Lastig... Maak hem duidelijk dat je ergens mee zit. Dat je weet en SNAPT dat hij geen kinderen meer wil, maar dat jouw eierstokken steeds harder rammelen en dat je het heel lastig vindt. Dat je zielsveel van hem houdt, maar dat het echt een zware opgave is om je kinderwens opzij te zetten. Het enige dat je zo'n eerste gesprek kan verwachten is begrip van zijn kant. Hij moet er waarschijnlijk ook nog veel over nadenken. Probeer dus niet tijdens dit gesprek meteen al een keuze te forceren. Sterkte!
Dankjewel voor je reactie, Lastig is het zeker... ik heb het idee om hem een brief te schrijven, omdat ik mijn emoties maar moeilijk in de hand kan houden tijdens een gesprek over dit onderwerp... zo kan hij het misschien nog eens rustig doorlezen als hij er over na wil-gaat nadenken... goed idee of toch niet...
Je kan hem niet dwingen tot kinderen. Maar hij kan jou ook niet dwingen tot geen kinderen. Je bent immers 24 en je hebt zelf nog geen kinderen. Als je nu al 2 jaar samen bent, zou ik toch echt wel het gesprek stilaan aan gaan. Je kan hem nog jaren tijd geven natuurlijk ... maar als hij over bijvoorbeeld 3 jaar er nog altijd hetzelfde over denkt, ben je beter af alleen - tenzij je kan leven zonder eigen kinderen. Is adoptie of pleegzorg een optie voor hem? Ik vind het wel niet vreemd dat hij het niet "bij het eerste gesprek" verteld heeft. Hij wou waarschijnlijk eerst weten of "jullie" enige slaagkans hadden. Voor sommige mannen ligt het toch echt wel gevoelig om zoiets te vertellen. Ik ken in mijn omgeving ook wel iemand die zegt "2 is genoeg". Hij is gescheiden en heeft zich - toen hij nog samen was - laten helpen. Maar hij komt er héél open voor uit. Als hij dus morgen een nieuwe relatie begint, weet die vrouw direct waar ze aan toe is.
Meid, volg je hart! Als je liever een brief wilt schrijven zodat je daar de tijd voor kan nemen, dan moet je dat zeker doen. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat je eerst zelf goed moet nadenken wat je wilt.. Wil je inderdaad bij hem blijven met de kans (hoe groot die nu ook is) dat je nooit kinderen van jezelf krijg. Want stel dat hij ze zou willen met je. Een sterilisatie ongedaan maken, dat gaat ook niet makkelijk, wie zegt dat het daarna lukt? Heel veel succes verder!
Dankjewel, ik ben er voor mezelf over uit dat ik hem het rustig ga proberen uit te leggen in een brief, hoe ik het zie, ervaar en voel. En hem toch, op een of andere manier een keuze ( hoe moeilijk ik het vind) ga laten maken... liefs, Rosalie
Brief schrijven lijkt me goed, dan kan je rustig nadenken over je woorden en je wordt niet overmand door emoties. Maar weet hij al wel dat het je zo hoog zit? Als je meteen een keuze afdwingt vind ik dat niet helemaal fair naar hem. Je weet al sinds dat jullie 4 maanden samen zijn van zijn sterilisatie en bent toen toch bij hem gebleven. Om hem nu ineens voor het blok te zetten kan best hard overkomen. Het voorleggen van de keuze zou ik lieverin een dialoog doen dan in een brief... Tenzij hij weet van jouw hartstochtelijke kinderwens en zijn poot gewoon stijf houdt. Dan kan het stellen van een ultimatum per brief in mijn ogen weer wel.
Ik zou gewoon praten met hem, als je emotioneel wordt is het toch niet zo erg. Ik neem aan dat hij je gevoelens mag zien als je een serieuze relatie heb en in dit geval lijkt het me helemaal heel goed dat hij weet hoe belangrijk dit voor je is. Een manier om hem niet -niet serieus te nemen- is het over je eigen gevoelens te hebben. Die van hem zijn belangrijk maar die van jou net zo. Zoals het er nu voor staat blijf je altijd kinderloos als je bij hem blijft. Dat lijkt me nogal een heftig idee. Naar mijn idee ben je veel te jong on zo'n keuze te maken, zeker als je er helemaal niet achter staat. Daar moeten jullie het over echt samen over hebben. Ik bedoel als je door hem nooit moeder wordt is de kans groot dat het een keer fout gaat tussen jullie, hoeveel je ook van hem houdt. Soms draaien mannen pas bij als ze zien hoe belangrijk het voor een vrouw is, dan gaan ze zelf pas aan het idee wennen. Hij had het al afgesloten dat is duidelijk, maar mogelijk kan jij daar verandering in brengen. Als dat niet zo is kan je daar beter vroeger dan later achter komen.
Graag gedaan Rosalie! En ik ken je niet, maar volgens mij zit je kinderwens heel diep... Sterkte daarmee en nogmaals: luister en volg je hart!!
