Hoe is het om niet te weten of het een j/m is?

Als wij nog een derde mogen krijgen willen we het ook niet weten dit keer. Bij de eerste twee wisten we het wel.. Maar ik vraag me af of ik mijn nieuwsgierigheid dan kan bedwingen

 

Wij willen het niet weten, we hebben kleren gekocht die we leuk vinden, die best wel neutraal zijn, kamertje is voornamelijk in grijstinten. We zijn niet zo van het blauw en roze.
De nieuwsgierigheid begint nu wel heel groot te worden, hadden het daar vorige week bij de VK nog over, zij bood aan om toch even te kijken, maar we hebben volgehouden.

 

Haha goed volhouden , je bent er bijna!

Ik wilde het wel weten, veel te nieuwsgierig en vond het heerlijk om naar alles roze te zoeken.

 

Dit...

Ik vond t de eerste keer ook niets toevoegen om t niet te weten...

 

wij weten het ook nog niet.

Toen onze eerste werd geboren waren we zo verwonderd dat we vergaten om te kijken wat het was. de gyn vroeg toen of we niet nieuwsgierig waren naar het geslacht. O ja, dat was ook wel handig om te weten een leuk moment toen.

Bij onze tweede wisten we het ook niet maar ik had wel heel sterk het vermoeden dat het een jongen zou worden. dit vermoeden kwam ook uit.

Nu weten we het weer niet. Ik wilde wel maar mijn man liever niet. Het maakte me ook niet zo veel uit. Ik verspreek me nogal gauw dus ik ben ook bang dat ik het per ongeluk een keer zeg bij fam etc.

ik heb nu ook totaal geen voorgevoel. Ben inmiddels wel erg nieuwsgierig. nog 2 weken wachten en dan weten we het

 

Bij de oudste wisten we het wel (v/a 20 wkn echo) en bij de jongste niet. Ik vond het vervelend om het niet te weten. Bij de oudste konden we gerichter nadenken over de naam, al wat meer rekening houden bij het kopen van kleertjes e.d. Nu bij de jongste kon ik een hoop kleding nog niet klaar leggen, alleen de neutrale setjes. Dat vond ik wel jammer.
En als het nu voordelen heeft om het niet te weten..l maar dat heeft voor mij echt geen enkele meerwaarde. Ik vind een bevalling en de komst van een nieuw kindje al spannend en speciaal genoeg. Daar hoeft voor mij niet nog eens een extra 'verrassing' bij. Ik vond het ook niet speciaal om het na de geboorte te horen. 't Was meer een 'oh' moment. Ik was daar niet mee bezig (Ik ben meer van "godzijdank-het-is-voorbij-ik-ben-klaar-is-m'n-kind-gezond?") En achteraf had ik toch een beetje het gevoel dat ok afscheid moest nemen van de meisjesnaam die we in gedachten hadden en nog erg moest wennen aan de jongensnaam. (Voor een meisje hadden we echt een naam die we allebei leuk vonden. Voor een jongen niet.) Ik had dat liever al tijdens de zwangerschap wat meer afgesloten. Of liever gezegd: meer naar de jongensnaam toegeleefd en niet naar de meisjesnaam.

Al met al heeft het absoluut mijn voorkeur om het wel te weten. Maar goed, mijn man wilde het (ook de eerste keer) liever niet weten. En nu hebben we allebei een keer ons zin gehad. Geen kinderen meer voor ons, haha.

