Hoi allemaal, Mijn zoontje gaat miv 1 maart 3 hele dagen naar de kdv. Hartstikke spannend allemaal. Hij is sinds vorige week begonnen met wennen, maar dat gaat moeizaam. Hij begint natuurlijk te huilen zodra 1 van ons vertrekt, maar op zich gaat het daarna wel weer. Waar ik me zorgen om maak is dat hij zich best stilletjes houdt en eigenlijk alleen maar op schoot wil bij de leidster en verder af en toe nog jengelen. Als ze met de hele groep gaan eten dan wil hij niets eten en drinken wil hij ook niet. Hij kijkt dan naar de andere kinderen en vindt het maar raar ofzo. De leidster belt dan vervolgens op om te vragen of we willen ophalen. Ok natuurlijk we komen eraan, maar ik maak me er wel zorgen om. Hoe kan ik het beste ervoor zorgen dat hij het fijn zal vinden op de creche? Hebben jullie tips voor mij?. Ik wil natuurlijk niet dat me kindje zich naar voelt daar. Het is natuurlijk allemaal wennen voor hem, maar ergens heb ik ook het idee dat de leidsters niet echt heel erg hun best doen om hem op zijn gemak te laten voelen. ( Dat is gewoon een gevoel nog nergens op gebasseerd). Het kan ook best zijn dat ik overdrijf. Pff ik vind het zo lastig. Hij komt rond 13.00 uur thuis en echt megahonger en dorst! Natuurlijk thuis is het vertrouwd en fijn, maar hoe moet het dan als hij langere dagen gaat maken. Ow ja hij is trouwens geplaatst in de dreumes/peutergroep. Normaal gezien hoort hij nog bij de baby/dreumes groep. Er was geen plek en aangezien hij al kon lopen vonden ze dit wel een goede oplossing Ik ben eigenlijk op zoek naar tips en ervaringen van moeders waarbij hun kinderen ook op latere leeftijd naar de kdv zijn gegaan. Of natuurlijk tips van dames die zelf op kdv werken. Zijn er misschien dingen die ik kan doen om het me zoontje makkelijk te maken? Alvast bedankt. Martje
Aah lastig. Ik he zelf op een kdv gewerkt en ben nu gastouder. Jouw zoontje klinkt als een volhouder (niet eten en drinken). Deze leeftijd is vaak erg moeilijk voor kinderen. Ze zitten vaak al in een periode van verlatingsangst en dus bij iets nieuws wennen is erg heftig. Zou je een keer bij het eten aanwezig kunnen zijn? Verder zoveel mogelijk gewoontes van thuis doorgeven. Misschien kan je een favoriete knuffel meegeven? Of snachts met een knuffel of doekje slapen zodat overda jouw geur eraan zit voor de kleine (dit daar ook vermelden). Ik zou kort afscheid nemen en elke keer zveel mogelijk hetzelfde ritme aanhouden. Bijvoorbeeld groeten bij binnenkomst, even samen gaan spelen, afscheid nemen en gaan. Dus niet nog drie keer knuffelen of kusjes geven, maar kort houden. Proberen je eigen verdriet niet te laten zien en voelen en zeggen dat je hem straks weer op komt halen. En verder het de tijd geven. Het is heel lastig en enorm wennen voor jullie beiden, maar het heeft tijd nodig. Sterkte!
Bedankt voor je reactie. Het is voor hem zo nieuw dat hij niet echt weet wat hij moet doen. Natuurlijk weet hij wel wat een boterham is en zelfs zijn eigen rietjesbeker van huis staat dan op tafel, maar lijkt wel of hij dan verlegen is om het zelf te pakken of hij voelt zich natuurlijk niet thuis genoeg om lekker te kunnen eten. Ik geef het alle tijd en begrijp dat hij moet wennen, alleen op de kdv geven sommige mij het gevoel dat mijn zoontje heel veel moeite heeft met wennen en dat vinden ze raar ofzo. Elke vrijdag is er een leidster waarbij ik het gevoel heb dat hij het wel fijn vindt bij haar. Ik wil het even aankijken en anders nog een gesprek aangaan. Alleen ik vraag me dus af hoe een leidster moet omgaat met bepaalde situaties zoals bv eten. Hij wilt niet eten of drinken. Tja zij zegt dan nuntii kan hem moeilijk dwingen. Ok snap ik maar elk kind heeft een andere benadering nodig. Of denk ik nou raar?
