Hallo allemaal. Mijn dochter van bijna 5 mnd gaat nu iets meer dan een maand naar het kdv (1 hele dag 2 ochtenden) en ik vind het vreselijk! Het gaat wel goed ondanks dat ze er niet zo goed slaapt... en toch hik ik elk weekend weer tegen de volgende week aan... Ik krijg vaak te horen dat het slapen moeite kost maar dat je buiten dat 'geen kind aan dr hebt'. Ik vraag me ook af of ze wel genoeg aandacht krijgt en ben (waarschijnlijk onterecht) daar dus ook bezorgd over. Ze weten dat ik het heel moeilijk vindom haar achter te laten... Toch twijfel ik....stoppen met werken? Maarja financieel is het dan echt minimaal.... of.... went dit??? Zou ik het ooit normaak vinden om mijn kindje weg te moeten brengen? Ik heb zon behoefte om haar dichtbij me te houden maar dat is dys, reeel gezien, niet mogelijk... Elke week tegen de aankomende week opzien is ook niet fijn... ik kan haar gewoon niet loslaten en haar door een ander laten verzorgen Zometeen is ze verdrietig en dan is ze daar 'alleen' ....alleen die gedachten maken me al gek...
Hoe lang zit ze op het kdv? Kinderen hebben wel tijd nodig om te wennen, Eva sliep de eerste maanden zeker niet op het kamertje, kon ze niet, ze was te druk en wilde teveel bij alles zijn en sliep dus slecht. Dus sliep ze op de groep zelf in een wandelwagen. Pas na een maand of 3 denk ik ging het slapen op de slaapkamer een stuk beter. En ze lag ook vaak in de grondbox te spelen of in de hoge box met een mobiel erboven. Vond ze geweldig, en het is op zich ook wel een goede ontwikkeling. Iets grijpen wat boven je hangt. Ik denk dat het idd meer jij is die er een probleem mee heeft. Als jij het niet ziet zitten en je kunt het financieel veroorloven moet je ervoor kiezen om te stoppen. Persoonlijk heb ik er geen problemen mee dat anderen voor haar zorgen, zo leert ze dat ze ook geborgenheid kan vinden bij anderen behalve papa en mama. Vind ik persoonlijk ook belangrijk, maar dat is erg persoonlijk.
Klopt ook hoor dat ik er moeite mee heb... mijn dochter niet (lijkt het tenminste bij ophalen) Daarom vraag ik me af of dat wegbrengen gaat wennen (voor mij) Ze gaat nu iets langer dan een maand naar het kdv
Ja, dat ligt aan jezelf. Ik had er totaal geen moeite mee, nog steeds niet, maar ik heb ook een extreem makkelijk en sociaal kind. Ik heb zelfs moeite om haar 's avonds mee naar huis te nemen, zo leuk vind ze het daar. En als ik haar wegbreng dan krijg ik met moeite een klein zwaaitje omdat ze zich allang over andere zaken druk maakt, zoals hoe kom ik zo snel mogelijk bij het poppenhuis . Liever dat dan een huilend kind bij wegbrengen. Je kunt je ook neerleggen en er het positieve van inzien. Het zal echt wel wennen
Ik vind het nog steeds moeilijk haha, maar dat wil je niet horen natuurlijk. Maar dit is mijn gevoel. Dochter vind het geweldig op de crèche en strekt dr armpjes uit naar de leidsters en dan ziet ze mij niet meer staan hoor. Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat het misschien voor jezelf nooit gaat wennen, maar je dochter zal het er heel leuk gaan krijgen en dan wordt het voor jou ook makkelijker. Ze is nu nog jong, maar als ze straks gaat kruipen en lopen, wordt het voor haar ook alleen maar leuker en dan zie je dat ook direct. Nu laat ze nog weinig merken omdat ze nog zo klein is.
Als leidster zou ik zeggen, spreek je gevoel uit. Laat de leidsters weten dat je er moeite mee hebt. Misschien kunnen ze wat foto's of een filmpje maken zondag je kunt zien wat ze allemaal doet
het is wel fijn te horen dat er moeders zijn die er nog steeds moeite ermee hebben het is inderdaad wel zo dat ik nog niet aan haar zie dat ze het naar haar zin heeft... nu moest ik laatst wat tussendoor afgeven en toen ik boven haar hing had ze volgensmij geeneens in de gaten dat ik het was...
Dat is een goede! Ik ga het morgen meteen vragen! Ze weten daar wel dat ik er heel veel moeite mee heb...
Ik denk dat je het moet zien als: je kindje gaat lekker de hele dag spelen en leuke dingen doen. Vriendjes maken enz... Zeker een kind die zo jong is denkt echt nog niet: oh, mama laat me in de steek. Persoonlijk heb ik er niet zoveel moeite mee, ik zie dat de leidsters meteen een grote lach krijgen zodra ik haar breng dus dat zit wel goed.