Het is goed dat je me hier op wijst, dankjewel!, Hij weet inderdaad dat het mij hoog zit en hij vind het moeilijk met me praten omdat ik regel matig volschiet en begin te huilen als dit onderwerp aan bod komt. Vandaar dat ik hem dit keer rustig wil uitleggen waarom mijn wens zo sterk is, misschien kan ik hem beter vragen om er rustig over na te denken, en mij uiteindelijk voor de keuze te zetten...
Erg lief, dat zit het zeker, ik wil heel graag moeder worden, al vanaf kleins af aan... maar ik wil mijn relatie en het leven wat ik nu heb ook niet kwijt raken
Mee eens..... Zoiets zeg je niet meteen Hij heeft de keuze voor zichzelf gemaakt. Dus nu moet jij een keuze maken; met hem zonder eigen kindje of zonder hem. En als hij geen kinderen meer wil is het ook voor een nieuw kindje niet eerlijk als het ongewenst is.
Zo, even een update in het algemeen, ik heb veel aan jullie reacties gehad, ik zal hoe moeilijk ook, het gesprek aan moeten gaan... ik heb gesloten om hem een brief te schrijven, er staat in wat ik voel, voor hem, zijn kinderen en voor mijn wens. Zo kan hij, rustig lezen wat alles voor mij betekend en het nog eens doornemen als hij gaat na denken ( dat is toch het uiteindelijke doel) en dan is het aan hem om een keuze te gaan maken. Ik wil jullie ontsettend bedanken voor alle lieve en goede raad, jullie hebben me vandaag door een pittige dag heen gesleept! veel liefs, Rosalie♡
Rosalie, ik heb tot nu toe niet gereageerd (wel alles gelezen) en wilde even kwijt dat ik het knap van je vind dat je de stap zet om dit onderwerp goed aan te kaarten. Veel succes met de brief schrijven en ik hoop voor je dat hij serieus over jouw kinderwens nadenkt. Sterkte!!
Goedemorgen lady's, Ik heb gister avond alles op papier gezet en Bob (mijn vriend) heeft het gelezen, zijn eerste reactie is dat ik het heel goed verwoord heb, en hij me nu pas écht begrijpt. Vanmiddag hebben we een gesprek ingepland. Ik heb hem wel meteen gevraagd of hij verder wil met mij, dat wil hij zeker. Ik probeer nu niet te veel hoop te hebben, maar jeetje wat ben ik opgelucht dat ik het heb gedaan! Vanmiddag zal ik jullie laten weten hoe het ging... liefs, Rosalie♡
Wat fijn Rosalie! Goed dat je de brief hebt geschreven, want blijkbaar was dit wel nodig om tot Bob door te dringen. Heel veel succes vanmiddag! Ga voor je duimen!
Poeh je bent pas 24! Ik zou inderdaad mijn kinderwens niet in de ijskast zetten (zeg niet dat je dat doet hoor)... Hier beetje dezelfde situatie, ik was 22 toen ik met mijn huidige man samen kwam hij was gescheiden, zij hadden een zoontje van net 2 jaar in Co-ouderschap... Ik ben van het begin af aan heel duidelijk geweest dat ik kinderen wilde, hij wilde ook nog graag meer kinderen... Anders was het voor mij klaar geweest hoeveel ik ook van iemand zou houden... Uiteindelijk na een jaar getrouwd, ik was nog met mijn studie bezig derde jaar af gemaakt en toen zwanger van ons eerste kindje... De kinderwens nam bij mij alleen maar toe door de zorg van mijn stiefzoontje... En nu is hij 8 en heeft hij 2 zusjes en een broertje op komst... Hij vindt het heerlijk! Het is echt een verrijking in zijn leven... En dat hij weer naar mama gaat en de meisjes hier blijven is geen probleem... Zo is hij opgegroeid en mijn dochters weten ook niet beter... De band tussen mijn oudste dochter inmiddels 4 jaar, en de moeder van mijn stiefzoon is zelfs heel bijzonder en goed. Zij weet dat het de mama van haar grote broer is en dat hij uit haar buik is gekomen helemaal niet gek of raar maar heel bijzonder... Wel is dit de laatste en laat mijn man zich 'helpen' hierna...
jeetje wat heftig zeg. ik heb zelf 3 kinderen met mn ex en 2 kinderen bij mn man nu maar kinderen begrijpen wel dat het anders is als je zelf nog kinderen heb. 2 van mn kids van mn ex wonen ook daar en hebben er absoluut geen problemen mee dat er hier nog 3 kids wonen. toen ik mijn man leerde kennen zei hij gelijk ik zou kinderen van mezef willen en ik moest daar eg even over nadenken dus bij ons was het andersom eigenlijk, maar mn oudste 3 zijn super blij met hun half broertje en zusje en zijn dol op ze. je moet idd eg nadenken want als je wel bij hem blijft als hij zegt ik wil niet meer dan denk ik toch dat het bij jou blijft knagen en dat is ook niet goed. hopelijk bedenkt hij zich en krijgen jullie samen een kindje ik zal voor je duimen.