Naast dat vreemdgaan laag is, áltijd, wil ik ook niet weten wat een man, die 'gemeen is' en 'seks eist', doet als hij erachter komt dat z'n vrouw vreemd is gegaan..
Dit zat ik me dus ook al te bedenken.. zou het niet eens durven als mijn man zo deed.. puur uit angst voor mezelf en de kindjes. Ze moet gewoon vertrekken bij hem thats it, als ze eerst vreemdgaat dan wordt het probleem alleen maar groter.
Dus eigenlijk kopieert ze het gedrag van haar man....... Het lijkt mij netjes om eerst de ene relatie af te sluiten en vervolgens wat anders te beginnen. Als ze het niet meer op kan brengen om goede vrouw te zijn voor haar man (wat begrijpelijk is), laat haar dan een goede moeder zijn. Kindjes eerst, dan de rest. Ik snap het wel, maar zou het egoïstisch vinden. Ze moet er voor zorgen dat haar man haar nergens verwijten over kan maken als ze toch noet verder met hem wil. Lijkt mij wel zo handig voor de procedure om uit elkaar te gaan.
Heel vreemd dat ze wel vreemd durft te gaan, maar niet bij haar man weg te gaan. Wat ik zou doen in jouw plaats? In ieder geval niet aanmoedigen om vreemd te gaan. Ik vind dat echt not done.
Ze moet de rest van haar leven nog in de spiegel kunnen kijken, denk ik dan altijd. Houd je waardigheid en los eerst het ene op en ga daarna met een schone lei verder.
Blijkbaar geeft je vriendin ook niet zoveel om haar kinderen. Anders zou ze in eerste instantie aan hún welzijn denken en weggaan bij die lamzak voordat die drie stumpers nog verder psychisch beschadigd raken door de ongezonde thuissituatie. Met de benen wijd bij een andere vent zou nou niet bepaald haar prioriteit moeten hebben, haar kinderen wèl.
Ik vind het apart dat ze niet durft weg te gaan, maar wel durft vreemd te gaan. Ik zou het ten aller tijden niet aanmoedigen. Elk verhaal heeft 2 kanten.
wat erg voor je vriendin dat ze in zo n ongelukkig huwelijk zit. Ik kan me voorstellen dat je daar als vriendin ook heel verdrietig van wordt om dat vanaf dr zijlijn te zien en dat je je machteloos voelt. Zij zal immers zelf de stap moeten nemen om weg te gaan,dat kun jij niet doen voor haar. Ik snap ergens wel dat je bent gaan denken 'misschien is die andere man net dat zetje dat ze nodig heeft". Maar ik zou toch ook kiezen voor niet aanmoedigen. En dan met het oog op een scheiding en de drie kindjes, om het van haar kant zo zuiver mogelijk te houden. Misschien kun je je energie richten op het vergroten van haar zelfvertrouwen en het gevoel dat ze het alleen (met de kids) ook wel zal redden, dat ze het zonder man ook leuk kan hebben. Samen wat gaan ondernemen, kletsen met elkaar, avondje weg, beauty dag etc. Andere optie is miss haar in contact te brengen met een lotgenoot die wel gedurfd heeft weg te gaan,die haar verhaal kan delen en haar kan steunen.
Wat een lage opmerkingen van je! :x Je kent haar helemaal niet, je weet niet wat ze al jaren doet om het op haar manier goed te doen voor haar kinderen. Het is niet zo dat je hier anoniem bent en maar alles kan roepen, ook op een forum mag je best eerst nadenken voordat je iets zegt, zou je in het echte leven ook doen!
Dit dacht ik ook meteen. En als het fout gaat, denk ik niet dat je nog zo blij bent dat je haar hebt aangemoedigd. En erg voor haar dat ze zo'n nare man heeft, maar tijdens het avondeten een pokerface opzetten terwijl ze in haar hoofd bezig is met het plannen van vreemdgaan, sorry daar heb ik echt 0,0 respect voor, hoe gemeen hij ook is.