Kun je misschien iets van ouderschapsverlof, of tijdelijk onbetaald verlof opnemen totdat je kind wat ouder is? Zo niet, dan proberen je kindje niet een hele dag, maar alleen halve dagen laten gaan? Mijn eerste twee kinderen heb ik ook van baby af aan naar de creche gebracht. Achteraf heb ik er spijt van. De babytijd gaat zo snel en ik heb het gevoel dat ik wat van hen gemist heb. Toen mijn 2e anderhalf werd, en ik zwanger was van de 3e ben ik thuisblijfmoeder geworden. Het is geen vetpot, we gaan bijv. dit jaar niet op vakantie, en dingen zoals kado's e.d. worden wat kleiner. Maar dat heb ik er wel voor over. Ik wil gewoon niet later spijt krijgen dat ik veel van de kindertijd heb gemist. Je kunt het immers niet over doen. Werken kun je altijd nog. Wel vind ik het belangrijk dat kinderen op jonge leeftijd met andere kinderen leren omgaan. Daarom gaan ze met 2 jaar naar de peuterspeelzaal. Wanneer mijn laatste daarop zit zal ik weer gaan werken.
Wat vervelend dat je je er zo verschrikkelijk onder voelt. Misschien moet je het echt nog even de tijd geven, want een maand is natuurlijk niks! En probeer welke vorm van opvang niet met jezelf als ouder te vergelijken. Natuurlijk krijgt ze daar minder aandacht dan thuis. Maar ze heeft ook meer afleiding door andere kindjes. Hoe reageert je kindje er verder op als je thuis bent? Of als je haar brengt? Misschien is dat een beter meetpunt? En als je nou over twee maand nog steeds zo blijft voelen, zonder dat het meer gewend raakt voor je, dan zou je nog kunnen nadenken over een gastouder. Net iets persoonlijker en kleinschaliger. Natuurlijk kun je stoppen met werken als dat financieel kan en echt zoveel beter voelt. Maar probeer het niet helemaal uit de weg te gaan, want dan wordt de stap alleen maar groter om haar eens door een ander te laten verzorgen. Succes, geef jezelf de tijd..!
Ik begrijp je gevoel. Mijn zoontje wordt dinsdag 5 maanden en gaat vanaf dan ook naar de crèche. Aanvankelijk zou hij 4 dagen gaan en 1 dag naar mijn ouders aangezien ik een voltijdse job heb. Hoe dichter het kwam, hoe droeviger ik mezelf voelde worden. Ik ben dan eens beginnen kijken wat er mogelijk was. Ik ben wel van België, dus de mogelijkheden zijn bij jou waarschijnlijk wel wat anders... Om een lang verhaal kort te maken, ik heb op mijn werk nu eerst 8 maanden halftijds ouderschapsverlof aangevraagd en aansluitend nog tijdskrediet, ook halftijds. Ik heb dit alles pas een paar weken geleden aangevraagd en ook gekregen. Financieel is het zeker wat minder, maar als we de kosten van de crèche mee in rekening brengen scheelt het niet eens zo gek veel. Het is een keuze die je maakt en waar ik dus eerst nog een wat dubbel gevoel had (meer bij mijn zoontje zijn tegenover minder inkomsten) ben ik nu echt blij dat ik deze beslissing genomen heb. Ik had te erg het gevoel dat ik vanalles zou missen en dat viel me zwaar. Toch komt daarbij dat ik nog steeds een voorstander ben van een kind naar de crèche brengen, ik ben er namelijk van overtuigd dat het hun ontwikkeling zeker ten goede komt. Hij zal nu 2 dagen naar de crèche gaan en 1 dag naar mijn ouders. Nu, als ik uit jouw post goed begrijp werk jij nu niet voltijds en zit jij nu eigenlijk in de situatie waar ik naar veranderd ben? Jij zou dan dus volledige moeten stoppen met werken. Ik ken de regels niet in Nederland maar ik lees hier toch ook vaak van ouderschapsverlof en dergelijke dus mogelijkheden heb je blijkbaar wel. Je moet zelf eens bekijken wat en hoe denk ik. De dingen tegen elkaar afwegen. Kom je rond als je thuisblijft? Ben je bereid wat in te boeten op luxe door mindere verdienste? Het zijn maar een aantal vragen die je jezelf moet stellen... Nu, om je even te repliceren op je huidige situatie... Wat je zegt van dat slecht slapen; vorige week is mijn zoontje twee halve dagen op wendag geweest. Hij had er ook bijna niets geslapen, maar ik denk dat dat op 5 maanden niet zo gek is, ze doen daar zoveel indrukken op, kijken rond, willen niks missen,... Ik denk dat dat echt wel gaat beteren naargelang hij ouder wordt. En hetzelfde geldt ook voor jouw dochtertje. Mijn zoontje is ook nog eens geen goede drinker, hij drinkt meestal een 3/4 van zijn fles en dan moet ik voor de rest altijd even wachten voor hij verder wil. In de crèche doen ze dat natuurlijk niet, wanneer hij daar de eerste keer stopt gaan zij ervanuit dat hij genoeg heeft. Heb er nu niets van gezegd maar ik ga dat wel aanhalen wanneer hij echt gaat. Het is tenslotte nog altijd mijn kind denk ik dan zo... Ik denk dat elke mama soms wel dat gevoel zal hebben, je moet dan denk ik zelf actie ondernemen om die gevoelens weg te werken. Succes!
