Nu, eindelijk na 3- en een half jaar. Gaat het weer een beetje bij me kriebelen voor een tweede. Hier is natuurlijk wel wat aan vooral gegaan. Mijn oudste zoontje is met 27 weken geboren en na acht dagen overleden (zware PE). Een jaar later kreeg ik een miskraam. Gelukkig mocht ik twee maanden later zwanger worden van een prachtige, gezonde zoon die nu 3 jaar oud is. De lust van mijn leven, maar ik heb na deze zwangerschap (mede door onverwerkte issues van mijn eerste zw-schap, zie het als een verlate rouw-fase) wel twee jaar met een flinke paniekstoornis rondgelopen. Gelukkig ben ik nu aan de 'betere' hand, maar de angst dat dit terugkomt is altijd aanwezig. Vooral voor mijn zoontje, die nu natuurlijk een leeftijd heeft dat hij hier 'weet' van zou kunnen krijgen . Oktober raakte ik, onverwachts (maar ook weer niet), zwanger. Helaas liep dit al vrij vlot uit op een spontane miskraam. Een reden om weer even een paar maanden 'pauze' te nemen. Waar kijk ik het meeste tegenop? Dat is toch wel een keizersnede, de mogelijke stress tijdens een zwangerschap en eigenlijk ook wat beperkingen. Noem mij maar gek, maar ik kan nu net een jaar eigenlijk weer een beetje 'leven'. Ik beoefen mijn hobby's (waar ik dan vrij vlot weer mee moet stoppen), ga lekker uit met vriendinnen enzoverder. Als ik zwanger raak ben ik bang dat ik toch ergens weer in een isolement terecht kom, en mezelf uiteindelijk weer ga stressen. Tevens hik ik nog tegen een ander (jarenlang spelend) probleem aan, namelijk: Stoppen met roken! Het liefst had ik gestopt voordat ik zwanger zou raken en dit wil ik nu ook nog het allerliefste, maar ergens vind ik die 'knop' nog niet. Ik wil in ieder geval niet, zoals bij de zwangerschap van mijn zoontje, dat ik niet KAN stoppen (ik weet dat sommige dit onzin vinden, maar goed). Al met al veel dingen om over na te denken, al wil ik ook niet te lang wachten i.v.m. meerdere factoren die een zwangerschap op latere leeftijd kunnen bemoeilijken. Wie heeft tips? Adviezen?
Ik heb nog geen kinderen ... dus over wel een tweede of niet kan ik niet oordelen... Ik wil dolgraag een groot gezin dus ja... Wat betreft het roken, het is zo gemakkelijk om hierin te veroordelen, ik ben een ongelofelijke snoeper en simpelweg te dik en riep altijd: als ik zwanger ben zal ik wel minder snoepen... Nu zou ik graag afvallen om zwanger te kunnen worden en damn zwanger worden is wel een motivatie (toch al 7 kilo) maar het blijft moeilijk... Dus dat zal wel hetzelfde zijn voor roken maar het is zo slecht voor het kindje, maar ach ook dat weet je! Ik vind het gewoon goed dat je dit ook meeneemt in je overweging!
Ik denk dat alleen jullie kunnen besluiten of een kindje nog "kan" binnen jullie gezin en of jullie er ook klaar voor zijn. Maar euh met betrekking tot jouw wens om niet te willen roken... Heb je al eens serieus hulp gezocht? Er zijn echt heel goede begeleidingsprogramma's, steungroepen (of hoe dat heet), lasertherapie, acupunctuur, etc. Sterkte!
Dat weet ik inderdaad! Maar ik vind het moeilijk om te bepalen waar ik mezelf op moet richten. Ik zie als het ware door de bomen het bos niet meer. Soms heb ik het idee: Ik plak gewoon een nicotine-pleister op mijn arm en dan durf ik toch niet meer (i.v.m. nicotine vergiftiging ) Komt mijn angst me toch eens goed van pas.