hallo allemaal ik ben 14wkn zwanger. vanaf het begin heb ik al bloedingen en we zijn er 3 weken geleden achter gekomen dat er een hematoom in de baarmoeder zit die 3kwart van de baarmoeder in beslag neemt nu staan we voor een aantal moeilijke keuzes en ik heb het idee dat er niemand is die me begrijpt en ziet wat we doormaken. ik lig nu al 3 wkn op bed en heb 2keer iemand gezien die op bezoek kwam verder lig ik alleen. mn vriend speelt struisvogel en doet of het er niet is. vorige week het advies gekregen van de vk om een goeie begrafenisverzekering af te sluiten zijn er mensen die een soort gelijke situatie hebben meegemaakt en hoe zijn jullie daar mee om gegaan? ik voel mezelf steeds verder wegzakken in depressie gedachtes en voel me alleen.
Wat is dat nu weer voor een advies van je vk?? En wat heb je het zwaar zeg. Ik zal even iemand die dit ook had naar dit topic verwijzen, ze is nog steeds gewoon zwanger hoor!
Oh wat vreselijk spannend en naar voor jullie Maakt de vk zich zorgen om jou of om de baby? Wat verdrietig dat er bijna niemand langs komt zeg. Heb je goed contact met je familie/vrienden? Mijn ervaring is dat mensen echt weinig begrijpen van ziekte en al helemaal als dat door een zwangerschap komt. Zwangerschappen horen leuk te zijn en als die dat niet zijn, dan is dat voor veel mensen te moeilijk om te begrijpen. En dat is triest natuurlijk, want daardoor voel jij je extra eenzaam en angstig. Ik hoop dat alles goed mag gaan met je zwangerschap en dat jullie er allebei gezond doorheen komen. Heel veel sterkte!
Hoi Anneenna, Kan me voorstellen dat je je eenzaam voelt. Het gebeurd in jouw lichaam ook al heb je er geen controle over. Echt heel naar voor je zeg! Ik hoop dat et toch goedkomt. Een kennisje van me had hetzelfde. Zij heeft een gezonde dochter gekregen na een heeeeele spannende zwangerschap. Ik hoop dat dat voor jou ook zo mag gaan. Goed dat je hier contact zoekt. Als je alleen bent is het extra fijn om met anderen te praten. Is er voor jou ook een groter risico door deze zwangerschap?
och meid toch.. vind t ook raar van je vk! zorgen dat je plat blijft liggen dan heeft t toch een goeie kans dat t goed blijft gaan hoor! wel erg dat er niemand bij je langs komt.. misschien kun je t bij mensen aangeven dat je er doorheen zit?
Jeetje meis wat heftig om zo'n hematoon in je baarmoeder te hebben. Weten ze waar door het is ontstaan? Ik kan me voorstellen dat je je eenzaam voelt, ik lag in mn eerste zwangerschap ook plat & begrijp je gevoel heel goed. Ik voelde me toen ook heel alleen. Is er een groot risico voor jou & de kleine? (Vanwege advies van vk) Dikke knuffel!
Even over het advies van de vk, ik vind dat niet zo heel gek hoor. Een begrafenis is helaas ontzettend duur en als het niet goed gaat met moeder of kind en het meest verschrikkelijk denkbare gebeurt, dan wil je niet met schuld zitten of niet de mogelijkheid hebben om je kindje of partner een fatsoenlijke begrafenis te geven. Natuurlijk wil je dat soort advies niet horen, al helemaal niet wanneer je zwanger bent, maar het hoort er helaas wel bij
Ach meid, wat een rot situatie! En wat kun je je dan eenzaam voelen! Als je vriendinnen eens uitnodigt? Ik hoop echt voor je dat je kleintje een gezonde mooie baby mag worden straks!!!
Lieve annenna... Lieve light heeft me even doorverwezen naar dit topic. Wat erg en eenzaam zeg! Ik zou allereerst zeggen, ga naar een gynaecoloog naar het ziekenhuis in dit geval. Wellicht kan die je ook advies geven. Is nl. Gewoon een medische indicatie! Ik heb in het begin van mijn zwangerschap heel veel hematomen gehad, toen was het nog heel pril. (7wk) hematoom was toen veel groter dan het kindje. (Maar weet niet of die net zo groot was als die van jou, meen iets v 2 bij 4cm) Vanaf dat moment tot aan een ong 20 wk zwangerschap heb ik heel veel bloedingen gehad, van de hematoom (soms was die en soms weer terug) en goed doorbloede baarmoeder. Telkens naar het ziekenhuis, en toch elke keer met goed nieuws naar huis. In die weken ben ik heel veel thuis gebleven en heb ik zo min mogelijk gedaan. Wilde mezelf achteraf niks kunnen verwijten. Ik herken de eenzaamheid, maar werd gelukkig wel gesteund door mijn ouders en vriend. Vrienden vielen me soms ook wat tegen, begrepen het niet, terwijl sommige mensen die verder van me af stonden juist wel op bezoek kwamen. (Sommige Collega's ed.) veel mensen zijn dan ook te druk met zichzelf bezig was mijn ervaring. Vanaf 19wk bloed ik niet meer en de hematoom is weg. Sinds die echo durf ik weer te genieten van mijn zwangerschap en gaat alles goed. Dus er zijn ook zeker succesverhalen! Ook mijn nicht heeft een flinke hematoom gehad rond de 19wk en haar kindje is inmiddels alweer 10jaar oud. Ik zou zeggen, doe rustig aan, kijk een hoop leuke tvseries die vooral niet over zwangerschappen ed gaan. En ga naar een goede gynaecoloog in het ziekenhuis! Owja, in nederland zeggen ze dat het niet uitmaakt of je rustig aan doet, in duitsland en andere landen adviseren ze dat juist wel! (Ik was in het begin nog deels in duitsland onder behandeling vanwege onze icsi behandeling daar) ik heb het advies van duitsland gevolgd omdat dat voor mij goed voelde. Hopelijk heb je iets aan mijn verhaal. Heel veel sterkte meid!