Ah wat lastig! Als moeder zijnde natuurlijk ook pijnlijk voor je moederhart!! Even uit nieuwschierigheid, hoe hebben jullie het wennen opgebouwd? Heb je eerst samen gewend? Ik werk ook op een kinderdagverblijf. Bij ons is het standaard dat kinderen eerst komen wennen met ouders erbij. Daarna gaat mama of papa halverwege weg en de 3 de keer is het brengen en weer weggaan. Als het moeizaam gaat bij een mi ene vragen we ouders om de wenprocedure te verlengen. Mama op de groep maar op een afstandje zeg maar. Hij voelt zich gewoon nog niet veilig op de groep om te eten en te drinken. En hoelang is hij op de groep? Wij bellen de ouders namelijk alleen als een kindje echt verschrikkelijk overstuur is en niet te troosten is.
Hoi Alyssa2014, bedankt voor je reactie. Ik vind het heel pijnlijk om hem zo overstuur achter te laten, maar ik weet ook dat als hij eenmaal gewend is dat hij het wel enorm naar zijn zin zal hebben. Het is dus kwestie van volhouden. Wij zijn al 2 weken bezig met wennen. Dag 1: samen uurtje wennen en samen weg Dag 2: half uurtje erbij en zoontje verder 1 uurtje alleen Dag 3 : 15 minuten erbij en zoontje 1,5 uurtje alleen Op zich gingen deze dagen wel goed. Dag 4: 15 minuten erbij en zoontje 10.00 - 12.00 uur Dag 5: 15 minuten erbij en zoontje 10.00 - 13.00 uur (gebeld om 12.30 opgehaald) Dag 6: 15 minuten erbij en zoontje 09.30 - 13.00 uur ( gebeld om 12.30 opgehaald) De laatste 3 dagen gingen dus moeizaam. Maar als ik daar aankom om hem op te halen dan is hij inmiddels wel stil. Gelukkig is anders maar goed dat hoort erbij. Hij wil ook niet eten daar. Hooguit een hapje en drinken ook niet. Als ik daar kom om hem op te halen dan wil hij alleen op de gang drinken. Zal het helpen om bv een hele dag of middagje met zoontje erbij te blijven of maak ik het alleen maar moeilijker voor hem? Als we trouwens binnenkomen dan blijft hij de hele tijd aan me benen hangen en wil niets. Ook als ik met hem ga zitten boekje lezen dan heeft hij geen interesse in. Wel zit hij dan stiekem de boel te observeren, maar hij vindt het dan eng ofzo? De leidster gaf aan dat we misschien moeten doorzetten en naar hele dagen gaan, maar ja ik wil ook niets forceren. Ze gaf aan dat zoontje op een moment weet dat als hij blijft huilen dan komt mama wel. Pffff lastig hoor. Ik wil het zo graag voor iedereen makkelijk maken, maar ik weet niet hoe. Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik zit er echt mee.
Mijn zoontje is rond 14 maanden ook weer gestart op de opvang (als baby ook paar maanden geweest, maar daar zal hij niks meer van weten). Als wij binnenkomen gaat hij spelen en kijkt hij niet meer naar mij om. Als ze gaan eten en aan tafel moeten begint hij te huilen. Hij gaat pas eten als de andere kindjes klaar zijn en niet meer aan tafel zitten. Ook drinkt hij daar slecht. Als hij na een dag thuis komt drinkt hij zijn beker water in 1x leeg. Ik ga deze week zijn eigen beker meegeven en kijken of dat beter gaat. Slapen doet mijn zoontje er gelukkig wel goed. Ik hoop voor jullie dat het snel beter gaat.