Het is misschien een beetje hard, maar ik weet zeker dat Nikki dit in het echte leven ook zo gezegd zou hebben. Ze heeft een punt. In bed liggen met een andere vent, moet je doen als je alles op orde hebt en als je je kindjes een veilige omgeving én situatie kunt bieden.. Wat vrijwel iedereen in dit topic zegt (maar waar verder niet op gereageerd wordt); niet weg durven gaan, maar wel vreemd durven gaan, is niet logisch. Als haar man inderdaad is zoals jij omschrijft, snap ik echt niet dat ze het risico durft te nemen om te vreemd te gaan. Wat ik al eerder schreef; wat doet die man haar of de kinderen aan als hij daarachter komt..
Ze kopieert inderdaad zijn gedrag. Ze is sinds ze samen is met hem ook heel erg veranderd, ze liegt over kleine dingen, terwijl ze juist een heel open persoon is, maar dat komt omdat ze bij alles wat ze in zijn ogen verkeerd zegt, ruzie krijgt met hem. En natuurlijk is vreemd gaan geen oplossing, maar het feit dat ze naar een andere man toe trekt vind ik helemaal niet vreemd. Gisteren heb ik nogmaals aan haar gevraagd wat ze nou eigenlijk van plan is met haar man. Ik heb haar nogmaals gezegd dat ik haar zal helpen als ze bij hem weg gaat, maar blijkbaar is ze nog niet zo ver.
Nee want ze kent haar en hem niet en ze kent nu van mij de halve situatie. Ik blijf het erg laag vinden en zelfs een hele domme opmerking, wat me echt ontzettend kwaad maakt! De discussie gaat hier ook helemaal niet over, dus ik hoop dat het hier niet meer over zal gaan!
Nikki zegt het misschien nogal.... ehhh.... recht voor zijn raap, maar ze heeft naar mijn mening wel een punt. Het gaat geen makkelijke scheiding worden, maar dat is toch geen reden om er dan maar voor weg te lopen? In plaats daarvan kiest ze voor een waardeloze relatie en zoekte ze de liefde ergens anders. De kinderen krijgen genoeg mee van de thuissituatie, daar ontkom je niet aan. Ipv je vriendin te stimuleren vreemd te gaan, zou ik haar stimuleren haar leven eerst op orde te krijgen en haar kinderen daarbij voorop te zetten. Wanneer die man haar echt zo leuk vindt, is hij er ook nog wel na de ongemakkelijke scheiding.....
Iedereen hier kent inderdaad de situatie alleen zoals jij hem omschrijft en op basis daarvan denk ik dat er best gezegd kan worden dat je je kinderen niet op de eerste plaats hebt staan, als je dit soort risico's neemt en hen daarmee een agressieve vader zou kunnen bezorgen..
wat vind je van mijn suggesties sillies? Misschien kun je daar wat mee? Dan heb je toch het gevoel haar.te kunnen helpen maar dan ondersteun je niet het vreemdgaan.
Hoe hard ook Nikki heeft een punt. Haar kinderen moeten op 1 staan. Als ze het lef heeft om buiten de deur te neuken dan moet ze ook het lef hebben de consequenties te dragen. Als haar man er dan achter komt wat gaat er gebeuren denk je? Dan word het nog veel erger als dat het nu zou zijn als ze weg zou gaan bij hem. De hoer spelen kan altijd nog nu eerst maar eens zorgen dat haar kinderen een veilig thuis hebben en niet in een situatie terecht komen waar ze straks enorme schade kunnen oplopen
Iets anders geformuleerd was dit wel waar ik ook direct aan dacht. Hoe kun je je kinderen in zo'n situatie laten zitten, hoe moeilijk een scheiding ook is, maar wel het lef hebben om vreemd te gaan. Ik zal het nooit begrijpen. En hoe hij hier geschetst is, hoe reageert hij als hij erachter kimt dat ze vreemd is gegaan. Doet hij haar dan wat aan? Of 1 van de kinderen? Blegh dan heb je drie kids en blijf je bij zo'n lul zitten, lekker voorbeeld voor ze! Lijkt me heel schadelijk. Misschien help je haar meer door professionele hulp te zoeken en haar in te laten zien hoe schadelijk dit is. Hoe hard ze ook haar best doet voor haar kinderen, in deze situatie blijven zitten klinkt meer dan ongezond.