Ach wat een scheinheiligheid hier toch weer allemaal. Net alsof jullie allemaal zo perfect zijn. Die vrouw zit er gewoon compleet doorheen, maar je kunt wel zien dat ze onwijs veel van haar kinderen houdt! Ze is gewoon de wanhoop naarbij, en ik vind het heel knap dat ze hulp zoekt. Verder vind ik de methode van Jo helemaal goed, al dat eeuwige betuttel, discussiëren en je altijd maar in leven in je kind, komt mij m'n strot uit. Hup,gewoon aanpakken, grenzen stellen en consequenties geven. Nee moet ook gewoon nee kunnen zijn.
Helemaal eens met charlie 007 en niekepiek. Ik ben ook fan van Jo, wij doen ook veel van haar methodes. Nee geen slaapproblemen of andere problemen hier. Nee ben geen perfecte ouder, maak ook wel fouten ben nl 'mens'. Maar ik denk dat die vrouw eens moest beginnen bij de basis; en dat is een opgeruimd huis. Toen die voice-over zei dat Jo nu in een opgeruimd kwam was ik het niet met hem eens. Overal zag je nog troep en stapeltjes spullen liggen. Laat haar eerst eens beginnen met écht opruimen; al die stapeltjes wegwerken en daarna bv een leuk speelhoekje creeëren voor haar kids. En daarna de basisregels. Naast het slaap- en eetgebeuren lijkt me dat ze ook bezig moet met andere regels. Er werd nu helemaal niet ingegaan op wat ze moet doen als hij bv tijdens spelen of opruimen dwars wordt. En daarnaast zou ik dan iets doen met een beloningssysteem; elke keer goed gedrag belonen en negatief gedrag ook laten zien dat dat niet mag (bv rode en gele knikker-potjes. De goede dingen benadrukken en belonen met extra voorlees-tijd, extra spelletje doen, zelf een toetje uitzoeken in de winkel. Zoiets. Maar goed heb al zoveel reacties met daarop zoveel commentaar weer van anderen voorbij zien komen, dan ik hier vast ook wel weer commentaar bij zal krijgen... Maar dit is mijn mening. En inderdaad ik ben ook niet van dat zwakke gedoe van oh.. er iets iets mis met dat jongetje met slapen ga maar in gesprek met hem bla bla, gewoon duidelijk zijn, klaar.
Weet je dit jochie wist moeder gewoon erg goed te manipuleren, toen hij midden in de nacht een ander shirt aan wilde en moeders die braaf ging halen stond hij te dansen op bed, dit was echt geen angstig jongetje in mijn ogen maar 1 die schreeuwde om grenzen en deze niet kreeg. Ik weet wat slaapgebrek met je doet en als je dan ook nog eens geen partner hebt om op terug te vallen is het echt heel zwaar.
Consequent zijn heeft niks met maken met slaan en een kind de trap opgooien. Begrijp niet dat sommige begrijpen dat een moeder zoiets kan doen. Het is gewoon pure mishandeling. Als een moeder dit 1 keer doet. Oke,...kan misschien gebeuren maar na die ene keer ga je toch kapot van spijt en zorg je er toch voor dat zoiets nooit meer gebeurd. Als een man een vrouw slaat roept iedereen hier dat ze bij hem weg moet gaan. Als een vrouw een kind slaat dan hebben sommige er begrip voor want ze heeft het o zo moeilijk? Volgens mij is een "irritant" kind veel onschuldiger dan een irritante vrouw Maar nogmaals. Uiteindelijk toch respect voor die vrouw. Goed dat ze hulp heeft gezocht en goed dat ze nu ziet dat het anders kan. Denk ook oprecht dat ze nu inziet dat ze heel verkeerd bezig was en hoop oprecht dat ze gelukkig gaat worden. En ik denk dat ze ook gelukkig gaat worden. Ze heeft een hele moeilijke tijd gehad. Op het moment dat ze Jo Frost haar programma contacteerde was ze al uit het dal aan het kruipen en nu is ze eruit. Er zijn alleen nog enkele heuveltjes die ze moet passeren maar de zon, zee en het strand zijn in zicht. En ik hoop oprecht dat de mensen haar met rust laten, haar niet kwaad gaan aankijken op straat en ze goede hulp blijft krijgen en zeker gaat vragen mocht het nodig zijn.
Het is eigenlijk heel simpel... Als je depressief bent, ben je jezelf niet, je doet dus ook dingen die je anders niet zou doen, of heel anders zou doen Daarom zijn er mensen die deze moeder wel kunnen begrijpen gok ik zo
Gelukkig voor jou dat je je niet kan inleven in deze vrouw, ik kan dat helaas wel en begrijp haar machteloosheid.
Ik heb het programma niet gezien, maar er zit -in mijn ogen- een verschil tussen slaan, of een tik op de spijkerbroek geven, om het even zo te zeggen. Ik weet dus ook niet wat bij deze vrouw het geval was. Ik denk ook niet dat bij het tweede, de vlieger opgaat voor mishandeling tussen man en vrouw. Al zie ik mijn man me niet over de knie leggen (buiten de slaapkamer om dan).
Bij deze vrouw was het duidelijk pure wanhoop en frustratie. Ik denk ook niet dat zij in een andere situatie haar kinderen fysiek zou straffen.