Mijn oudste is ook op die leeftijd naar het kdv gegaan, en dat was ook moeilijk. Hij is wel eerst in een babygroep 0-1,5 geplaatst. Het was echt brullen de eerste weken, liep ook oorontsteking op en heeft niet veel volle dagen gemaakt. Bij hem was na een paar weken dat het vooral huilen bij het afscheid was, en dat het daarna wel beter ging. Al wel iets te rustig naar de smaak van de leidsters. Met 1,5 moest hij naar een dreumesgroep. Daar kwam hij eigenlijk pas echt los. Kon veel meer zijn eigen ding doen en meer uitdaging. Afscheid was daar nog tot 3 echt op de arm aan de juf overtillen. Maar het huilen was toen wel snel over. Rustig is hij altijd gebleven, maar niet problematisch, hij ging ook zelf graag het laatste jaar (toen hij kon praten vroeg hij erom).
Mijn zoontje is bijna 15 maanden en is op dit moment voor de 4e keer bij de kinderopvang van 09:00 tot 15:00u. Daarvoor 2 wenmomenten gehad: eerste keer 2 uurtjes alleen, tweede keer 3 uurtjes alleen. Ik ben bij het wennen nooit gebleven. Hij is sinds vorige week op de dreumesgroep en dat is gelukkig goed gegaan. Volgens de leidsters doet hij het heel erg knap, maar ik snap heel goed je bezorgdheid. Als je kindje zo lang bij je is geweest is het echt moeilijk om hem achter te laten, helemaal als het nog niet zo goed gaat. Het is tot nu toe hier nog elke keer huilen als ik wegga, maar het wordt steeds minder heftig en duurt ook minder lang. De eerste keer was hij helemaal aan mij vastgeplakt en bleef hij een half uur huilen en heeft hij veel bij de leidsters op schoot gezeten. Zij vonden dat prima. Zij snappen ook dat het voor hem moeilijker is om te wennen dan voor een heel kleintje. Vandaag kon ik hem op de grond zetten en zijn spulletjes opbergen, zonder dat hij ging huilen. Pas toen ik weg was hoorde ik hem zachtjes huilen. Gaat dus steeds beter. De leidsters hebben hem bij het wennen ook meteen zijn knuffeltje gegeven die hij thuis alleen bij het slapen heeft (en ik van te voren nog in mijn bh heb gedragen voor mijn geur). Die heeft hij de hele dag stevig vastgehouden. Misschien helpt dat bij jouw kindje???? Waarom bellen ze eigenlijk om hem te komen halen? Omdat hij niet wil eten en drinken? Of omdat hij zo veel huilt? Je wilt natuurlijk niet dat hij daar zo ongelukkig is, maar het moet natuurlijk ook geen beloning worden -> niet eten/drinken = mama komt mij halen. He bah! Ik zou me ook super veel zorgen maken als mijn mannetje niet lekker zou eten/drinken/spelen. Nare situatie. Als je het gevoel hebt dat de leidsters niet echt hun best doen, moet je misschien kijken of er een ander geschikt kdv is??? Je gevoel vind ik altijd wel erg belangrijk. Ik vond het verschrikkelijk om mijn zoontje weg te brengen, maar ik had zo'n goed gevoel bij de leidsters dat ik me steeds minder rot voel. Ik heb echt vertrouwen in hun. Moet je zoontje ergens anders ook zo erg wennen? Zou je eens kunnen uitproberen. Als hij daar wel eet en lekker in zijn vel zit, dan weet je genoeg. Jammer dat het ook niet wat beter gaat elke keer. Misschien is een gastouder wat voor hem? Minder groot en overzichtelijker. Meer zoals thuis. Mijn zoontje heeft trouwens ook altijd erg honger en dorst als ik hem haal. Maar hij is een hongerlapje en ik houd me maar voor dat hij niet verhongert (hij eet WEL daar). Hier is hij alleen gewend om altijd bij zijn drinkbeker te kunnen, dat kan daar niet. Denk dus dat hij daar aan moet wennen en door moet krijgen dat hij genoeg drinkt als het hem aangeboden wordt, omdat anders zijn kans op drinken even verkeken is. Niet heel veel tips dus, maar zou echt op je gevoel afgaan en proberen te kijken hoe hij ergens anders is. Alleen een ervaringsverhaal dus
