan hebben. Ik hoef mijn vriend ook niet mee te nemen naar 50 shades, maar daar ben ik afgelopen zaterdag met mijn schoonzus naartoe geweest. Met haar kan ik ook goed opschieten. Met de zusjes van mijn vriend ook wel, maar toch niet zo zoals ik die altijd met vriendinnen had.
En zijn er geen mensen via je werk waar je dingen mee zou kunnen doen? 1 van mijn beste vriendinnen is mijn collega. Dat is door de jaren zo gegroeid en wij zitten zo op 1 lijn met hoe we in het leven staan en vooral onze sarcastische humor. Ik maak wel redelijk makkelijk vrienden, maar dat zijn meer kennissen. Ik heb een handjevol echte vrienden.
Ik (31) herken het ook. 13jr geleden verhuisd naar midden-brabant. Bij jongens in de klas gezeten, daarna gewerkt met veel oudere collega's. Daarna gaan studeren in utrecht met veel leeftijdsverschil tussen klasgenoten.... Had een leuke baan daarna door het hele land en heb zodoende ook geen collega's waarmee ik echt vrienden ben gebleven. Ik wilde zelf ehbo-cursussen volgen hier in de buurt om oa mensen te leren kennen, maar door mijn gezondsheidstoestanden is dat op de lange baan geschoven. Ben altijd meer een mannen-mens geweest zeg maar... Humor en interesses lagen vaak anders bij vriendinnen en daar vond ik niet echt aansluiting. En dat verwaterde dan ook snel. Ook wat ts zegt: van vrouwen-dingen hou ik ook hoor. Filmpje, wijntje, kletsen en shoppen.. Kan allemaal.
Ik heb 1 goede vriendin die ik regelmatig zie en spreek, daar kan ik gelukkig ook van alles mee doen. En dan nog een vriend waar ik af en toe mee afspreek. Maar het zou fijn zijn om nog wat meer vriendinnen te hebben. Maar bij mij ligt het aan mezelf. Ten eerste ben ik best wel verlegen, waardoor ik moeilijk contact leg met anderen. En ten tweede ben ik echt heel erg slecht in het onderhouden van vriendschappen. Ik vind het gewoon moeilijk om te vragen iets af te spreken oid, ben bang dat de ander niet op mij zit te wachten
Ligt er aan ik ben wel eens een dag vrij (of heb een avonddienst en dan heb ik overdag tijd ) heb dan vaak wel m'n kinderen en kan dan best iets doen ( niet altijd ) En heb de weekenden ook Alleen dan heb ik altijd mn kinderen. En de vriendinnen die ik heb willen vaak zonder kinderen afspreken en heb helaas geen oppas dus dan wordt het vaak niet afspreken. En dat vind ik best jammer.
Ik heb de beste klik met meiden met kinderen van dezelfde leeftijd. Dan loop je tegen dezelfde dingen aan en begrijp je elkaar ook. Mijn beste vriendin heb ik leren kennen op de psz van de oudste.
Is zeker jammer, hier is het gewoon met kinderen of niet. Heb gelukkig vriendinnen die ook kinderen hebben, een grote tuin en een garage en daar kunnen ze zich vermaken.
Het is alsof ik mezelf lees.. En ik roep wel altijd heel stoer dat ik me prima vermaak en niet per se vrienden nodig heb, aan de andere kant lijkt het me zo onwijs gezellig om af en toe eens samen met iemand koffie te drinken, over van alles te kletsen, de stad in te gaan ofzo.. Ik vond het in Nederland al moeilijk, maar nu ik hier woon is het nog erger geworden.. Wel moet ik ook zeggen dat ik ook heel vaak juist behoefte aan rust heb, dus dat combineert ook niet echt lekker.. Hopelijk sta ik over een tijdje ook aan de 'moeder-kant', wellicht dat ik dan makkelijker aanspraak heb.. Ik doe moeilijk..