 

Ik vond het hartstikke spannend om het bij de eerste niet te weten. Ik wilde echt verrast worden aan het eind. Het was voor ons echt een extr iets om naar uit te kijken. Dit keer weten we dat we een meisje krijgen en ook dat is leuk om mee te maken. Ik vind het dus echt leuk om beide keren meegemaakt te hebben, vooral ook omdat het de laatste keer zal zijn

 

Wij wisten het niet.
Ik vond dat wel leuk, er was al zoveel 'geknutseld' om überhaupt eens zwanger te raken; er moest gewoon iets te raden overblijven.
9 maanden fantaseren!!
Verder vind ik het niet-weten een luxeprobleem; Een muur kan ook na de geboorte eens geschilderd worden, mijn dochter ging 'pas' na 5 weken in haar kamer slapen.
Geboortekaartje hadden we gewoon dubbel gemaakt. Op de voorkant hadden we een toen en nu foto. Toen was een echo en nu zou de baby met een mutsje op met zijn/haar naam zijn. We hadden 2 mutsjes besteld, de jongensvariant ligt op zolder. Doen we niks meer mee, maar wel leuk om later aan mijn dochter te laten zien.
En het is gewoon een magisch moment om na de bevalling eindelijk te weten of je een zoon of dochter hebt gekregen. <3

 

Nou, hier was de verrassing dus wél heel groot hoor!
We waren er van overtuigd dat het een jongen was, iedereen riep dat hahaha.
( lullige reden, i know)
En er worden in mijn vriendenkring praktisch alleen maar jongens geboren, (ook een stomme reden haha), de verrassing was erg groot toen ze een schetig meisje bleek te zijn!! We hebben echt weken verwonderd in die luier gekeken en gezegd: Huh, hoe kan dat nou?!!
Ook vriendinnen die het maar raar vonden om geen piemeltje te zien hahahahaha!!

 

Wij wisten ook niet wat het werd en dat is me prima bevallen, heb altijd gezegd als ik het wel weet dat ik het dan toch niet voor mezelf zou kunnen houden en dat ik het juist leuker vind om de opa's en oma's te bellen met het is jongen/naam of meisje/naam.
Hebben een neutrale kamer gekozen, met wit, grijs, knalgroen. En verder dus twee namen bedacht en twee kaartjes gemaakt, dubbel zoveel creativiteit erin kunnen stoppen
Bij een tweede zou ik er weer voor kiezen om het niet te weten, mijn man dacht altijd dat het een meisje werd en ik kreeg steeds meer t gevoel dat het een jongen werd. Ook alle bakerpraatjes wezen op een meisje, zelfs de verloskundige dacht een meisje (aan de hand van de hartslag op de ctg) maar het is toch echt een jongen geworden

 

Bij de eerste wilden we het niet weten en had ik een heel sterk voorgevoel dat het een jongen zou gaan worden, dat is ook uitgekomen en het was heel mooi om in de OK te horen te krijgen dat we een gezonde zoon gekregen hadden. Nu ben ik zwanger van de tweede en willen we het weer niet weten, alleen is mijn voorgevoel nu miet zo sterk dus dit blijft echt een verrassing tot aan de bevalling. Heb wel al twee groeiecho's gehad en de baby werkte heel goed mee door de benen preuts bij elkaar te houden zodat het niet zichtbaar was. We hadden het wel aangegeven dat we het niet willen weten wat het wordt, dus het blijft nog steeds een grote verrassing.

 

Hier wisten/weten we het geslacht ook niet! Ik vond het leuk om het een verrassing te houden..
Bij dochterlief riepen al veel mensen dat het een meisje zou worden en vriendlief 'praatte' zelfs met haar naam!
Nu denkt hij en dochter dat er een jongen/broertje in mijn buik groeit terwijl ik denk aan een meisje.

Ik vind het juist bijzonder om 2 namen klaar te hebben liggen voor de geboorte en een roze en blauw geboortekaartje om te laten drukken!
Maar snap ook heel goed als mensen het wel willen weten, wat hier standaard is in onze omgeving.
Wel heeft de echoscopist tijdens de 20-weken echo nog naar het geslacht gekeken (en de kleur sokjes in een gesloten envelop gedaan)..bij het uitzoeken van de namen was mijn man bijna in staat de envelop te openen, omdat DE meisjesnaam lastig bleek.