Bedankt voor jullie reacties dames. Fijn om ook ervaringsverhalen te lezen. Waarschijnlijk heeft mijn zoontje meer tijd om te wennen, maar dat maakt natuurlijk niet uit. Ik wil hem alle tijd geven. Alleen hoop ik niet dat ze op de kdv daar misbruik van zullen maken door te denken mama is toch wel thuis dus dan kunnen wel bellen. Ze bellen dan om te zeggen dat hij al 10 minuten ontroostbaar huilt. Als ik binnenkom ( hij ziet me dan niet) dan is hij wel stil maar kijkt sipjes. Of hij is dan zo moe ( natuurlijk van het huilen). Nou ik hou me hart vast als zoontje blijft slapen. Hij is namelijk een moeilijke slaper, maar dat zien we dan wel. Hij is ook niet van de knuffels, maar misschien dan toch iets kleins van huis meenemen. Zijn rietjesbeker mag hij al meenemen dus dat is ook al iets van huis. Het is alleen dat hij zich vertrouwd moet voelen om zich te kunnen bewegen. Sinds we naar de opvang zijn klamp hij zich enorm vast aan mij of aan papa. Ook als we bij oma en opa zijn. Zodra iemand hem vast pakt is het krijsen. We proberen dan om niet meteen in te grijpen en terug te nemen. Ik ben benieuwd hoe het morgen zal gaan. We hebben afgesproken dat ik een uurtje zal blijven. En daarna blijft hij dan 2 uurtjes alleen. Jeetje nooit gedacht dat het zo moeilijk zal worden maar ik heb er weer vertrouwen in.
Heb vertrouwen, naast het wennen is deze leeftijd ook een fase van verlatingsangst. Ik hoop dat de leidsters het wel een kans geven en je niet zomaar bellen na 10 minuten huilen. Ook zoveel mogelijk tips geven van hoe je dingen thuis aanpakt, kan hem helpen. Succes!
Ja precies het is nu ook een lastige periode met verlatingsangst. Ik probeer inderdaad zoveel mogelijk te vertellen over zijn karakter en hoe het thuis gaat.
mijn kindje is rond 14 maanden geswitched van KDV, (3dagen in de week) dat hebben we ook geweten, die leeftijd is gewoon erg lastig, ivm verlatingsangst/eenkennigheid, en de combinatie met allemaal nieuwe kindjes, leidsters die ze niet kennen, een hele nieuwe ruimte ander speelgoed etc., het is echt veel indrukken voor zo'n kleintje. Na een maand of 3-4 ging het wel goed, daarvoor kregen we heel vaak bij het ophalen te horen dat het allemaal weer een drama was, niet goed slapen, niet leuk meespelen, veel huilen of op de leidsters hangen etc. Soms had ik ook echt geen zin om mijn kindje weer een dag achter te laten omdat ik dan smiddags weer hoorde dat het niet zo'n goede dag was. Nu (na 6 maanden) is het allemaal prima, de band met de leidsters is voor zowel ons als de kleine gegroeit, spelen gaat leuk, eten en slapen prima. Probeer het vol te houden, en hopelijk gaat het bij jullie snel wat beter! Hij moet de meiden bij de opvang gaan vertrouwen, kindjes leren kennen, en als hij altijd lekker bij zijn mama is geweest dan zal het ook heel erg wennen zijn om minder aandacht te krijgen. Succes!
Bedankt voor je reactie. Ja dat is het ook de leeftijd waarbij van alles komt kijken. Maar vandaag is hij geweest tot 13.00 uur en het ging goed. Ik ben zo blij en opgelucht. We gaan weer de goede kant op. De leidster gaf al aan dat ze vandaag met z'n 3en op de groep staan en dat ze dan alle tijd voor hem heeft. Dat heeft hem dus echt goed gedaan. Hij heeft zelfs een boterham gegeten en lekker gedronken. Bij binnenkomst een soepstengels en dat nam hij meteen aan van de leidster. Dus hopelijk begint hij nu stapje voor stapje zich toch vertrouwd en veilig te voelen. Wel fijn om te lezen dat het bij jullie ook goed heeft uitgepakt uiteindelijk. Toch leuk hè als die kleintjes het naar hun zin hebben.
