Aiden nog even niet liever. Bij ons in de buurt is een kanaal. Verder wonen wij aan een 30 km-straat, maar de meesten rijden daar rustig 50 km per uur. Ik ben een beetje angstig voor water/kanalen/vijvers. Vorig jaar is een 2-jarig jongetje in onze wijk overleden nadat hij in een grote vijver was gevallen. Begin dit jaar is in een andere wijk een 6-jarig jongetje overleden nadat hij met sleetje rijden in het water was beland. Aiden is ook nogal een dromerig jongetje. Gisteren was ik hem bijvoorbeeld even "kwijt" bij de C en A. Het ene moment stond hij naast me terwijl ik spijkerbroeken voor hem uitzocht, het andere moment was hij plots verdwenen. Nadat ik 6x zijn naam had geroepen, kwam hij doodgemoedeerd aangelopen. Was TV aan het kijken (wist niet eens dat ze die daar hadden ). Heb hem gezegd voortaan wel even te melden waar hij naartoe gaat. Dus ik vertrouw dat alleen buiten spelen dus ook niet zo in zijn geval.
Dat zei ik ook maar daar kwam ik snel van terug. Toen ze 4 was mocht ze voor de deur in de straat spelen, 5 alleen naar het speeltuintje verderop en nu met 6 gaat ze wel wat verder maar heeft ze wel vaste plekken waar ze moet/mag zijn (om ons blok heen of in 1 van de 3 speeltuintjes in onze straat) Onze straat is erg lang en loopt in een U-vorm. Ik heb een enorm buitenkind, die moet ik in de winter praktisch vastbinden. Ze is verstandig en verantwoordelijk dus in dat opzicht durf ik het wel aan. En we hebben de afspraak dat als ze buiten is ze speelt met andere kinderen, dus niet in je eentje lopen lantefanten
Ze mag hier achter in de poort spelen. Buiten de poort is direct naar binnen. Ik wil haar kunnen horen en ben zelf altijd in de buurt. Ze liep van de week de poort uit. Ik had het al gezien maar mijn oplettende buurman riep me al. We letten hier ook elkaar kinderen maar dat checken we wel bij elkaar. En sturen elkaar apjes (ze is hier in de tuin of ze zijn hier etc.). Ik hoorde mijn man van de week zeggen tegen haar: je mag een rondje om het huis fietsen. Dat heb ik tegengehouden. Ik vind haar daar echt te klein voor (al is het een redelijk veilige straat en blijft ze op de stoep). Ik ben altijd meer bang dat ze wordt meegenomen ofzo.. Laatst mocht ze van mij met haar buurmeisje van 7 mee naar de speeltuin voor ons huis (20 meter) Maar ik vind dat je een meisje van 7 geen verantwoordelijkheid kan geven over een kind van 3. Dus ook dan kijk ik regelmatig en ben uiteindelijk er bij gaan zitten. Daarentegen heb ik een buurjongetje (vriendje van onze dochter) die is een half jaar ouder en mag gewoon de straat op etc. Ik vind het echt loeigevaarlijk.. De helft van de tijd weet ze niet waar hij is (hij gaat overal naar binnen) en hij steekt werkelijk over als een kip zonder kop. Ieder z'n ding.. Maar ik houd dan echt m'n hart vast. Best lastig soms want onze dochter vindt het vaak niet eerlijk dat ze moet wachten tot ik met haar mee ga haha! En dat zegt ze dan ook: mama! Het is NIET eerlijk van jou!! Jammer dan kind..
Hier pas nu (met 7 en na 2 zwemdiploma's). We hebben vlak bij het huis (aan de andere kant van het pad achter onze tuin) een grote waterpartij. Vond het niet verantwoord om Thijmen eerder al alleen te laten gaan. Bij een vriendje mocht hij al eerder mee rondstruinen, maar daar is geen water en zijn ze makkelijk in de gaten te houden. Die moeder had dat overigens wel met mij besproken.
Same here... Ze is graag buiten en buiten spelen is gezond bovendien. En toen ze voor het eerst buiten mocht... Mocht ze enkel voor ons raam spelen ongeveer. Toen ze later met meisje op de hoek van de straat ging spelen... Mocht ze tussen die 2 huizen spelen. Meestal was ik dan in de keuken bezig met de deur open (aan de voorkant van ons huis) dus kon ik ze steeds zien en horen. Voor haar gevoel zonder toezicht maar echt alleen was ze niet. Dat werd uiteindelijk de hele stoep voor ons blok... En later omdat ze vooral met een ouder buurmeisje soeelde mochten ze dan samen blokjes rond. Inmiddels is ze 7, haalt zelf dr vriendinnetjes die om de hoek wonen op. Die mogen net als zij gewoon niet van de stoep af. En dat werkt prima. En vandeweek zat ik te overwegen dat op het schoolplein (achter de school die tegenover ons huis staat en een compleet afgesloten schoolplein heeft doordat het op de ingang na gewoon dicht gebouwd is) ook wel een keertje kan als ze lekker wil voetballen. Beter dan op de stoep voetballen.. En zo groeit de vrijheid
Inderdaad, zo groeit de vrijheid. De oudste mag nu op de fiets een paar straten verderop met een vriendje spelen. Ik vind dat wel heel mooi om te zien. Steeds wat meer verantwoordelijkheid, tijden mee kunnen geven en zo. Zijn beste vriend woont tegenover ons, dus dat liep op vrij snel heen en weer om te spelen. Al voor de basisschool ( zo schattig! ) En ik merk dat ik met de jongste makkelijker ben dan met de oudste.