Ja, hier ook. De oudste twee hoefden niet naar een kdv omdat we het toen met werk zo konden regelen dat er altijd één van ons thuis was. Dat vond ik heel fijn, want ik had helemaal geen goed gevoel bij het kdv en wilde ze écht zélf opvoeden. De derde is nu ruim 4 mnd en ik ben momenteel werkloos, maar ik zit er serieus over te denken om mijn uitkering stop te zetten omdat ik echt niet wíl solliciteren. De gedachte dat ik mijn mannetje dan 3 dagen in de week aan anderen over moet laten...brrr... Ik heb over de kdv's hier in de buurt ook helemaal geen goed gevoel. Veel wisselingen, de jonge mensen zijn inmiddels allemaal ontslagen ivm de recessie en de dames die nog over zijn staan allemaal de hele dag naast elkaar thee te drinken. Maar ja, niet werken maakt het allemaal wel héél krap financieel. Aan de andere kant: straks lekker naar de psz en verder bij mama thuis is volgens mij zoveel leuker...
Ik heb 10 uur ouderschapsverlof per week... helaas is helemaal stoppen toch wel erg krap..dus dat doen we maar niet. Het begint wel steeds meer te wennen al ben ik blij als de langste dag dat ze weg is geweest is. als ik haar weg breng kijkt ze altijd treurig maarja...dan is het vaak ook slaaptijd dus daar kan ik geen conclusie uit trekken. Als ik haar ophaal lacht ze nooit naar de leidsters ofzo maarja, ze is dan ook heel zuinig met lachen als mama erbij is Laatst haalde ik haar op en ze had geeneens in de gaten dat ik boven haar hing...dus wat dat betreft...
Wat vervelend dat jij een kinderdagverblijf zo ervaren hebt! Ben je er ook wel eens binnen geweest? Ik ben leidster op een kinderdagverblijf, ik doe de bso. Mijn dochter zit vanaf 12 week op het kinderdagverblijf dus niet op mijn groep. Ik vind het nog steeds altijd lastig, hoewel ik haar dus wel in de gaten kan houden als ik met kinderen buiten speel en ik spiek Door het raam dan zie ik haar op schoot springen van de leidsters, lachen naar spelende kinderen om haar heen, ik zie haar vol genot een broodje eten aan tafel en ik zie haar spelen in de baby weide. Dat maakt me gelukkig, hoewel ik haar ook wel eens hoor huilen en dan maakt mijn hart even een sprongetje, troosten kan ik dan altijd beter denk ik dan Straks gaat ze hier heel veel aan hebben, dat weet ik zeker. Het is een goed gevoel hoor wat je hebt, je bent net moeder en onzeker! Heb je dit gevoel ook bij ouders/schoonouders?
Ik vond het eigenlijk heerlijk. Misschien is een gastouder het overwegen waard, ik krijg gedurende de dag updates en evt foto's, super leuk!
Ik vond het ook vreselijk. Zoonlief gaat nu een jaar en hij vind het zelf geweldig. De meiden zijn ook erg lief en gek op hem. Hij gaat nu bijna een jaar naar het kdv en dan 2 ochtenden in de week. De leidsters daar vragen al regelmatig of hij niet eens een hele dag kan komen want ze willen zo graag meer tijd met hem doorbrengen. Dat streelt m'n ego dan wel Maar nu hebben we plannen om te verhuizen. Het idee dat ik dan misschien een ander kdv moet zoeken staat me echt niet aan. Krijg er nu al een knoop van in mijn maag.
Dochter hoefde ik pas vanaf 7 mnd te brengen (2 halve dagen), maar wat vond ik dit afschuwelijk! Toen mijn werk na een jaar afliep vond ik het dus helemaal niet erg. De beste beslissing die voor me is genomen en zijn ondertussen zo'n 8 mnd verder.