Martje, wat fijn om te lezen! Dan weet je iig dat het wel kan, voor als het weer eens wat minder gaat.
Hoi Misa, ja ik ben nu echt super blij!! Ik merk ook dat zoontje vrolijk is sinds we thuis zijn. Ik heb er nu echt vertrouwen in.
Wat fijn dat het nu in ieder geval al wat beter gaat! Mijn dochter ging voor het eerst met 1,5 jaar naar het kinderdagverblijf. Voor die tijd was ze thuis met mij. Het was echt enorm wennen voor haar. Ze is sowieso verlegen tegenover onbekenden en andere kindjes was ze niet echt gewend. Hoewel ze thuis juist niet goed at, at ze daar echt super goed. De eerste keren was het brullen toen ik wegging, maar na een paar weken vond ze het echt heel leuk daar. Moet zeggen dat ik het een beetje raar vind dat ze je gelijk bellen als je zoontje 10 minuten aan het huilen is. Ik bedoel, dan denkt je zoontje misschien wel van hee als ik blijf huilen dan komt mama wel weer terug. Lijkt me ook niet echt de bedoeling..
Fijn dat het wat beter ging. Mijn jongste is ook pas met ca 14 maanden begonnen op het kdv (deze week precies 1 jaar geleden). Het is een lastige leeftijd, omdat ze zich heel bewust zijn dat je weggaat, maar nog niet weten of begrijpen dat je weer terugkomt. En ze kunnen het ook allemaal nog niet zo uiten of vertellen, wat ze voelen. Inmiddels gaat mijn zoontje 3 dagen (hij begon met 1) en het afscheid nemen blijft vaak moeilijk. Vooral op maandag, dan moet hij echt weer even wennen en huilt hij eigenlijk altijd. De andere dagen gaat het iets beter, maar ik heb ook het gevoel dat hij een betere klik met de leidsters van die dagen heeft. Toch heeft hij het er wel naar zijn zin, hij vertelt vaak op zijn manier dingen van het kdv, praat vaak over zijn vriendjes daar en gaat altijd lachend en rennend naar binnen. Alleen dat afscheid blijft moeilijk. Maar dat hebben mijn andere kinderen (begonnen met 8 weken en met 6 maanden) ook gehad tot ze ervan af gingen, dus het hoort er ook een beetje bij. Ik zie veel kindjes huilen bij het afscheid, die 10 tellen later gewoon gaan spelen.
Helaas ging het vandaag weer niet zo best. Hij bleef huilen en was alleen stil als hij op schoot zat. ( lijkt mij toch niet verkeerd op schoot in de wenperiode?? ) Verder wilde hij ook niet spelen of even rondlopen. Wat ik ook best vervelend vindt is dat ze weten op de kdv dat ik zoontje om 13.00 uur kom halen. Word ik om 12.40 uur gebeld om te vragen of ik nu al kan komen want hij is zo aan het huilen. Ik begrijp dat het huilen natuurlijk niet fijn is, maar kom op zeg je weet dat ik eraan kom. Ik heb nu wel met de vestigingsmanager afgesproken ons contract om te laten zetten naar 3 ochtenden ipv 3 hele dagen aangezien hij telkens tot max 13.00 uur blijft. Nu maar hopen dat morgen wel weer een mooie dag wordt.
Sorry maar ik snap niet waarom ze jou zo vaak bellen. Ja oké, als hij alleen maar overstuur is.. maar hij is toch niet uren alleen maar overstuur aan het huilen? Ze bellen jou al als hij 10 minuten huilt! Vind het ook belachelijk dat je hem telkens eerder moet komen halen. Heel zakelijk gezegd: je betaalt voor een dienst. Dan moeten ze dat ook waarmaken! Dus de uren volmaken en zelf ook naar een oplossing zoeken! Jouw kindje is vast niet de enige die moeite heeft met wennen.