 

Eerste wisten we niet; mega verrassing! Superleuk en m'n wens voor een meisje kwam uit!

Tweede wisten we t wel; mega spijt gehad, verrassingselement bij de bevalling mistte.

Deze derde gaan we niet weten. Ben stiknieuwsgierig..... Maar we houden vol! Ik vind persoonlijk dit zoveel leuker!!

 

Ik ben veel te nieuwsgierig dus wij wisten dat de eerste een meid was en nu weten we al sinds 16 weken dat we dit keer een knulletje krijgen. Dus aan mij heb je niks.
Maar wel een tip voor unisex kleertjes; ik vind dat ze bij nextdirect echt leuke vrolijke en gekleurde unisexkleertjes hebben! In plaats van alles wit, grijs, beige enzo, is het daar echt leuk met kleurtjes en diertjes enzo...

 

Bij mijn eerste twee zwangerschappen wist ik het niet. Het was beide keren een leuke verrassing om het niet te weten en had er ook niet echt moeite mee dat ik nog niet doelgericht kon shoppen. (Mijn zus is meteen na de bevalling voor mij meisjeskleren gaan shoppen, dus dat was snel opgelost!)

Nu ik voor de derde keer (onverwachts) zwanger ben hebben we besloten om deze keer wel te spieken. Dit was meer omdat ik alle spullen al weggedaan had en dus alles toch opnieuw moet kopen. Ik vind het bijzonder om te weten dat we nu een zoon krijgen. Dat maakt het allemaal iets minder abstract.

Qua gevoel maakt het voor mij geen enkel verschil, dus ik denk dat dit echt iets is wat je voor jezelf moet afwegen!

 

Ik wist het bij de eerste twee niet. De verassing was zo groot en overweldigend bij de geboorte. Ik vond het raden en fantaseren over geslacht heel leuk. Ook de bakerpraatjes en voorspellingen van anderen vond ik altijd wel grappig.

Dit keer wilde ik eens ervaren hoe het is om het wel te weten.
Ik weet het nu sinds een paar dagen en vind het zo bijzonder. Je kan je echt al een voorstelling maken van je gezinnetje straks. En heb het idee dat de verbondenheid met de baby sterker is nu ik het weet. Het is wel geheim voor de rest dus dat maakt het voor mij ook zo intiem.
En super dat ik al gericht kan shoppen!

 

Wij hebben wel een geslachtsbepaling laten doen, vond het superleuk! De hele familie erbij haha. In mijn en vriend zijn ogen is het zo, of je het nu te weten komt door een echo of pas na de geboorte, de verassing blijft leuk!

Dus ja, ieder voor zich. Heb respect voor de meiden die kunnen wachten tot de geboorte haha.

 

Ik ben in verwachting van de eerste en wij hebben ook besloten om het geslacht niet te weten vooraf. Ik wilde het in het begin wel weten, mijn man niet dus heb me er toen bij neergelegd. Momenteel ben ik er wel blij mee want het blijft spannend tot de bevalling en dat heeft wel iets.

Mijn ervaring is dat je voldoende leuke unisex spullen en kleertjes kan vinden. Mocht het een meisje worden dan zal ik mezelf kennende wel alsnog veel roze bij gaan kopen

Ik denk dat ik bij een tweede kindje het geslacht wel graag zou willen weten.

 

Eerste wisten we niet wat het werd. Ik vond het fantaseren en dromen leuker dan het moment zelf. Ik had zo'n sterk gevoel dat het een jochie was. Denk als het een meid was ik de eerste weken echt moest wennen.
Na de geboorte keken we dus tussen de benen en voor mij was het meer dan logisch dat er een piemeltje zat.
Dus echt een verrassing...nee.

Dit keer willen we het wel weten. Om praktische redenen en vooral omdat ik het graag beide keren eens mee wilde maken.
Ben dus erg benieuwd nu.