Hebben meer mensen dit? Zoontje is nu 6 maanden. Sinds een maand ben ik weer aan het werk (nieuwe baan, intensief maar echt super leuk!) 4 dagen per week maar mijn man werk ook 4 dagen per week. Eigenlijk gaat het heel gesmeerd: ik vind werk en baby gecombineerd echt prima gaan. Ook huishouden gaat me prima af. Maar savonds en in het weekend.... Ik ben echt om 20-2030 doodmoe en het leukste wat ik kan bedenken is dan slapen zoontje slaapt wisselend door of komt aantal keren per nacht. Ik houd echt van sociale contacten, etentjes, feestjes en sporten eb heb er ook zin in maar als de avond aanbreekt denk ik alleen maar: oh ik wil slapen ik lijk wel 80!!!! Hebben meer mama's dit? Ik heb het niet overdag op m'n werk, functioneer prima de hele dag. Eet gezond leef gezond ben op gewicht. Wel word ik zelf ook veel wakker en waar ik vroeger 8 uur sliep is het nu vaak 5-6 uur. Hebben meer mama's dit dat ze savonds zo moe zijn?
Ja heel herkenbaar. Mijn dochter is nu 8 maanden en werk zelf 3 dagen en vriendlief 4 dagen. Gezin, huishouden en werk is hier ook goed te combineren, krijg ook echt energie van mijn werk. Had ook altijd een actief sociaal leven, maar sinds de geboorte van mijn dochter (eigenlijk al tijdens de zwangerschap) is dit echt een stuk minder geworden. Vind het nog steeds gezellig om af te spreken, maar hou hierbij wel rekening met de tijd. Wil gewoon op tijd mijn bed in, want ben 's avonds inderdaad gewoon moe. Heb geen zin meer om tot laat af te spreken, de kroeg in te gaan etc. omdat ik weet dat er morgen weer vroeg een baby wakker wordt en aandacht vraagt. En wil dan niet brak zijn, want dat heb ik er gewoon niet meer voor over. Ben de eerste in mijn vriendenkring met een baby, dus dat heeft wel de nodige opgetrokken wenkbrauwen opgeleverd. Maar maak me daar inmiddels niet meer druk om, mijn gezin is het belangrijkst en ik ben gewoon een leukere moeder en mens als ik voldoende geslapen heb. De rest merkt het later zelf wel als ze kinderen hebben wat slaaptekort, gebroken nachten en een natuurlijke wekker met je doen En ook het veel wakker worden herken ik. Vaak wordt dochter nog wel 1 of meerdere keren wakker per nacht en als ze wel doorslaapt dan word ik zelf ook wel een paar keer wakker. Ach we gaan heus wel weer beter slapen en krijgen vanzelf vast meer energie om wel weer wat meer sociale dingen te doen. Maar voor nu geef ik gewoon lekker toe aan mijn moeheid en zorg ik, waar het kan, dat ik lekker op tijd in mijn bedje lig
Heel normaal volgens mij! Voor de jongste kwam was ik net een beetje op krachten en ondernam ik weer wat meer dingen zonder steeds naar mijn bed te verlangen. Nu de jongste iets ouder wordt begint het weer een beetje te komen maar ik weet inmiddels dat het echt wat makkelijker wordt als ze een jaar of drie is: iets zelfstandiger en beter mee te communiceren en vooral dat de nachten consequent beter zijn, althans hier.
Ja exact eigenlijk babbel! Maar fijn te horen van jara dat het ook tijdelijk os haha! Of tenminste zolang we kleine kids hebben 😉 ik begon me al zorgen te maken! Overigens vind ik nu slapen het grootste feest haha! Pasgeleden weekend weg met manlief alleen (nou ja nachtje) uiteten, bubbelbad in.. En ik: kroeg? Maar ook manlief ging liever slapen 😃 Ik vind het jammer want ik heb soms echt wel zin in weer ouderwets op stap maar het idee van tot 3 uur eens de kroeg in krijg ik al moeheidsaanvallen van. het is niet zo dat ik geen leuke dingen meer doe, dat wel, maar liever ben ik wel max om 23 uur thuis (liefst nog eerder) ik moet gewoon even wennen aan mezelf denk ik Oh ja! Vroeger las ik heeeerlijk boeken! Tegenwoordig als ik al de tijd vindt om te lezen val ik in slaap na 10 bladzijden. Gelukkig gaat series kijken wel prima!
Herkenbaar. Mijn dochter is nu 7 maanden, maar ik ben zo moe! Zeker nu ze af en aan verkouden en grieperig is geweest. Twee weken ziek en dan weer even een weekje rust. Maar dan hup weer ziek. Hoop dat nu de lente doorbreekt het een beetje klaar is met het ziek zijn en we een langere periode krijgen dat ze goed doorslaapt.
