Meisje daarom ben ik ook heel erg bang om een relatie te starten. En nog banger welke invloed het op mijn kindjes heeft!
Hoi hoi Bij mij was het een bewuste keuze om zelf een donor te zoeken. Ik heb wel klinieken gemaild, maar overal hetzelfde destijds, ik was 18 en werd niet geholpen, te jong. En ergens ook fijn een eigen donor, als de kinderen vragen hebben. Mijn 10 jarige had vorig jaar best veel vragen, deze heeft ze allemaal kunnen stellen. Bij een kliniek kan dat vaak niet, en ik zou het vervelend vinden als mijn dochter in de knel komt te zitten met haar gevoelens. Ik ken mijn donor dit jaar 14 jaar, mijn oudste is nu 12, word 13 en we hebben eigenlijk altijd wel een goed contact gehad. Kliniek moet je vaak idd de rietjes betalen, ik lees vaak zo'n 700 euro. Sommige krijgen het vergoed, andere niet. Soms kun je ook nog wel wat regelen met de betaling maar ik heb er geen ervaring mee. Ik geef mijn donor altijd reiskosten voor de trein.
Ja vreselijk is het... vriend geeft nu constant aan veel van me te houden, me niet kwijt te willen en belooft dat het nooit meer zal gebeuren (hij was aardig boos toen en heeft enorm overgereageerd) en ik... ik zit in de knoei.. geen idee of ik moet doorgaan, uiteindelijk wie weet toch samen een kind krijgen en achteraf misschien spijt van hebben. En nu uit elkaar gaan op een punt dat hij eindelijk, na maanden aandringen, zich laat behandelen voor de emotionele blokkades die hij in zich heeft uit het verleden, dat kan dan ook weer niet... Maar er zijn dingen gebeurd die ik nooit zal vergeten. Ook gezegd.. ook wbt mijn kinderwens. En daar heb ik moeite mee, heel veel moeite.. Bamjolan dat is inderdaad wel fijn. Heeft jouw donor zelf nog kinderen? En beseffen jouw kinderen dat hij nooit een vader zal zijn, dat hij er enkel is om jou te helpen met je kinderwens? Nemen ze je niks kwalijk of zo? Waar leerde je hem kennen?
Oh wow Jolan, bezig voor de 5e! Ik had je 4e helemaal gemist Wat stoer zeg. Ik ben nu zwanger van een bekende donor, eerst een jaar via ZI geprobeerd, maar uiteindelijk door IVF zwanger geraakt. Ik heb al een dochter van 7 uit mn vroegere huwelijk.
Mn dochter danste en sprong door de kamer van blijdschap toen ik het haar vertelde. En bijna dagelijks wil ze even tegen mn buik praten. Dan zegt ze dat ze hoopt dat alles goed gaat en dat ze nu al van hem/haar houdt *smelt*
Ach wat lief!! Zoontje vraagt me ook ooit wanneer hij een zusje krijgt, of wanneer ik een baby krijg.. Heb namiddag nog met een vriendin over de problemen gehad, denk dat ik vriend ga voorstellen om even afstand te nemen. Dat hij verhuist, ik intussen mijn kinderwens vervul en hij aan zichzelf werkt wbt zijn verleden. Straks eens over hebben... Denk dat er dan al een pak frustraties vermeden kunnen worden als we even met en voor onszelf bezig zijn..
Lastige situatie hoor meisje, misschien is afstand nemen dan wel het meest verstandige. Sterkte met je beslissing. Van harte wijffie met je zwangerschap. Ook leuk dat je dochter al zo oud is dat ze het allemaal heel bewust mee kan maken. Ik wil er niet zoveel rijd tussen hebben, omdat ik nu al 38 ben... Heb niet meer het eeuwige vruchtbare leven zeg maar. Nou bamjolan, dat dit dan onze maand mag worden he!!!
Emi, ik ben ook al 39. En had er zelf ook absoluut niet zoveel tijd tussen bedacht, maar ja, het leven liep anders..
Mijn donor heeft geen relatie maar wel meerdere vrouwen geholpen met kinderwens. Dat weten mijn kinderen wel (oudste), de jongste 2 zijn er nog iets te jong voor. Mijn zoon vind het wel leuk als hij op bezoek komt. Tot nu toe nemen ze me niets kwalijk. Ik heb hem leren kennen via de website van kidkids toendertijd. Hoop het ook Emi, duimduimduim! Hopelijk een maand een veel positieve testen!