Dat gaf ze toch zelf ook toe, dat ze zo helemaal niet wou zijn. Slaaptekort, een depressie en alles wat op jou neer komt, het is niet van de een op de andere dag zo, maar het sluipt er in. Fijn dat de moeder geholpen werd, ze kwam een stuk levenslustiger over.
Ik zal niet zeggen dat dit jongetje perse angstig is, want ik ken hem niet. Maar kinderen en mensen kunnen gekke dingen doen uit angst. Ja, ook uitdagen.
Dat wil niet zeggen dat iets geen mishandeling kan zijn. De meeste ouders die hun kind mishandelen doen dat niet puur alleen omdat ze zin hebben om het kind in elkaar te rossen. Pure wanhoop en frustratie kunnen júist de reden zijn om te gaan mishandelen.
Jij verdraait woorden. Niemand zegt hier dat consequenties inhouden dat je je kind een tik moet verkopen of hardhandig vast moet pakken. Deze vrouw zag zelf ook dat ze verkeerd bezig was uit pure wanhoop en vermoeidheid en met die reden heeft zij hulp gezocht. Wat heeft het dan nog voor nut om te blijven hameren over hoe slecht ze wel niet bezig was? En daarbij vond ik die ene tik en een keer hardhandig vastpakken nog niet eens zo over de top heftig, dat zou iedere ouder kunnen overkomen als je de wanhoop nabij bent. Het wordt pas erg als je dan niet bij jezelf te rade gaat en vanuit je wanhoop verder blijft handelen. Zij stelde helemaal geen consequenties, structuur en grenzen. Met de hulp van Jo is dit nu wel gebeurd en je ziet gewoon meteen verandering in het gedrag van het mannetje, dat zijn consequenties!
Eens, maar je bent pas echt slecht bezig als je dan geen hulp zoekt. Zij zoekt wel hulp (al is het dan van een tv programma met jo frost) en daar kan ik dan alleen maar respect voor opbrengen.
En toch begrijp ik dan sommige dingen niet; ok het blijft tv en net hoe je het filmt maar toch... ze zit in joggingbroek op bank, kind van 3,5 loopt met alleen luier om in kamer. Zij zit met mobieltje te spelen. Kind doet iets wat haar irriteert en zij wordt boos en zet hem op de gang en geeft een tik op zijn billen. Dan denk ik dus niet oh wat een zielige moeder, ik heb met haar te doen. In plaats van op de bank met haar mobieltje had ze ook met het kind (die ik dan toch even even wat aangetrokken zou hebben) een spelletje kunnen doen of boekje lezen op de bank. En toen ze kind van 1,5 verschoonde op bank en andere kind gooide met iets (niet eens hard ofzo, hij wierp het naar haar toe alsof hij op die manier haar aandacht wilde), dan had ze hem ook kunnen corrigeren; nee we gooien niet met spullen etc, en hem kunnen vragen of hij grote broer wilde zijn en haar wilde helpen met verschonen. Al die voorbeelden die ze lieten zien daarbij heb ik dan mn bedenkingen. Prima dat ze hulp zoekt maar ik snap niet dat ze zegt mn opties zijn op als er nog zoveel zijn, en zo simpel En ja ik zal ws nu iedereen over me heen krijgen maar zo zie ik het !! Ik vind het gewoon een beetje makkelijk om te zeggen ja ik ben moe en mn opties zijn op. Ik zie nl niet (ok en dat is hoe ze het programma monteren) dat ze het op andere manieren probeerts, ook niet bij bv het eten.
Omdat het zo niet werkt als je depressief bent... Je bent niet 'gewoon moe', je bent op, kapot, vraagt je elke dag af of de dag al voorbij is, de kinderen naar bed kunnen, en je niks hoeft, en niet alleen omdat je er geen zin in heb, nee omdat het niet lukt... Heel kort in een notendopje, ik ben ook depressief geweest, nog niet zo lang geleden , en vond mn eigen zoon niet leuk, weet je hoe je dat kapot maakt van binnen... Elke dag weer, je wil wel dingen doen, maar het lukt niet.. Op het ergst, speelde ik niet meer met hem, vond hem maar irritant en vervelend, en dus ook alleen het hoognodige, zoals drinken pakken, eten maken e.d. Ik keek ernaar uit als het zaterdag was en hij naar zn vader ging, en als het maandag was keek ik er enorm tegenop dat hij weer naar huis kwam. Denk je dat dat leuk is? dat dat makkelijk is? Je voelt je al ellendig, en die gevoelens maken het nog een beetje erger, en het idee dat je een waardeloze moeder ben omdat je dat soort dingen denkt maakt het nog een tikkeltje erger. Je beeld van de realiteit vertroebeld... 'normale' mensen zien het als normaal om elke dag je bed uit te komen, aan te kleden en leuks iets te gaan doen met de kids. Voor depressieve mensen is het al een prestatie als je je überhaupt aankleed. Het is dus lang niet zo zwart wit zoals jij denkt, en zoals vele andere met jou denken. Prijs jezelf er gelukkig mee, dat je niet weet hoe zoiets is
Helaas zo herkenbaar, het gevoel dat je je kind niet in je buurt wil hebben, dat gevoel wil ik echt nooit meer hebben!