Ah gezellig topic hihi Tja, ik lig er sinds de geboorte van J elke avond rond 20:30 in. Niet perse omdat ik moe ben, maar juist om te voorkomen dat ik me als 80 ga voelen Overigens probeer ik de laatste weken wel iets later naar bed te gaan, zeker nu het ook wat langer licht blijft. Maar later dan 21:30 wordt het nooit
Herkenbaar! Ik ben savonds ook onwijs moe, overdag nergens last van. Ik geef mijzelf er vaak gewoon maar aan toe en ga dan rond 8uur/half 9 al lekker in bed een film kijken ofzo.
Jep, heeeeeeel herkenbaar. Eerst spookt de jongste, dan slaapt die door begint de oudste. En dan slapen ze eindelijk weer allebei de nachten door, wordt ik zelf wakker 's nachts Afspraken plan ik overdag in, want ik wil 's avonds gewoon op tijd naar bed. Laten dan half 10 wordt het hier ook niet. Ik ben anders niks waard de volgende dag. Mijn schatjes vragen gewoon veel aandacht en dat kost energie. En ik doe het met alle liefde. Mensen die dat niet snappen, jammer dan. Spreek ze wel weer als ze zelf kindjes hebben
HEEL herkenbaar! Het is natuurlijk ook gewoon vermoeiend, een nieuw kindje erbij, gebroken nachten af en toe, alles bij elkaar eigenlijk. Ik weet niet of je bv geeft maar tijdens mij kolfmomenten ben ik regelmatig in slaap gevallen (zette voor de zekerheid altijd de wekker ) Hier werd het na een jaar beter, maar hoor van moeders dat de eerste 10 jaar per kind gewoon vermoeiend zijn en dat dit normaal is..
Ik ook, doodmoe. Overdag gaat het wel, maar als je dan even rustig op de bank zit sukkel ik weg. Ik ga de ene dag wat later, andere dag wat vroeger. Anders ook zo ongezellig voor mijn man, maar die moet elke dag om 06:15 op dus die gaat gelukkig ook vroeg altijd. Later dan 21:30 wordt het hier ook niet vaak hoor.
Heel herkenbaar en ik werk niet eens. Elke dag neem ik mij weer voor om mn hobby's weer op te pakken, want mn dagen worden nogal eentonig. Maar zodra de kids op bed liggen, kan ik maar een ding en dat is bankhangen als een zombie. Overdag heb ik ook weinig rustmomenten. De kindjes wisselen elkaar meestal af met slaapjes, dus er is altijd wel een kindje wakker. Het huishouden schijnt ook nooit af te zijn en een uitstapje is een hele onderneming(vooral als peuterdochter slecht gehumeurd is) Ze noemen het eerste jaar van een kindje altijd een tropenjaar toch
Éen en al herkenning. O man wat ben ik moe. Twee kleine kids (5 maand en 27 maand) is best vermoeiend. Ik werk onregelmatig, dagdiensten, late en nachtdiensten. Dit icm met gebroken nachten zorgt ervoor dat ik s'avonds om 20.00 gebroken mn bed in rol. Om vervolgens binnen 3 minuten te zijn vertrokken. Echt gezellig is het niet, maar het enige waar ik aan kan denken is slapen Als de kids s'middags tegelijk liggen te slapen (als dit zo uitkomt) ga ik zelf ook liggen. Heerlijk! Dat huishouden blijft er wel, er is altijd wel werk.
Herkenbaar ja, al moet ik zeggen dat ik echt een avondmens ben. Ik vind het lastig om op tijd naar bed te gaan. Dat probeer ik wel iedere dag, want mijn zoontje wordt altijd rond 7 uur wakker. Het moment van wakker worden vind ik het meest zwaar. Als ik eenmaal uit bed ben valt de vermoeidheid best mee.
Toch fijn dat ik niet de enige ''oude taart ben '' dames haha dan is dit ook maar weer een fase....voor mama dan!
Ik ben ook moe.. heb een auto-immuun ziekte en daardoor heb ik standaard wat minder energie. Gelukkig een meisje die bijna altijd doorslaapt (klopt af), maar mijn wekker gaat 3 dagen per week om 5 uur voor mijn werk. En mijn dochter is echt een avondmens, en mama niet haha.. wat een energiesluiper Straks lekker op tijd erin! Welterusten meiden!
Van mij word je vast niet blij, mijn kids zijn al 6 en 3, en toch herken ik het nog steeds. De jongste van 3 slaapt nog steeds niet door en man,man wat ben ik moe. 2 kids, werken, huishouden en dan ook nog gebroken nachten. Ik verkies een avond in bed tegenwoordig (helaas) ook steeds vaker boven iets leuks doen
Herkenbaar helaas. Ik vraag me vaak af wanneer het beter wordt. Zoontje van 6 mnd, dochter 28 mnd. Wat is het zwaar zeg, had het niet zo erg verwacht. Vrije tijd en ontspanning, wat is dat??? Dus hier ook veel aan het slapen, als ik de kans heb