Dat laatst kan ik me goed voorstellen.. Ik moet altijd zelf ook even slikken bij elk stukje extra vrijheid.. Ik kan me zo voorstellen dat dat de 2e keer makkelijker is (In ieder geval.. Voor je eigen gevoel dan.. Niet dat je je minder zorgen maakt maar voor je mama-gevoel is het denk ik wel makkelijker)
Ik vind dat wel erg lastig hoor met de jongste. Die is net 3. Afgelopen zondag waren een heel stel buurtkinderen (incl dochter) in de straat aan het spelen (zeg maar tussen ons huis in en dat van de buren 4 huizen verderop) dan wil hij dus ook buiten spelen. Maar ik weet als ik dat 1x toesta ik er de volgende keer niet meer onderuit kom. En natuurlijk had ik in de voortuin kunnen gaan zitten om hem in de gaten te houden maar goed dat kan ik ook niet dag in dag uit doen. Met wat omkoperij heb ik hem kunnen verleiden in de achtertuin te spelen (step, trampoline, zandbak) maar ik vrees dat dat nog een boel strijd word komende zomer
Ja met 3 liet ik de jongste dus meespelen. Maar het kan hier ook goed. Onze mocht toen ook niet de straat uit en bleef voor huis spelen. De buurtkinderen snappen dat ook. En ik kon hem goed in de gaten houden, had altijd zicht op ze.
Als je een rustige buurt hebt met veel kinderen geen water oid dan vind ik het eigenlijk best sneu als je met 7 jaar nog aan moeders handje meegenomen wordt...en rondhangende jeugd?? Hier gaat het om een meisje van 6 dat met buurtgenootjes bezig is met fietsen, steppen, springtouwen, stieken, en hoelahoepen.
Volgens mij ligt het heel erg aan de locatie en aan wat voor kind je hebt... Wij wonen bijvoorbeeld volledig autovrij, geen water in de buurt en kijk vanuit huis recht op een pleintje/speelplaats. Ik denk dat ons kleintje dan ook vrij snel daar 'alleen' mag spelen, mits het geen enorme 'dwarrel' is . Dus zeg vanaf een jaar of 3/4. Als er auto's, water of andere enge dingen heel nabij zouden zijn, zou ik het niet goed vinden.
Oh, hier ook zeker niet. Mijn 7-jarige is de hele dag de hort op. Spelen met vriendjes uit de straat en voetballen op het veldje. Ik denk dat hij gek wordt als hij de hele dag in de tuin moet blijven. Mijn middelste is 5,5 en mag wel alleen naar buiten. Zij mag dit nog niet zolang, maar wil ze ook niet zo vaak. De oudste mocht met 4,5 jaar alleen naar buiten, maar is een heel ander kind.
Hier trouwens redelijk veel water in de buurt, maar gewoon heel strikt afgesproken dat ze daar niet in de buurt mogen komen. Ook niet om een bal oid te pakken, dan altijd even langs huis lopen.
Ik vind het zelf nog te jong voor me oudste zoon. Ik zou constant naar buiten kijken denk ik.. en rijden ook wel auto'szo nu en dan. Toch mr even wachten. Dan liever achter.
Het hangt ook van je kindje af en als jij het nog niet vertrouwd, niet doen. Mijn oudste was 4,5 en toen vond ik het volkomen prima, mijn middelste is ruim 5,5 en bij haar vind ik het nog spannend.
Ik heb hier nu al problemen om mijn 3 jarige dochter nog binnen te houden. De tuin wil ze niet meer maar met de grotere kinderen mee en alleen voor buiten spelen. Ze is nu 3,5 jaar maar ze is nog zo onbesuisd dat er geen haar op me hoofd er aan denkt om haar alleen te laten gaan.
Hier is dochter 6 en speelt sinds een klein jaar ongeveer alleen buiten. We wonen in een doodlopende straat vol met kinderen. De rest van de kinderen mochten al met 3/4 jaar alleen buiten, maar dat is me te jong. Ik moet wel eerlijk zeggen, dat ik zelfs nu om de zoveel minuten naar buiten ga om te kijken waar ze is. Al mag ze alleen maar in de (rechte) straat spelen, dus niet in de zijweggetjes/hofjes. Edit: als ik ga kijken, doe ik het wel stiekem, zodat zij niet het gevoel krijgt dat ik continue kijk en dat ze een beetje zelfvertrouwen krijgt met buiten spelen
Hier een wijk die aan 2 kanten is omrand door water, aan een kant door een natuurgebied (hartstikke leuk, maar geen plek voor een kleuter allen) en aan de vierde kant door drukke weg/busbaan. Buitenspelen zit er vooralsnog dus zeker nog niet in. Geen idee vanaf wanneer wel, dat vind ii nu nog moeilijk inschatten.
Ligt aan de kind en de wijk denk ik. Mijn dochter mocht al eerder alleen buiten spelen dan mijn zoontje, aangezien zij zich altijd aan de afspraken houdt, mijn zoontje niet zo en die is nogal impulsief, ziet iets en kan er zo op af vliegen. Zij mocht met 4 jaar al regelmatig even alleen buiten spelen, hij is vijf en hem houd ik nog goed in de gaten, met 4 was hij er nog te jong voor. We wonen in een nieuwbouwwijk met veel kinderen, weinig auto's en brede stoepen, dat is wel fijn. Alleen ook veel water, dat is extra uitkijken. Als ik in een andere wijk had gewoond, had het zo anders geweest kunnen zijn.