dat de vk het advies geeft is niet heel heel vreemd omdat zowel ik als de baby gevaar kunnen lopen. ze denken dat de hematoom aan een bloedvat zit en als dat het geval is en de hematoom klapt los kan dat inwendige bloedingen met zich meebrengen. ook als het blijkt dat hij niet aan een bloedvat zit maar hij wordt niet kleiner of groeit dan komt de baby in gevaar en als ik met 24wkn beval ben je wetterlijk verplicht je kindje te begraven of cremeren. vrienden en familie kunnen niet zo goed met de situatie kunnen omgaan omdat ik er heel open over praat en een aantal keuzes wil maken voor als er wel iets gebeurt. ik wil geen keuzes gaan maken op het moment dat ik overladen ben met emoties! ik voel me op dit moment ook erg schuldig omdat er gedachtes door mijn hoofd spoken de zwangerschap af te breken puur uit angst voor wat er komen gaat. dit wil ik absoluut niet maar langzaam neemt de angst de overhand en zou zo graag met iemand in contact komen die hetzelfde heeft meegemaakt en me misschien een stapje verder kan helpen. zoals ik het omschrijf zit ik nu in een "mindfuck" en zie niet hoe ik eruit moet komen.
lieve lets wat fijn te horen dat het bij jou allemaal goed gekomen is. ik loop elke 2 weken bij de gynocoloog voor controle. ze kunnen me helaas totaal geen idee geven hoe dit gaat lopen omdat de hematoom zo groot is. het streven van de gyn. is de 26 weken zwangerschap uit kunnen zitten. ook dit geeft veel onrust want ook dat is niet niks wat ik vooral heel vervelend vind is dat mensen zeggen ach meid maak je niet druk en geniet van je zwangerschap. hoe kan ik genieten als elk moment van de dag mn lichaam kan gaan bloeden als een gek waardoor ik en mn kleintje in gevaar komen??
lieve sterre01 hoe zo'n hematoom ontstaat weten ze niet wel denken ze dat het gewoon een fout in mijn lijf is. de gevaren voor mij zijn inwendige bloedingen doordat de hematoom losscheur van het bloedvat de hematoom dient nu als een soort kostje. voor de kleine is het gevaar dat als ik ga bloeden de baarmoeder alles afstoot en ook een groei achterstand is een risico omdat de hematoom zo groot is dat de kleine weinig ruimte heeft en achter de plasenta zit dus als de plasernta los laat is het einde zwangerschap.
Herkenbaar hoor, dat mensen zeggen geniet van je zwangerschap. Net of je dat kunt nu... Maar goed nu ik weer iets realistischer denk na zo'n periode die jij nu hebt denk ik dat mensen die zoiets zelf niet meemaken zich gewoon er geen idee van kunnen maken hoe zoiets is... De angst, de wanhoop, de eenzaamheid van het alleen thuiszitten... Heb je wel iemand in je omgeving met wie je erover kunt praten? Of wie je een heel klein beetje op kan peppen?
Heel heftig maar is er volgens de gyn ook een goede kans dat het goed blijft gaan & je lichaam het hematoom oplost? Ik ga voor je duimen! Heel naar dat mensen je niet bezoeken, terwijl je het juist hard nodig hebt. Heb je het besproken of wat van gezegd tegen die mensen? Misschien lucht het op en begrijpen ze je dan meer?
Wat een nare situatie! Daar zou ik ook neerslachtig van worden, ik kan me ook voorstellen dat je in je eentje alleen maar banger wordt. Ook kan ik me goed indenken dat je wel eens aan abortus denkt juist als jijzelf ook een significant risico loopt. Uiteindelijk komt er natuurlijk sowieso geen kindje als er iets met jouzelf gebeurt, is er niet iets wat de gyn kan doen om je beter in de gaten te houden? Elke keer twee weken wachten lijkt me in jouw geval ook erg lang, ik bedoel omdat jijzelf en het kindje risico lopen. Wat betreft vriend, familie en vrienden zou ik ook aanraden om met ze erover te praten, het lijkt me heel belangrijk dat je in de gaten gehouden wordt, stel dat je een bloeding krijgt en er is niemand in de buurt of niemand bereikbaar. daarnaast is het voor jezelf ook belangrijk dat je wat afleiding en aanspraak hebt via andere mensen. Heel veel sterkte, dat het maar allemaal goed mag komen!