Is het niet gek dan dat er nog een aantal halfbrusjes rondlopen van jouw kinderen? Komt hij tussenin dan ook nog op bezoek voor hen? Hier gisteren aangegeven dat ik alleen een kind wil, dat ik niet meer kan met hem. Maar heb niet het idee dat hij beseft dat ik dit meen.. heb er voor nu even geen moed meer voor om er opnieuw over te beginnen.. ben echt op pff.
Heb net eens via Google gezocht en kwam oa uit op de website van bam-mam.nl met ENORM veel advertenties en velen ook die liever natuurlijk ipv ZI doneren. Hoe haal je de goeie uit zo'n hoop geilerds? Word er moedeloos van
Ik ben er ook weer eens, lees een hoop verhalen hier. Allemaal wel superdapper en wat gek dat zo'n kinderwens zoiets groots kan zijn he? Meisje ik zag die site ook nu net, ik schrok van alle geile verzoekjes inderdaad, blegh... Zitten er nog meer hier op het wachtbankje? Ik heb zaterdagavond en zondagochtend voor het eerst dat ZI gedaan en ik vind het retespannend. Geen idee wat ik moet voelen, kan het me nauwelijks nog herinneren van mn vorige pogingen en dat was in een relatie en zonder ovu-testen, dus heel anders.
Probeer niet te focussen op dingen die je voelt, zo maak je jezelf enkel gek dat is wat ik nog weet van destijds haha. Waar heb jij je donor gevonden? En ja vies he die aanbiedingen
Mijn donor is een vriend van me, hij en zijn gezin zijn hele goede vrienden van mij. Toen ik alleen kwam te staan bood hij het al aan voor de toekomst, omdat hij wist dat ik een enorme kinderwens heb. En nu eindelijk was ik er zelf ook weer aan toe, ik durfde eerst niet en was druk bezig met de afhandeling van mijn scheiding (al was ik niet getrouwd, maar koophuis en dergelijke). Nu is alles rustig en kan ik het gevoel ook niet meer negeren Ik moet nog een weekje wachten, ik probeer het heel erg te negeren haha!
Oh dat is wel fijn! Ik heb ook een vriend die zich aangeboden heeft, maar hij wil eerder gedeeld ouderschap en dat is net wat ik niet wil. Oh een weekje nog volhouden dus! Spannend
Dat zou ik idd ook niet willen zit je toch weer met iemand waar je rekening mee moet houden en je kind mee moet delen. Dat is anders in een relatie.
Ja hier zal gedeeld ouderschap niet aan de orde zijn. Wel zal zijn gezin dit kind ook regelmatig zien, net zoals ze nu mijn dochtertje ook zien. We hebben het idee dat dat niet anders zal zijn. Ik heb al een co-ouderschap met mijn ex voor onze dochter, daar zou ik ook echt niet nog een co-ouderschap bij willen. Alleen daarom al durf ik echt niet in nog een relatie te stappen en kindjes te krijgen, dan maar beter alleen. Ik had van t weekend en gisteren allemaal gekke klachtjes, nu vanmorgen kiplekker opgestaan, al heb ik heel kort geslapen, dus ineens voel ik niks, maar ik probeer het tot minstens vrijdag even te laten voor wat het is
Hier geen co-ouderschap maar wel ook om die reden verder. Heel dat gedoe met ex bah bah! Nog een dagje geduld dus
Nou het waren spannende dagen, maar helaas is het niet raak deze ronde. Vol goede moed verder, mag het nog niet opgeven, was de eerste ronde pas. Ja dat gedoe met een ex is gewoon niet fijn. Ik kon op zich wel redelijk met mijn ex door een deur, maar zijn vriendin (mijn ex- beste vriendin), bemoeit zich overal mee en de laatste tijd zitten ze aan zijn kant steeds dagen te wisselen. Ik laat het maar gebeuren, ik heb mn meisje graag bij me, maar ik ga het wel bijhouden. Hoe meer ze structureel bij mij is, hoe meer rechten ik straks kan opeisen... Hij houdt zich ook niet aan afspraken rondom haar opvoeding, zoals dagritme kaarten, zindelijkheid, hij had ineens een haakje opmhaar slaapkamer deur, omdat ze 's nachts spookte, dat soort dingen. Zo fijn dat ik dat niet meer heb met andere kids later. Ik weet steeds zekerder dat ik in een relatie de komende 10 jaar geen kids hoef...